Love, memories and hope.
«Το ανθρώπινο είδος είναι το μόνο που γνωρίζει ότι θα πεθάνει»
Βολτέρος
Είναι γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των βιντεοπαιχνιδιών εστιάζει στη δράση και τη διασκέδαση, συνδυασμός που, ως επί το πλείστον, εμπεριέχει και βασίζεται στην εξόντωση αντιπάλων και στο θάνατο εχθρών. Όμως, είναι πραγματικά ελάχιστα αυτά τα παιχνίδια που καταπιάνονται με τον ίδιο τον θάνατο ως θεματολογία και εμβαθύνουν στην απώλεια, η οποία αποτελεί τη δυσάρεστη συνήθως κατάσταση που διέρχεται κάποιος όταν χάνει ανθρώπους ή αντικείμενα, συνοδευόμενη από μια σωρεία αρνητικών συναισθημάτων.
Το Fragments of Him από τη Sassybot είναι αυτό που θα λέγαμε η εξαίρεση του κανόνα, μιας και πραγματεύεται με τις συνέπειες της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου και τη διαδικασία μέσω της οποίας ο ψυχισμός ενός ατόμου αντιδρά στο οδυνηρό αυτό γεγονός, εκφράζοντας τον ψυχικό του πόνο και βρίσκοντας μηχανισμούς προσαρμογής στην πραγματικότητα.
Εκτός από την ιδιαίτερη θεματολογία με την οποία ασχολείται ο τίτλος, δεν θα μπορούσαμε να τον χαρακτηρίσουμε ως “βιντεοπαιχνίδι” με την αυστηρή έννοια του όρου, καθώς πρόκειται στην ουσία για μια διαδραστική εμπειρία εξιστόρησης της ξαφνικής και απροσδόκητης απώλειας λόγω θανάτου ενός νεαρού ανθρώπου ονόματι Will και των επιπτώσεων στη ζωή των μελών της οικογένειας και των οικείων του προσώπων, που έχει το πένθος και η θλίψη που συνοδεύουν αναπόφευκτα την τραυματική απώλεια αγαπημένων προσώπων.
Τα συναισθήματα που κατακλύζουν την ψυχή των μελών της οικογένειας είναι συντριπτικά, αποδιοργανώνουν τα πάντα και αφαιρούν το νόημα της ζωής. Η διαδικασία και το βίωμα της κατάστασης αυτής διαφέρει από άτομο σε άτομο. Παρά τις όποιες ατομικές ιδιαιτερότητες, για να μπορέσει να ανακάμψει κάποιος που έχασε αγαπημένο του πρόσωπο, πρέπει να περάσει από το στάδιο του πένθους με τη βοήθεια της οικογένειας και των φίλων του, αναμένοντας το πέρασμα του χρόνου που επιτρέπει συνήθως -σε ένα σημαντικό βαθμό- την ανάκαμψη.
Το Fragments of Him δεν εντάσσεται τεχνικά στην κατηγορία των walking simulators, καθώς περισσότερο ενεργούμε ως σκηνοθέτης. Χειριζόμενοι την κάμερα σε κάθε σκηνή της αφήγησης και αλληλεπιδρώντας με συγκεκριμένα αντικείμενα του περιβάλλοντος, μας δίνεται η δυνατότητα να προχωρήσουμε την ιστορία. Αν και ο μηχανισμός που έχουν επιλέξει οι δημιουργοί του τίτλου είναι περιορισμένος στην αλληλεπίδραση του χρήστη με το παιχνίδι, αυτό που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον και αποτρέπει την “κόπωση” -παρά τη σύντομη διάρκειά, του η οποία ανέρχεται στις δυόμιση ώρες περίπου- είναι η καλή γραφή και το αξιοσημείωτο voice acting, το οποίο δένει αρμονικά με την ιδιαίτερη θεματολογία.
Ωστόσο, αν και δεν είναι το ζητούμενο σε τέτοιου είδους παιχνίδια, δεν θα μπορούσαμε να παραβλέψουμε τον παρωχημένο τεχνικό τομέα του τίτλου, ο οποίος αν και δεν δημιουργεί κάποιο ουσιαστικό πρόβλημα κατά τη διάρκεια ενασχόλησης -πέρα από τα αρκετά και χρονοβόρα loading screens- σίγουρα όμως δεν μπορεί να προσμετρηθεί στα θετικά, καθώς ακολουθεί μια πιο μινιμαλιστική προσέγγιση, προσπαθώντας να μην αποσπά την προσοχή του παίκτη κατά τη διάρκεια της εξιστόρησης.
Συνοψίζοντας, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το στυλ του gameplay και το γενικότερο “στήσιμο” του Fragments of Him -πέρα από την ιδιαίτερη θεματολογία που αγγίζει ευαίσθητες χορδές- δεν είναι σίγουρα για τον καθένα αλλά απευθύνεται σε όσους αρέσκονται να βυθίζονται σε αφηγηματικά ταξίδια και μπορούν να παραμερίσουν τις όποιες ατέλειες και περιορισμούς θέτει ένας interactive story telling τίτλος.
Το review βασίστηκε στην PS4 έκδοση του παιχνιδιού.