Need for Speed reboot.
Για τους gamers που ανάβουνε κεράκια κάθε χρόνο με την κυκλοφορία του νέου μέλους της αγαπημένης τους σειράς, το όνομα Need For Speed θα έπρεπε να είναι στην κορυφή της κάθε λίστας. Ίσως οι κυκλοφορίες να μην είναι ετήσιες, per se, αλλά όταν ένας τίτλος συμμετέχει σε κάθε γενιά ανελλιπώς, χωρίς να έχει δώσει ποτέ σημάδια τάσης προς το αντίθετο, τότε στέκει στην συνείδηση των περισσοτέρων ως ετήσια κυκλοφορία – και βάλε! Για 21 χρόνια σκάζουν πάνω μας τα κύματα της φουσκοθαλασσιάς της, που έχει, φυσιολογικά, τα πάνω της και τα κάτω της, αλλά που είναι ικανή να προκαλέσει ναυτία στον άπειρο “ναυτικό” που δεν αντέχει την επανάληψη.
Η αρχή έγινε στο “άγριο” 1995 (για PC. Σε 3DO τo 1994 και στις “νέες” κονσόλες το 1996). Ένα έτος που είδε την “έκρηξη” του multimedia φαινομένου στα PC, αρματωμένου με Windows 95 και το “καινούριο” CD Drive, να συναντάει αντίποδα μονάχα από τη νέα γενιά κονσολών και συγκεκριμένα τα μυστηριώδη και υποσχόμενα Sony PlayStation και Sega Saturn. Όλα αυτά τα νέα και φανταχτερά μηχανήματα χρειάζονταν παιχνίδια να τα συνοδέψουν. Τίτλους δυνατούς, που να επιδεικνύουν από τη μια τις δυνατότητες του hardware και να πληρούν, από την άλλη, κάθε γούστο, κάθε gamer υποσυνόλου.
Κάπου εκεί δημιουργήθηκε και η νοοτροπία “βάλε ένα ραλάκι, ένα ξυλίκι, ένα platform κι ένα sports παιχνίδι να συνοδεύει τη νέα μας κονσόλα”. Ο κόσμος των PC όμως ήταν διαφορετικός… Δε χρειαζόταν ξυλίκια και platform. Χρειαζόταν… γραφικά και ήχο! Μέχρι τότε, το σύνολο των gaming PCs χαρακτηριζόταν από μεγάλη ποικιλομορφία. Άλλα ήταν στημένο με SVGA και 32bit Sounblaster κάρτες. Άλλα όμως έτρεχαν ακόμα με Hercules και CGA, ακούγοντας μονάχα τα Blip-Blip που έβγαζε το PC-Speaker. Έτσι, το μέχρι τότε χαρακτηριστικό αντιπροσωπευτικό δείγμα του racing είδους (λέγε με Test Drive) παιζόταν είτε σε full specs, είτε σε τέσσερα χρώματα.
(Αφήστε ένα μικρό περιθώριο λάθους στην ταλαιπωρημένη μνήμη του γράφοντα, – ο οποίος θα χαρεί να διαφωνήσει με τα σχόλιά σας – μιας και όλα τα παραπάνω πηγάζουν κατευθείαν από αυτήν κι όχι από κάποια σελίδα wiki). Η κατάσταση αυτή άλλαξε απότομα και ριζικά με το αμάλγαμα των συγκυριών που αναφέρθηκαν προηγουμένως, αλλά και με τη δημιουργία του τίτλου που για πολλά χρόνια αποτελούσε το κύριο όνομα του racing γένους ανεξαρτήτου πλατφόρμας. Του Need For Speed.
Με εντυπωσιακά γραφικά κι εκμεταλλευόμενο πλήρως τις sound δυνατότητες της CD τεχνολογίας, προσέφερε ένα συμπαγές μοντέλο χειρισμού σε μια επιλογή elegant αγωνιστικών προτάσεων, που κυμαίνονταν τόσο σε ακριβά και πολυτελή μοντέλα αυτοκινήτων, όσο και σε… αριστοκρατικές πίστες μέσα σε δάση κι εξοχή. Για να το πούμε λαϊκά, έριχνε σαγόνια στα πατώματα, γι’αυτό και γνώρισε τιτάνια επιτυχία και παγκόσμια αναγνώριση. Ο κόσμος το έμαθε, το αγάπησε, το αναγνώριζε παντού και το ζητούσε πάντα.
Επόμενο ήταν να μεταφερθεί σε κάθε πλατφόρμα που μπορούσε ακόμα να λειτουργεί την εκάστοτε εποχή και να γνωρίσει άμεσα και πυκνά sequels και spin-offs. Ακόμα πιο επόμενο ήταν να φτάσει στην κορυφή και σιγά-σιγά να αρχίσει να την κατεβαίνει, παρακμάζοντας φυσιολογικά. Τέτοια χήνα, όμως, με τόσο μεγάλη παραγωγή χρυσών αυγών, δύσκολα καταλήγει σε κάποιο “γιορτινό πιάτο”. Οι παραγωγοί συνέχισαν να τη βάζουν να γεννοβολάει. Έτσι η σειρά έπαιξε “κλέφτες κι αστυνόμοι”, συμπόρευσε με την κινηματογραφικώς φερόμενη μόδα του tuning, αγωνίστηκε σε αληθοφανή track days, δοκίμασε ανοικτούς κόσμους, πάντρεψε τη νύχτα με τη μέρα, κατάπιε με “ύπουλο” τρόπο το Burnout, για να φτάσει, 21 χρόνια μέτα την εκκίνηση, στην ανάγκη για… reboot.
Όλα τα προαναφερθέντα σκαμπανεβάσματα πιθανώς να είναι γνωστά στους περισσότερους από εσάς. Πολλοί έχουν βιώσει την αυστηρή προσήλωση στο σεβασμό του φρένου, του γκαζιού και της πίσω κίνησης να αντικαθίσταται από φανταχτερά “drift”, “+2500” και “nitro full” μηνύματα επί της οθόνης. Πάντα κυμαίνονταν από το πολύ καλό εώς το καλό, γλύφοντας περιστασιακά το μέτριο. Εκεί που έδειχνε να παίρνει για τα καλά τον κατήφορο, κάποια έμπνευση των παραγωγών ερχόταν να του δώσει πάλι άνοδο. Μετά το πρόσφατο και τείνον στο μέτριο, Rivals, ήρθε η ώρα για μια ακόμα ανανέωση. Αυτή πλέον ακούει στο όνομα “reboot”. Tη λέξη που προκαλεί μηδενικό ενθουσιασμό, κάποια αναστενάγματα και πολλή περισσότερη σιωπή, που αν υπήρχε ηχητικό λεξικό, θα έμπαινε κατευθείαν δίπλα στον όρο “Κράτα και μικρό καλάθι”.
Και ερωτώ κύριε πρόεδρε! Τι reboot μπορεί να υπάρξει σε μια σειρά που έχει αλλάξει ταυτότητα πιο συχνά κι από στάρλετ του ελληνικού κινηματογράφου της δεκαετίας του 60; Να επαναφέρει τι; Τη σνομπ αισθητική των πρώτων παιχνιδιών; Την παιδική φαντασίωση της outlaw καταδίωξης (αυτό το έκανε ήδη); Την επαναπροσαρμογή του open world στοιχείου; Δεν είναι δα και τόσο παλιό… Μόνο ένα απομένει, που επιβεβαιώθηκε – εν μέρει – κι από τα trailers αλλά και την παραφιλολογία που συνοδεύει τον τίτλο: την αναβίωση του Underground.
Κατά τον γράφοντα, αυτή είναι και η κορυφή της σειράς. Μοναδικό σε ατμόσφαιρα κι απλόχερο σε racing περιεχόμενο, είναι ίσως ο τελευταίος “κουμπαράς” προτάσεων που απέμεινε στους αναλυτές του marketing. Θα μπορέσει όμως να πετύχει και να ξανασώσει τη σειρά; Η κινηματογραφική συγκυρία του Fast & Furious πάλιωσε και κούρασε κι αν θέλετε να το πάμε ένα βήμα παραπέρα… που να βρεθεί συνοδευτικό κομάτι επιπέδου Riders On The Storm, για να κάνει τον παίκτη να νιώσει “μοναχικός”, “επικίνδυνος”, “ασυμβίβαστος” και της λογικής του “δεν έχω να χάσω τίποτα”, ώστε να παίζει με μόνο κίνητρο την α-λα Vin Diesel “αγάπη δίχως αύριο” για τον αγώνα;
Ακόμα ο ηχητικός τομέας να αποτύχει, το reboot θα δυσκολευτεί να κερδίσει χώρο στις καρδιές μας. Φανταστείτε τι θα γίνει αν αποτύχουν να αγγίξουν την καινοτομία όλοι οι τομείς μαζί. Τι θα αλλάξει αν δούμε πάλι δεκάδες decals να κοσμούν κάποιο Mazda ή κάποια Lamborghini; Πώς θα ξανανιώσει η σειρά αν πάλι δούμε μια “semi-pro suspension” να αποτελεί την αναβάθμιση του αυτοκινήτου μας; Αυτά τα βλέπουμε σε κάθε παιχνίδι και χρειάζεται επιπλέον ανανέωση στο ύφος. Η αναβίωση όμως του Underground αυτού καθ’ αυτού θέλει δουλειά στο στήσιμο ατμόσφαιρας κι από εκεί πρέπει να ξεκινήσουν όλα.
Γι’αυτό ο γράφοντας φοράει τη μαύρη του κουκούλα, παίρνει ένα πολύ μικρό καλάθι και μπαίνει νυχτιάτικα στο δάσος του marketing να δει τι έχουν ετοιμάσει οι λύκοι της ΕΑ. Αν όμως πρόκειται για reboot κάποιας άλλης ενσάρκωσης της σειράς, τότε αφήνει το καλάθι στην καλύβα και πάει να τρέξει kart παρέα με τα τρία γουρουνάκια που πλέον έχουν συνηθίσει το Project Cars κι αντιμετωπίζουν το Driveclub χωρίς κόμπλεξ και έχουν ρίξει στον κακό λύκο ήδη έναν ολόκληρο γύρο.
