“I don’t kill that many people” – Inquisitor.
Ιδού λοιπόν ένα ακόμα παράθυρο προς το ζοφερό κόσμο του Warhammer 40.000. Όλα μα όλα εκεί, βρίσκονται ένα βήμα πριν από τον βάναυσο θάνατο ή τη μαζική καταστροφή. Τα έχουμε ξαναπεί, αλλά πρόκειται για ένα σύμπαν παντελώς δυσάρεστο, στημένο στο δικό μας γαλαξία, περίπου 40.000 χρόνια από τώρα. Τα πάντα βρίσκονται σε διαρκή αναταραχή κι αντιπαλότητα κτήσεως κι εξουσίας μεταξύ των λίγων μεγάλων δυνάμεων: Orcs, Eldar, άνθρωποι και δαίμονες -μεταξύ άλλων- μάχονται κάθε λεπτό, και δισεκατομμύρια σκοτώνονται σε κάθε αναμέτρηση. Προκειμένου να διατηρηθεί η κραταιότητα της κάθε faction, είναι αναγκαία η λήψη δραστικών κι απάνθρωπων μέσων.
Ένα τέτοιο μέσο, από τα ισχυρότερα όργανα του Imperium of Man, είναι οι λεγόμενοι Inquisitors. Φανταστείτε την περίφημη inquisition του ευρωπαϊκού μεσαίωνα και πολλαπλασιάστε την απάνθρωπη στυγνότητά της με έναν τριψήφιο αριθμό. Οι Inquisitors έχουν πλήρη ελευθερία κι εξουσία απέναντι σε οποιοδήποτε άλλο όργανο της αυτοκρατορίας και τους φοβούνται σχεδόν όλοι. Ακόμα κι η elite του Imperium, οι θρυλικοί Astartes (Space Marines) υπακούν -αν και απρόθυμα- στις προσταγές τους. “Some may question your right to destroy ten billion people. Those who understand realise that you have no right to let them live!” Είναι ένα από τα αποφθέγματα που προδίδουν το ηθικό ποιόν αυτών των ανθρώπων.
Έτσι, η απόφαση της Neocore (δημιουργού -μεταξύ άλλων- της τριλογίας Van Helsing) να αναπτύξει το νέο της, action/ RPG παιχνίδι με έναν τέτοιον πρωταγωνιστή (αντί των συνηθισμένων Astartes), τάραξε τα νερά του fandom και ανέβασε το hype σε ικανοποιητικό βαθμό. Η μέχρι τώρα καμπάνια του παιχνιδιού, συνοδευόμενη από ψήγματα βαθιού lore, βοήθησε στην ενσωμάτωση πολλών ακόμα οπαδών και μη στο καινούριο αυτό εγχείρημα. Προς ευχαρίστηση πολλών, η ανακοίνωση της κλειστής alpha ήρθε να δώσει δείγματα γραφής του νέου τίτλου, κατευνάζοντας, έτσι, λίγο τα πνεύματα μετά την έτερη ανακοίνωση της καθυστέρησης του launch.
Σε αυτήν την έκδοση δε μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στο story του παιχνιδιού. Πηγαίνουμε κατευθείαν στο character generation, με τις υποψίες ότι το development team περιμένει τις κοσμογονικές εξελίξεις του lore που επιφέρει η Games Workshop, μητέρα του franchise, τους τελευταίους μήνες. Βλέπουμε τις διαθέσιμες επιλογές Crusader, Assassin και Psyker, αλλά μπορούμε να επιλέξουμε μόνο την πρώτη. Για το συγκεκριμένο “class” υπάρχει περαιτέρω παραμετροποίηση ως προς την εξειδίκευση του χαρακτήρα, με τις επιλογές Close Combat, Assault Gunner και Heavy Weapons να αποτελούν την υπόσχεση ποικιλίας στο gameplay. Η λιτή γέφυρα του αστρόπλοιου που παρουσιάζεται στη συνέχεια παρέχει μονάχα την επιλογή αγοράς εξοπλισμού (shop δηλαδή) και του χάρτη που οδηγεί στη μάχη.
Εκεί, σοφά οι προγραμματιστές άφησαν ορατά όλα τα galaxy sectors που θα διαθέτει το παιχνίδι, αφήνοντας υπόνοιες για τιτάνια διάρκεια στο gameplay. Playable, όμως, είναι μόνο ένας στην alpha κι από αυτόν διαθέσιμοι μονάχα τρεις πλανήτες. Αυτοί όμως απεδείχθησαν παραπάνω από αρκετοί, καθώς καθένας τους μπορεί να φιλοξενεί από καμία εώς τρεις αποστολές, κάτι που αλλάζει κάθε μέρα. Επιλέγοντας οποιαδήποτε, μας παρουσιάζεται ένα text block με πληροφορίες για τον εκάστοτε κόσμο, τις ιδιαιτερότητες της περιοχής και το είδος της απειλής. Όποιο κι αν διαλέξαμε, μας περίμενε σκληρή, εκτενής κι απαιτητική μάχη. Το ύφος ισομετρικού RPG χαρακτηρίζει τη δράση, όπως το έχετε ίσως συνηθίσει σε πολλά άλλα παιχνίδια του είδους, και με τεχνικό τομέα που θυμίζει άλλες παραγωγές της Neocore στο παρελθόν, όπως π.χ. το Deathtrap, αλλά προσαρμοσμένες στο future-gothic μοτίβο που απαιτεί το franchise.
H ροή είναι σταθερή και τα frame drops ελάχιστα, γεγονός ιδιαίτερα ενθαρρυντικό, αν αναλογιστεί κανείς το πρώιμο του σταδίου ανάπτυξης του παιχνιδιού. Ο χαρακτήρας μετέχει στη δράση μόνος, μιας και το co-op απουσιάζει προς το παρόν. Τα όπλα που αγοράσατε σπέρνουν το θάνατο με ευκολία και ποικιλία τόσο από πλευράς εφέ, όσο και ουσίας στην τακτική της χρήσης τους. Όμως, το task που πρέπει να πετύχετε απαιτεί πολλά παραπάνω από άμυαλο shooting ή hacking κι αυτό είναι ένα ακόμα ενθαρρυντικό στοιχείο. Η άμυαλη εφόρμηση στα swarms των εχθρών δεν αποφέρει αποτελέσματα, όσο καλά κι αν έχει αποδοθεί η ισορροπία δυνάμεων μεταξύ του Inquisitor κι ενός απλού heretic. Οι εχθροί καλύπτονται και καλύπτουν, μέχρι να δεχθούν ενισχύσεις από μονάδες που απλά δεν εξουδετερώνονται με άμυαλο clicking.
Όλα αυτά δίνουν υποσχέσεις για βαθύ σύστημα μάχης, με τα γνωστά hotkey shortcuts που χαρακτηρίζουν το είδος και με Α.Ι. που ενδεχομένως θα απαιτεί από τον παίκτη το κάτι παραπάνω. Παρά το εκτενές όμως των επιπέδων, η φύση των εχθρών δεν μπορούσε να μην είναι επαναλαμβανόμενη και μετά από λίγο προβλέψιμη. Αυτό ίσως είναι κάτι που θα απουσιάζει από τον πλήρη τίτλο και θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι τότε για να το δούμε. Το loot επίσης κυμαινόταν σε πολύ φτωχά επίπεδα, χωρίς δυνατότητα χρήσης του. Ας ελπίσουμε ότι στην τελική έκδοση θα ακολουθηθεί το καλό παράδειγμα που έχει δώσει το Diablo III σε αυτόν τον τομέα.
Με πλήρη απουσία co-op και σεναρίου η alpha έκδοση είχε ήδη πολύ λίγα να δείξει. Μέσα από τα λιγοστά single player missions, όμως, έδειξε έναν ικανοποιητικό και σταθερό τεχνικό τομέα, αρκούντα σεβασμό στο lore μέσα από τις περιγραφές των λιγοστών αντικειμένων και περιοχών και υπόσχεται βαθύ σύστημα μάχης με ικανοποιητικό character generation, αξιοπρεπή (μόνο στην εμφάνιση) skill trees και ενδιαφέρουσες επιλογές στον οπλισμό. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι η ανάπτυξη βρίσκεται σε ιδιαίτερα πρώιμο στάδιο, μπορούμε να κρατήσουμε ένα χαμόγελο αισιοδοξίας για την τελική ποιότητα του τίτλου, όσο κι αν αυτό φαντάζει οξύμωρο όταν αναφέρεται σε ένα παιχνίδι που διαδραματίζεται στο ζοφερό κόσμο του Warhammer 40.000.