Παράλληλες ζωές… από το παρελθόν.
Εν έτει 2017 θεωρούμε (σχεδόν) δεδομένη την κυκλοφορία τίτλων της ιαπωνικής αγοράς σε ολόκληρο τον κόσμο. Το localization, που κάποτε κρατούσε ολόκληρους μήνες, πλέον είναι μια πιο σύντομη διαδικασία, η οποία επιτρέπει στους απανταχού gamers να απολαύσουν γρηγορότερα τίτλους που κάποτε ήταν country-exclusives και το παίξιμό τους ήταν ένα προνόμιο εκείνων που μπορούσαν να καταλάβουν μια συγκεκριμένη γλώσσα. Η σειρά Fire Emblem είναι μία από εκείνες τις σειρές που είδαν τους αρχικούς τους τίτλους να γίνονται αρχικά διαθέσιμοι μόνο για την αγορά της Ιαπωνίας. Το τέκνο της Intelligent Systems, το οποίο ωρίμασε με την κυκλοφορία τεσσάρων τίτλων αποκλειστικά για την ιαπωνική αγορά, έπρεπε να περιμένει περίπου 14 χρόνια για το πρώτο του άνοιγμα στη Δύση, έτσι ώστε να πάρει τη θέση που του ανήκει στις προτιμήσεις παικτών του είδους ανά τον κόσμο. Και αν η προηγούμενη κονσόλα της Nintendo υποδέχτηκε το remake του πρώτου παιχνιδιού, η υφιστάμενη φορητή κονσόλα της είναι κάτι παραπάνω από έτοιμη να υποδεχτεί το remake του Fire Emblem Gaiden, 25 χρόνια μετά την κυκλοφορία του στην Ιαπωνία.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το παιχνίδι αφηγείται την ιστορία δυο πρωταγωνιστών, του Alm και της Celica, οι οποίοι γνωρίζονται από πολύ νεαρή ηλικία και αντιπροσωπεύουν δύο διαφορετικά πεπρωμένα στην ιστορία-μυθολογία της ηπείρου Valentia. Ο κόσμος της Valentia βρίσκεται κάτω από τη σκιά δύο θεοτήτων – της Mila, θεάς της Γης και του Σκοτεινού Θεού Duma. Οι δυο θεότητες είναι οι ηγέτες των δύο κυρίαρχων βασιλείων – της Zofia και του Rigel. Ωστόσο, οι δυο θεότητες πρεσβεύουν ακραίες απόψεις ως προς τη διακυβέρνηση του κόσμου, με αποτέλεσμα οι υπήκοοί τους να επηρεαστούν και να στραφούν ο ένας εναντίον του άλλου.
Η διαμάχη αυτή θα εμπλέξει και τους δύο πρωταγωνιστές, οι οποίοι στην πορεία θα ανακαλύψουν ότι οι ζωές τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με αυτά τα βασίλεια και ότι οι πράξεις τους θα διαμορφώσουν τη μοίρα ολόκληρης της Valentia και των δυνάμεων που επιβουλεύονται την τάξη και την ηρεμία σε αυτόν τον κόσμο. 25 χρόνια μετά, η επική ιστορία των δύο βασιλείων έρχεται να απασχολήσει τους παίκτες. Το παιχνίδι έρχεται στο Nintendo 3DS περιέχοντας αυτούσια σχεδόν τη βασική ιστορία, με επιπλέον χαρακτηριστικά που δικαιολογούν το χαρακτηρισμό remake και όχι remaster. Ωστόσο, είναι ένα παιχνίδι το οποίο κυκλοφορεί μετά από δύο προσθήκες-διαμάντια στη σειρά Fire Emblem: το Awakening και το Fates.
Ένα remake οφείλει να διατηρεί αναλοίωτα κάποια από τα χαρακτηριστικά του αρχικού παιχνιδιού, αλλά την ίδια στιγμή οφείλει να είναι (αν όχι παραπέρα) τουλάχιστον στο ίδιο επίπεδο με τους προκατόχους του στην τρέχουσα γενιά κονσολών, ειδικά όταν τα προηγούμενα παιχνίδια κυκλοφοόρησαν πρίν από περίπου ένα χρόνο. Αυτό ακριβώς θα επιχειρήσουμε και εμείς να αναλύσουμε σε αυτό το κείμενο και να κρίνουμε το κατά πόσο η κυκλοφορία αυτή είναι επιτυχής.Το Shadows of Valentia αποτελεί, στον πυρήνα του, ένα γνήσιο Fire Emblem τίτλο, με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά στοιχεία της σειράς. Πρόκειται για ένα παιχνίδι που περιλαμβάνει όλο το αρχικό υλικό αλλά και που προσθέτει αρκετό νέο.
Έτσι έχουμε νέες τοποθεσίες, νέους χαρακτήρες αλλά και νέα story segments που δεν υπήρχαν στο αρχικό παιχνίδι, ενώ η χρήση συμβατών amiibo ξεκλειδώνει περισσότερο νέο υλικό. Η δράση εκτυλίσσεται σε ένα χάρτη με top-down θέαση και τρισδιάστατα εφέ, όπου ο παίκτης αποκτά τον έλεγχο δύο στρατών – του Alm και της Celica. Οι δυο στρατοί καλούνται να πολεμήσουν ενάντια σε στρατούς που αποτελούνται τόσο από ανθρώπους όσο και από υπερφυσικά πλάσματα-τέρατα, με τους παίκτες να πρέπει να είναι προσεκτικοί τόσο ως προς την παράταξη των μαχητών, όσο και ως προς τη στρατηγική που θα πρέπει να ακολουθήσουν για την επικράτησή τους. Πιστό ως προς το πνεύμα των προηγούμενων τίτλων που έγιναν διαθέσιμοι για το Nintendo 3DS, το παιχνίδι αναπαριστά τις σκηνές των πολεμικών αναμετρήσεων με την ίδια τρισδιάστατη απεικόνιση, κάνοντας χρήση νέων μοντέλων που σχεδιάστηκαν ειδικά για το νέο παιχνίδι.
Η ιστορία εκτυλίσσεται επίσης με anime-style cutscenes, ενώ το παιχνίδι (για πρώτη φορά στην ιστορία των φορητών Fire Emblem) είναι fully-voiced, με τις φωνές πραγματικών ηθοποιών να ακούγονται ακόμα και στους απλούς διαλόγους κατά τη διάρκεια των καθημερινών συνομιλιών. Ωστόσο, αν και τα εικαστικά του τίτλου είναι όμορφα και αντάξια της σειράς, είναι ένα σκαλί πιο κάτω σε σχέση με τα άλλα δυο παιχνίδια που κυκλοφόρησαν για τη φορητή κονσόλα της Nintendo. Για αρχή, η τρισδιάστατη απεικόνιση όλων των cutscenes, που κορυφώθηκε στα Fire Emblem Fates, πλέον έχει αντικατασταθεί με την απεικόνιση στις δύο διαστάσεις, ενώ το ίδιο το animation έχει απλοποιηθεί σε ορισμένα βίντεο, μη θυμίζοντας σε τίποτα τα animated cutscenes των προηγούμενων παιχνιδιών. Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν αυτή η επιλογή αποτελεί απόφαση της Intelligent Systems και της ίδιας της Nintendo ώστε να θυμόμαστε ότι πρόκειται για ένα πιο παλιό παιχνίδι, αλλά σε κάθε περίπτωση αναπολούμε τα εικαστικά των πιο πρόσφατων τίτλων.
Ευτυχώς, όμως, η κατάσταση σώζεται με το κομμάτι της εξερεύνησης. Αρκετά συχνά ο παίκτης (ανάλογα με το στρατό που ελέγχει) θα κληθεί να εξερευνήσει μυστηριώδη μπουντρούμια, σπηλιές ή και δάση, έτσι ώστε να αποκτήσει κάποια επιπλέον αντικείμενα, να εξελίξει τις μονάδες/ήρωες, ακόμα και να φέρει εις πέρας ορισμένες αποστολές. Τα περιβάλλοντα αυτά είναι πλήρως τρισδιάστατα, ενώ ο παίκτης μπορεί να κάνει χρήση μιας κάμερας 360 μοιρών, έτσι ώστε να ανακαλύψει κάθε κρυμμένο στοιχείο της εκάστοτε τοποθεσίας. Έτσι, ο παίκτης θα μπορέσει να βρει αντικείμενα, χρήματα για να αναβαθμίσει τον οπλισμό των μονάδων του στα διάφορα σιδηρουργεία ανά τον κόσμο, ενώ μπορεί ακόμα να βρεθεί και αντιμέτωπος με ισχυρά πλάσματα, η επιτυχής αναμέτρηση με τα οποία μπορεί να προσφέρει πρόσθετες ανταμοιβές.
Η εξερεύνηση μπορεί επίσης να έχει επίπτωση και στο gameplay, καθώς οι μονάδες μπορούν να κουραστούν (ένας μηχανισμός που λειτουργεί σαν stamina drop και που μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την εξέλιξη της μάχης), ενώ μπορεί να γίνει απευθείας αναμέτρηση με τους αντιπάλους, κάτι που σημαίνει πως η μάχη μπορεί να ξεκινήσει με τραυματισμένους αντιπάλους και, σίγουρα, υπέρ των παικτών. Ωστόσο, τα όποια αρνητικά δεν αφορούν μόνο το κομμάτι της απεικόνισης. Το γεγονός ότι το Shadows of Valentia αποτελεί ένα παιχνίδι εικοσαετίας, σημαίνει πως οι μηχανισμοί του θα αντικατοπτρίζουν άμεσα την ηλικία του. Έτσι, δεν υπάρχει το στοιχείο που επιτρέπει την υπεροχή (ή την αδυναμία) ορισμένων μονάδων έναντι σε κάποια άλλα.
Δυο μονάδες μπορούν να πολεμήσουν ουσιαστικά επί ίσοις όροις, με το επίπεδο της μονάδας, τον οπλισμό αλλά και το επίπεδο της κούρασης (Fatigue) να κάνουν τη διαφορά. Ακόμα, το inventory των μονάδων είναι σαφώς πιο περιορισμένο, με την κάθε μονάδα να μπορεί να κρατά μόνο ένα αντικείμενο, χωρίς να γίνεται διάκριση αν το αντικείμενο είναι στοιχείο του οπλισμού ή κάποιο τρόφιμο που θα επαναφέρει τις αρχικές τιμές της υγείας μιας μονάδας. Επιπλέον, απουσιάζει παντελώς το στοιχείο της αλληλοβοήθειας εντός της μάχης. Δύο μονάδες που στέκονται πλάι-πλάι δεν θα παράσχουν βοήθεια μέσω της αύξησης των στατιστικών κατά τη διάρκεια μιας μάχης, στοιχείο που ήταν αρκετά επιτυχημένο στα πιο πρόσφατα παιχνίδια και που η απουσία του δεν μας ευχαρίστησε καθόλου.
Η χρήση ειδικών ικανοτήτων και μαγικών επιθέσεων σημαίνει τη μείωση της υγείας και την αύξηση της κούρασης, κάτι που θα ζορίσει τον παίκτη στη μάχη (ειδικά η μείωση της υγείας δεν βλέπουμε σε τι ακριβώς αποσκοπεί). Ακόμα και η εξέλιξη της κλάσης των ηρώων γίνεται πολύ πιο απλά – αρκεί ένα συγκεκριμένο επίπεδο και η προσφορά ενός οποιουδήποτε αντικειμένου στα διάσπαρτα ιερά και όχι ειδικοί κρύσταλλοι που υπήρχαν σε προηγούμενα παιχνίδια. Τέλος, η απουσία του συστήματος γάμου (που επέτρεπε τη δημιουργία νέων μονάδων) αποτελεί ένα ακόμα ενοχλητικό στοιχείο, ενώ το γεγονός ότι οι κοινωνικές σχέσεις των μονάδων πραγματοποιούνται μόνο σε συγκεκριμένες στιγμές εντός της μάχης, μας θυμίζει έντονα την ηλικία του αρχικού παιχνιδιού και μας κάνει να σκεφτόμαστε το πόσο διαφορετικό θα μπορούσε να ήταν. Αυτά τα αρνητικά, όμως, θα μπορούσαν κάλλιστα να χαρακτηριστούν «παρά φύσιν» αρνητικά.
Στην ουσία, αυτά που φαίνονται ως αρνητικά αποτελούν τον πυρήνα της σειράς Fire Emblem. Αυτή η πιο straightforward προσέγγιση της gameplay εκτέλεσης του παιχνιδιού είναι και ο λόγος για τον οποίο τα πρώτα Fire Emblem παιχνίδια δεν κυκλοφόρησαν εκτός της Ιαπωνίας. Οι δημιουργοί θεώρησαν ότι η σειρά είναι αρκετά δύσκολη (ή δύστροπη) έτσι ώστε να γίνει αποδεκτή από ένα μεγαλύτερο κοινό. Και αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια. Από τότε που τα Fire Emblem πέρασαν στη Δύση, το gameplay άρχισε να αλλάζει, ώστε να γίνεται πιο ελκυστικό σε ένα άλλο κοινό. Το Shadows of Valentia, το οποίο αποτελεί άξιο remake του Gaiden, δεν θα μπορούσε να μην είναι κομμάτι αυτού του κανόνα. Δεν θα πούμε ψέματα αν πούμε ότι το παιχνίδι δεν έχει τουλάχιστον κάποια δύσκολα σημεία, που χρειάζονται χρόνο και πολλή σκέψη για να προσπεραστούν.
Ωστόσο, αυτή η δυσκολία είναι και αυτή που μας «τραβά» σαν μαγνήτης για να ασχοληθούμε ξανά και ξανά, μέχρι να τα καταφέρουμε και να συνεχίσουμε παρακάτω. Τα πιο πρόσφατα παιχνίδια γίνονταν όλο και πιο εύκολα, με τα Fire Emblem Fates και το μηχανισμό Phoenix να εξαλείφουν παντελώς το όποιο επίπεδο πρόκλησης. Τώρα, ακόμα και στο Casual Mode, το παιχνίδι είναι δύσκολο, ενώ όσοι παίκτες αποφασίσουν ότι θέλουν να προχωρήσουν στο επόμενο επίπεδο δυσκολίας, θα πρέπει να αναλογιστούν προσεκτικά τις συνέπειες της οριστικής απώλειας των μονάδων. Οι χαρακτήρες του παιχνιδιού έχουν και αυτοί τη δική τους, μοναδική προσωπικότητα, ενώ μια μόνιμη απώλεια κοστίζει, όπως κοστίζει και στα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς. Ακόμα και εδώ, όμως, η Intelligent Systems έχει προνοήσει για να κάνει λίγο πιο εύκολη τη ζωή των παικτών.
Το παιχνίδι εισάγει για πρώτη φορά το Mila’s Wheel (Τροχός της Mila), έναν μηχανισμό που επιτρέπει τη μετακίνηση πίσω στο χρόνο και, συγκεκριμένα, σε οποιοδήποτε σημείο από την έναρξη της μάχης και ύστερα. Έτσι, μια άστοχη επίθεση, μια άσκοπη κίνηση και ένας μοιραίος (και εντελώς ανεπιθύμητος) θάνατος μπορούν να αποφευχθούν, γυρίζοντας το χρόνο πίσω. Ωστόσο, ο Τροχός είναι κάτι που πρέπει να χρησιμοποιηθεί με στρατηγική και σύνεση, καθώς η επαναφορά του είναι μια μη αυτόματη διαδικασία, η οποία μπορεί να πάρει κάποιον χρόνο. Για εμάς, ο Τροχός ήταν μια ευχάριστη προσθήκη η οποία δεν απλοποιεί τα πράγματα για τον παίκτη και η οποία αποτελεί μια επιπλέον ευκαιρία για μια περισσότερη προσεκτική προσέγγιση της μάχης.
Εν κατακλείδι, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε και να παραδεχτούμε ένα μόνο πράγμα: το παιχνίδι δεν είναι κακό σε καμία περίπτωση. Αποτελεί ένα remake ενός επιτυχημένου παιχνιδιού από το μακρινό gaming παρελθόν, το οποίο περιλαμβάνει νέα στοιχεία, αλλά διατηρεί όσο το δυνατόν αναλλοίωτη τη φυσιογνωμία του. Σε πολλά σημεία μάς θυμίζει το πιο πρόσφατο παρελθόν της σειράς, αλλά σε άλλα σημεία μάς οδηγεί σε άγνωστα gameplay μονοπάτια, τα οποία κάποτε υπήρχαν και θα μπορούσαν άνετα να εκλείψουν. Δεν είναι ένα παιχνίδι που απευθύνεται σε πολλούς. Το γεγονός, μάλιστα, ότι το παιχνίδι κυκλοφορεί μόλις έναν χρόνο μετά από τα εξαιρετικά Fire Emblem Fates, σημαίνει πολλά.
Θα μπορούσε να αφιερωθεί περισσότερος χρόνος στην ανάπτυξή του, έτσι ώστε να γίνει περισσότερο προσιτό σε ένα μεγαλύτερο gaming κοινό, που λατρεύει παιχνίδια αυτού του είδους. Ωστόσο, δεν παύει να είναι μια ευχάριστη πρόκληση. Όσοι είναι σε θέση να παραβλέψουν τους παλιούς (και όχι τόσο εξελιγμένους) μηχανισμούς και να αδιαφορήσουν μπροστά στις gameplay δυστροπίες, οφείλουν να ασχοληθούν μαζί του. Με μια εξαιρετική ιστορία, ευχάριστους διαλόγους και ένα ικανοποιητικό επίπεδο πρόκλησης, που κυριολεκτικά δεν «ταΐζει στο στόμα» τον παίκτη, το Echoes: Shadows of Valentia είναι μια εξαιρετική πρόταση για τη θερινή περίοδο που πλησιάζει, πριν την έλευση των επόμενων μεγάλων τίτλων.
