Και περνάμε στο πιο σημαντικό κομμάτι του παιχνιδιού, το Multiplayer. Εδώ θα μπορούσαμε να σταθούμε στο γεγονός ότι ένα αμιγώς Multiplayer παιχνίδι κυκλοφορεί με μόλις 9 χάρτες, αλλά η κίνηση της Respawn να δώσει όλο το επιπλέον περιεχόμενο που πρόκειται να διαθέσει από τη κυκλοφορία του παιχνιδιού και μετά, δωρεάν, είναι κάτι θετικό και δικαιολογεί σε κάποιο βαθμό τον αριθμό των launch χαρτών. Ισάριθμα είναι και τα modes του παιχνιδιού, με παλιά, αγαπημένα να επιστρέφουν, όπως το Atrittion. Η βασική διαφορά του Titanfall σε σχέση με τα άλλα παιχνίδια του είδους είναι η συνύπαρξη των Titans και των Pilots στις Multiplayer μάχες. Κάτι τέτοιο έχει μεν θετικά στοιχεία, αλλά σίγουρα έχει και αρνητικά. Στα modes, λοιπόν, όπως το Attrition το κάλεσμα ενός Titan στο παιχνίδι είναι ζωτικής σημασίας για την ομάδα, επομένως και οι πίστες είναι φτιαγμένες έτσι ώστε να επιτρέπουν τόσο στους Pilots όσο και στους Titans να κινούνται εύκολα. Αυτό σημαίνει ότι άλλοτε έχουμε μεγάλες σε έκταση περιοχές χωρίς εμπόδια και άλλοτε πανύψηλα κτήρια για cover κ.α.
Όλα αυτά συμβάλουν σε μια αξιοσημείωτη εμπειρία όταν ο παίκτης ελέγχει τον Titan, όταν όμως ελέγχει τον Pilot υπάρχουν μερικά προβλήματα. Πρώτο και κύριο είναι ότι σε πολλά από τα modes οι συνδεδεμένοι παίκτες φτάνουν maximum τους 5 σε κάθε ομάδα, άρα η Respawn σκέφτηκε να γεμίσει την πίστα με Grunts (bots/NPCs) για να μπορούν οι παίκτες να μαζεύουν πόντους πιο γρήγορα και να μην βαριούνται μέχρι να έρθουν αντιμέτωποι με κάποιον Pilot. Η σκέψη είναι καλή, αλλά η υλοποίηση απέχει πολύ από το ιδανικό, και μετά τα πρώτα grunt kills καταντάει κουραστικό. Βασικό πρόβλημα είναι η πολύ κακή Α.Ι. των grunts, που δεν προσφέρει καμία δυσκολία στον παίκτη να “καθαρίσει” ακόμα και πέντε ή έξι από αυτούς μόνος του αφού δεν τον πυροβολούν σχεδόν ποτέ. Αυτά τα kills καταμετρώνται σε διαφορετικό scoreboard και χαρίζουν λιγότερους πόντους σε σχέση με kills άλλων παικτών. Χαρακτηριστικό είναι ότι σε 10 λεπτά παιχνιδιού (ένα match) ο μέσος όρος των παικτών κατέληγε με 20+ grunt kills και μόλις 5 pilot kills.
Αυτό είναι κάτι που συναντήσαμε και στο πρώτο Titanfall και περιμέναμε από τη Respawn να το διορθώσει με κάποιο τρόπο, πράγμα που δεν φαίνεται να έκανε. Δυστυχώς, η αλλαγή mode δεν αποτελεί λύση, γιατί αφενός θα έπρεπε να είναι απολαυστικό και διασκεδαστικό κάθε mode, αφετέρου και το Pilot vs.Pilot (pure TDM) πάσχει από παιδικές ασθένειες όπως είναι τα κακά spawn locations. Ουκ ολίγες φόρες βρεθήκαμε να μας περιμένουν πίσω από cover να κάνουμε spawn και να πεθάνουμε δευτερόλεπτα αργότερα. Τουλάχιστον, οι αλλαγές στα modes και στα matches είναι ακαριαίες, με το σύστημα του matchmaking να είναι ένα από τα καλύτερα μέχρι τώρα, προσφέροντας παιχνίδια χωρίς ίχνος Lag.
Στη θετική πλευρά είναι ότι το verticality είναι πολύ εμφανές στο Multiplayer του παιχνιδιού, και με την προσθήκη του grapel η εταιρία φαίνεται ότι επικεντρώθηκε στο να παραδώσει μια όσο το δυνατόν πολυεπίπεδη εκδοχή των χαρτών μπορούσε. Ο γενικός σχεδιασμός των Maps είναι από τα καλά κομμάτια του παιχνιδιού, αφού βλέπουμε πολλές όμορφες περιοχές και σκηνικά, άλλα παρμένα από το campaign και άλλα όχι. Φυσικά, οι χάρτες είναι φτιαγμένοι έτσι ώστε να εξυπηρετούν όλων των ειδών τις classes όπλων, ανάλογα με το σημείο στο οποίο βρίσκεται ο παίκτης. Η υψηλή ταχύτητα στις κινήσεις του χαρακτήρα και του γενικότερου σύνολου των πράξεών μας μέσα στο χάρτη -που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τα τελευταία χρονιά σε αυτού του είδους τα παιχνίδια και φυσικά και στο πρώτο Titanfall- είναι και εδώ παρούσα. Βρήκαμε τους εαυτούς μας πολλές φορές να κινούμαστε σε κύκλους γύρω από τις πίστες απλά και μόνο για να αποφύγουμε τους 4 Titans της άλλης ομάδας και όχι να καθόμαστε σε μια γωνιά και να περιμένουμε πότε θα πέσει το επόμενο κύμα από Grunts.
Αυτό δείχνει ότι η πίστα δίνει ένα flow στη μάχη και επικροτεί τον παίκτη να εμπλακεί ακόμα και απέναντι σε Titans, χρησιμοποιώντας ειδικά όπλα για αυτούς. Τα όπλα αυτά δεν είναι σχεδιασμένα για να κάνουν μεγάλο damage στον εχθρικό Titan, πιο πολύ συμβάλουν σε μια ομαδική προσπάθεια από την ομάδα που αποτελείται μόνο από Pilots απέναντι σε κάποιο εχθρικό robot. Σε αντίθεση με τα Primary Weapons, τα οποία είναι όλα πολύ δυνατά απέναντι σε άλλους παίκτες και φυσικά σε Grunts. Σε αυτό συμβάλει και το πολύ μικρο Time to kill, το οποίο έχει τοποθετηθεί έτσι ώστε να μπορεί να παίρνει ο παίκτης kills την ώρα που κάνει wall run, double jump ή slide και ο στόχος του δεν μένει σταθερός για αρκετή ώρα.
Για το τέλος αφήσαμε το πιο σημαντικό στοιχείο των Multiplayer, τα όπλα. Το Titanfall 2 διαθέτει 20 διαφορετικά όπλα, τα οποία ο παίκτης μπορεί να συναντήσει τόσο σε Multiplayer όσο και σε campaign, ενώ στο μέλλον αναμένεται να προστεθούν ακόμα περισσότερα. Τα Primary όπλα χωρίζονται σε 6 κατηγορίες -από Assault Rifles μέχρι Grenade Launchers- και όλα είναι εξίσου ικανά στο πεδίο της μάχης. Εκεί όμως που η διαχωριστική γραμμή είναι λίγο πιο θολή σε σχέση με τα υπόλοιπα, είναι στα Assault με τα Submachine guns, λόγω του ότι τα δεύτερα παρουσιάζουν αυξημένο range από ό,τι συνήθως, ακόμα και εάν τα στατιστικά τους λένε διαφορετικά. Παρόλα αυτά, το Titanfall 2 δίνει στον παίκτη μια πολύ καλή αίσθηση των όπλων, με καθένα να έχει διαφορετικό recoil, damage κ.τ.λ. ενώ ο ήχος τους ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μας, αφού ακόμα και όπλα που δεν είναι παρμένα από τον πραγματικό κόσμο συμπεριφέρονται άριστα.
Εκεί που επιδέχονται βελτίωση τα όπλα είναι στα διάφορα attachments που έχουν διαθέσιμα, καθώς και στα perks. Αν και λίγα στον αριθμό τους, όλα τα διαθέσιμα αντικείμενα για τροποποίηση της κλάσης του pilot είναι εξαιρετικά χρήσιμα, γι’ αυτό και ο παίκτης θα πρέπει να διαλέξει πολύ προσεκτικά το πώς θα αναβαθμίσει το όπλο του, γιατί θα χρειαστεί να θυσιάσει δυνατότητες. Το απλουστευμένο create a class system λειτουργεί σαν συνδετικός κρίκος για όλα τα παραπάνω. Τέλος, όλες οι διαθέσιμες επιλογές για Titans -που απαριθμούν τις 6- προσφέρουν διαφορετικά όπλα, χωρίς καμιά από αυτές να είναι overpowered, κρατώντας έτσι τις ισορροπίες μέσα στην πίστα. Η κίνηση και η γενική αίσθηση των Titans είναι ακριβώς ίδια με αυτή του campaign, με το “βαρύ” χειρισμό και τη μεγάλη δύναμη πυρός.
Συνοψίζοντας, το Titanfall 2 είναι κάτι παραπάνω από μια αξιόλογη προσπάθεια: είναι ένα καλό παιχνίδι. Σίγουρα επιδέχεται βελτίωσης στη διάρκεια του Campaighn και το ύφος του, ενώ θα βοηθούσε μια πιο έξυπνη Α.Ι. και διαχείρισή της με σωστό τρόπο στο Multiplayer, όμως δεν παύει να είναι ένα απολαυστικό παιχνίδι με ισορροπία στις μάχες. Η αίσθηση των όπλων είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα, κανένα από αυτά δεν φαίνεται να έχει υπεροχή απέναντι στο άλλο και το level desighn -τόσο σε campaign όσο και σε Multiplayer- έχει σχεδιαστεί με γνώμονα το verticality που προσφέρει το παιχνίδι. Έχοντας όλα αυτά κατά νου, το Titanfall 2 είναι σίγουρα μια εμπειρία την οποία οι λάτρεις των FPS online shooters θα βρουν ενδιαφέρουσα. Κρίμα που η περίοδος της κυκλοφορίας του δεν είναι καθόλου ευνοϊκή για τον τίτλο…
To review βασίστηκε στην PS4 έκδοση του παιχνιδιού.
