Μια επίσκεψη στα μουσεία του μέλλοντος.
Σκεφτείτε λίγο πώς θα φαντάζονται το παρελθόν οι άνθρωποι μερικές εκατοντάδες χρόνια μετά. Σε μια εποχή τύπου Star Trek, όπου η ανθρωπότητα πλέον δεν θα έχει ανάγκη τα χρήματα και η εργασία πλέον θα γίνεται για διασκέδαση, η εικόνα ενός ανθρώπου να κάθεται σε ένα fast food εστιατόριο και να ετοιμάζει burgers θα είναι μάλλον αστεία. Και με το πέρασμα των αιώνων, είναι βέβαιο πως η αντίληψή τους για το πώς γίνονταν αυτά τα πράγματα, θα είναι πολύ πολύ εσφαλμένη. Και ακόμα πιο περίεργη θα ήταν η εικόνα αν οι άνθρωποι είχαν πλέον εξαφανιστεί και είχαν αφήσει στο πόδι τους μια φυλή από ρομπότ. Με αυτή την ιδέα παραμάσχαλα, οι δημιουργοί του Job Simulator αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα interactive παιχνίδι για τα μουσεία του μέλλοντος, για να διδάξει τους νέους και να κοροϊδέψει εμάς, τους παλαίουρες προγόνους τους.
Το παιχνίδι, λοιπόν, είναι ακριβώς αυτό που περιγράφει στον τίτλο του. Τοποθετή τον επισκέπτη του μουσείου στη θέση ενός απλού εργαζόμενου της εποχής μας, και μέσω ενός droid, του δίνει διάφορες αποστολές να εκτελέσει σε μέσα σε τέσσερα διαφορετικά, εργασιακά περιβάλλοντα (γραφείο δημοσίου, εστιατόριο, συνεργείο και πωλητή σε κατάστημα). Οι αποστολές αυτές μπορεί να είναι από πολύ απλές -όπως η επισκευή ενός οχήματος- έως η ανάγκη ενός περίπλοκου δείπνου για ένα άτομο με διάφορες διατροφικές αλλεργίες. Το θέμα, όμως, είναι πως ενώ πρέπει να ακολουθήσετε ορισμένες συγκεκριμένες οδηγίες, αυτό δε σημαίνει πως δεν μπορείτε να οργιάσετε σε οτιδήποτε δεν απαγορεύεται ρητά. Πίτσα με παγωτό, ψάρι και ξύδι; Φυσικά, σκέτη λιχουδιά (που όρκο δε παίρνουμε, αλλά ακούγεται αρκετά κοντά στη βρετανική κουζίνα!).
O πελάτης θέλει να του αλλάξετε το λάστιχο; Κανένα πρόβλημα, θα του κάνουμε το Fiat-ακι του να θυμίζει αστικό του ΟΑΣΑ, με όμορφα, καινούργια λάστιχα. Η παλαβομάρα και η τεράστια ελευθερία που δίνει το παιχνίδι αφήνει τον παίκτη να οργιάσει και να δοκιμάσει διάφορους συνδυασμούς με στόχο να κάνει ό,τι πιο παλαβό μπορεί να σκεφτεί. Και αν και υπάρχει ένα γλυκό Scribblenauts συναίσθημα όταν οι δημιουργοί έχουν προβλέψει διάφορες από τις μουρλές δημιουργίες και συνδυασμούς σας, που προκαλούν έξυπνα αποτελέσματα, τα αντικείμενα που έχετε δεν είναι δα και τόσα πολλά για να εντυπωσιάσουν κάποιον.
Τα δε γραφικά του Job Simulator είναι στυλιζαρισμένα σαν αμερικανικό 3D cartoon, ιδιότητα που τα γεμίζει με χρώμα και στυλάκι, χωρίς βέβαια να βλέπουμε και κάτι το εντυπωσιακό ή πλούσιο. Άλλωστε, η menu αίθουσα του τίτλου/ μουσείου είναι μάλλον και η πιο εντυπωσιακή τεχνικά περιοχή, που δίνει μεγάλη αίσθηση του χώρου στο VR. Και αφού είπαμε VR, να πούμε πως το Job Simulator παίζεται σε όρθια θέση, εξ ολοκλήρου με τα PS Move controllers και αυτό είναι η δύναμη του τίτλου αλλά ταυτόχρονα και μεγάλη του αδυναμία. Το κάθε move λειτουργεί σα ένα από τα χέρια σας, οπότε, αρπάζετε όποιο αντικείμενο βρίσκεται μπροστά σας και το κάνετε ό,τι θέλετε.
Ενώ όμως το PSVR δουλεύει πολύ καλά μέσα στο χώρο, το Move -όπως συνέβαινε και κατά την PS3 εποχή του- έχει αρκετά θέματα. Τη μια στιγμή δεν θα βρίσκεστε αρκετά κοντά, την άλλγ μπλέκονται τα χέρια, σε κάποια περίπτωση απλά θα χάνονται και σε ορισμένες περίεργες στιγμές, θα τα βλέπετε να ταξιδεύουν στο υπερπέραν σε αργή κίνηση δίχως κάποια εξήγηση. Το tracking των Move controllers στο Job Simulator είναι αρκετά μέτριο και -συγκριτικά με άλλα VR παιχνίδια- ενοχλητικό. Το χειρότερο είναι όταν πρέπει να κοιτάξετε πίσω σας ή αρκετά προς τα πίσω. Προς τιμήν τους, οι δημιουργοί έχουν περιορίσει τo design ώστε τα περισσότερα πράγματα να είναι μπροστά σας, αλλά όταν χρειαστεί να γυρίσετε πίσω, η κατάσταση μπερδεύεται πολύ. Το PSVR ακολουθεί μια χαρά, αλλά τα Move controllers δείχνουν την παρωχημένη τεχνολογία τους και μπλέκονται αρκετά συχνά, κάνοντας τα χέρια σας… σαλάτα και περνάνε μέσα από πράγματα ή ακόμα και μέσα από το σώμα σας. Για ένα παιχνίδι που προσπαθεί κάποιες βαρετές ενασχολήσεις να τις κάνει αστείες, το να δυσκολεύεσαι κιόλας να τις εκτελέσεις γίνεται κουραστικό πολύ γρήγορα.
Εξίσου κουραστικές είναι και οι παντελώς άστοχες προσπάθειες για χιούμορ πίσω από τον τίτλο. Δε γνωρίζουμε σε τι είδους κοινό νομίζαν πως απευθύνονται οι δημιουργοί, αλλά έχοντας παίξει αρκετά missions σε κάθε εργασία, δυσκολευόμαστε να φανταστούμε πολύ κόσμο να χαμογελά με τα κρύα και άνοστα αστειάκια του. Και για έναν arcade, indie τίτλο μικρής διάρκειας, με τα προβλήματα του Move και με την ατμόσφαιρα ψυγείου στη γραφή, το Job Simulator κρίνεται ιδιαίτερα υπερτιμημένο στα 30 ευρώ που ζητά για την απόκτησή του. Όταν θα πέσει στα 5 ή10, ναι, μπορείτε να του ρίξετε μια ματιά, έτσι για την παλαβομάρα της υπόθεσης και για να γελάσετε με τις δικές σας χαζομάρες. Ως τότε, υπάρχουν πολλά και πολύ καλύτερα παιχνίδια στο VR για να ξοδέψετε το κομπόδεμά σας.
Το review βασίστηκε στην PSVR έκδοση του παιχνιδιού.
VR χαρακτηριστικά
- Θέση gaming: Όρθια, με ανοιχτό χώρο 1-2 μέτρα τριγύρω.
- Χρήση controllers: Δύο PS Move
- Επίπεδο ναυτίας: Μηδενικό – χαμηλό
To “επίπεδο ναυτίας” είναι υποκειμενικό, έχει να κάνει με την αίσθηση που αποκόμισε από το παιχνίδι ο εκάστοτε συντάκτης και μπορεί να διαφέρει από άτομο σε άτομο.
