Among Gods.
Όλη αυτή η μόδα με την επαναπροσέγγιση των MOBA βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο απόγειό της, με πολλούς τίτλους να προσφέρουν το λιθαράκι και την οπτική τους επί του θέματος. Μόλις πρόσφατα είδαμε το Battleborn, περιμένουμε το Paragon και πάει λέγοντας. Αξίζει να θυμηθούμε, όμως, πως δύο χρόνια πριν, το 2014, η πραγματική –και δύσκολη- αρχή έγινε με το SMITE στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Παίρνοντας τους κλασικούς και δοκιμασμένους μηχανισμούς των MOBA, αλλά πετώντας από το παράθυρο την top-down οπτική για χάρη της third person κάμερας, έκανε μια μικρή επανάσταση στο χώρο. Όχι ότι το launch ήταν όσο ενθαρρυντικό θα περίμενε κανείς, αλλά οι καλές ιδέες ήταν εκεί, και με τον καιρό και την προσπάθεια της δημιουργού, Hi-Rez, ζυμώθηκαν για να φτάσουν σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο. Δύο χρόνια αργότερα, το SMITE κάνει την επίσημη εμφάνισή του ως πλήρες παιχνίδι στο PlayStation 4, και μας υπενθυμίζει γιατί αποτελεί ένα από τα καλύτερα MOBA παιχνίδια αυτή τη στιγμή. Αναφέραμε ότι είναι και Free-to-play;
Αν εξαιρέσουμε τους MOBA μηχανισμούς και τη διαφορετική κάμερα στην οποία θα αναφερθούμε παρακάτω, το SMITE ξεκινά με έναν άσο στο μανίκι του. Βλέπετε, οι ήρωες σε αυτά τα παιχνίδια είναι το Α και το Ω. Εδώ, λοιπόν, όλοι οι διαθέσιμοι χαρακτήρες είναι Θεοί παρμένοι από διάφορες μυθολογίες, όπως για παράδειγμα η ελληνική. Στήνεται έτσι άμεσα ένα πραγματικό ενδιαφέρον για τους ήρωες ανεξάρτητα από το σχεδιασμό και τις δυνάμεις τους. Εκτός και αν είστε από εκείνους που δεν θέλουν να δουν να πλακώνεται ο Όντιν με τον Δία, με φόντο τον Όλυμπο…
Οι «οίκοι» των Θεών χωρίζονται ανάλογα τη μυθολογία και την τοποθεσία σε Ελληνική, Ρωμαϊκή, Αιγυπτιακή, Ιαπωνική, Κινέζικη, Σκανδιναβική, ακόμα και αυτή των Μάγια διατίθεται, με αποτέλεσμα οι Θεοί να είναι συνολικά περισσότεροι από 70, ενώ αναμένονται και δωρέαν προσθήκες. Ξεπερνάμε το γεγονός ότι ο Ηρακλής θεωρείται ρωμαϊκός θεός, και συνεχίζουμε. Οι δυνάμεις του κάθε Θεού είναι αναμενόμενα εμπνευσμένες από την προσωπικότητά του, και το σημαντικότερο που παρατηρήσαμε είναι πως, ενώ υπάρχουν όπως πάντα κάποιοι overpowered χαρακτήρες, η γενικότερη ισορροπία μεταξύ τους είναι άκρως ικανοποιητική, και δεν θυμίζει για παράδειγμα το League of Legends, όπου συχνά υφίσταται έντονο nerfing σε χαρακτήρες που «θερίζουν» κόσμο και κοσμάκη μέχρι να το διορθώσει η Riot.
Κάθε Θεός έχει μια γοητεία, και σπάνια «κολλάμε» σε έναν μόνο. Ταυτόχρονα, οι Θεοί χωρίζονται σε Assassins, Warriors, Guardians, Hunters και Mages, με τον καθένα να έχει διαφορετικό ρόλο και στυλ παιχνιδιού. Ο Ηρακλής, για παράδειγμα, βγαίνει μπροστά και τραβάει minions επάνω του, η Άρτεμις φθείρει τους αντιπάλους από απόσταση και ο Λόκι προσπαθεί να βρεθεί ύπουλα πίσω από τις γραμμές των αντιπάλων συχνά μέσα από την Jungle. Βέβαια, για να καταλάβει κανείς τη διαφορά των παραπάνω ανάμεσα στο SMITE και τα συνηθισμένα MOBA, θα πρέπει να δοκιμάσει ο ίδιος την κάμερα τρίτου προσώπου, και την άλλη διάσταση που αυτή προσθέτει στο gameplay.
Το… εγχειρίδιο των MOBA λέει, ότι αν δεν ξέρεις τι βρίσκεται γύρω σου -και κυρίως πίσω σου- οι πιθανότητες είναι ότι θα βρεθείς να περιμένεις το respawn. Φανταστείτε, λοιπόν, τώρα, να αφαιρείται η πολυτέλεια της top-down οπτικής, και εκεί που σκέφτεστε την επόμενη κίνηση, να νιώθετε στην πλάτη το κρύο άγγιγμα του Thanatos -όνομα και πράγμα. Δεν είναι μόνο η αίσθηση του χώρου που αλλάζει, αλλά και οι ευρύτερες βάσεις του gameplay. Δεν υπάρχουν πλέον οι αυτοματισμοί, όλα είναι πιο άμεσα και έντονα, μια κίνηση προς τα αριστερά για την αποφυγή του βέλους, και ο καλός στόχος στη χρήση του ability είναι η διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου. Ο μικρόκοσμος της αρένας ξαφνικά ζωντανεύει, οι λεπτομέρειες που συνθλίβονται στην top-down προσέγγιση εδώ κρίνουν ολόκληρα ματς.
Η μετάβαση του χειρισμού στο PlayStation 4 έγινε όχι απλά ομαλά, αλλά δείχνει σχεδιασμένoς εξαρχής για αυτό. Είναι εύκολος να τον συνηθίσει κανείς, αλλά κρύβει πραγματικό βάθος και τεράστια περιθώρια στρατηγικής για αυτούς που θα το “ψάξουν”. Παράλληλα, η ομαδικότητα παίζει πιο κομβικό ρόλο από ποτέ και κρίνει το 90% των παιχνιδιών. Ο χρυσός δεν κρίνεται πλέον μόνο από το τελευταίο χτύπημα (αν και συνεχίζει να παίζει ρόλο), αλλά μοιράζεται στην ομάδα, και τα buffs της Jungle πέφτουν στο έδαφος για όποιον τα χρειαστεί. Είναι, όμως, η γενικότερη, απρόβλεπτη προσέγγιση που πηγάζει από το μοντέλο χειρισμού που απογειώνει την εμπειρία. Μπορεί μια μαεστρική ομαδική κίνηση για το Pentakill της αντίπαλης ομάδας, να σκοντάψει στην τελική, κακή στόχευση του κρίσιμου ability, και να ζήσουμε για να παλέψουμε άλλη μέρα (ή σε άλλο lane).
Και όλα αυτά σε συνδυασμό με τη σημαντική υποστήριξη/ προώθηση για e-sports από τους δημιουργούς, ενώ αποτελεί ταυτόχρονα ένα προσιτό τρόπο για νέους παίκτες να εισέλθουν στον κόσμο των MOBA. Μια μικρή ένσταση έχει να κάνει με το late-game balancing, το οποίο αν και έχει διορθωθεί σε μεγάλο βαθμό σε σχέση με παλιότερα, συνεχίζει να κάνει συχνά την εμφάνισή του, με χαρακτήρες που δεν «νιώθουν» damage, αλλά καθαρίζουν άνετα με τη χρήση ενός ability, παρά τη φαινομενικά μικρή διαφορά σε level και εξοπλισμό. Υπάρχει πληθώρα modes, από τη χαοτική και διασκεδαστική Arena που θυμίζει Deathmatch, το 3v3 Joust με μια κεντρική lane, και το επικό 5v5 Conquest με το μεγάλο χάρτη, την τεράστια Jungle, τις τρεις lanes και τον Όλυμπο στο βάθος.
Δυστυχώς, υπάρχει μόνο ένας χάρτης για κάθε mode και σίγουρα θα θέλαμε περισσότερους, αφού όσο καλοσχεδιασμένοι και αν είναι, επαναλαμβάνονται επικίνδυνα. Ταυτόχρονα, υπάρχει ακόμη μια αίσθηση έλλειψης polishing, η οποία συνεχίζεται και μετά τη μετάβαση από τη Beta. Όχι τόσο σχεδιαστικά όσο τεχνικά, και ειδικά τα μενού παρουσιάζουν κάποια κολλήματα που θα έπρεπε να λείπουν, όπως rewards που εμφανίζονται όταν έχουμε φύγει ήδη από το Store. Από την άλλη, ο τεχνικός τομέας είναι πολύ καλός, η εικόνα τρέχει σταθερά «νεράκι» παρά τη βροχή animation και abilities, και η μουσική που συνοδεύει τις τιτανομαχίες ταιριάζει στην επική νότα που προσπαθεί να δώσει το παιχνίδι. Τέλος, σε καμία περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με Pay-to-win καταστάσεις. Κανένα microtransaction δεν μπορεί να επηρεάσει την ισορροπία του gameplay, μόνο νέους θεούς, νέα skins και voice packs, τα οποία μπορούν να αποκτηθούν φυσικά και μέσω grinding ή quests που δίνονται.
Το SMITE καταφθάνει στο PlayStation 4, “πατάει” δυνατά και δείχνει γιατί θεωρείται ένα από τα κορυφαία MOBA σήμερα, και ας μην έχει το κοινό των LoL και Dota. Η Hi-Rez «έχτισε» επάνω στο παιχνίδι τα προηγούμενα δυο χρόνια και αυτή τη στιγμή ο τίτλος της βρίσκεται σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο, καταφέρνοντας δυο χρόνια μετά να ξεχωρίζει και να έχει τη δική του ταυτότητα σε μια κατηγορία που «πνίγεται» από κυκλοφορίες. Για όσους τώρα γνωρίζουν τον κόσμο των MOBA ή ψάχνουν μια ανανέωση στο genre, το SMITE σίγουρα αξίζει το χρόνο τους.
To review βασίστηκε στην PS4 έκδοση του παιχνιδιού.
Διαβάστε επίσης – Προσθέστε παιχνίδια στη βιβλιοθήκη σας
