Ταξιδιωτικό γραφείο: “Ο Φαλακρός”.
Το διπλό φονικό στην Sapienza δε φάνηκε να ταράζει καθόλου την πολύχρωμη καθημερινότητα της πόλης. Ο φούρναρης εξακολουθούσε να επιπλήττει το βοηθό για την ολιγωρία του, ο ιερέας ακόμα ψάχνει να δει ποιον, τελικά, εξομολόγησε, κι ένα τενεκεδάκι χαλασμένης σάλτσας για μακαρονάδα βρίσκεται στο πιο απίθανο σημείο χωρίς να κανείς να ξέρει γιατί. Όλα κυλούν ομαλά. Απαράλλαχτα, σα να μη συνέβη τίποτα – κι αυτή ακριβώς η “ηρεμία” (αν μπορεί κανείς να αποκαλέσει έτσι την καθημερινή ομήγυηρη στην πλατεία έξω από τον καθεδρικό) είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι ο Agent 47 πέτυχε απόλυτα το σκοπό του.
Σήμα κατατεθέν της τέχνης του, αφήνει πίσω μονάχα τα απολύτως απαραίτητα πτώματα κι εξαφανίζεται χωρίς να τον δει κανένας, σαν να μην υπήρξε ποτέ εκεί. Πλέον κατευθύνεται προς την άλλη άκρη της Μεσογείου, στο εξωτικό Marrakesh, και κανείς δε γνωρίζει αν απολαμβάνει την περιήγησή του σε αυτούς τους δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς ή αν είναι απολύτως προσηλωμένος στο briefing που του δίνει η γνώριμη, πλέον, γυναικεία φωνή. Ό,τι κι αν συμβαίνει, πάντως, μέσα στο καλογυαλισμένο του κρανίο, ένα είναι σίγουρο: η κατάσταση εκεί είναι κρίσιμη και το έργο του προβλέπεται δύσκολο.
Στο καυτό Μαρόκο η θερμοκρασία μέλει να ανέβει να ακόμα περισσότερο, καθώς ένας δολοπλόκος στρατηγός συνομωτεί με έναν Σουηδό διπλωμάτη, με στόχο να αλλάξουν το Status Quo της περιοχής. Γεγονότα και φήμες διαπλοκής διαρρέουν τεχνηέντως στο δύσμοιρο λαό, ο οποίος οδηγείται με αόρατη βέργα προς μια αιματηρή επανάσταση. Ο κόσμος βράζει. Τα δελτία ειδήσεων δυναμιτίζουν το κλίμα και πορείες διαμαρτυρίας λαμβάνουν χώρα σε πολλά σημεία της πόλης. Ως εκ τούτου, οι δύο υποκινητές κρατούνται σε ξεχωριστά, ασφαλή σημεία με υψηλή φρούρηση, τόσο για να προστατευτούν από την οργή της λαϊκής μάζας, όσο κι από επίδοξους εκτελεστές.
Οι δρόμοι είναι γεμάτοι από μάτια και αυτιά και τα κτήρια φυλάσσονται από πολλούς κι εμπιστους επαγγελματίες. Αν μη τι άλλο, το έργο του “Φαλακρού Πράκτορα” μοιάζει δύσκολο. Η πρόκληση είναι μεγάλη κι αυτή ακριβώς η λέξη είναι η πρώτη gameplay έννοια που θα σας έρθει στο μυαλό, μιας και ο τεχνικός τομέας σταματάει να εκπλήσσει, πολύ απλά επειδή συνεχίζει απρόσκοπτα την κορυφαία του απόδοση. Η πόλη είναι ολοζώντανη, γεμάτη σοκάκια, λετομέρειες, αντικείμενα, διαλόγους και… ευκαιρίες. Πώς, μέσα στη “χάβρα” του παζαριού, θα βρείτε την άκρη του νήματος για να αρχίσετε να ξετυλίγετε το κουβάρι της επίτευξης του στόχου σας; Πώς θα καταστρώσετε τη στρατηγική σας, όταν οι αισθήσεις σας βομβαρδίζονται από δεκάδες διαφορετικούς ήχους και εικόνες; Πώς θα πλησιάσετε δύο διαφορετικά κτήρια, “νικώντας” τις δυνάμεις φρούρησης, όταν οποιοσδήποτε έξω από αυτά αποτελεί ύποπτο υποκείμενο κι ενδεχόμενο κίνδυνο;
Πρόκληση λοιπόν. Η δράση σας στη Sapienza φαντάζει “παραθέριση” μπροστά στην κατάσταση στη μαροκινή πόλη. Τα επεισόδια διαδέχονται το ένα το άλλο και μαζί τους βλέπουμε ότι εξελίσσονται η πλοκή αλλά και η δυσκολία συνάμα. Πλέον θα είναι πιο δύσκολο να αναγνωρίσετε ή να πέσετε τυχαία σε κάποιο opportunity. Οι NPCs “αναγνωρίζουν” πιο εύκολα τον ξένο και σκαλώνουν στην παραμικρή λεπτομέρεια. Τα διαθέσιμα εργαλεία είναι μεν αρκετά, αλλά ίσα σε αριθμό είναι και τα αντικείμενα που βρίσκονται διάσπαρτα σε όλον τον τεράστιο χάρτη της πόλης και προσφέρουν αλληλεπίδραση μεταξύ τους. Έχει νόημα να δηλητηριάσετε κάποια φύλλα τσαγιού στο παζάρι, όταν ο στόχος σας βρίσκεται σε εντελώς διαφορετικό κι απομακρυσμένο σημείο του χάρτη; Έχει νόημα να επισκεφτείτε ένα απλό, καθημερινό κατάστημα με παραδοσιακά χαλιά;
Η απάντηση είναι “και ναι, και όχι”, γιατί όλα είναι στο χέρι σας. Η ελευθερία κινήσεων κι επιλογών έχει περάσει σε άλλο, πολύ μεγαλύτερο επίπεδο κι οι παραδοσιακοί οπαδοί της σειράς θα νιώσουν απόλυτη ηδονή στο κεφάλαιο αυτό. Επί παραδείγματι, στο πρώτο playthrough, τα εν λόγω φύλλα πέρασαν εντελώς απαρατήρητα, ενώ σε κάποιο επόμενο έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. Ο κόσμος άνοιξε, έγινε “χαώδης” και η πρόκληση βρίσκεται στο να εντοπίσετε τα στοιχεία που θα έρθουν σε τάξη μέσα στο χάος, ώστε να πετύχετε το σκοπό σας και να το διατηρήσουν, παράλληλα, σε τέτοιο βαθμό, ώστε το πέρασμά σας να περάσει – για ακόμα μία φορά – απαρατήρητο.
Η δυσκολία είναι αυξημένη και θα χρειαστεί να προσπαθήσετε αρκετά μέχρι τελικά να καταφέρετε το έργο σας με τον παραδοσιακό τρόπο, ήτοι χωρίς να σηκώσετε τη μισή Αφρική στο πόδι. Μπορείτε πάντοτε και με εξίσου πολλές επιλογές από πλευράς τακτικής οργάνωσης, να δημιουργήσετε μακελειό και να επιτύχετε τη φόνευση των στόχων με εκρήξεις και βαρύ οπλισμό, αναμετρούμενοι ωμά κι άμεσα με τους πάμπολλους εχθρούς σας. Να περιμένετε, όμως, μεγάλη πρόκληση και σε αυτήν τη “διαδρομή”. Ό,τι κι αν επιλέξετε τελικά, όποια κι αν είναι η φυσική σας “τάση”, είναι σίγουρο ότι θα απολάυσετε τη διαδικασία. Μοναδικός σας “εχθρος” τα μεγάλα loading times, που γίνονται ιδιαίτερα δυσβάσταχτα αυτούς τους καλοκαιρινούς μήνες.
Εν ολίγοις, το Hitman: Marrakesh δείχνει ότι το παιχνίδι κλιμακώνεται ομαλά και προς όλες τις κατευθύνσεις. Οδεύει σιγά σιγά προς την κορυφή, βελτιώνοντας με μικρές και καίριες επιλογές την ποιότητα του υλικού που προσφέρει στον παίκτη. Μεγαλύτερο, πιο ελεύθερο και περισσότερο προκλητικό, (αλλά συνάμα εξίσου τεχνικά εντυπωσιακό), το πλέον πρόσφατο επεισόδιο της σειράς δείχνει σαφέστατα ότι ο νέος τίτλος κινείται προς τα κορυφαία επίπεδα. Το πακέτο της όλης εμπειρίας θα ενθουσιάσει του παλιούς φίλους της σειράς, ενώ ταυτόχρονα θα βοήθησει τους νέους με τα σταθερά διαθέσιμα opportunities… κι όταν τελειώσουν όλα αυτά, υπάρχουν πάντα τα υπόλοιπα modes του παιχνιδιού για να γεμίσουν το φτωχό gaming Ιούνη.
Το review βασίστηκε στην PS4 έκδοση του παιχνιδιού.
Διαβάστε επίσης – Προσθέστε παιχνίδια στη βιβλιοθήκη σας.
