You don’t need a million dollars to have a car with a big heart.
Μερικές εβδομάδες πριν, καθόμενος σε ένα κεντρικό καφέ της περιοχής του, ο υπογράφων ήταν παρέα με τον Απόστολο Δρέζο. Μεταξύ άλλων, στη συζήτηση εκείνου του απογεύματος έπεσε το θέμα των racing παιχνιδιών. Ως ερασιτέχνης οδηγός αγώνων, ο Αποστόλης είπε το εξής: “Έχουμε παίξει φοβερά παιχνίδια, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο όρος ‘simulation’ στα παιχνίδια δεν υφίσταται. Δεν μπορεί ένα παιχνίδι να μεταφέρει την πραγματική αίσθηση της οδήγησης, τα Gs που δέχεται το σώμα, τις ανατριχίλες που νιώθεις όταν αγωνίζεσαι”. Και η αλήθεια είναι ότι κανένα παιχνίδι, όσες εκατοντάδες οχήματα και αν έχει μέσα του, όση τηλεμετρία και αν καταφέρνει να αποδώσει ρεαλιστικά και όσες διαδρομές και αν χώρεσαν μέσα του οι δημιουργοί, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως “simulation”.
Όμως (και εδώ φανταστείτε ένα “όμως” με bold, μεγάλη γραμματοσειρά, υπογραμμισμένο και ίσως να αναβοσβήνει ως φωτεινή επιγραφή), έχουν υπάρξει πολλές προσπάθειες που έχουν καταφέρει σε σημαντικό βαθμό να μεταφέρουν στο κοινό αρκετή από τη μαγεία αυτού του αθλήματος/ χόμπι. Έχουν υπάρξει δημιουργοί και στούντιο που έχουν πάθος με την αυτοκίνηση και αυτό φαίνεται σε κάθε τους προσπάθεια. Έχουν ένα μαγικό ραβδάκι, με το οποίο ρίχνουν ένα ξόρκι στο πόνημά τους και όταν το δοκιμάζεις, παίρνεις μια μικρή ιδέα από το πώς είναι να ξεχύνεσαι μέσα σε μια διαδρομή, αντίπαλος με άλλα 20 οχήματα, και να ιδρώνεις κυριολεκτικά για την κορυφή. Να “τρέχεις” με τόσο πάθος, που έχεις αρχίσει να γέρνεις στον καναπέ (και να βγάζεις και τη γλώσσα προς αυτή τη κατεύθυνση -ναι, ξέρετε πώς) νομίζοντας ότι έτσι το όχημα στην τηλεόραση θα στρίψει κάπως καλύτερα…. Ένα από τα στούντιο που κάνουν τέτοια δουλειά εδώ και δέκα χρόνια, είναι αυτό της Turn 10.
Μπορεί το Forza Motorsport 5 να κατακρίθηκε (και δικαίως) ως “αρπαχτή”, αλλά το πρόβλημα με αυτό το παιχνίδι ήταν ακριβώς αυτό, ότι κυκλοφόρησε ως εργαλείο marketing για να ωθήσει/ βοηθήσει το Xbox One κατά τα πρώτα του βήματα στην αγορά. Ωστόσο, ως παιχνίδι το FΜ5 δεν ήταν κακό. Η Turn 10 για χρόνια έχτιζε επάνω στην τεχνολογία της, προσφέροντας κάθε φορά και ένα πιο εξελιγμένο παιχνίδι, που έκανε και ένα τολμηρό βήμα προς το “ρεαλισμό”, έχοντας όμως πάντα κατά νου την εξομοίωση, αλλά και τη διασκέδαση για τον αδαή, casual παίκτη. Και με το Forza Motorsport 6, το νεότερο παιχνίδι της που θα εξετάσουμε εδώ, η Turn 10 φτάνει σε έναν δημιουργικό οργασμό, ανακατεύοντας στο σχεδιαστικό καμβά της δεκάδες δοκιμασμένα στοιχεία του παρελθόντος (που έχουν δουλέψει) με νέες ιδέες και τολμηρές προτάσεις (που θα δούμε αν θα δουλέψουν), προσφέροντας τελικά ένα κορυφαίο racer.
Στην καρδιά κάθε παιχνιδιού αυτής της κατηγορίας βρίσκεται φυσικά το “career mode” ή η single player εμπειρία. Αυτό το τμήμα ενός τίτλου λογικής “Gran Turismo” (όσο και να θέλεις, δεν μπορείς να αποφύγεις την αναφορά του “παππού”, που τα ξεκίνησε όλα) συνήθως φέρνει τον παίκτη μπροστά σε μια πολυετή καριέρα, δινοντάς του απλά και ταπεινά οχήματα, με τα οποία θα αγωνισθεί σε τοπικά πρωταθλήματα, μέχρι να καταφέρει να πάρει διπλώματα, να ανέβει ranks και να φτάσει κάποια στιγμή να τρέχει στο Le Mans για 24 ώρες με ένα -σχεδόν- διαστημόπλοιο της Audi. Και ενώ η βασική δομή του Forza 6 πατάει επάνω σε αυτή τη λογική, το Career Mode έχει αλλαχθεί τόσο ώστε να είναι “φρεσκάρισμένο”, χωρίς όμως να ξενίζει όσους έχουν μάθει σε αυτό το gaming σχεδιασμό.
Ημερολόγια με πρωταθλήματα, inbox με μηνύματα από εταιρείες, events που έρχονται μια φορά και αν δεν τα αναλάβεις… πάει, τα έχασες, εδώ δεν υπάρχουν. Η καριέρα στο FM6 είναι πιο “ξεκάθαρη” πιο απλή, μέσα από ένα metro style menu (Windows 10 παντού), που είναι φτιαγμένο για να είναι προσιτό στον οποιονδήποτε. Αντί για τα γνωστά events, την απόκτηση διπλωμάτων και άλλων τέτοιων ενεργειών για να προχωρήσουμε, εδώ υπάρχουν τα λεγόμενα ως “Volumes”. Επί της ουσίας πάλι για events μιλάμε, τα οποία όμως έχουν μια ελαφρώς διαφορετική δομή, δίνοντας στον παίκτη μεγάλη ελευθερία κινήσεων ως προς το ποια κατηγορία θα αγωνιστεί, με ποια σειρά και με ποιο όχημα έχει διαθέσιμο στο γκαράζ του. Τα Volumes είναι 5 στο σύνολο, με το κάθε ένα να μας μεταφέρει σε μια ανώτερη κατηγορία αγώνων, πιο δύσκολη και με ταχύτερα οχήματα.
Όμως, κάθε ένα Volume έχει εντός του σημαντικό αριθμό υποκατηγοριών, στις οποίες μπορούμε να επιστρέψουμε όποτε το επιθυμούμε και να δοκιμάσουμε τις ικανότητές μας σε κάποια άλλη κατηγορία racing. Και κάθε κατηγορία racing περιλαμβάνει μια συγκεκριμένη σειρά από αγώνες που πρέπει να ολοκληρωθούν για να “κλείσει” το event και να πάμε παρακάτω. Και (με τόσο υλικό που υπάρχει εδώ, ο σύνδεσμος αυτός θα χρησιμοποιηθεί συχνά) σε κάθε Volume έχουμε και showcase events, τα οποία είναι ειδικοί αγώνες, σε ειδικές συνθήκες, με συγκεκριμένα οχήματα (“Αντιμετωπίσε τον Stig, στην πίστα Τop Gear με το Atom A1”, “και αν κερδίσεις, γράψε μου”, θα προσθέταμε εμείς…), τα οποία challenges εκτός του ότι “σπάνε” ευχάριστα και με σωστό ρυθμό την ενδεχόμενη μονοτονία ενός πρωταθλήματος, προσφέρουν συναρπαστικές στιγμές μέσα από τις ειδικές συνθήκες τους.
Εν συνόλω, το FM6 προσφέρει ένα career mode που σύμφωνα με τους δημιουργούς του ξεπερνά τις 70 ώρες. Να επιβεβαιώσουμε αυτό τον αριθμό δεν μπορούμε, όμως μετά από 15+ ώρες και έχοντας ολοκληρώσει το Volume 1, έχοντας παίξει αρκετά showcase events και multiplayer και έχοντας σπαταλήσει χρόνο σε διάφορα άλλα μενού (Forzavista, αναβαθμίσεις κ.λπ), το 70 όχι μόνο φαντάζει αληθινό, αλλά ίσως και λίγο.
Και δεν είναι μόνο η διάρκεια. Εκτιμούμε ότι αυτή η διαφορετική προσέγγιση στα events προσφέρει μια πιο “γλυκιά” ροή στο career mode, που θα γίνει αρεστή σε hardcore και casual gamers. Όλα είναι θέμα γούστου, από το design μέχρι το στήσιμο των αγώνων, αλλά δική μας εκτίμηση είναι ότι η Turn 10 έριξε “ζαριά” εδώ, η οποία της βγήκε.
