Δυστυχώς, όλα τα προαναφερθέντα δεν είναι αρκετά, και είναι πραγματικά κρίμα γιατί φτιάξανε ένα τόσο άγρια γοητευτικό και επικίνδυνο κόσμο, και τον περιόρισαν με «ασφαλείς» και περιορισμένου ρίσκου gameplay επιλογές. Ενώ το παιχνίδι βλάπτεται ουσιαστικά από την υπερβολικά απλή εφαρμογή και εκτέλεση των λαβών μας –όπου θα περάσουμε πάνω από το μισό μας χρόνο- κερδίζει με τις επιλογές του fast travel (στα φρούρια, σημεία εκκίνησης αγώνων, αερόστατα για scouting) και κάποιων βασικών upgrades στα φίλα προσκείμενα strongholds, που παρέχουν τη δυνατότητα να αναπληρώσουμε τη μπάρα ζωής μας, τα πολεμοφόδια και να γεμίσουμε το παγούρι μας με H2O. Τέτοιες διευκολύνσεις σε παιχνίδια ανοικτού κόσμου είναι πάντα ευπρόσδεκτες.
Εντελώς αντίθετη εντύπωση σε σχέση με τη με τη μάχη σώμα με σώμα, μας άφησε o δεύτερος gameplay πυλώνας, που αφορά τα οχήματα. Δεκάδες «δεξιοτίμονες πισωκούνες» είναι διαθέσιμες για οδήγηση και απίστευτα διασκεδαστικές τροχοφόρες κόντρες θανάτου. Η αλήθεια είναι πως θα περάσετε το 90% του οδηγικού σας χρόνου με το απολύτως παραμετροποιησίμο Magnum Opus -εκτός αν ζητάει κάτι άλλο κάποια αποστολή ή μιλάμε για κάποιον από τους γενικά αδιάφορους αγώνες- και η επαφή σας με τα άλλα οχήματα θα είναι περισσότερο για «κακό» σκοπό. Χρησιμοποιώντας το πλούσιο οπλοστάσιο του οχήματός μας (sniper, γάντζος, νίτρο, αυτοσχέδιες ρουκέτες, «υγρό πυρ» και το shotgun), αλλά και τη φυσική άμυνά του από καρφιά, μεταλλικές προστατευτικές μπάρες και φονικούς προφυλακτήρες, φτιάχνετε ένα κινούμενο μεταλλικό φρούριο, έτοιμο να σπείρει τον πανικό και το θάνατο στις εχθρικές αυτοκινητοπομπές, με πληθώρα διαθέσιμων στρατηγικών και προσεγγίσεων.
“Δεκάδες «δεξιοτίμονες πισωκούνες» είναι διαθέσιμες για οδήγηση και απίστευτα διασκεδαστικές τροχοφόρες κόντρες θανάτου.”
Η νεκρική γαλήνη του έρημου τοπίου πραγματικά συνταράσσεται από τις «κλαγγές» των συγκρουόμενων αρματωμένων οχημάτων και από τα «μουγκρητά» των V6 και των V8 κινητήρων. Ο άψογος ηχητικός τομέας σε 5.1 καθηλώνει και συνεπικουρείται από τα θεαματικά εφέ εκρήξεων και των διαλυμένων σκαριών, βάζοντάς μας για τα καλά στη χαοτική κατάσταση του κόσμου. Όταν δε, ξεσπάνε οι καταιγίδες και οι ανεμοθύελλες, και ενώ το παιχνίδι μάς συμβουλεύει να βρούμε καταφύγιο, βάζουμε τον παράγοντα “Μad” στο Max και ορμάμε να «τιθασεύσουμε» τις ακαταδάμαστες δυνάμεις της φύσης, κυνηγώντας τις ευκαιρίες για κερδοφόρο scrap looting (εμφανίζονται κάτι κούτες με γενναία ποσά του wasteland «νομίσματος»). Η οδήγηση από την άλλη είναι “hit ‘n’ miss”, μιας και η arcade λογική έρχεται ελαφρώς σε σύγκρουση με την ευκολία την οποία το αμάξι βγαίνει από την πορεία του, και απαιτεί κάποια εξοικείωση ώστε να μπορέσει ο παίκτης να εκμεταλλευτεί το momentum στο οποίο βασίζεται πολύ η πρόσφυση.
Πάντως και εδώ το παιχνίδι είναι πολύ επιεικές, μιας και το απεριόριστο slow motion όταν στοχεύουμε τα νευραλγικά σημεία των οχημάτων, η μικρή χρονική διάρκεια που χρειάζεται για να επιδιορθώσει ο Κουασιμόδος το Magnum Opus και η υπεράνθρωπη αντοχή του Max σε κατά μέτωπο συγκρούσεις με τα «μεταλλικά θηρία», επιτρέπουν τα συνεχόμενα σφάλματα, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο κόστος. Θα ανοίξουμε μια παρένθεση εδώ, για να σχολιάσουμε την παντελή έλλειψη survival μηχανισμών. Καταλαβαίνουμε πως ο σκοπός του παιχνιδιού είναι η «άμυαλη» διασκέδαση, αλλά κάνοντας τα πάντα εύκολα, μη τιμωρώντας τις αποτυχημένες ριψοκίνδυνες τακτικές (έστω να χάνουμε ένα ποσό από τα scraps), καθιστώντας τον Max γρήγορα overpowered και παρέχοντας -για τα οποία, διάολε, καταστράφηκε ο κόσμος- «τόνους» νερού και καύσιμου, μένει πιστό στο σκοπό του, μα βλάπτει το γενικό επίπεδο ψυχαγωγίας. Θα προτιμούσαμε ένα πιο Mad Max τίτλο και όχι ένα ακόμα Just Cause.
“Χρησιμοποιώντας τα scraps, τα οποία βρίσκονται σε μαρκαρισμένες περιοχές, σε πτώματα και σε απομεινάρια κατασκευών-οχημάτων και δίνονται ως αμοιβή σταθερή αμοιβή από τα κατακτημένα camps, κάνουμε τις αναγκαίες αναβαθμίσεις.”
Κλείνοντας την παρένθεση, επιστρέφουμε στο Magnum Opus και σημειώνουμε πως η συμπεριφορά του οχήματος στο δρόμο έρχεται σε πλήρη αναλογία με τα upgrades που του βάζουμε. Πολύ σωστά εδώ η Avalanche ακολούθησε τη λογική της εξατομίκευσης και όχι του «ό,τι πιο ακριβό είναι και de facto καλύτερο». Για παράδειγμα, μπορεί να θέλετε να αυξήσετε την αντοχή του αμαξιού σε συγκρούσεις, αγοράζοντας ένα σασί που θα ταίριαζε σε… τανκ, αλλά να ξέρετε πως θα θυσιάσετε τη σβελτάδα και την ταχύτητά του. Τα upgrades, αφού αγοραστούν, μπαίνουν και βγαίνουν ευκολότατα, οπότε προσαρμόζετε το Magnum Opus στα γούστα και τις ανάγκες σας. Customization σε άλλα οχήματα δε μπορούμε να κάνουμε -μπαίνουν σε μια gallery για προσωπική χρήση- αλλά υπάρχουν κάποια πρωτότυπα, τα Archangels, τα οποία απαιτούν το συνδυασμό κάποιων αγορασμένων upgrades για να φτιαχτούν και προστίθενται και στη συλλογή μας. Φτιάξαμε 3 «Αρχάγγελους», αλλά δεν ασχοληθήκαμε περισσότερο.
Upgrades, είτε μιλάμε για τον Max είτε για το Magnum Opus, θα κάνετε συνέχεια. Χρησιμοποιώντας τα scraps, τα οποία βρίσκονται σε μαρκαρισμένες περιοχές, σε πτώματα και σε απομεινάρια κατασκευών-οχημάτων και δίνονται ως αμοιβή σταθερή αμοιβή από τα κατακτημένα camps, κάνουμε τις αναγκαίες αναβαθμίσεις. Μπορεί αρχικά να υπάρχει μια σχετική ένδεια και να αναγκαζόμαστε να σταματάμε σε κάθε σημείο για να μαζέψουμε τις μικροποσότητές τους (μια διαδικασία χρονοβόρα και εκνευριστική), σταδιακά, όμως, αποκτάμε σταθερές πηγές «εισοδήματος» και crews που κάνουν αυτή τη δουλειά, ακόμα και όταν είμαστε oflline, και έτσι μπορούμε να ξοδέψουμε αφειδώς την «περιουσία» μας κατά το δοκούν, χωρίς πολλά πολλά διλήμματα και δεύτερες σκέψεις.
Τα survival skills του Max (με τα scraps αναβαθμίζουμε τα της μάχης περισσότερο) γίνονται διαθέσιμα με τα Griffa tokens, τα οποία τα κερδίζουμε παίρνοντας level και τα ανταλλάσσουμε σε ένα Σαμανο, τον Griffa, μια σκιώδη, πνευματική φιγούρα, που δείχνει να έχει βαθύτερη γνώση για τον κόσμο και στόχο έχει να βγάλει με τις συμβουλές του και τις παροτρύνσεις του τις πλήρεις δυνατότητες του Max στην επιφάνεια. Αποτελεί μια ωραία προσθήκη και είναι ο δεύτερος πιο ενδιαφέρων χαρακτήρας του παιχνιδιού μετά τον κωμικό Chumbucket.
