Εξέλιξη, πλοκή, κλιμάκωση.
Οι διακοπές του Agent 47 φαινομενικά αποτελούνται από παντόφλα, σπίτι και σειρούλες στην τηλεόραση. Κάπως έτσι μπορεί να εξηγηθεί η καλοκαιρινή του απουσία – κι αν το σκεφτεί κανείς είναι αρκετά λογικό. Όλο το χρόνο ταξίδευε στα καλύτερα και πιο εξωτικά μέρη του κόσμου: Παρίσι, Sapienza, Marrakesh… Πώς να μην χρειάζεται ξεκούραση το καλοκαίρι; Να αράξει στο σπίτι του και… να γυαλίσει τα όπλα του ή κάτι τέτοιο. Όμως, ακόμα κι οι δικές του διακοπές τελείωσαν κι ήρθε η ώρα να επιστρέψει στη δουλειά. Ήτοι, να ταξιδέψει και πάλι κάπου εξωτικά και να “καθαρίσει” κάναν δυο ανθρώπους (το λιγότερο).
Ταϋλάνδη, λοιπόν, και πιο συγκεκριμένα, Bangkok, όπου βρίσκονται οι επόμενοι άτυχοι φουκαράδες. Ισχυροί άνθρωποι, δηλαδή, που μέχρι τώρα ο κόσμος “δούλευε” γι’ αυτούς και παρέκαμπταν νόμους και κανόνες ώστε να αυξήσουν την ισχύ τους. Όμως, το σφυρί χτυπάει το καρφί που προεξέχει και με παρόμοιο τρόπο, δύο συγκεκριμένοι κύριοι της παραπάνω κατηγορίας “έτυχαν” της προσοχής της υπηρεσίας πίσω από τον Agent 47. H μοίρα τους, λοιπόν, είναι προδιαγεγραμμένη. Ο καραφλός πράκτωρ, υπό την καθοδήγησή σας, θα τους εξοντώσει το δίχως άλλο. Ο τρόπος θα υποδειχθεί από τον παίκτη, με τις διαθέσιμες επιλογές να είναι δεκάδες, αλλά με την υλοποίησή τους να δυσκολεύει αρκετά και την απαίτηση σε skill εμφανώς πιο έντονη. Αυτό αποτελεί εξέλιξη στο gameplay της σειράς, που θα φαινόταν απόλυτα φυσιολογικό στα “προχωρημένα” επίπεδα ενός πλήρους παιχνιδιού. Το γεγονός ότι διατηρήθηκε στην επεισοδιακή μορφή του τρέχοντος Hitman, μόνο ως θετικό μπορεί να ληφθεί, γιατί δίνει μια στιβαρή αίσθηση συνοχής του παιχνιδιού, στοιχείο απαιτούμενο όταν κυκλοφορήσει αυτό ολοκληρωμένο.
Χωρίς να παραλείψετε να θαυμάσετε (για άλλη μια φορά) το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα της Bangkok, τα χρυσοκόκκινα νερά ενός άγνωστου ποταμού, αλλά και την εκτυφλωτική χλιδή ενός “αυτοκρατορικού” ξενοδοχείου, θα προσπαθείτε να βρείτε την κατάλληλη οδό για να προσεγγίσετε και να εκτέλεσετε, με το προσωπικό σας στυλ, τον αστέρα-τραγουδιστή ενός διάσημου συγκροτήματος, αλλά και του μεγαλο-δικηγόρου του. Εγχείρημα δύσκολο, μιας και στο παιχνίδι πλέον εισάγονται πόρτες που ανοίγουν μόνο με κάρτες και φρουρές περιορισμένες σε αριθμό, αλλά τοποθετημένες σε πιο καίρια σημεία, τα μέλη των οποίων γνωρίζουν περισσότερο τους συναδέλφους τους.
Έτσι, οι μεταμφιέσεις θα είναι λιγότερο αποτελεσματικές, μιας και θα σας αναγνωρίζουν ευκολότερα ως ξένο, ενώ το γεγονός και μόνο της ανακάλυψής τους είναι δυσκολότερο από ποτέ. Τα πολύβουα πλήθη δε θα βρίσκονται εκεί, να σας προσφέρουν κάλυψη. Θα συλλέξετε πληροφορίες από στοιχεία στον χώρο, σα σε adventure game, και θα αναζητήσετε ιδιαίτερα μικρά παράθυρα ευκαιριών. Ακόμα και τα opportunities γίνονται πιο δύσκολα, καθιστώντας σαφές ότι το παιχνίδι δείχνει ξεκάθαρα τα κοφτερά του δόντια. Η πρόκληση ανεβαίνει, κι όσοι θα παίξουν την πλήρη έκδοση θα νιώσουν ευγνώμονες για την κλιμάκωση αυτή.
Όμως, τι γίνεται με το σενάριο; Το παρόν συμβόλαιο μοιάζει άταιρο με τη συνολική υπόθεση και δείχνει να παρουσιάζει την υπηρεσία του ψυχρού εκτελεστή ως φιλανθρωπική οργάνωση. Οι στόχοι του φέρονται να εμπλέκονται στη δολοφονιά μιας νεαρής φίλης του τραγουδιστή, αλλά και τη συγκάλυψη αυτής, με τον πατέρα της να ωρύεται στα κανάλια. Συγκρατείστε την αίσθηση του άβολου που αρχίζει να αναδύεται. Όταν ολοκληρωθεί η εκτέλεση (και ουσιαστικά το επεισόδιο), μια νέα στροφή στην πλοκή θα ξεκαθαρίσει τα πράγματα με τρόπο έξυπνο κι ίσως εντυπωσιακό.
Θα δείτε ένα γενικότερο παζλ να αρχίσει να παίρνει θολά μορφή και θα ανατρέξετε σε παλαιότερα cutscenes, προσπαθώντας να αποσαφηνίσετε το ρόλο κάποιων χαρακτήρων, αλλά και τη χρονολογική σειρά των γεγονότων. Αν, όμως, η στροφή αυτή είναι ενδεικτική της συνέχισης της πλοκής, τότε θα διαπιστώσετε ότι είναι νωρίς να εξάγετε συμπεράσματα κι ότι το παιχνίδι – ενδεχομένως – κρύβει κι άλλες εκπλήξεις στη συνέχεια της υπόθεσης. Σίγουρα θα αναρωτηθείτε πώς θα είναι η συνολική σεναριακή εμπειρία, όταν αυτή ολοκληρωθεί κι αν τελικά αποτελέσει ένα από τα δυνατά σημεία του τίτλου. Έχουμε όμως καιρό μπροστά μας γι αυτό…
Μετά την καλοκαιρινή παύση, το Hitman παρουσιάζει ταυτόχρονη εξέλιξη σε όλους τους νευραλγικούς τομείς. Το σενάριο περιπλέκεται κι η πλοκή κλιμακώνεται, ενώ η δυσκολία ανεβαίνει εξίσου, κλιμακώνοντας και το ίδιο το gameplay. Έτσι, δίνεται μια αίσθηση “φρέσκου” κι “ανανεωμένου” στο παιχνίδι, διατηρώντας το ενδιαφέρον για τη συνέχεια. Τα υπόλοιπα standards ποιότητας παραμένουν στα ίδια υψηλά επίπεδα κι ίσως – εν τέλει – δικαιολογηθεί η επιλογή της δημιουργού για επεισοδιακή διάθεση μέσω της αξίας του αποτελέσματος. Ο δρόμος προς την ανακήρυξή του ως το καλύτερο, ίσως, Hitman είναι ανοικτός και στρωμένος με ροδοπέταλα.
To review βασίστηκε στην PS4 έκδοση του παιχνιδιού.
