Δεν αργεί να χειμωνιάσει κι ας έχουμε τη δυνατότητα να αλλάζουμε εποχές…
Σχετικά δύσκολη περίπτωση η αξιολόγηση του Seasons After Fall. Έχουμε ένα indie παιχνίδι, που στον πυρήνα του έχει μία πραγματικά καινοτόμα gameplay ιδέα, ενώ επίσης είναι εμφανές ότι έχει αναπτυχθεί με μεράκι από τη Swing Swing Submarine (θα μπορούσε κάλλιστα να ονομαστεί και “Yellow Submarine”, αν ρίξετε μία ματιά στο λογότυπό της, ή ακόμα και “We All Live in a Yellow Submarine”, αλλά ίσως υπήρξαν κάποια ζητήματα με αυτές τις εναλλακτικές). Δυστυχώς, αν και η γαλλική εταιρία προσπαθεί για κάτι πραγματικά αξιομνημόνευτο, τελικά φαίνεται ότι δεν είχε τη δυνατότητα να το απογειώσει σε κάτι περισσότερο από ένα απλά συμπαθητικό παιχνίδι με ένα φιλόδοξο αλλά κάπως αναξιοποίητο μηχανισμό.
Σε γενικές γραμμές, το Seasons After Fall στοχεύει σε μία ανάλαφρη εμπειρία μέσω της υπεραπλούστευσης όλων των gameplay χαρακτηριστικών, είτε πρόκειται για το καθαρόαιμο platforming κομμάτι είτε για τον τομέα των γρίφων. Αναμφίβολα πάντως, ο έλεγχος μίας μικρής αλεπούς φαντάζεις ιδανικός για το ύφος τους παιχνιδιού. Για την πλοκή δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, καθώς δεν στοχεύει σε κάτι περισσότερο από την εξιστόρηση ενός απλού παραμυθιού και η τετριμμένη φύση του δύσκολα θα διατηρήσει το ενδιαφέρον σας. Ο χειρισμός της αλεπούς είναι με τη σειρά του όσο απλοϊκός γίνεται, επιτρέποντας απλά άλματα και τη δυνατότητα για… γάβγισμα (ή ό,τι άλλο κάνουν οι αλεπούδες…).
Ευτυχώς, το παιχνίδι δεν στηρίζεται αποκλειστικά στο platforming αλλά εισάγει έναν ενδιαφέροντα μηχανισμό, αυτόν της μεταχείρισης των τεσσάρων εποχών. Ήδη από την περιγραφή του παιχνιδιού αυτό το “εργαλείο” δείχνει υποσχόμενο για την ευφάνταστη χρήση του, ιδίως στο δασικό περιβάλλον όπου εκτυλίσσεται το Seasons After Fall. Μέσα από το εκτεταμένο tutorial (η διάρκεια του οποίου δίνει αρχικά την εντύπωση ότι ίσως και να αποτελεί ολόκληρο το παιχνίδι…) παίρνουμε σταδιακά τη δύναμη της, κατά βούληση, ενεργοποίησης οποιασδήποτε εποχής επιθυμούμε (Χειμώνας, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Άνοιξη).
Η εναλλαγή μεταξύ των εποχών γίνεται αυτοστιγμεί, μέσα από ένα καλοσχεδιαμένο εφέ. Η δουλειά της Swing Swing Submarine σε αυτόν τον τομέα είναι αρκετά καλή, καταφέρνοντας μέσα από τεχνάσματα να δημιουργήσει την αίσθηση πως όντως αλλάζουμε εν ριπή οφθαλμού τις εποχές. Εννοείται βέβαια πως δεν θα πρέπει να περιμένετε τεράστιες διαφορές σε κάθε απεικόνιση, καθώς σε τέτοια περίπτωση η ομάδα ανάπτυξης θα έπρεπε ουσιαστικά να σχεδιάσει τέσσερις ξεχωριστούς κόσμους. Στο μεγαλύτερο μέρος οι αλλαγές εντοπίζονται στη διαφορετική παλέτα χρωμάτων, κάτι που, βέβαια, είμαστε σίγουροι πως δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται. Με λίγα λόγια, ο οπτικός τομέας του Seasons After Fall είναι ιδιαίτερα όμορφος, με ζεστά χρώματα, δίνοντας επιπλέον την εντύπωση πως έχει σχεδιαστεί στο χέρι. Μπορεί να μην φτάνει την blockbuster αρτιότητα μεγάλων παραγωγών όπως τα Rayman Legends και Ori and the Blind Forest, δεν παύει όμως να απεικονίζει ένα πραγματικά όμορφο και γαλήνιο τοπίο.
Έμφαση στο “γαλήνιο”, καθώς η αλεπού δεν θα έρθει ποτέ μα ποτέ μπροστά σε κάποιον εχθρικό χαρακτήρα. Το σύστημα μάχης απουσιάζει ολοκληρωτικά, κάτι που ισχύει και για τους περιβαλλοντικούς κινδύνους. Με λίγα λόγια, είναι ένα απόλυτα ειρηνικό παιχνίδι και ως εκ τούτου θεωρούμε ότι θα ήταν σφάλμα να εκλαμβάναμε την απουσία συστήματος μάχης ως αρνητική. Όπως είναι φυσικό, λοιπόν, όλο το βάρος του παιχνιδιού πέφτει στο platforming και τους περιβαλλοντικούς γρίφους. Όσον αφορά το πρώτο σκέλος, το Seasons After Fall δεν έχει να επιδείξει κάτι ιδιαίτερο. Ο έλεγχος της αλεπούς μπορεί να είναι ευχάριστος μέσω της χάρης και ταχύτητας που έχει στην κίνησή της, όμως δεν παύει να είναι υπεραπλουστευμένος. Όπως προείπαμε, η αλεπού μπορεί να εκτελεί απλά άλματα και τίποτε παραπάνω. Επομένως, το βάρος πέφτει τελικά ακόμα περισσότερο στους περιβαλλοντικούς γρίφους. Η φιλοσοφία του παιχνιδιού δεν αλλάζει ούτε εδώ, στοχεύοντας σε μία ανάλαφρη εμπειρία που δεν θα απαιτήσει ποτέ τη χρήση πολλής φαιάς ουσίας.
Οι γρίφοι δεν χρειάζονται ποτέ ιδιαίτερη σκέψη, και στην πλειονότητα των περιπτώσεων είναι κάτι περισσότερο από εμφανές ποια εποχή του χρόνου θα πρέπει να ενεργοποιήσουμε προκειμένου να φτάσουμε ένα, φαινομενικά, απρόσιτο σημείο. Για παράδειγμα, αν χρειαστεί να πραγματοποιήσουμε ένα άλμα πάνω από μία λίμνη, τότε πολύ απλά θα επιλέξουμε τον “Χειμώνα”, ώστε να παγώσει το νερό. Εάν η στάθμη του νερού είναι πολύ χαμηλή, τότε θα περάσουμε στο “Φθινόπωρο” προκειμένου να βρέξει. Εάν θέλουμε να μειώσουμε τη στάθμη του νερού, η ξηρασία του Καλοκαιριού θα φέρει τη λύση. Αν και –αρχικά- ο εν λόγω μηχανισμός δείχνει πραγματικά ευφάνταστος, δεν αργεί να δείξει την περιοριστική υλοποίησή του στον τρόπο που επηρεάζει οπτικά και πρακτικά το περιβάλλον. Ήδη από το tutorial κάθε εποχής θα έχετε δει όλες τις πιθανές αλλαγές που μπορούν να φέρουν οι διαφορετικές εποχές και, έτσι, στο μεγαλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού οι εκπλήξεις θα απουσιάζουν.
Όσον αφορά τον ίδιο τον κόσμο του παιχνιδιού, η έκτασή του δεν είναι και η μεγαλύτερη που έχουμε δει. Συνολικά χωρίζεται σε τέσσερις περιοχές και ένα κεντρικό hub. Ελέω της μικρής έκτασης, το backtracking κάνει συνεχώς αισθητή την παρουσία του, φτάνοντας σε σημείο να κουράζει, πολύ περισσότερο μάλιστα λόγω της έλλειψης χάρτη, κάτι που μπορεί να οδηγήσει ορισμένους παίκτες στις ανούσιες βόλτες προτού έρθουν και πάλι σε επαφή με κάποιο objective. Στη μουσική η κατάσταση είναι σαφέστατα λιγότερο αμφιλεγόμενη. Τα θέματα που θα ακούσετε, ενορχηστρωμένα από έγχορδα, συνάδουν με τη φύση του παιχνιδιού, συνθέτοντας τελικά ένα όμορφο οπτικοακουστικό αποτέλεσμα. Οι επιρροές από τα soundtrack των Zelda μόνο ως θετικό μπορεί να χαρακτηριστεί.
Εν κατακλείδι, το Seasons After Fall, ως προϊόν μίας μικρής ομάδας ανάπτυξης, είναι σίγουρα αξιέπαινο και καταφέρνει να ξεφύγει από τα τετριμμένα των indies, παρόλο που μπορεί να μη φτάνει στο σημείο να βρεθεί με τους καλύτερους. Παρά τις διάφορες σχεδιαστικές ελλείψεις και τη γενικότερη υπεραπλούστευση που το διακατέχει, δεν παύει να είναι μία όμορφη και χαλαρωτική εμπειρία, που καταπιάνεται με έναν ενδιαφέροντα μηχανισμό. Ειδικότερα, πάντως, για μικρότερες ηλικίες, αποτελεί μία πρώτης τάξεως πρώτη επαφή με το είδος των platformers.