Βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση.
Πραγματικά, είναι δύσκολο να εκφράσει κάποιος την έντονη απογοήτευσή του από έναν τίτλο, ειδικά όταν περιορίζεται από ένα γραπτό κείμενο, αλλά με την πάροδο των χρόνων είναι εμφανές πως η Codemasters μάλλον κάπου έχει χάσει το δρόμο της. Το F1 2016 διαφημίστηκε σαν η πρόταση που έλειπε, που επιτέλους θα ήταν σε θέση να καλύψει τα κενά που άφησαν οι προκάτοχοι του ή που θα αλλάξει τα δεδομένα με ένα ολοκληρωμένο career mode. Σαφέστατα το σύνολο του F1 2016 δεν στερείται ποιότητας και επιτέλους δείχνει να είναι πλήρες, αλλά εκτιμούμε ότι οι φανατικοί οπαδοί του μηχανοκίνητου αθλητισμού αξίζουν κάτι παραπάνω, μια διαφορετική και προπάντων ειλικρινή αντιμετώπιση.
Για να κάνουμε μια σύντομη αναδρομή, η κατηφόρα ξεκίνησε το 2014, όταν οι αλλαγές της FIA δεν έκαναν άνω κάτω μόνο το ίδιο το άθλημα, αλλά και την ομάδα ανάπτυξης των παιχνιδιών. Τα πολλά προβλήματα, με σημαντικότερα εξ αυτών την καθυστερημένη κυκλοφορία και το αδιάφορο μοντέλο οδήγησης, αποθάρρυναν το κοινό, το οποίο είχε στρέψει πλέον τις ελπίδες του στη νέα γενιά. Η άφιξη του F1 2015 δεν κατάφερε τίποτα απολύτως, μιας και πρακτικά στηρίχθηκε στο νέο και ισχυρό hardware –αγνοώντας επιδεικτικά την απερχόμενη γενιά- καταθέτοντας μια εικόνα φτωχή, τουλάχιστον σε επίπεδο περιεχομένου. Και φτάνουμε αισίως στο F1 2016 και τη νέα πρόταση της Codemasters, που αναμφίβολα παρουσιάζεται πιο ώριμη και ολοκληρωμένη από ποτέ. Τα πάντα δείχνουν να βρίσκονται στη θέση τους, το περιεχόμενο είναι επιτέλους αρκετά χορταστικό, η αίσθηση της ταχύτητας είναι πάντα παρούσα και με το παραπάνω, οπότε μάλλον όλα βρήκαν το δρόμο τους. Σωστά;
Δυστυχώς, η απάντηση δεν είναι απολύτως καταφατική. Αναμφισβήτητα, κάποιος που θα βάλει τον τίτλο στην κονσόλα του –και κάνει το απαραίτητο πλέον update, νέα μόδα και αυτή…- θα περάσει αρκετές ημέρες γεμάτες ένταση και με υψηλή πρόκληση οδήγηση. Για τους φανατικούς οπαδούς της σειράς, όμως, η εικόνα ίσως και να είναι εξοργιστική, μιας και όταν κατακάτσει η σκόνη του αρχικού ενθουσιασμού από τα λαμπερά γραφικά, θα συνειδητοποιήσουν πως, πρακτικά, ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει και πως για ακόμα μία φορά η παρούσα κυκλοφορία αφήνει υποσχέσεις για το μέλλον.
Το ετήσιο update για ακόμα μία φορά δεν δικαιολογεί την ύπαρξη του F1 2016 σαν μία αυτόνομη πρόταση -που τιμολογείται φυσικά σε full price- και όσο και να θέλει κάποιος να ρίξει νερό στο κρασί του, δεν μπορεί να προσπεράσει το γεγονός πως στη σύγχρονη εποχή, όπου τα updates αγγίζουν διψήφια νούμερα από GB, η νέα αυτή δημιουργία θα μπορούσε κάλλιστα να διατεθεί σαν μία ψηφιακή αναβάθμιση του προκατόχου του. Και φυσικά, σε άλλη τιμή. Αρκετά, όμως, με τη γκρίνια. Αν θέλει κάποιος να είναι αντικειμενικός, οφείλει να διαγράψει από τη μνήμη του το πρόσφατο παρελθόν και να κοιτάξει τι έχει επί της ουσίας να προσφέρει ο νέος τίτλος της Codemasters. Εκτιμούμε, λοιπόν, ότι το F1 2016 ανήκει στις “καλές” κυκλοφορίες της σειράς, που πραγματικά αξίζει να ασχοληθεί κάποιος μαζί της. Τα πάντα δείχνουν να βρίσκονται στη θέση τους, οι επιλογές είναι αρκετές και έτσι μετά τη σύντομη και πάντα στιλιζαρισμένη εισαγωγική σκηνή, οι παίκτες θα βρεθούν στο μοντέρνο και αρκετά πλούσιο κεντρικό μενού. Τα διαθέσιμα modes είναι αυτά που έχουν συνηθίσει να συναντούν οι περισσότεροι σε μια δημιουργία της κατηγορίας, ενώ και το career mode είναι επιτέλους παρόν.
Η συγκεκριμένη ενότητα αποτελεί ίσως το μοναδικό λόγο αγοράς αυτής της έκδοσης, μιας και πρακτικά καλεί τον παίκτη να χτίσει την αγωνιστική του καριέρα σε βάθος δεκαετίας και από δεύτερος οδηγός σε μία μικρή ομάδα, να μπορέσει να χτυπήσει την πόρτα για μία θέση σε ένα μονοθέσιο των ισχυρών. Δίχως να κρύβει εκπλήξεις, η Codemasters ακολουθεί την πεπατημένη, αποφεύγοντας να ρισκάρει ή να εισάγει νέες ιδέες, όπως έπραξε η Milestone για παράδειγμα στην αντίστοιχη ενότητα της σειράς MotoGP. Βέβαια, από την άλλη, η ομάδα ανάπτυξης θέλησε να κινηθεί περισσότερο έξυπνα, κάνοντας εμφανείς επιλογές που υπήρχαν μεν και παλιότερα, αλλά φαίνεται πως ήταν καλά κρυμμένες και οι παίκτες τις προσπερνούσαν.
Πλέον ο τίτλος καλεί τους υποψήφιους πρωταθλητές να λάβουν μέρος σε ένα πλήρες αγωνιστικό τριήμερο, συμμετέχοντας σε δοκιμασίες που θα τους αποδώσουν reward points. Αναμενόμενα, αυτοί οι πόντοι θα δαπανηθούν για τη βελτίωση ορισμένων τμημάτων των μονοθεσίων, με ορατά αποτελέσματα στην πίστα, αν και για ακόμα μια φορά δεν απουσιάζουν οι υπερβολές. Παράλληλα, αυτές οι βελτιώσεις έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την τακτική και τους κανόνες της FIA, μιας και ουσιαστικά καταρρίπτουν το γενικότερο αυστηρό ύφος και τους περιορισμούς στην εξέλιξη των οχημάτων, δίχως τις απαραίτητες ποινές στη γραμμή εκκίνησης. Στη συγκεκριμένη ενότητα, η Codemasters δείχνει να σφυρίζει αδιάφορα, γιατί μπορεί από τη μία να απέφυγε όλο αυτό τον πονοκέφαλο που ισχύει φέτος με τις αυστηρές ποινές στο πραγματικό πρωτάθλημα, αλλά από την άλλη πήρε αποφάσεις που ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα.
Το δε παραμύθι των νέων στοιχείων περί δοκιμών και εξέλιξης των μονοθεσίων, μπορεί να το αναιρέσει ο κάθε παίκτης που παλιότερα είχε την υπομονή να ασχοληθεί ενδελεχώς και σε βάθος με τα practice – qualifying sessions, αποφεύγοντας την εύκολη λύση του quick race… Από την άλλη, η ουσία ενός racing τίτλου βρίσκεται στο μοντέλο χειρισμού, αλλά και στην οπτική του απόδοση. Και στους συγκεκριμένους τομείς, το F1 2016 παίρνει άριστα. Σε ό,τι έχει να κάνει με το χειρισμό, αυτός παρουσιάζεται για ακόμα μια χρονιά όσο “σφικτός” και απαιτητικός πρέπει, αγγίζοντας ρεαλιστικά επίπεδα, πάντα μέσα στα στενά όρια μιας ψηφιακής δημιουργίας. Οι διαθέσιμες βοήθειες είναι σε θέση να θυσιάσουν το ρεαλισμό έναντι του playability, αν και το θετικό είναι πως ο καθένας μπορεί να προσαρμόσει τα πάντα στα μέτρα του.
Το μοντέλο φυσικής συνεχίζει να εντυπωσιάζει, με τα μονοθέσια να πατούν σωστά επάνω στην άσφαλτο, ενώ συνθήκες φυσικής, όπως απώλεια πρόσφυσης και υπέρ-στροφή, έχουν αποδοθεί μάλλον ιδανικά. Η πτώση της απόδοσης των ελαστικών έχει μεταφερθεί αρκετά ρεαλιστικά, όπως επίσης και η σταδιακή μείωση του βάρους των οχημάτων λόγω της κατανάλωσης καυσίμου, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως διάφορα παρατράγουδα στο σχεδιασμό της στρατηγικής και της μετέπειτα επικοινωνίας με το pit crew, έχουν ευτυχώς ελαττωθεί στο ελάχιστο.