Νέο IP, παλιές συνήθειες.
Όσοι παρακολουθούν στενά την ιαπωνική gaming βιομηχανία και συγκεκριμένα το στούντιο της Gust Go. Ltd είναι λογικό να ήταν εξ αρχής διστακτικοί για τους τίτλους Blue Reflection και Nights of Azure 2 που θα έφερνε το ιαπωνικό στούντιο μέσα στο 2017. Και αυτό διότι τον Αύγουστο του 2016 η Gust ανακοινώσε -μέσω του περιοδικού Famitsu- το “Beautiful Girls Festival” project. Αυτό περιελάμβανε την κυκλοφορία του Atelier Firis, ενός νέου IP -το οποίο είναι το Blue Reflection, που θα εξετάσουμε εδώ- και του sequel για το Nights of Azure. Ο προβληματισμός ο οποίος δημιουργήθηκε εκείνη τη δεδομένη στιγμή, ήταν ο εξής: “Αν θα δοθεί η πρέπουσα σημασία και ο απαραίτητος χρόνος ανάπτυξης στους δύο αυτούς τίτλους”.
Το Atelier Firis είναι λογικό να αφαιρεθεί από την παραπάνω εξίσωση εφόσον, αφενός, μιλάμε για το βασικότατο τίτλο του στούντιο, όπου είναι βέβαιο ότι θα δοθεί η απαραίτητη προσοχή και, αφετέρου, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το Firis είχε γίνει ήδη διαθέσιμο στο ιαπωνικό κοινό από το 2016, οπότε το μόνο που χρειαζόταν για να κυκλοφορήσει στο δυτικό κοινό, ήταν το απαραίτητο “ρετουσάρισμα”. Τώρα, για να μη μακρηγορούμε περισσότερο και για να απαντήσουμε στον παραπάνω προβληματισμό, θα επιτρέψουμε στο νέο τίτλο να μιλήσει από μόνος του. Το Blue Reflection μάς βρίσκει σε ένα λύκειο θηλέων στην Ιαπωνία. Εμείς ακολουθούμε την Hinako, η οποία ήταν μια ταλαντούχα ανερχόμενη σταρ μπαλαρίνα, μέχρι τη στιγμή που τραυμάτισε πολύ σοβαρά το γόνατό της, σε βαθμό που δεν έπαιρνε περίθαλψη, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα την επιστροφή της στο λύκειο.
Η επιστροφή της Hinako στα σχολικά θρανία δεν είναι κάτι που την ενθουσιάζει. Αντιθέτως, ακόμη αναπολεί τις ημέρες που εξέφραζε το καλλιτεχνικό της ταλέντο. Ώσπου κάποια στιγμή, όταν πραγματοποιείται ένα γεγονός, η ηρωίδα μας μεταφέρετεαι σε έναν άλλο κόσμο, όπου εκεί έχει μαγικές δυνάμεις και ο τραυματισμός της δεν υφίσταται πλέον. Μετά από αυτό το σύντομο ταξίδι, οι δυο αδελφές Yuzu και Lime, οι οποίες είναι συμμαθήτριες της ηρωίδας μας, προσεγγίζουν την Hinako και της αποκαλύπτουν ότι έχουν και αυτές παρόμοιες μαγικές δυνάμεις και αποκαλούν αυτή τη δύναμη-ρόλο με την ονομασία “reflector”. Σε εκείνο το σημείο μαθαίνουμε πως ο ρόλος του reflector -και κατ’ επέκταση των τριών ηρωίδων- είναι να αντιμετωπίσουν το επικείμενο κακό, που θέλει να καταστρέψει τον κόσμο.
Όπως αντιλαμβάνεστε, ο σχεδιασμός και η σκέψη του “magical girl” ύφους που παρουσιάζει το Blue Reflection είναι καλή αφού έχουμε τα βασικά στοιχεία της μαγείας και της φιλίας που θα χρησιμοποιηθούν ως “υλικά” για να νικήσουμε το κακό. Όμως, τα προβλήματα του τίτλου αρχίζουν να εμφανίζονται πολύ σύντομα. Συγκεκριμένα, μέχρι το τρίτο κεφάλαιο το παιχνίδι επικεντρώνεται στην κεντρική ιστορία. Όμως, κατά την εισαγωγή του τετάρτου κεφαλαίου γνωρίζουμε μηχανισμούς οι οποίοι εκτροχιάζουν πλήρως τη ροή και δημιουργούν ένα προβληματικό pacing στο ρυθμό, που επηρεάζει την ανάπτυξη της προσωπικότητας των ηρωίδων -και, κατ’ επέκταση, το σύνολο του παιχνιδιού.
Αυτό συμβαίνει στο σημείο όπου οι Yuzu και Lime αποκαλύπτουν στην κεντρική ηρωίδα μας πως απαραίτητη προϋπόθεση για να νικήσουν το κακό, είναι οι δεσμοί φιλίας, τους οποίους πρέπει να δημιουργήσουμε κατά τη διάρκεια της σχολικής μας ζωής. Δηλαδή, μιλάμε πάλι για τη γνώριμη λειτουργία όπου έχουμε τα προαπαιτούμενα, επιμέρους quests (side quests), τα οποία είναι απαραίτητο να ολοκληρώσουμε ώστε να προχωρήσουμε τη βασική ιστορία του τίτλου. Όπως καταλαβαίνετε, πρωταγωνιστές σε αυτές τις υποχρεωτικές αποστολές είναι τα γνωστά fetch/ kill /crafting quests (ή, αλλιώς, filler περιεχόμενο), τα οποία θα επεκτείνουν τεχνηέντως το χρόνο ενασχόλησης με το παιχνίδι. Οπότε, εκεί αρχίζει η διαδικασία fast travel μέσα στο σχολείο, ώστε να ανακαλύψετε ποια κοπέλα έχει πρόβλημα και πώς θα το επιλύσετε.
Ορισμένες μαθήτριες θα χρειαστούν κάποιο αντικείμενο που θα πρέπει να δημιουργήσετε, ενώ σε πολλές άλλες περιπτώσεις θα χρειαστεί να κάνετε την είσοδό σας στο common (μαγικό dungeon) για να συλλέξετε ή να νικήσετε συγκεκριμένο αριθμό τεράτων. Μόλις ολοκληρώνετε την κάθε αποστολή, θα ανταμείβεστε με πόντους. Αυτοί οι πόντοι αθροίζονται και πρέπει να φτάσουν ένα συγκεκριμένο σύνολο, ώστε να αποκτήσετε την έγκριση από τις δύο άλλες ηρωίδες για να συνεχίσετε το παιχνίδι. Αυτές οι αποστολές ανανεώνονται σε κάθε κεφάλαιο με μεγαλύτερη ποσότητα απαιτούμενων. Δηλαδή, ενώ σε μια αποστολή απαιτούνταν η συλλογή πέντε αντικειμένων, στο επόμενο κεφάλαιο η ίδια αποστολή θα απαιτεί 10 αντικείμενα για να ολοκληρωθεί κ.ο.κ.
Κρατάμε στην άκρη το γεγονός πως έχουμε να κάνουμε με τα ίδια, επαναλαμβανόμενα quests καθ’ όλη τη διάρκεια του τίτλου και περνάμε στην εξέταση των περιοχών/ dungeons του παιχνιδιού. Εδώ το Blue Reflection είναι ακόμα πιο απογοητευτικό διότι έχουμε μόνο τρία στο σύνολο dungeons, τα οποία ταυτίζονται με ίδιους εχθρούς και bosses, ενώ τις περιοχές τους θα τις μάθετε “απ’ έξω” εφόσον εκεί θα σας στέλνουν ξανά και ξανά τα προαναφερθέντα, υποχρεωτικά side quests. Η δομή των περιοχών είναι γραμμική και το περιεχόμενο τους ελάχιστο -κυριολεκτικά πέντε δρόμοι- ενώ η θεματική ενότητα του κάθε ενός είναι κλισέ και περιλαμβάνει δάσος, φωτιά και νερό. Οι εχθροί σε αυτές τις περιοχές περιπλανώνται στο χώρο και όταν πέφτουμε επάνω τους ξεκινά η μάχη.
Το σύστημα μάχης είναι αυτό που γνωρίζουμε από τα παιχνίδια Atelier, βασίζονται δηλαδή στο γνώριμο turn-based ύφος, που ωστόσο λειτουργεί ικανοποιητικά. Παρομοίως κοινή με τα παιχνίδια Atelier είναι και η δυσκολία, η οποία δεν έχει υποστεί αλλαγές. Αυτό σημαίνει πως όποιο βαθμό δυσκολίας και να επιλέξετε, η μάχη δεν πρόκειται να διαρκέσει παρά πολύ, εφόσον η πρόκληση είναι ανύπαρκτη. Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε και το άλλο γνώριμο πρόβλημα των τίτλων της Gust, το οποίο είναι οι συχνές πτώσεις των frames, που στο Blue Reflection είναι συνεχείς και συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της μάχης, των cutscenes αλλά και της περιήγησής μας στα dungeons (εκτός του τμήματος της σχολικής μας ζωής). Το πόσο κουραστικό είναι αυτό το φαινόμενο, είναι μάλλον αυτονόητο.
Μετά από τα παραπάνω, το σημαντικό ερώτημα που δημιουργείται είναι το εξής: “Τουλάχιστον οι χαρακτήρες που θα γνωρίσουμε μέσω αυτής της επαναλαμβανομένης διαδικασίας, έχουν κάτι να μας προσφέρουν;”. Η απάντηση είναι “όχι” μιας και τα επιμέρους γεγονότα είναι εντελώς κοινωνικού περιεχομένου/ ύφους, όπως για παράδειγμα “να πάμε μια βόλτα στο σινεμά ή στην καφετέρια και στο φούρνο” ώστε να περάσουμε ευχάριστα. Αυτό το κοινωνικό ύφος δεν θεωρούμε ότι ταιριάζει με την επικείμενη απειλή/ καταστροφή του κόσμου επάνω στην οποία έχει δομηθεί το magical girl ύφος. Και αυτός ο μηχανισμός γνωριμίας είναι υποχρεωτικός, εφόσον αποτελεί το μοναδικό τρόπο να ανεβάσετε επίπεδα στις ηρωίδες σας.
Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειώσουμε πως τα επίπεδα ανεβαίνουν μέσω των growth points, που αποκτούνται από τις παραπάνω κοινωνικές σχέσεις. Αυτοί οι πόντοι ανάπτυξης -αναλόγως το σε ποια βασικά, στατιστικά στοιχεία (επίθεση, άμυνα, υποστήριξη και τεχνική) θα τοποθετηθούν, θα διδάξουν στην κάθε ηρωίδα μια ικανότητα, με αποτέλεσμα να μπορείτε να τροποποιήσετε την κάθε χαρακτήρα με όποιο ρεπερτόριο ικανοτήτων επιθυμείτε. Συγκεκριμένα, μπορείτε να κάνετε την κάθε χαρακτήρα μια επιδέξια μάγισσα που θα έχει ισχυρές επιθεσεις ή μια που θα υποστηρίζει την ομάδα της με ξόρκια ίασης ή, απλά, μια χαρακτήρα η οποία θα δημιουργεί πλεονεκτήματα για την ομάδα μέσω των αρνητικών στατιστικών στοιχείων που θα μεταδίδει στον αντίπαλο (debuffs).
Στα θετικά του τίτλου -ως μια σταθερά από το ιστορικό του στούντιο- συναντάμε τον εξαιρετικό σχεδιασμό των χαρακτήρων, ο οποίος έρχεται με αρκετή λεπτομέρεια σε ρουχισμό, πρόσωπο και εκφράσεις. Τα ιαπωνικά voice overs είναι ικανοποιητικά, όπως επίσης και το OST που συνοδεύει το παιχνίδι, με εξαίρεση πως σε ορισμένα cutscenes η μουσική απουσιάζει. Θεωρούσαμε πως μετά το Accel World vs SAO δεν θα ξανασυναντούσαμε (τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 2017) τέτοια μέτριας ποιότητας cutscenes. Ωστόσο, το Blue Reflection “συμμετέχει” και σε αυτό το τμήμα με άσχημο τρόπο. Η ανυπαρξία του lip-syncing, τα γνωστά άτσαλα animations της Gust, η έλλειψη ήχου (OST) είναι κάτι που έχουμε βιώσει ξανά στο παρελθόν.
Όμως, πρωτοφανής περίπτωση αποτελεί το κακό scene transition. Για ένα σαφές παράδειγμα, σκεφτείτε ένα βάζο το οποίο βρίσκετε σε ένα τραπέζι και πέφτει. Ένα από τα καρέ της σκηνής θα δείχνει το βάζο το οποίο γλυστράει από το τραπέζι, το δεύτερο καρέ θα προβάλλει την πτώση του βάζου και το τρίτο θα αποτυπώνει το σπάσιμό του. Εμείς σε πολλά cutscenes είδαμε να απουσιάζει αυτή η ομαλή μετάβαση, που είχε ως αποτέλεσμα οι χαρακτήρες και τα αντικείμενα στο χώρο να μετακινούνται αλλοπρόσαλλα. Για παράδειγμα, μια χαρακτήρας, η οποία στεκόταν όρθια, βρέθηκε στο πάτωμα χωρίς να προβάλλει το cutscene τη σκηνή μετάβασης που έγινε αυτό.
Ολοκληρώνοντας, εκτίμησή μας είναι πως το Blue Reflection χρειαζόταν περισσότερο χρόνο στον κύκλο ανάπτυξης, ώστε να είχε αποφευχθεί η έντονη και συνεχής ανακύκλωση περιεχομένου και ο εκτροχιασμός από το ύφος που είχε στόχο να υλοποιήσει η ομάδα ανάπτυξης. Αν λάβουμε υπόψη τα προαναφερθέντα δεδομένα, σε συνδυασμό με το γεγονός πως στην τρέχουσα γενιά της gaming βιομηχανίας υπάρχουν ήδη πολλές αξιοπρεπέστατες επιλογές στο είδος, πιστεύουμε ότι αυτό το καινούργιο εγχείρημα της Gust πολύ δύσκολα θα καταφέρει να κερδίσει το ενδιαφέρον του κοινού.
Το review βασίστηκε στην PS4 έκδοση του παιχνιδιού.