3…2…1…8!
Αντί προλόγου, καλό θα ήταν να ξεκινήσουμε με μια διαπίστωση. Όπως συμβαίνει σε όλες τις επανακυκλοφορίες παλαιότερων τίτλων, είναι πάντα πιο δύσκολο να γραφτεί μια κριτική για ένα προϊόν το οποίο υπάρχει ήδη στην αγορά, έχει σημειώσει μια αρκετά καλή πορεία και –κυρίως- δεν έχει να προσφέρει κάτι το ξεχωριστό, κάτι το ρηξικέλευθο που θα «πείσει» τους πιο απαιτητικούς αγοραστές να το προσθέσουν ξανά στην βιβλιοθήκη τους. Αυτό συμβαίνει και με το Mario Kart 8 Deluxe. Η Nintendo το προώθησε ως τη μεγαλύτερη κυκλοφορία της νέας της κονσόλας, του Switch, αμέσως μετά από το Breath of the Wild, το οποίο και αναμένεται να κρατήσει απασχολημένους τους παίκτες μέχρι την επόμενη μεγάλη κυκλοφορία.
Ωστόσο, αν και μας δίνεται ένα Mario Kart 8 πασπαλισμένο με μπόλικο περιεχόμενο, δεν παύει να είναι ένα Mario Kart 8 στον πυρήνα του. Οπότε, το ερώτημα που προκύπτει για ορισμένους παίκτες έγκειται στο αν αξίζει να δαπανηθούν χρόνος και χρήματα για την απόκτηση μιας βελτιωμένης επανέκδοσης ενός αγαπημένου παιχνιδιού, με το οποίο ασχολήθηκαν πολύ και αρκετά πρόσφατα. Η αλήθεια, όμως, βρίσκεται κάπου αλλού. Το Wii U υπήρξε μια κονσόλα που πλήρωσε ακριβά την επιτυχία της προηγούμενης. Έχουν γραφτεί σελίδες επί σελίδων για το ρήγμα με τους third party developers, για την πολιτική που ακολούθησε η “μαμά” Nintendo και για όλους εκείνους τους παράγοντες που οδήγησαν στο άδοξο τέλος της.
Ωστόσο, το Wii U ήταν μια κονσόλα που υποδέχτηκε πολλές, σημαντικές κυκλοφορίες από τα στούντιο της Nintendo. Οι κυκλοφορίες αυτές αποτέλεσαν μια σταγόνα δροσιάς στους διψασμένους από ξηρασία (και έλλειψη τίτλων) κατόχους της κονσόλας, που δεν έλεγαν «όχι» σε μια νέα κυκλοφορία για την κονσόλα, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα χρήματα που δαπάνησαν για την αγορά της. Έτσι, αυτά τα παιχνίδια, αν και σημαντικά, δεν κατάφεραν να λάμψουν πραγματικά και να πάρουν τη θέση που πραγματικά τους άξιζε στη βιομηχανία. Έτσι, η Nintendo, σε μια προσπάθεια να τους δώσει μια δεύτερη ευκαιρία, φέρνει πολλά από αυτά στο νέο της παιδί. Το καλοκαίρι περιμένουμε την κυκλοφορία του Splatoon 2, sequel ενός αγαπημένου τίτλου στο Wii U. Ένα Mario Kart 9 ίσως να ήταν δύσκολο, οπότε η Nintendo μας προσφέρει το ίδιο φαγητό, ξαναζεσταμένο και σερβιρισμένο σε ακριβή,κινέζικη πορσελάνη. Το αν αξίζει ως κυκλοφορία είναι πολύ υποκειμενικό, αλλά εμείς θα προσπαθήσουμε να εκφέρουμε μια τεκμηριωμένη άποψη και να δικαιολογήσουμε –ή όχι- την πιθανότητα αγοράς του.
Τα πράγματα δεν είναι πολύ διαφορετικά σε σχέση με όσα είχαμε γράψει στο σχετικό review μας πριν από σχεδόν τρία χρόνια. Πρόκειται για μια κλασική αλλά αγαπημένη συνταγή, που μπορεί εύκολα να προσφέρει διασκέδαση για πολλές μέρες και όχι απλά για ώρες. Το παιχνίδι έρχεται με όλο το αρχικό περιεχόμενο του Μario Kart 8 διαθέσιμο και ξεκλειδωμένο από την αρχή, μαζί με τους επιπλέον χαρακτήρες και πίστες που προσφέρθηκαν υπό τη μορφή DLC. Παράλληλα, προσφέρει νέους χαρακτήρες και πίστες, νέα οχήματα kart (και όχι μόνο), καθώς και ένα ανανεωμένο Battle Mode, το οποίο δεν θυμίζει σε τίποτα το κακέκτυπο του προηγούμενου παιχνιδιού. Και όλα αυτά με πραγματικά πανέμορφα γραφικά, καθαρά και ζωντανά χρώματα και ένα σταθερό καρέ ανανέωσης της οθόνης, που καθιστά το παιχνίδι πιο “φρέσκο” από ποτέ.
Πιο συγκεκριμένα, οι παίκτες θα αναλάβουν τον έλεγχο DLC χαρακτήρων όπως ο Link και ολοκαίνουριων χαρακτήρων όπως ο King Boo ή οι χαρακτήρες Inkling (Inkling Boy και Inkling Girl) από το Splatoon. O κόσμος του Splatoon, μάλιστα, παίζει μεγάλο ρόλο στο νέο παιχνίδι. Οι Inkling χαρακτήρες έχουν τους δικούς τους μηχανισμούς εντός του παιχνιδιού, συμπεριλαμβανομένων καινούριων animations και ηχητικών εφέ -για να μην παραλείψουμε την ύπαρξη οχημάτων εμπνευσμένων από αυτόν τον κόσμο καθώς και ενός νέου χάρτη για το Battle Mode. Δεν ξέρουμε αν αυτό γίνεται για μας υπενθυμιστεί, έμμεσα, ότι έρχεται η μεγάλη συνέχεια του Splatoon το καλοκαίρι, αλλά σαφέστατα οι νέες προσθήκες είναι καλοδεχούμενες και πολύ πιο ενδιαφέρουσες από άλλα στοιχεία: εμείς, πάντως, βρήκαμε διασκεδαστικό το να τρέχουμε με το Inkling Boy αντί για κάποια baby μορφή χαρακτήρων όπως ο Mario ή η Rosaline.
Οι πίστες είναι παρμένες από το σύμπαν των παιχνιδιών του Mario και άλλων δημοφιλών franchises και η απόδοσή τους είναι εξαιρετική. Σε αυτό το σημείο να προσθέσουμε ότι σε φορητό επίπεδο το παιχνίδι τρέχει σε ανάλυση 720p, ενώ όταν είναι docked η ανάλυσή του είναι 1080p, με τον ρυθμό ανανέωσης να αγγίζει σταθερά τα 60 καρέ το δευτερόλεπτο. Σε φορητό επίπεδο οι παίκτες έχουν μια εμπειρία ανάλογη του Wii U, ενώ παίζοντάς το στην τηλεόραση το MK8 DX είναι πραγματικά χάρμα οφθαλμών. Στα θετικά συγκαταλέγονται ο μεγάλος αριθμός χαρτών, στους οποίους οι παίκτες θα τρέξουν κατά τη συμμετοχή τους στα οκτώ πρωταθλήματα που προσφέρονται στο single player. Όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, έχουμε την προσθήκη πρόσθετων επιπέδων δυσκολίας και ένα Mirror Mode, όπου οι παίκτες τρέχουν την πίστα ανάποδα.
Το Mario Kart Deluxe προσφέρει ένα ακόμα επίπεδο δυσκολίας, το οποίο προσφέρθηκε ως DLC στο αρχικό παιχνίδι, τα 200 κυβικά, το οποίο πραγματικά θα δυσκολέψει ακόμα και τους πιο έμπειρους παίκτες. Επιπλέον, για πρώτη φορά σε παιχνίδι της σειράς μετά από χρόνια οι παίκτες έχουν τη δυνατότητα να κρατούν δύο ειδικά αντικείμενα αντί για ένα, επιτρέποντας τη δημιουργία μίνι-στρατηγικών για το πώς θα καταφέρουν να κερδίσουν την πίστα και να επικρατήσουν των αντιπάλων τους. Φυσικά, αυτό που πραγματικά ξεχωρίζει και αναδεικνύει την έκδοση του Switch είναι το Battle Mode. Σε αντίθεση με την αρχική έκδοση, το Battle Mode της έκδοσης Deluxe είναι πολύ πιο βελτιωμένο και έτοιμο να παράσχει πολλές ώρες διασκέδασης στους παίκτες. Το mode αυτό περιλαμβάνει το κλασικό, πλέον, Balloon Battle, όπου οι παίκτες αναμετρώνται μεταξύ τους στην προσπάθειά τους να εξαφανίσουν τα μπαλόνια των αντιπάλων τους και να μείνουν οι τελευταίοι στην πίστα.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και το Bob-omb Blast, μόνο που εδώ οι παίκτες κάνουν χρήση βομβών. Στο Coin Runners, οι παίκτες τρέχουν και προσπαθούν να συγκεντρώσουν όσο το δυνατόν περισσότερα νομίσματα, αποφεύγοντας παράλληλα τις παγίδες των αντιπάλων τους, ενώ στο Shine Thief πρέπει να κρατήσουν υπό τον έλεγχό τους ένα χρυσαφένιο σύμβολο, αποφεύγοντας τις παγίδες των αντιπάλων που προσπαθούν να το κλέψουν. Τέλος, ένα ολοκαίνουριο mode κάνει την εμφάνισή του σε αυτό το παιχνίδι και τολμούμε να πούμε πως είναι άκρως διασκεδαστικό. Πρόκειται για το Renegade Roundup, το οποίο θα μπορούσε να είναι η Mario Kart εκδοχή του παιχνιδιού «κλέφτες και αστυνόμοι».
Οι παίκτες χωρίζονται σε δυο ομάδες – τις Αρχές και τους Παράνομους. Οι Παράνομοι τρέχουν να σωθούν από τους παίκτες των Αρχών, οι οποίοι τους καταδιώκουν όντας εξοπλισμένοι με ένα μόνιμο Φυτό Πιράνχα (Piranha Plant), το οποίο και «καταπίνει» τους Παράνομους όταν βρεθούν πολύ κοντά. Οι Παράνομοι επιστρέφουν στη «φυλακή» (Cell) μέχρι κάποιος από την ομάδα τους να τους ελευθερώσει και να συνεχίσουν το τρέξιμο. Τέλος, το παιχνίδι ολοκληρώνεται είτε με τη σύλληψη όλων των Παρανόμων είτε με τη λήξη του χρόνου, κάτι που δίνει τη νίκη στους Παράνομους. Το mode αυτό μας απασχόλησε πολύ τόσο σε offline αλλά και σε online mode.
Εδώ, να προσθέσουμε ότι το online mode τρέχει απροβλημάτιστα με τον ίδιο ρυθμό ανανέωσης και χωρίς κάποιο lag, ενώ το παιχνίδι δίνει τη δυνατότητα σε δύο παίκτες να παίξουν ταυτόχρονα με ένα Joy-Con χειριστήριο (κάνοντας, πάντα, χρήση του ειδικού hand strap) σε μία κονσόλα και με ένα αντίτυπο. Το mode με δύο παίκτες επαναφέρει τη γνωστή και από την προηγούμενη έκδοση split-screen, με το παιχνίδι να τρέχει στα 60 καρέ το δευτερόλεπτο. Όταν, όμως, προστίθενται ο τρίτος και τέταρτος παίκτης, τότε ο ρυθμός απεικόνισης πέφτει στα 30 καρέ, χωρίς όμως αυτό να αποτελεί ιδιαίτερο πρόβλημα και, βεβαίως, χωρίς να μειώνεται στο ελάχιστο το παρεϊστικο ύφος της αναμέτρησης και ο χαβαλές που γίνεται όταν παίζεις με φίλους. Αυτά, σε συνδυασμό με τη φορητότητα του Switch είναι τα στοιχεία που εγγυώνται διασκέδαση και αποτελούν λόγο αγοράς του παιχνιδιού για όσους θα ήθελαν να του δώσουν μια ευκαιρία.
Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν μικροπροβλήματα, τα οποία δεν μπορούμε να παραλείψουμε. Πρώτο και βασικό είναι η ισορροπία στο gameplay. Στα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, όταν οι παίκτες δέχονταν κάποιο χτύπημα από αντικείμενα όπως το κόκκινο καβούκι ή το ιπτάμενο μπλε καβούκι, έβγαιναν εκτός μάχης για ελάχιστα δευτερόλεπτα – αυτό, όμως, σήμαινε πως οι αντίπαλοί τους, οι οποίοι φαίνονταν να βρίσκονται αρκετά πιο πίσω, τους προσπερνούσαν σχεδόν αμέσως, αναγκάζοντάς τους να προσπαθήσουν ξανά για να τους προσπεράσουν. Αυτό που άλλαξε με το Mario Kart 8 είναι πως το φαινόμενο αυτό εξαλείφθηκε, κάτι που δείχνει σεβασμό τόσο στον παίκτη όσο και στις ικανότητές του.
Στην Deluxe έκδοση, όμως, υπάρχει ένα πρόβλημα. Εκεί που ο παίκτης μπορεί να τρέχει ανενόχλητος και απερίσπαστος, μπορεί να τον χτυπήσει ξαφνικά ένα κόκκινο καβούκι. Αν, υποθετικά, το αποφύγει, μπορεί αμέσως να έρθει κάποιο άλλο και αμέσως να σκάσει από το πουθενά και ένα ιπτάμενο μπλε καβούκι και να φέρει την απόλυτη καταστροφή. Αυτό είναι κάτι που δεν συνέβαινε στα προηγούμενα παιχνίδια και μας έχει συμβεί κατ’ επανάληψη όλον αυτόν τον καιρό που ασχολούμαστε με το Mario Kart 8 Deluxe και μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα εκνευριστικό – ιδίως όταν ο παίκτης βρίσκεται λίγα μόλις μέτρα πριν τον τερματισμό. Αυτό έχει παρατηρηθεί και από άλλους παίκτες και δεν γνωρίζουμε αν είναι κάποιο χαρακτηριστικό που έχει τοποθετηθεί εσκεμμένα από τη Nintendo ή αν είναι κάποιο πρόβλημα που ενδεχομένως να εξαλειφθεί με ένα μελλοντικό patch.
Μια άλλη παράξενη προσθήκη, την οποία και δεν αντιληφθήκαμε αμέσως, είναι το Smart Steering. Αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερα από μια επιλογή κατά τη διάρκεια του αγώνα, η οποία δεν επιτρέπει στους παίκτες να φύγουν έξω από τα όρια της πίστας. Κάθε φορά που ο παίκτης φαίνεται πως χάνει τον έλεγχο και πάει να πέσει, ένα αόρατο εμπόδιο τον επαναφέρει στην κανονική του πορεία, χωρίς να χάνει χρόνο ή ταχύτητα. Για τους casual παίκτες και για όσους έχουν εκφραστεί με λόγια…αγάπης και λατρείας όσες φορές έχουν πέσει από το Rainbow Road (ο οποίος και αποτελεί σήμα κατατεθέν στις πτώσεις), το συγκεκριμένο mode μπορεί να προκαλέσει ανακούφιση – ειδικά κατά τη διάρκεια κάποιου Time Trial. Οι πλέον βετεράνοι μπορεί να εκνευριστούν με αυτήν την προσθήκη˙ ευτυχώς, όμως, η επιλογή αυτή μπορεί να απενεργοποιηθεί από το μενού επιλογών κατά τη διάρκεια του αγώνα, κάνοντας έτσι το Smart Steering μια ευχάριστη –και κυρίως προαιρετική- επιλογή.
Εν κατακλείδι, έχοντας αναλύσει τον τίτλο και το περιεχόμενό του, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως το Mario Kart 8 Deluxe είναι μια εξαιρετική επιλογή αγοράς για τους κατόχους του Nintendo Switch και, κυρίως, για όσους δεν έχουν ασχοληθεί ιδιαίτερα με την προηγούμενη έκδοση. Το παιχνίδι προτείνεται τόσο για τους έμπειρους Mario Kart παίκτες, όσο και για εκείνους που το ξεκινούν για πρώτη φορά, καθώς τα χαρακτηριστικά του, το πλούσιο περιεχόμενο και η δυνατότητα να μεταφέρεις την κονσόλα παντού είναι τα εχέγγυα για πολλές ώρες διασκέδασης, ειδικά για εκείνες τις ώρες τις καλοκαιρινής περιόδου που πλησιάζει σύντομα.
Οι παίκτες, όμως, που ασχολήθηκαν μαζί του στο Wii U και απέκτησαν και επιπλέον περιεχόμενο μέσω DLC, καλό θα ήταν να το σκεφτούν και μια δεύτερη φορά αν θέλουν να δώσουν 60 ευρώ για την αγορά του παιχνιδιού. Οι καινούριες προσθήκες είναι λίγες και μπορούν να προβούν αδιάφορες και ανούσιες, ειδικά αν δεν ενδιαφέρονται για το multiplayer κομμάτι του τίτλου. Από εκεί και πέρα, όμως, το μεγάλο roster χαρακτήρων, οι μπόλικες πίστες, το ανανεωμένο Battle Mode και η δυνατότητα local multiplayer με ένα χειριστήριο και μια κονσόλα είναι αυτά τα στοιχεία που το καθιστούν το καλύτερο Mario Kart παιχνίδι μέχρι στιγμής, μια άκρως προτεινόμενη επιλογή για τους κατόχους Switch και μια πρόγευση για το πώς μπορεί να είναι το Mario Kart 9.
