Στην οδήγηση θα παρατηρήσετε έναν σωρό παραμέτρων που μέχρι τώρα δε θα πιστεύατε ότι θα λαμβάνατε ποτέ υπ’βόψιν. Με το D-Pad θα έχετε πρόσβαση στο χρόνο του κάθε lap και του κάθε τμήματος αυτού, με τη δυναμική ενός καλύτερου lap time να αναφέρεται στο σύνολο. Θα δείτε τις δυνάμεις που επενεργούν επί του οχήματος και την καταπόνηση του κάθε τμήματός του, αλλά δυστυχώς δε θα σας τις εξηγήσει πουθενα in-game. Στα πλαίσια του ρεαλισμού, θα λειτουργείτε εσείς τους υαλοκαθαριστήρες και τα φώτα και γενικά θα δείτε μια απίστευτη γκάμα προσομοίωσης συνθηκών, που θα κάνει το Novice να φαίνεται δύσκολο και το Pro unplayable χωρίς τιμονιέρα.
Σιγά σιγά θα αρχίζουν να βγάζουν νόημα όλα αυτά τα κουραστικά που βλέπατε στα μενού. Προσπεράσατε τα practice rounds. Κάνατε simulate στο qualification. Πήγατε με τα μούτρα στον αγώνα. Λάθος… Πίσω και πάλι από την αρχή, ενώ η καριέρα εξελίσσεται. Ενώ το social feedback σας καυτηριάζει και το team ρωτάει με απορία “What happened out there?”. Αυτό που συνέβη είναι ότι πιαστήκατε απροετοίμαστοι. Ότι τόσα χρόνια μάθατε να παίζετε αλλιώς. Πάμε λοιπόν απ’την αρχή… Γκαράζ! Δε γνωρίζετε τι είναι το feedback στον άξονα του τιμονιού αλλά το πειράζετε, τι να κάνετε; Πίεση στα ελαστικά! Ας τη μειώσουμε λίγο… Πιο πολύ στο δεξί; Μάλλον θα έχει σημασία, αλλά ποιος ξέρει… Τα πειράζετε και βγάζετε το αμάξι για practice στην πίστα να δείτε πως πάει. Κάντε κι ένα save το setup αυτό, γιατί αν δεν πάει καλά θα μπείτε στα pit να το αλλάξετε. Οπτική παραμετροποίηση δεν υπάρχει, ούτε αγορά ανταλλακτικών, μόνο σκληροπυρηνικό tuning. Όταν νιώσετε έτοιμοι, κλείνετε τη μέρα και πηγαίνετε στη φάση του qualify.
Έτσι θα γίνονται οι αγώνες σας κι αυτό είναι ρεαλιστικό. Θα ετοιμάζετε, θα δοκιμάζετε, θα αλλάζετε και θα ξαναπαίζετε. Υπομονή κι επιμονή. Η όλη διαδικασία θυμίζει εκπαίδευση με ηλεκτροσόκ κι εσείς πιθανό να νιώσετε σα σκυλί με το αντίστοιχο κολάρο στο λαιμό. Έτσι θα είναι η καριέρα, έτσι θα είναι και το Single Race Weekend (καταλαβαίνετε τώρα γιατί κρατάει ένα υποτιθέμενο ολόκληρο Σαββατοκύριακο;) Ποια η ανταμοιβή που θα σας κάνει να συνεχίσετε; Ποιο το καρότο μπροστά από το μαστίγιο; Ο μελλοντικός Θόδωρος, δύο ώρες περίπου μετά, θα σας πει ότι θα απολαύσετε την οδήγηση όσο ποτέ άλλοτε. Θα νιώθετε καλά ελισσόμενοι σε μια έρημο, με φόντο το πρώιμο φεγγάρι, σε έναν κόσμο ανεπανάληπτα ζωντανό, οδηγώντας στην κόψη του ξυραφιού, με το παραμικρό λάθος να στοιχίζει βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, σε εσάς και την ομάδα.
Γιατί αυτή είναι η εμπειρία του παιχνιδιού. Ζυμώνει τον παίκτη. Εϊναι αυστηρό ακόμα και στο Novice επίπεδο. Ναι, θα προσφέρει βοήθειες, αλλά δε θα μειώνει τη φυσική κι ως εκ τούτου δε θα συγχωρεί λάθη. Όποιος αντέξει και μείνει, θα δυναμώσει. Θα μάθει να χάνει, θα μάθει να οδηγάει, θα βρει τον τρόπο να νικάει. Σιγά, σιγά, δειλά και προσεκτικά, θα αυξήσει τη δυσκολία. Θα ανεβάσει το ΑΙ, θα μάθει να χειρίζεται τις ρυθμίσεις επιδέξια. Θέλει όμως υπομονή κι αυτή δεν είναι διαθέσιμη στους πάντες. Είπαμε κι αλλού, το παιδί της δίπλα πόρτας δεν είναι οδηγός αγώνων, ούτε εκπαιδευτής μοτοσυκλέτας. Επιπλέον, όταν απαιτείται από κάποιον υπομονή, πρέπει να είναι ανάλογη κι ανταμοιβή. Εδώ το παιχνίδι μας τα χαλάει λίγο.
Παρά το γεγονός ότι είναι βαθύ και δείχνει γεμάτο κι ολοζώντανο, οι ανταμοιβές μοιάζουν λίγες. Τα αυτοκίνητα είναι όλα ξεκλειδωμένα από την αρχή και είναι λίγα στον αριθμό τους – μόλις 65. Ένα πασάλειμμα από εκπροσώπους των βασικών κατηγοριών. Είναι το μόνο, ίσως, παιχνίδι που ο αριθμός των πιστών (115 παρακαλώ, εξαιρετικά υλοποιημένες) ξεπερνάει αυτόν των οχημάτων. Η μόνη αίσθηση εξέλιξης έρχεται από τα invites άλλων εταιριών (που έξυπνα προσφέρουν αγώνες με διαφορετικά οχήματα από αυτά πουχρησιμοποιείτε στη σαιζόν), από τις προτάσεις ανταγωνιστικών ομάδων και από τα Accolades που δεν είναι τίποτε άλλο από in-game trophies. Το career αυτό καθεαυτό, ενώ δείχνει αρχικά υποσχόμενο, καθίσται στάσιμο κι επαναλαμβανόμενο. Απουσιάζουν σπόνσορες, απουσιάζουν πολλά που θα μπορούσαν να το συνοδεύουν.
Η ανταμοιβή, λοιπόν, έρχεται από το ίδιο το gameplay. Υπομονή και δικαίωση. Εκπαίδευση κι ανέλιξη. Όταν πιάσετε ένα ικανοποιητικό επίπεδο – και μόνο τότε – μεταβείτε και στο Online. Εκεί ο ανταγωνισμός είναι υψηλός και πιθανόν να επέλθει απογοήτευση τις πρώτες φορές. Στήστε το δικό σας lobby, βάλτε τους δικούς σας κανόνες για αρχή, οργανώστε – γιατί όχι – το δικό σας racing weekend. Κόσμος υπάρχει, όλα δουλεύουν καλά και τα όποια προβλήματα είναι κατανοητά για αρχή. Εμείς τουλάχιστον δεν είχαμε αξιόλογα προβλήματα. Είναι φανερό ότι το παιχνίδι θα βασιστεί και θα στρέφεται γύρω από το Community μετά από λίγους μήνες κι η πραγματική πρόκληση θα βρίσκεται μεταξύ των παικτών.
Αυτό είναι το Project Cars, λοιπόν. Mια προσεγμένη παραγωγή γεμάτη από λεπτομέρεια και βάθος, χρωματισμένη από κορυφαία standards παραγωγής και τεχνικό τομέα. Δίνει, πιο πιστά ίσως από οποιοδήποτε άλλο, την racing πραγματικότητα εντός κι εκτός πίστας. Αποδίδει υπέροχα στο χειρισμό και παραμετροποιείται για να ταιριάξει σε όσους περισσότερους παίκτες είναι δυνατό. Είναι αυστηρό πολύ, αλλά ανταμοίβει με τρόπο που δε θα πείσει αυτούς που δεν το έχουν δοκιμάσει. Αν και είναι ακόμα νωρίς, υπάρχει η δυναμική για την ανάπτυξη ενός γιγάντιου και πιστού community που θα του δώσει μια θέση στο πάνθεον του είδους.
Λάθη κι ελλείψεις όμως υπάρχουν και μαζί με το απρόσιτο του χαρακτήρα του, καταφέρνουν να του στερήσουν την κορυφή. Ο μικρός αριθμός οχημάτων (τη λέξη DLC καλύτερα να μην την αναφέρουμε), τα λαβυρινθώδη μενού με τις δαιδαλώδεις ρυθμίσεις και το υψηλό επίπεδο προσομοίωσης κι αυστηρότητας συνθέτουν μια πολύ απότομη καμπύλη εκμάθησης που θα διώξει πολλούς παίκτες μακριά. Θα κρατήσει όμως τους πιο επίμονους κι ίσως αυτό να είναι και μέρος της ανταμοιβής. Το “hardcore” παιχνίδι για “λίγους και καλούς”. Μια ιστορία που την είδαμε κι αλλού.
To review βασίστηκε στις PS4 και Xbox One εκδόσεις του παιχνιδιού.