Όχι άλλο κάρβουνο.
Ξέρετε ποιο είναι το βασικό πρόβλημα του Mafia III; Δεν το μαντεύετε. Θα μπορούσαμε να γκρινιάζουμε με τις ώρες για το πόσο 2009 είναι τα γραφικά του και για το πόσο 2001 είναι το gameplay του, αλλά όχι, δεν είναι αυτό το βασικό του πρόβλημα. Ποιο είναι λοιπόν; Είναι το ότι το παιχνίδι πολύ έντονα οριοθετεί πλέον το πού κινούνται οι εταιρείες κολοσσοί όσον αφορά τους «μεγάλους» τους τίτλους, που όμως δεν είναι online, φουλ στις μικροσυναλλαγές και, γενικώς, αυτούς που κινούνται σε πιο παραδοσιακές γραμμές σε σχέση με τις νέες τάσεις. Τις νέες τάσεις που θέλουν τον gamer συνεχή πελάτη στο μαγαζί που στήνει το κάθε δυνατό όνομα μέχρι το επόμενο expansion ή παιχνίδι της σειράς.
Αφού ούτε οι εταιρείες κρατούν πλέον τα προσχήματα, γιατί να τα κρατήσουμε εμείς; Δηλαδή, γιατί να συνεχίσουμε να κάνουμε τα στραβά μάτια ή να αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε το πρόβλημα; Τα πιο δημιουργικά και ζωντανά κομμάτια των εταιρειών σε ανθρώπινο δυναμικό ασχολούνται με το επόμενο patch του τάδε παιχνιδιού, που θα αλλάζει το balance των όπλων και θα μειώνει την τιμή των premium packs εξοπλισμού αγαπητοί μου. Και όποιος θέλει το βλέπει αυτό και όποιος δεν θέλει ας συνεχίζει να σφυρίζει αλήτικα. Κανείς δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί με καλογραμμένες ιστορίες, με καλό και πλούσιο gameplay, με ουσιαστικά πράγματα να κάνεις αντί να πηγαίνεις συνεχώς από το σημείο Α στο σημείο Β σε έναν ακόμα τεράστιο, πολύ δουλεμένο αλλά θανατηφόρα νεκρό και αδιάφορο χάρτη.
Και στο Mafia περιμέναμε να τα δούμε αυτά; Δεν τα είδαμε στα τελευταία Assassin’s, που η ουσία θυσιάστηκε στο βωμό της αναγκαιότητας η Ubisoft να έχει ένα ή και δύο ει δυνατόν παιχνίδια της σειράς το χρόνο; Δεν τα είδαμε στο Watchdogs, που το καλό gameplay οδηγήθηκε σε ανόσια συνουσία με το πιο αδιάφορο παράπλευρο περιεχόμενο; Δεν τα είδαμε στο Mad Max, που το τόσο ελκυστικό setting έδωσε μία και αυτοπυροβολήθηκε στο πόδι την ώρα που ο παίκτες καθάριζαν το “213ο κρυσφύγετο των συμμοριών της Ερήμου”; Δεν τα είδαμε στο Just Cause, που δεν κατάφερε ούτε καν να διαχειριστεί το χαρακτήρα της παιδικής χαράς των προηγούμενων παιχνιδιών. Δεν τα είδαμε στο Batman Arkham Knight, που ο ευφυής σχεδιασμός του Asylum έδωσε θέση σε map cleaning στοιχεία.
Θεωρείστε την προηγούμενη παράγραφο ως επίδειξη ενός τεράστιου οπλοστασίου εμπειριών που καταδεικνύουν και αποδεικνύουν πόσο στα παλιά της τα παπούτσια έχει γραμμένες η βιομηχανία έννοιες όπως η δημιουργικότητα, το πρωτότυπο gameplay, τις νέες προκλήσεις και τις ξεχωριστές ιδέες. Κι αν φτάσαμε κυρίες και κύριοι στο 2016 για να μας λέν οι κολοσσοί του χώρου για 30 terraflop και 4Κ ανάλυση και την ίδια ώρα σε μεγάλο franchise μίας από τις μεγαλύτερες εταιρείες του χώρου (η 2Κ είναι, για το όνομα του Θεού!) να βλέπουμε gameplay από το μακρινό 2001, ε, τότε, να τα βράσω και τα τέραφλοπ και τις αναλύσεις τους. Στην Hangar 13 το Mafia. ΟΚ, να το καταλάβουμε. Θα έχει τίποτα ορεξάτους νέους με ιδέες και έμπνευση και πάθος για δουλειά. Στο μεταξύ, παραγγέλνετε εσείς πακετάκια στο NBA2K για να αναβαθμίσετε την ομάδα σας.
Ε λοιπόν, αυτά τα παλικάρια της Hangar δεν κατάλαβαν ότι το παιχνίδι τους δε σώζεται; Ότι η παραγωγή ενός ακόμα τεράστιου χάρτη με χιλιάδες εντυπωσιακές λεπτομέρειες δεν εξισσοροπεί τη θλιβερή εικόνα της Α.Ι. και του μονοδιάστατου gameplay, που θα μπορούσε άνετα να είναι μέρος του πρώτου Mafia; Του πρώτου, επαναλαμβάνουμε. Ωραία. Να σας πούμε για την ιστορία του Lincoln Clay που γύρισε από το Vietnam εκπαιδευμένος σε Black Ops αποστολές, και στην πρώτη «δουλειά» του ξεκληρίζουν τη θετή μαφιόζική του οικογένεια. Καμία αντίρρηση, η ιστορία είναι μία χιλιοπαιγμένη ιστορία εκδίκησης που όμως είναι καλοειπωμένη και χορταστική.
Αν σας πούμε, όμως, για το πόσο επιτυχημένες σκηνοθετικά είναι οι ντοκυμανταιρίστικες «σφήνες» από βίντεο του παρόντος, που εξιστορούν τα… ανδραγαθήματα του Clay ή οι «σφήνες» από την κατάθεση του στενού του συνεργάτη από τη CIA (κολλητοί στο ‘Nam) πού θα βρούμε χώρο να σας μιλήσουμε για τη βασανιστική επανάληψη όλων των αποστολών με τον ίδιο κάθε φορά τρόπο; Πού θα βρούμε κενό στην ασπρίλα του Word για να γράψουμε τον κλαυσίγελο, όπου καταδιώκοντες αστυνομικοί ακολουθούν τον Lincoln σε κρησφύγετο κακοποιών με 50 οπλισμένους άντρες και όλοι μαζί κάνουν περιπολίες, παρέα, σα να μη συμβαίνει τίποτα; Ή είναι αυτό μία έμμεση καταγγελία για τη διαφθορά στο Αστυνομικό Σώμα;
Ο Clay θέλει να εξολοθρεύσει όλους τους συνεργαζόμενους με τον αρχι-μαφιόζο Marcano, που του ξεκλήρισε την οικογένεια, αναλαμβάνοντας παράλληλα και των έλεγχο περιοχών του New Bordeaux (Νew Orleans, αλλά δεν μπόρεσαν να πάρουν τα πνευματικά δικαιώματα τα οποία κατέχει μάλλον ο Catrina). Σύμμαχοί του σε αυτή τη μακρά πορεία είναι μικρότεροι μαφιόζοι, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συνεργάστηκαν και με τον Marcano, αλλά βγήκαν χαμένοι στην πορεία και τώρα ήρθε η ώρα να αντιστραφούν οι ρόλοι. Η αϊτινή, η ιταλικά και η ιρλανδική μαφία, με τους επικεφαλής τους, είναι στο πλευρό του Lincoln και τους εξασφαλίζουν σταθερό εισόδημα (ανάλογα με τον αριθμό των περιοχών που ελέγχουν) και μοναδικές ιδιότητες, που μπορεί αυτός να παραγγείλει στις αποστολές, καθώς και τέλος και αναβαθμίσεις στον εξοπλισμό του.
