H επέλαση των DLC συνεχίζεται…
Ήταν επί εποχής Call of Duty 3 όταν ξεκίνησε η εν λόγω σειρά παιχνιδιών να παρέχει σε εμάς τους παίκτες επιπρόσθετο, επί πληρωμή περιεχόμενο, αν και κατά τη γνώμη του γράφοντος ήταν τον Απρίλιο του 2008, με το Variety Map Pack DLC του Call Of Duty 4, που η Activision κατάλαβε πόσο μεγάλο κέρδος θα μπορούσε να έχει από αυτού του είδους την παροχή “φρέσκου” υλικού. Αυτό φαίνεται και από την απότομη αύξηση σε DLCs που είχαν όλα τα παιχνίδια της σειράς μετά το COD 4 -το οποίο είχε μόλις ένα- με μέσο όρο τα τρία επιπρόσθετα πακέτα. Πόσα, όμως, παραπάνω έχει να δώσει στον παίκτη ένα DLC που κοστίζει το ένα τρίτο της τιμής του βασικού παιχνιδιού και σε σχέση με προηγούμενα έχει λιγότερο περιεχόμενο; Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το Awakening DLC για το Black Ops III έρχεται να αποδείξει πως η ποιότητα -και όχι ο όγκος που προστίθεται- είναι αυτό που μετράει, προσφέροντας 4 Multiplayer χάρτες και ένα Zombie map.
Ας ξεκινήσουμε με τη Splash, μια εκ των τεσσάρων νέων Multiplayer περιοχών. Η συγκεκριμένη πίστα τοποθετείται σε ένα εγκαταλελειμμένο θαλάσσιο πάρκο, κάπου στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Τεράστιες νεροτσουλήθρες και πειρατικά καράβια είναι διασκορπισμένα στις δυο άκρες της, από όπου και οι παίκτες ξεκινούν το match τους, ενώ το κέντρο της πίστας είναι ίσως η χειρότερη επιλογή που μπορεί κάνει κάποιος, που δεν θέλει να εμπλακεί σε μάχη, μιας και είναι ανοικτό σε πυρά από τέσσερις πλευρές. Για τους φίλους των κλασικών Call Of Duty παιχνιδιών, τουλάχιστον σε θέμα κινήσεως (βλ. Ghosts και πίσω), είναι ίσως η πιο αγαπημένη πίστα, αφού τα σημεία στα οποία ο παίκτης μπορεί να κάνει ουσιαστική χρήση του wall tun/ thrust jump κ.λπ. μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Το μέγεθος της πίστας δεν την κατατάσσει στις μεγάλες της σειράς, αφού οι αποστάσεις είναι σχετικά μικρές. Αν και σε θέμα σχεδιασμού μιας πίστας η Treyarch έχει ένα ιδιαίτερο τρόπο σχεδίασης (με κυρίαρχο στοιχείο το 3-lane design), η συγκεκριμένη πίστα θυμίζει την Carnival του MW2.
Από την άλλη, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί θετικό το γεγονός ότι ένας από τους τέσσερις “καινούργιους” χάρτες μοιάζει έντονα σε κάποιον παλαιότερο, ενώ ένας δεύτερος είναι η φουτουριστική εκδοχή του ίδιου χάρτη, από τον προηγούμενο τίτλο της σειράς. Ο λόγος για τη Skyjacked, την ανανεωμένη έκδοση της Hijacked από το Black Ops II. Όντας αγαπημένη των παικτών του προηγούμενου παιχνιδιού, η Treyarch μετέφερε τη συγκεκριμένη πίστα, μην αλλάζοντάς τη σχεδόν καθόλου σε θέμα design, για να ταιριάζει με το νέο σύστημα κίνησης, αλλά αρκετά σε θέμα εμφάνισης. Έχουμε να κάνουμε με την ίδια ακριβώς πίστα, μόνο που πλέον το σκηνικό διαδραματίζεται αρκετά μέτρα πάνω από το έδαφος, σε ένα ιπτάμενο σκάφος, σε αντίθεση με το καράβι το οποίο βρισκόμασταν.
Δυστυχώς, το ρίσκο της προσθήκης του thrust jump στο BO III δεν ευνοεί τη μεταφορά παλαιότερων χαρτών στο καινούριο Call of Duty και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στη Skyjacked. Η ροή της πίστας δεν είναι ίδια, αφού πλέον η έφοδος των εχθρών μπορεί να γίνει από όλα τα παράθυρα και τα ψηλά σημεία, που η πίστα ήταν φτιαγμένη να έχει, αλλά να μην μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν είσοδος/έξοδος των παικτών, με αποτέλεσμα να μπορεί πάντα να βρεθεί κάποιος αντίπαλος πίσω μας, ακόμα και εάν μόλις περάσαμε από εκείνο το σημείο. Η σύγχυση που δημιουργείται είναι μεγάλη, ελέω της τοποθέτησης των spawns, που παραμένουν ολόιδια, και της έκτασης του χάρτη, που δεν ευνοεί το παιχνίδι στη Skyjacked.
Περνώντας στην πιο ιδιαίτερη εμφανισιακά, αλλά ταυτόχρονα αρκετά οικεία σε σχεδίαση, πίστα, ονόματι Gauntlet, μιλάμε για την επίτομη του 3-lane design, αφού κυριολεκτικά αποτελείται από τρεις ευθείες οδούς. Η αδιαιρετότητα συναντάται στο γεγονός πως κάθε μια από αυτές τις οδούς έχει διαφορετική θεματολογία: η αριστερή δίοδος είναι ένα τροπικό δάσος, η μεσαία μια παγωμένη γέφυρα, ενώ η δεξιά ένα βροχερό σοκάκι. Οι μάχες πρόσωπο με πρόσωπο τείνουν να είναι πιο συχνές, αφού το στήσιμο δεν ευνοεί καθόλου το flank της αντίπαλης ομάδας, με την Treyarch να δικαιολογεί την ύπαρξη αυτής της πίστας στο παιχνίδι, λέγοντας πως πρόκειται για εγκαταστάσεις προπόνησης για τους στρατιώτες, σε διαφορετικά περιβάλλοντα.
Τελευταία αφήσαμε τη μεγαλύτερη από τις τέσσερις Multiplayer πίστες, που ακούει στο όνομα Rise. Η Rise τοποθετείται σε ένα εργοτάξιο και είναι ο μόνος χάρτης του The Awakening DLC που είναι εντελώς φρέσκος, κρύβει καλά το σύστημα των τριών οδών για τη διάσχιση τις πίστας και ταυτόχρονα έχει πολλά σημεία, που βοηθούν τα διαφορετικά είδη των classes (Sniper, Asault, SMG κλπ) να έχουν ουσιαστικό λόγο ύπαρξης. Όμως και εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα χάρτη που δεν αξιοποιεί σχεδόν πουθενά το νέο σύστημα κίνησης, στο οποίο βασίζεται όλο το multiplayer του Black Ops III.
Και περνάμε στο κομμάτι των Zombies. Από το review του τίτλου εκφράσαμε το θαυμασμό μας απέναντι στο σχεδόν λεπτομερή σχεδιασμό του εν λόγω mode και στην προσοχή που έχει δοθεί ούτως ώστε να χτιστεί από την αρχή μια νέα ιστορία με πρωταγωνιστές τους “ζωντανούς νεκρούς”. Η Der Eisendrache αποτελεί το διαμάντι του πακέτου επέκτασης και είναι ίσως ο λόγος που οι φίλοι του προαναφερθέντος mode πρέπει να σκεφτούν πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο της απόκτησης του DLC. Ο “ Σιδερένιος δράκος” τοποθετείται σε ένα χιονισμένο κάστρο στην Αυστρία, ενώ ακολουθούμε την ιστορία των βασικών χαρακτήρων που γνωρίσαμε σε προηγούμενο τίτλο της σειράς (αγνοώντας πολύ επιδέξια την ύπαρξη των χαρακτήρων της πρώτης πίστας και της ιστορίας τους).
Το κάστρο Griffin κρύβει πολλά νέα μυστικά προς εξερεύνηση, από αρχαία μυθικά όπλα και δωμάτια με μηδενική βαρύτητα, μέχρι αγάλματα δράκων που ζωντανεύουν για να βοηθήσουν στην εξολόθρευση των Zombies, νέους εχθρούς και δοκιμές εκτόξευσης πυραύλου, είναι όλα εκεί. Η έκταση της πίστας, αν και μικρότερη σε σχέση με την υπάρχουσα, αποτελεί ίσως το ιδανικό μέγεθος για 4 παίκτες, το rotate (ή καλύτερα, αν θέλετε, ο κύκλος της πίστας) είναι αρκετά μεγάλος, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στον παίκτη να ξεφύγει από τα εκατοντάδες άψυχα τέρατα που τον κυνηγούν, ενώ παράλληλα δεν υπάρχει πλέον κάποιο μεταφορικό μέσο, πάνω στο οποίο μπορεί να ανακάμψει, καθώς μεταφέρεται σε άλλη περιοχή. Παρ’ όλα αυτά, για τις δύσκολες στιγμές, σε διάφορα σημεία διασκορπισμένες βρίσκονται παγίδες αλλά και πλατφόρμες τηλεμεταφοράς, έτσι ώστε να δώσουν μόνο λίγα δευτερόλεπτα για μια ανασυγκρότηση και ένα reload. Όσο αυξάνεται το κάθε round τόσο δυνατότεροι θα γίνονται οι εχθροί μας και όλο και περισσότερο θα χρειαστεί να χρησιμοποιούμε διάφορες επιλογές, όπως είναι τα perks, τα gobblegums και άλλα, με απώτερο σκοπό να μείνουμε ζωντανοί για όσο το δυνατόν περισσότερο.
Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται αυτή τη στιγμή το Black Ops III είναι αρκετά περίεργη. Από τη μια αποτελεί ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της σειράς και σίγουρα την καλύτερη προσθήκη στο franchise των τελευταίων χρόνων, ενώ το Zombies mode του είναι πιο προσεγμένο και εμπλουτισμένο από ποτέ. Από την άλλη, υπάρχουν στραβοπατήματα στο Mutiplayer, όπως DLC πίστες που δεν κάνουν χρήση του βασικού μηχανισμού κίνησης του παιχνιδιού, επαναληψιμότητα σε επίπεδο σχεδίασης των χαρτών και μεγάλα προβλήματα με τη σύνδεση και την εύρεση παιχνιδιού -τέσσερις μήνες μετά την κυκλοφορία του- από μια ομάδα με υπόβαθρο πάνω στα παιχνίδια της σειράς. Οι λάτρεις των Zombies θα απολαύσουν τη νέα πίστα, ενώ οι υπόλοιποι δεν έχουν να λάβουν τίποτα από το συγκεκριμένο DLC.
To review βασίστηκε στην PS4 έκδοση του παιχνιδιού.
Διαβάστε επίσης
