Βρε τι πάθαμε φέτος…
Η σειρά Blazblue κατάφερε να κάνει αυτό που μέχρι πρότινος φάνταζε ακατόρθωτο: πέτυχε να προσδώσει σεναριακό βάθος και πλοκή σε ένα είδος παιχνιδιών όπου τα χαρακτηριστικά αυτά έλειπαν. Ποιος νοιαζόταν, άλλωστε, για το λόγο για τον οποίον έπεφταν σφαλιάρες; Τα μέχρι τότε σεναριακά κυήματα παρουσίαζαν απλές αφορμές για να αρχίσει η δράση και σχεδόν ποτέ δεν άλλαξε αυτή η νόρμα που χαρακτήριζε όλο το fighting γένος. Το Calamity Trigger ήρθε και τα άλλαξε όλα αυτά.
Προσέφερε ένα μεστό, άκρως ενδιαφέρον σενάριο, με δαιδαλώδη πλοκή, που όχι μόνο έδενε τον παίκτη άρρηκτα με τους χαρακτήρες, αλλά έθετε περαιτέρω κριτήρια επιλογής πέραν του εμφανησιακού. Πάνω από όλα αυτά, έδωσε τη μόνη και πειστικότατη εξήγηση στο “αφού το τερμάτισα και κέρδισα τον τελικό κακό, πώς γίνεται όταν ξεκινάω νέο παιχνίδι αυτός να είναι πάλι εκεί;” Με μια σειρά αλλεπάλληλων φαύλων κύκλων και time loops, το παιχνίδι πήρε τη στρεβλή fighting πραγματικότητα και της έδωσε… λογική. Πάνω σε αυτό το μοτίβο και συνεχίζοντας την κάθαρση που το τελείωσε, στήθηκαν και τα επόμενα μέλη της ιδιαίτερης, αυτής σειράς. Τα Continuum Shift και Chrono Phantasma πήραν το δεδομένο υλικό και το περιέπλεξαν – ει δυνατόν! – ακόμα περισσότερο. Η λαβυρινθώδης διάσταση των μέχρι τώρα σεναριακών δομών απέκτησε νέα βάθη κι έφτασε σε σημεία που να χρειάζεται κανονικό λεξικό στο πλάι προκειμένου να κατανοηθεί το τι πραγματικά συμβαίνει. Τώρα που ήρθε ο καιρός του Central Fiction, επόμενο είναι η κατάσταση αυτή να εξελιχθεί περαιτέρω.
Έτσι, συνεχίζοντας από το τέλος του προηγούμενου παιχνιδιού, οι Kagura, Kokonoe και μερικοί άλλοι, προσπαθούν να βρουν πού βρίσκεται ο άνθρωπος-κλειδί της σειράς και πώς αυτός μπορεί να αποτρέψει την απειλή που παρουσιάζει ένα κατάμαυρο έμβρυο στον ουρανό. Η ανάμειξη της Imperator κι η καταλυτική εμπλοκή μελών των Six Heroes λειτουργεί μονάχα ως teaser για αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει στις 40+ ώρες του story mode. Μέσα από αμέτρητα σκαμπανεβάσματα και πάμπολλα sub-scenarios, τα νύχια σας θα έχουν φαγωθεί όχι μόνο από την ταλαιπωρία τους πάνω στο χειριστήριο, αλλά και από την αγωνία για το επόμενο βήμα. Μοναδικό μελανό σημείο, οι αποκλειστικά ιαπωνικοί διάλογοι, που ίσως ξενίσους αρκετούς.
Σε αντίθεση με το Guilty Gear Xrd Revelator, η Arc System Works επέλεξε να κάνει το εν λόγω Mode playable και να αιχμαλωτίσει τους παίκτες για πάρα πολύν καιρό. Σα σύνολο, είναι το πιο πλήρες, ποιοτικό και χορταστικό fighting παιχνίδι από οτιδήποτε άλλο είδαμε τουλάχιστον εφέτος. Δοσμένο με “animation” και όχι με anime ταινία, διαφέρει από το πνευματικό αδελφάκι του ως προς την αισθητική, αλλά κερδίζει σε playability και μέγεθος. Είναι απλά ό,τι καλύτερο έχουμε δει – και με αυτήν την κίνηση, η δημιουργός ομάδα αρίστευσε εκεί όπου όλοι οι υπόλοιποι είχαν απλώς μια ασθενική παρουσία.
Συνεπώς, η διατήρηση του ύφους του εικαστικού τομέα με το εξαιρετικό artwork και την λεπτομερέστατη “ζωγραφιστή” απεικόνιση κάνει τα μάτια του παίκτη να γυαλίζουν από ενθουσιασμό, καθώς λεπτομέρειες, φαντασία και εφέ χορεύουν σε πλήρη αρμονία στην οθόνη. Κάθε χαρακτήρας είναι επιμελώς σχεδιασμένος μέχρι το παραμικρό στοιχείο εμφάνισης κι οι λεπτομέρειες της εκάστοτε πίστας έχουν ξεπεράσει τα standards των προηγούμενων παιχνιδιών. Ανέκαθεν, τα επίπεδα παραγωγής της σειράς βρίσκονταν σε δυσθεώρητα ύψη κι αυτό έχει διατηρηθεί πλήρως, αν όχι βελτιωθεί.
Κατά πόδας ακολουθεί κι ο άρτιος ηχητικός τομέας με χίλιες-μύριες λεπτομέρειες στην ομιλία κατά τη διάρκεια της μάχης, εντυπωσιακά εφέ χτυπημάτων κι ειδικών κινήσεων, καθώς και ποικίλων μουσικών θεμάτων που χαρακτηρίζονται πότε από μελωδία και τάσεις νοσταλγίας και μυστηρίου και πότε από ένταση και δίψα για μάχη. Όπως και προηγουμένως, τα standards ποιότητας ήταν πολύ υψηλά κι ίσως πλέον να έχουν ξεπεραστεί. Αν αυτό φάνταζε εκπληκτικό παλαιότερα με το μικρό, εκλεκτό cast, τώρα καθίσταται ακόμα πιο εντυπωσιακό, λόγω της εντυπωσιακής επέκτασής του. Αυτό που καυχιόταν η σειρά παλαιότερα ήταν ο μικρός αριθμός χαρακτήρων που ήταν όμως όλοι τους αυθεντικοί και άκρως διαφορετικοί. Κανένας δεν έμοιαζε με τον άλλον στο παραμικρό κι έδινε μια πραγματική εικόνα ποικιλίας στο gameplay και το fighting style. Προϊόντος χρόνου, ο αριθμός αυξήθηκε, ώστε πλέον να φτάνει τους 35, αλλά η μοναδικότητα του καθενός διατηρήθηκε με μεγάλη προσοχή. Χρησιμοποιήστε τη φαντασία σας για να αντιληφθείτε τι σημαίνει αυτό για τις fighting style επιλογές σας, όταν στους 28 παλαιότερους μαχητές έχουν προστεθεί 7 νέοι.
Όμως fighting game δεν είναι μόνο τα παραπάνω χαρακτηριστικά κι η σειρά πάντα έστεκε στην κορυφή των μηχανισμών μάχης με καινοτομίες και φιλικότητα προς το νέο χρήστη. Στα παλιά mechanics έγιναν μερικές τροποποιήσεις, ενώ ήρθαν να προστεθούν και δύο νέα, τα Exceed Accel και Active Flow. Το πρώτο είναι ένα ειδικό είδος Distortion Drive που εκτελείται αποκλειστικά κατά τη διάρκεια ενός Overdrive και εκμεταλλεύεται την ισχύ του ενώ το εξαντλεί πλήρως. Το δεύτερο είναι το αντίθετο ενός Negative Warning κι αποτελεί στην ουσία την επιβράβευση του επιθετικού παιχνιδιού με επιπλέον damage και ταχύτητα πλήρωσης της Burst Gauge.
Ο δυναμικός χαρακτήρας των νέων χαρακτηριστικών αναμιγνύεται άψογα με την παραπλήσια φύση του υπόλοιπου gameplay, ώστε κάθε block ή dash να έχει και επίδραση σχετικά με την εξέλιξη ενός αγώνα, πέραν του απλού αποτελέσματος της ενέργειας. Λίγο παραπάνω back step και το negative warning θα σας φέρει σε δύσκολη θέση, ενώ συνάμα η επιθετικότητα του αντιπάλου ενισχύεται με τα bonuses του active flow. Το βάθος που προσδίδεται στο gameplay μέλει να το δείτε από κοντά, γιατί όσο κι αν προσπαθήσουμε εδώ δε θα καταφέρουμε να το δώσουμε σε όλο του το μεγαλείο, κάτι που αναλύεται και στο εκτενές tutorial του τίτλου.
Εκεί, ο παίκτης ενθαρρύνεται να μάθει τα απολύτως βασικά και να ανακαλύψει τη μαγεία του gameplay μέσω της συνεχώς αυξανόμενης εμπειρίας. Ο ρυθμός που αποκτάται αυτή είναι ιδανικός, μιας και το ανανεωμένο stylish mode, σας επιτρέπει να εκτελείτε combos με απλό button mashing, αφήνοντάς σας όμως τη δυνατότητα να εκτελέστε και τις κανονικές (Technical) κινήσεις όταν νιώσετε έτοιμοι. Το χαμηλότερο damage output θα σας ωθήσει ήπια προς το Technical κομμάτι, ώστε, τελικά, να αρχίσετε να εφαρμόζετε τις προχωρημένες τεχνικές νωρίτερα απ’ όσο περιμένατε. Η καμπύλη εκμάθησης είναι η καλύτερη που έχει υπάρξει μέχρι στιγμής και θα κάνει τον αρχάριο να νιώσει άνετος κι ισάξιος ακόμα και στα online matches.
Αφού ολοκληρώσετε τα Tutorial και Story, θα καταπιαστείτε με τα Speed Star, Arcade και Alliance modes που αποτελούν παραλλαγές των γνωστών Time Attack και Survival, θα κατανοήσετε το τιτάνιο μέγεθος του προσφερομένου content. Αναπόφευκτα, θα οδηγηθείτε και στο online όπου μετά από μερικές εβδoμάδες από το launch, κάποια μικροπροβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν, αλλά το οποίο σε γενικές γραμμές λειτουργεί πολύ ικανοποιητικά. Εκεί, το matchmaking σε συνδυασμό με το Stylish Mode, θα σας επιτρέψουν να σταθείτε με αξιοπρέπεια, γεγονός σπάνιο για παιχνίδι του είδους.
Ολοκληρώνοντας, το Blazblue: Central Fiction αποτελεί μία από τις πληρέστερες, ποιοτικότερες και πιο απολαυστικές προτάσεις σε μια χρονιά-ορόσημο για το είδος, με πολλούς εκπροσώπους υψηλότατου επιπέδου. Αριστεύοντας σε τεχνικό τομέα και δείχνοντας ένα υπέροχο gameplay με βάθος και συνάμα φιλικότητα προς τον νεοφερμένο, προβάλλει με υπερηφάνια το κορυφαίο Story Mode, κλείνοντας μια και καλή όποιο στόμα αμφισβητήσει το επίπεδο του σεναρίου στα παιχνίδια του είδους. Προσθέστε το τεράστιο content και αφαιρέστε, ίσως, τους αποκλειστικά ιαπωνικούς διαλόγους, ώστε να φθάσετε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για “must-have” τίτλο, τουλάχιστον για τους θιασώτες του fighting genre κι ίσως το καλύτερο παιχνίδι του είδους για φέτος.
Το review βασίστηκε στην PS4 έκδοση του παιχνιδιού.