Σε ό,τι αφορά το σενάριο δεν θα πούμε πολλά περισσότερα. Επειδή το παιχνίδι στηρίζει κατά 99% την υπόστασή του στην ιστορία και τις διάφορες εξελίξεις της, ο κίνδυνος να “φύγει” spoiler είναι τεράστιος. Όμως, θα τονίσουμε ότι το Until Dawn δεν είναι απλώς “teen horror”. Eίναι κάτι περισσότερο, που δεν ντρέπεται να δηλώσει ότι αντλεί επιρροές (όχι παικτικές, αλλά ατμόσφαιρας και ιδεών) από Resident Evil, από Alan Wake, από Silent Hill, από The Evil Within και, φυσικά, το σχετικό κινηματογραφικό genre.
Σε ό,τι αφορά δομή, ατμόσφαιρα και στήσιμο το Until Dawn δεν αντιμετωπίζει σχεδόν κανένα πρόβλημα (εκτός και αν μισείτε τα interactive dramas και τα “adventures” τύπου Walking Dead της Telltale, οπότε δεν έχει νόημα καν να ασχοληθείτε). Όμως κάποιες τεχνικής φύσεως επιλογές μειώνουν την ποιότητα και, κυρίως, την αποτελεσματικότητα της ψευδαίσθησης της “ταινίας” που επιθυμούν να δώσουν οι δημιουργοί. Για παράδειγμα, η γενικότερη τεχνολογία του τίτλου δεν εντυπωσιάζει. Όχι ότι δεν θα δείτε όμορφα γραφικά και καλοσχεδιασμένα κτίρια και τοπία, αλλά σε ένα τόσο “στατικό” τίτλο σίγουρα περιμένεις αποτελέσματα ανώτερα αυτών που θα μπορούσε να εμφανίσει (σε χαμηλότερη ανάλυση) ακόμα και το PS3.
“Το Until Dawn δεν ντρέπεται να δηλώσει ότι αντλεί επιρροές (όχι παικτικές, αλλά ατμόσφαιρας και ιδεών) από Resident Evil, από Alan Wake, από Silent Hill, από The Evil Within και, φυσικά, το σχετικό κινηματογραφικό genre.”
Επιπροσθέτως, τα tanks controls επιπέδου (σχεδόν) Resident Evil και το φαινόμενο Uncanny Valley, δηλαδή η διάλυση της ψευδαίσθησης ότι βλέπεις πραγματικούς ανθρώπους λόγω “ξύλινου” animation ή μέτριου motion capture, μειώνουν επιπλέον το ρεαλισμό του παιχνιδιού και καταστρέφουν την προσπάθεια της Supermassive να μεταφέρει στον παίκτη την αίσθηση της ταινίας. Τέλος, υπάρχουν και προβλήματα πτώσης frame rate, που ελπίζουμε να διορθωθούν με κάποιο patch. Αντιλαμβανόμαστε ότι όλα προαναφερθέντα μειονεκτήματα έχουν να κάνουν με το budget της ανάπτυξης, αλλά αυτό δεν αποτελεί και τόσο ισχυρό ελαφρυντικό.
Φτάνοντας στο τέλος, αξίζει να αναφέρουμε και κάποια gimmicks, όπως τη χρήση της PS Camera, που καταγράφει την τρομάρα μας όταν συμβαίνουν διάφορα “jump scares” κατά τη διάρκεια της ιστορίας, και τη χρήση του φωτισμού του DS4 σε φάσεις που πρέπει οι πρωταγωνιστές να μείνουν ακίνητοι για να γλιτώσουν από κάτι…
“Σχέσεις μεταξύ χαρακτήρων χτίζονται ή γκρεμίζονται από μια κίνηση, κάτι που θα γίνει στο κεφάλαιο 3 από την Χ κοπέλα, ίσως τελικά στοιχίσει (ή σώσει) τη ζωή του Ψ νεαρού στο κεφάλαιο 8.”
Πού καταλήγουμε, λοιπόν; Κατά την άποψη του υπογράφοντος το Until Dawn είναι μια ευχάριστη έκπληξη -ενδεχομένως, μια από τις καλύτερες που έχει προσφέρει η Sony εδώ και καιρό. Χωρίς να μπορεί να θεωρηθεί ως “δευτέρα παρουσία”, “καινοτομία” ή οτιδήποτε άλλο βαρύγδουπο θα μπορούσε να χρησιμοποiηθεί ως quote, το παιχνίδι της Supermassive στέκεται αξιοπρεπέστατα και με “τιμιότητα” προς τον παίκτη, του προσφέρει δέκα ώρες καλογραμμένου και άρτια σκηνοθετημένου interactive drama, χωρίς ποτέ να προσπαθεί να κρύψει αυτό που είναι κάτω από κάποιον άλλο μανδύα. Αν σας αρέσει αυτό το είδος gaming και θέλετε να βιώσετε μια άλλη προσέγγιση στο horror genre, σίγουρα δεν θα βγείτε χαμένοι δοκιμάζοντάς το.
