Πρώτες εντυπώσεις από το VR set για το PS4.
Αν η φετινή Ε3 έδωσε ένα βήμα για το προς τα πού προσπαθεί η βιομηχανία να μας τραβήξει, αυτό ήταν το σύμπαν της εικονικής πραγματικότητας ή αλλιώς, Virtual Reality/VR. Hololens, Project Morpheus, Oculus Rift, Fove και άλλα, έδειξαν πως η βιομηχανία έχει μπει για τα καλά στη VR μάχη. Μία από τις πιο δυνατές παρουσίες στο χώρο είναι αναμφίβολα το Project Morpheus της Sony, ένα μηχάνημα με πολύ όμορφο και “trendy” σχεδιασμό, το οποίο αποσκοπεί στο να γίνει το νέο μέλος της παρέας σας στο σαλόνι. Αξίζει, όμως, να ενθουσιαστεί κανείς ή είναι αρκετά νωρίς για μια τέτοια τεχνολογία; Το GameOver είχε τη δυνατότητα να δοκιμάσει για αρκετή ώρα το νέο αυτό gadget σε τέσσερα διαφορετικά demos και έτσι, θα μπορέσουμε να σας δώσουμε πιο σφαιρικές εντυπώσεις.
Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, με την ίδια τη συσκευή, η οποία -όπως είπαμε παραπάνω- είναι πολύ όμορφα σχεδιασμένη και υπερέχει αισθητικά του ανταγωνισμού. Τοποθετώντας το στο κεφάλι μας, διαπιστώσαμε ευχάριστα πως το βάρος του είναι αρκετά λιγότερο απ’ ό,τι περιμέναμε και ακόμα και μετά από έντονη χρήση 30 περίπου λεπτών, δεν κουραστήκαμε από το βάρος. Όσον αφορά την εφαρμογή του τώρα, αυτό είναι ένα θέμα που έχουν όλα τα VR συστήματα. Ενώ το Oculus έχει επιστρατεύσει ένα σύστημα δεσίματος σαν μάσκα του σκι, το οποίο εφαρμόζει μεν πολύ καλά στο κεφάλι του καθενός αλλά είναι λίγο δύστροπο να το δέσεις μόνος σου, η Sony ακολούθησε μια άλλη τακτική. Αφού βάλεις το Morpheus στο κεφάλι και σφίξεις λίγο το δέσιμο, το μπροστινό του τμήμα, με ένα κουμπάκι, μπορεί να μεταφερθεί μπροστά – πίσω έτσι ώστε να πλησιάσει το πρόσωπό του χρήστη όσο χρειάζεται.
Αυτό μπορεί να φαίνεται πιο άνετο και πρακτικό εκ πρώτης όψης, αλλά έχει δύο πολύ σημαντικά προβλήματα. Πρώτον, ο μηχανισμός κολλούσε ελααφρώς και έδειχνε πως ήταν πλαστικός, γεγονός που προδίδει ότι είναι πολύ εύκολο να χαλάσει μετά από συχνή χρήση ή απότομη κίνηση. Δεύτερον και πολύ πιο σημαντικό, το γεγονός ότι με αυτό τον τρόπο το Morpheus ποτέ δεν εφαρμόζει σφιχτά επάνω σου και έχοντας αυτό το “κόλπο”, αναγκαστικά έχει ένα μικρό κενό, από κάτω από το οποίο μπορεί να μπει φως. Αυτό θα εξαρτηθεί πολύ από το σχήμα που έχει το κεφάλι του εκάστοτε χρήστη, αλλά ανάμεσα σε επτά ακόμα άτομα που το δοκίμαζαν μαζί με εμάς, οι τρεις είχαμε πρόβλημα. Βέβαια, να τονίσουμε ότι η έκδοση που είδαμε ενδεχομένως να βελτιωθεί σημαντικά πριν βγει στην παραγωγή.
Αφήνοντας αυτό το θέμα στην άκρη, θα πρέπει να δώσουμε εύσημα στην Sony για την πολύ καλή δουλειά που έχει κάνει στις οθόνες. Αν και είναι ακόμα πολύ μακριά μέχρι να δείχνουν όσο καθαρές όσο μια οθόνη κινητού (γιατί για εκεί πρέπει να στοχεύει η τεχνολογία αν θέλει να πετύχει), ακόμα και έτσι δείχνουν να υπερέχουν του μεγάλου ανταγωνιστή, του Oculus με καθαρότερη εικόνα και, κυρίως, πιο ομαλό framerate και απουσία tearing. Βέβαια, θα μας πείτε τώρα “καλά όλα αυτά τα τεχνολογικά mumbo jumbo, αλλά πως πάει πραγματικά από παιχνίδια;”. Οι εντυπώσεις μας ήταν ιδιαιτέρως θετικές! Η πρώτη μας επαφή, λοιπόν, έγινε με το The London Heist, ένα demo στο οποίο ο παίκτης με έναν ακόμα τύπο μόλις λήστεψε κάποιους και τρέχει με το αμάξι να ξεφύγει όσο τους κυνηγούν.
Σε αυτό το demo, παίξαμε με δύο move controllers, τα οποία, επί της ουσίας, ήταν τα χέρια μας μέσα στο αμάξι. Ήταν πολύ εντυπωσιακό να πιάνεις αντικείμενα δεξιά και αριστερά, αλλά το να αρπάζεις το όπλο με το ένα χέρι, το γεμιστήρα με το άλλο και να τα χτυπάς μεταξύ τους για να οπλίσει, ήταν απλά μια στιγμή πολύ πορωτική. Και έγινε ακόμα περισσότερο όταν ανοίξαμε την πόρτα και σκύψαμε απ’ έξω από το αυτοκίνητο, κοιτώντας πίσω για να πυροβολήσουμε κάποιους εχθρούς, κοντεύοντας φυσικά να πέσουμε από την καρέκλα! Αν και πολύ μικρό το demo και εντελώς on rails, έδειξε τις προοπτικές χρήσης των motion controls σε ένα virtual περιβάλλον και έχουν ενδιαφέρον είναι η αλήθεια.
Αμέσως μετά, αποφασίσαμε να αφήσουμε τη δράση και να χαλαρώσουμε με ένα μικρό horror παιχνίδι, το οποίο είχε εκθειάσει κόσμος και κοσμάκης, το Kitchen της Capcom. Δυστυχώς, το Kitchen ήταν απλά ένα “tech VR experience”, στο οποίο καθίσαμε στην καρέκλα και είδαμε ένα virtual reality video στο οποίο ήμασταν δεμένοι μαζί με έναν ακόμα άνθρωπο μέσα σε μια κατεστραμμένη αποθήκη. Ομολογουμένως, η στιγμή που εμφανίστηκε μια φρικιαστική γυναίκα και μας κάρφωσε με ένα μαχαίρι στο πόδι, ήταν μια στιγμή που η ψυχή πήγε στην Κούλουρη, το ίδιο και όταν ήρθε από πίσω μας, μας έκλεισε τα μάτια ή όταν στο τέλος μάς κάρφωσε για τα καλά! Ήταν μια πολύ ιδιαίτερη ιδέα για το πόσο ενδιαφέρουσες μπορούν να γίνουν μέχρι και ταινίες με αυτό τον τρόπο, αλλά ήταν κρίμα που ήταν απλά βίντεο, όπως και ήταν κρίμα που η ποιότητα των γραφικών εδώ ήταν πολύ χαμηλή και όλη η εικόνα τρεμόπαιζε από το tearing.
Αφήνοντας το μαχαιρωμένο κορμί μας σε εκείνη την καρέκλα, κάναμε respawn και μπήκαμε μέσα στο πιλοτήριο του Eve Valkyrie, ενός space flight simulator, στο οποίο κληθήκαμε να κυνηγήσουμε και να εξοντώσουμε ένα σμήνος εχθρών στο διάστημα. Είναι όντως υπέροχο συναίσθημα να κοιτάς δεξιά αριστερά μέσα από ένα πιλοτήριο, να κάνεις barel rolls και loops και να τα βλέπεις για πρώτη φορά όσο εντυπωσιακά τα βλέπουν και οι πιλότοι! Από την άλλη, είναι φανερό γιατί δεν μπορούν πολλοί να γίνουν πιλότοι μαχητικών, καθώς το συγκεκριμένο παιχνίδι είχε περίπου 4 στις 5 πιθανότητες να σε ζαλίσει τόσο πολύ που να μη μπορείς να σταθείς στα πόδια σου μετά, στοιχείο που δυστυχώς είναι πολύ συχνό στη VR τεχνολογία.
Παραπατώντας, καταφέραμε στο τέλος να μπούμε μέσα στο ιδιαίτερο tank του Battlezone – Rebellion. Αυτός ο τίτλος είναι ο πνευματικός απόγονος του πρωτότυπου Battlezone από το 1980, το οποίο μάλιστα είχε αποτελέσει και την έμπνευση πίσω από το σχεδιασμό της ταινίας Tron. Ε, λοιπόν, τη στιγμή που μπήκαμε μέσα στο tank μας, μεταφερθήκαμε στο Tron! Οι δημιουργοί, πάρα πολύ σοφά, αντί να προσπαθήσουν να δώσουν “ρεαλιστικά” γραφικά σε μια οθόνη που απλά δε μπορεί να τα υποστηρίξει, αποφάσισαν να σχεδιάσουν έναν πιο πολύχρωμο μα καθαρό και μινιμαλιστικό κόσμο, ο οποίος δείχνει υπέροχος ακόμα και σε VR περιβάλλον. Ομολογούμε πως ήταν μακράν το πιο διασκεδαστικό από τα demos που είδαμε και το κυνηγητό με άλλα tanks και εχθρούς μέσα σε αυτόν τον ψηφιακό κόσμο ήταν μια υπέροχη εμπειρία!
Οι εντυπώσεις μας, λοιπόν, από το Project Morpheus είναι συγκρατημένα θετικές. Είναι σίγουρο πως η τεχνολογία μπορεί να πετύχει πολύ ενδιαφέροντα και πολύ ιδιαίτερα αποτελέσματα. Είναι όμως και γεγονός πως ακόμα είναι νωρίς, και όπως και ο ανταγωνισμός του, βρίσκεται σε επίπεδο prototype, που δεν θα αλλάξει και πολύ όταν βγει. Αν σταθεί η τεχνολογία, τότε και μόνο τότε θα δούμε τις μεγάλες εξελίξεις που μπορεί πραγματικά να φέρει.
Για να το πετύχει αυτό όμως η Sony, πρέπει να κάνει τρία πράγματα. Πρώτον, να το δώσει σε πολύ λογική τιμή και σίγουρα φθηνότερο από το PS4. Δεύτερον, να εξασφαλίσει πολλά παιχνίδια και όχι μόνο tech demos και mini games, γιατί ένα Wii Sports δεν κρατάει κανέναν για παραπάνω από λίγες μέρες ή εβδομάδες. Τρίτον, να το προωθήσει προς το σωστό κοινό και να έχει καθαρό μήνυμα προς τα πού απευθύνεται.
Οι δυνατότητές του είναι πολλές, η διασκέδαση που μπορεί να προσφέρει επίσης. Ελπίζουμε πως όλα θα πάνε καλά και πως η μελλοντική του κυκλοφορία το 2016 θα σημάνει, μαζί με τους ανταγωνιστές του, μια νέα εποχή. Ακόμα και αν χρειάζονται δραμαμίνες για να ταξιδέψουμε σε αυτή!