Στην κορυφή και… ακόμα παραπέρα!
Πριν από δύο χρόνια η Codemasters κυκλοφόρησε το DiRT Rally. Μία κίνηση αναμενόμενη από πολλούς, μία ευχάριστη έκπληξη για κάποιους άλλους. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, η εταιρία μάλλον ήθελε να δει τις αντιδράσεις του κοινού, τολμώντας μια γενναιόδωρη επιστροφή στο παρελθόν της σειράς αλλά παράλληλα να κερδίσει περισσότερο χρόνο ώστε να προσφέρει έναν πληρέστατο, “αριθμημένο” DiRT τίτλο. Ευτυχώς, το Rally ήταν αυτό που έπρεπε να είναι, αυτό που οι φανατικοί παίκτες της κατηγορίας ανέμεναν εδώ και χρόνια, όπου δίχως να κρύβεται, επικεντρώθηκε αποκλειστικά και μόνο στους αγώνες rally.
Επιστρέφοντας στο σήμερα και στην κυκλοφορία του DiRT 4, είναι εμφανές πως η Codemasters απλά ήθελε το χρόνο της. Τα δύο επιπλέον χρόνια ανάπτυξης πραγματικά ωφέλησαν στο μέγιστο βαθμό τη σειρά, που αποφεύγοντας τα πυροτεχνήματα και τις επίσημες άδειες, στοχεύει απλά και μόνο στην απόλαυση της οδήγησης στο όριο. Και τελικά μάλλον αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας. Όσοι είχαν ασχοληθεί με το DiRT Rally θα θυμούνται πως το μοναδικό μελανό σημείο του ήταν η σχεδόν σπαρτιατική εικόνα του μενού επιλογών, μιας και τα πάντα ήταν κάτι παραπάνω από… λιτά και απέριττα.
Το τέταρτο μέρος πρακτικά καλύπτει αυτό το κενό και με ακόμα μεγαλύτερη γκάμα αυτοκινήτων, διαδρομών αλλά και modes, πατάει τέρμα το γκάζι και αφήνει όλους τους υπόλοιπους πίσω του. Πολύ πίσω του. Μα πάρα πολύ πίσω του. Η πρώτη ευχάριστη έκπληξη έρχεται από το κεντρικό μενού, όπου η λίστα μοιάζει να είναι ατελείωτη. Το DiRT 4 προσφέρει πρακτικά τα πάντα, από αγώνες rally και Rallycross, μέχρι παλαβές δοκιμασίες στα πρότυπα των παλιότερων hoonigans αν και η αλήθεια είναι πως η ζυγαριά γέρνει -ευτυχώς- προς τους χωμάτινους αγώνες, πάντα στο ύφος του WRC.
Με τον επίσημο θεσμό να πνέει σταθερά τα λοίσθια τα τελευταία χρόνια και με τα σύγχρονα αγωνιστικά οχήματα να μην μπορούν να προσφέρουν την ίδια συγκίνηση αλλά και πρόκληση με τα αντίστοιχα του Group B για παράδειγμα, η Codemasters κινήθηκε αρκετά έξυπνα. Πρακτικά αγνόησε την εξασφάλιση της άδειας χρήσης και, γνωρίζοντας καλά πως η ετικέτα ‘’licensed’’ δεν είναι αρκετή στη σύγχρονη εποχή, αποφάσισε να δαπανήσει τους διαθέσιμους πόρους της στον τομέα του development. Το ακριβώς αντίθετο από αυτό που κάνουν οι Ιταλοί της Milestone τα τελευταία χρόνια.
Πραγματικά η λίστα των οχημάτων δείχνει να μην έχει τελειωμό αν και τη διαφορά κάνουν οι τετράτροχες καλλονές του παρελθόντος, όπου η τερατώδης ιπποδύναμή τους θα συνεπάρει τον καθένα. Όλο το δράμα αλλά και ένταση ενός αγώνα έχουν μεταφερθεί άψογα, ξυπνώντας ευχάριστες αναμνήσεις, ιδιαίτερα στους παίκτες μεγαλύτερης ηλικίας, από μία εποχή που στιγμάτισε το άθλημα με ποικίλους τρόπους, κατηγορήθηκε για την απουσία ορίων, αναγκάστηκε να περιοριστεί και τελικά να μπει στο χρονοντούλαπο σαν μία ωραία, γλυκιά, όσο και βίαιη ανάμνηση. Και αν αναρωτιέστε για τον όρο βίαιη, μία βόλτα με την Lancia S4 θα λύσει ακόμα και την πιο μικρή απορία.
Όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, πέρα από το πλήρες πρωτάθλημα, το βάρος καλείται να σηκώσει το career mode, με την Codemasters να πηγαίνει τα πάντα ένα βήμα παραπέρα. Το ευχάριστο είναι πως όσοι τίτλοι καταπιάνονται με ένα επίσημο άθλημα του μηχανοκίνητου αθλητισμού, επιχειρούν να δώσουν στον παίκτη τη δυνατότητα να μην έχει μόνο το ρόλο του οδηγού, αλλά να ασχοληθεί ακόμα και με το management. Όπως συναντήσαμε πρόσφατα και στο MotoGP 17, το career mode είναι χωρισμένο σε δύο μεγάλες ενότητες. Στη μία από αυτές ο παίκτης ακολουθεί την πεπατημένη, μιας και καλείται να πείσει τις μεγαλύτερες ομάδες να τον συμπεριλάβουν στο roster τους, να αποκτήσεις credits για να βελτιώσει το όχημά του ή ακόμα καλύτερα να ξεκλειδώσει ένα ισχυρότερο αυτοκίνητο. Μέχρι εδώ όλα καλά.
Για πρώτη φορά στη σειρά εμφανίζεται η επιλογή Team building, με τον παίκτη να αναλαμβάνει ηγετικό χαρακτήρα, μιας και πρακτικά θα είναι ο αγωνιστικός διευθυντής της ομάδας. Στο κτίριο που θα του ανατεθεί, θα πρέπει να επιλέξει το κατάλληλο προσωπικό, το οποίο με τη σειρά του θα είναι απασχολημένο με τομείς όπως η βελτίωση και ανάπτυξη. Για πρώτη φορά σε έναν τίτλο που φέρει το όνομα DiRΤ, θα μπορεί σε αυτό το χώρο να συλλέγει δεδομένα τηλεμετρίας, και αν τελικά καταφέρει να τα κατανοήσει και τα αξιοποιήσει με τις αντίστοιχες μετατροπές στο όχημά του, θα είναι σε θέση να κερδίσει αρκετά δευτερόλεπτα στο δρόμο.
Το τμήμα R&D, και αφού ο οδηγός της ομάδας έχει αποσπάσει τα ανάλογα credits, θα εφοδιάζει την ομάδα με νέα ανταλλακτικά, body kits και λοιπές βελτιώσεις, συνθέτοντας μία εικόνα που πραγματικά παραπέμπει σε αγωνιστική ομάδα. Ο ίδιος ο παίκτης καλείται να μοιράσει έξυπνα τους διαθέσιμους πόρους, χωρίς να ξεχνάει την απόκτηση έμπειρων μηχανικών, όπου οι γνώσεις τους καθώς και ο συνολικός αριθμός τους, θα φανούν αρκετά χρήσιμοι ανάμεσα στα σκέλη των διαδρομών, όπου ο χρόνος θα πιέζει και τα λίγα χέρια δεν θα είναι σε θέση να κάνουν τις απαραίτητες επισκευές.
Όπως θα ανέμενε ο καθένας η επιλογή Racenet επιστρέφει δριμύτερη, προσφέροντας αγώνες solo αλλά και δικτυακούς, με ακόμα περισσότερες διαδρομές να ξεδιπλώνονται ανά τον κόσμο και τελικά να δημιουργείται η ευχάριστη απορία αν το DiRT 4 φτάνει κάποια στιγμή στο σημείο να τελειώνει. Και για να λυθεί η απορία, σε επίπεδο οχημάτων, διαδρομών, επιλογών και αγωνιστικών χιλιομέτρων, η έκταση του τέταρτου μέρους δεν έχει προηγούμενο, φτάνοντας σε εντυπωσιακά επίπεδα ολοκλήρωσης.
Ο τίτλος της Codies κάνει τη διαφορά όταν τελικά όχημα και αγωνιστικό πλήρωμα βρεθούν στο δρόμο. Το πρώτο δυνατό… “χαστούκι” έρχεται από τον τεχνικό τομέα, όπου τα πάντα βρίσκονται ένα σκαλοπάτι παραπάνω από το Rally. Τα αυτοκίνητα είναι σχεδιασμένα με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, ενώ και το εσωτερικό τους δεν έχει να ζηλέψει κάτι από την πραγματικότητα. Οδηγός και συνοδηγός δείχνουν να αντιδρούν φυσιολογικά στις κακουχίες του δρόμου, με ελάχιστες ευτυχώς πλαστικές κινήσεις, συνθέτοντας ένα σύνολο απίστευτα όμορφο και ρεαλιστικό.
Όμως η διαφορά του DiRT 4 σε σχέση με τον ανταγωνισμό εντοπίζεται στον τρόπο με τον οποίο τα οχήματα δένουν με τα περιβάλλοντα. Συνήθως σε ανάλογες προτάσεις οι διαδρομές χάνουν κάτι σε λεπτομέρεια, όμως η Codemasters φαίνεται πως έχει ένα μαγικό ραβδάκι που ενώνει τα πάντα με έναν ξεχωριστό τρόπο και τίποτα δεν φαίνεται ξένο ή κακοσχεδιασμένο. Αυτή η αρμονία, αυτό το δέσιμο σπάνια συναντάται σε αντίστοιχο τίτλο, αν και ειδοποιός διαφορά είναι πως στους περισσότερους αγώνες μόνο ένα όχημα είναι ανά πάσα στιγμή ορατό στην οθόνη, ακολουθώντας πιστά τη φύση των αγώνων ράλι.
Ακόμα και όταν οι ταχύτητες ανέβουν αρκετά, όταν το όχημα θα χτυπάει δυνατά σε λακούβες και η ανάρτηση θα δουλεύει υπερωρίες, όταν λάσπες και χώματα θα γεμίζουν την οθόνη, η εικόνα δεν σπάει ποτέ. Η ένταση αλλά και η αδρεναλίνη θα βρίσκονται πάντα σε υψηλότατα επίπεδα, μεταφέροντας όλη τη μαγεία της οδήγησης στο απόλυτο όριο, σε μια διαδρομή που ο οδηγός δεν γνωρίζει τι του επιφυλάσσει η επόμενη στροφή. Η μηχανή γραφικών δείχνει να είναι ικανή για τα πάντα, ενώ είναι σε θέση να προσφέρει αγώνες δίχως την παραμικρή παρουσία κάποιου τεχνικού προβλήματος.
Σε υψηλότατα επίπεδα βρίσκονται και τα physics, όπου για ακόμα μια φορά τα οχήματα δείχνουν να έχουν το ιδανικό βάρος, να συμπεριφέρονται ρεαλιστικότατα και, γενικά, η νέα αυτή πρόταση να αναιρεί όλα όσα είχαν ειπωθεί για τον προκάτοχό της σχετικά με τα επίπεδα ρεαλισμού. Ένας ρεαλισμός που έχει σαν σύμμαχο το ανεπτυγμένο damage model –σημείο κατατεθέν της σειράς- με τις ζημιές να έχουν άμεση επίπτωση στη συμπεριφορά του οχήματος, να οδηγούν με τη σειρά τους σε χαμένα δευτερόλεπτα και στην αναζήτηση γρήγορων λύσεων στο χώρο των επισκευών.
Σύμμαχος σε όλα τα παραπάνω θα αποτελέσει το μοντέλο χειρισμού, όπου όπως και στο DiRt Rally δείχνει να ανταποκρίνεται άψογα τόσο με τη χρήση ενός gamepad, όσο και μιας τιμονιέρας. Το gamepad του PlayStation 4 αρχικά δεν μας άφησε το παραμικρό παράπονο αν και η αλήθεια είναι πως από τη στιγμή που τη θέση του πήρε μία τιμονιέρα, η παρουσία του ακόμα αγνοείται. Η ταχύτητα απόκρισης και η αίσθηση με την τιμονιέρα παρουσιάζει ένα σημαντικό σκαλοπάτι προς τα επάνω, οπότε το απλό χειριστήριο μετά από κάποιες ώρες ενασχόλησης δείχνει να μην μπορεί να ανταποκριθεί. Ο έλεγχος γενικότερα είναι αρκετά στιβαρός αλλά και όσο “χαλαρός” πρέπει ώστε τα οχήματα να εκτελούν εντυπωσιακότατους ελιγμούς στα στενά και παγωμένα δρομάκια του Μονακό για παράδειγμα. Ωστόσο, πρέπει να πούμε πως αν κάποιος το επιθυμεί, μπορεί να θυσιάσει το playability εις βάρος του ρεαλισμού.
Το DiRT 4 απέχει πολλά χιλιόμετρα ώστε να χαρακτηριστεί ως μία hardcore simulation πρόταση, επιλέγοντας να είναι ένα απολαυστικό και συνάμα απαιτητικό racer που πρωτίστως στοχεύει να αφήσει την αίσθηση στον παίκτη πως είναι ικανός να οδηγήσει ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο στο όριο. Το ευχάριστο είναι πως με τον τίτλο της Codemasters θα μπορέσουν να ασχοληθούν σχεδόν όλοι, φέρνοντας τα πάντα στα μέτρα τους, με τις απαραίτητες θυσίες για τους αρχάριους να μην χαλούν συνολικά το γενικότερο “ρεαλιστικό” ύφος.
Πραγματικά δεν χρειάζεται να ειπωθεί κάτι περισσότερο για το DiRT 4 μιας και εδώ και καιρό ήμασταν υποψιασμένοι για το τι θα συναντούσαμε. Το DiRT Rally ήταν απλά ένας προπομπός των όσων ετοίμαζε η Codemasters. Η βρετανική εταιρία μπορεί να καυχιέται για τη δημιουργία του πλέον ολοκληρωμένου racing τίτλου της συγκεκριμένης σειράς αλλά και της κατηγορίας γενικότερα, θέτοντας παράλληλα σοβαρότατη υποψηφιότητα για μία θέση στην πρώτη πεντάδα με τις καλύτερες racing προτάσεις όλων των εποχών…
Το review βασίστηκε στην PS4 έκδοση του παιχνιδιού.
