Έξυπνη ιδέα, ελλιπής υλοποίηση.
Εάν ένα είδος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το πιο κοινότυπο του Steam, κάλλιστα θα μπορούσε να είναι αυτό των δισδιάστατων platformers. Κάθε μήνα δεκάδες νέες παρουσίες φιγουράρουν στις ψηφιακές προθήκες, με τη συντριπτική πλειοψηφία να αφορά είτε παντελώς ερασιτεχνικές, χομπίστικες προσπάθειες (που, ευτυχώς, συνήθως ζητούν ένα συμβολικό αντίτιμο) είτε κατιτίς πιο προσεγμένες παραγωγές, που όμως δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν μέσα σε ένα τόσο πολυπληθές είδος. Το άγνωστο Light Fall αποτελεί μία φιλότιμη προσπάθεια που τράβηξε την προσοχή μας χάρη στην παρουσία μίας καινοτόμας gameplay ιδέας, επίτευγμα που ολοένα και σπανίζει στο είδος. Ως εκ τούτου, η Bishop Games πραγματικά αξίζει τα εύσημα για την επινόηση ενός φαινομενικά απλού μηχανισμού, που όμως είναι πρωτότυπος και τελικά αποδίδει το δικό του ρυθμό στο gameplay.
Δυστυχώς, όμως, είναι από αυτές τις περιπτώσεις που αποδεικνύουν ότι δεν αρκεί μία φρέσκια ιδέα από μόνη της για την επιτυχία, αλλά επιπλέον απαιτείται και η σωστή εκμετάλλευσή της προκειμένου να δομηθεί ένα πραγματικά αξιομνημόνευτο παιχνίδι. Καταρχάς, ας πούμε ότι αν και καλοδεχούμενη, η προσπάθεια του σεναριακού ντυσίματος του -κυριολεκτικά- σκιώδους κόσμου της Numbra τελικά δεν καταφέρνει να κερδίσει το ενδιαφέρον. Οι κοινότυπες και χιλιοειπωμένες αναφορές σε ένα αρχετυπικό κακό που προσπαθεί να εξοντώσει τον πληθυσμό του κόσμου, δύσκολα θα κρατήσουν το χέρι σας από το κουμπί του skip. Τουλάχιστον, έχει δοθεί μία προσοχή στην απόδοση, μέσω της σχετικά καλής δουλειάς του αφηγητή, δείχνοντας μία ευπρόσδεκτη προσπάθεια από μέρους των δημιουργών σε αυτόν τον τομέα -όσο και αν δεν τους πέτυχε στο τέλος.
Αλλά ας περάσουμε στην ουσία του Light Fall που αφορά στο platforming. Εξαρχής προκαλεί θετική εντύπωση η όμορφη αίσθηση της ταχύτητας και της ομαλής κίνησης που έχει το ανθρωπόμορφο πλάσμα που ελέγχουμε, επιτρέποντάς μας να καλύπτουμε αποστάσεις με χάρη. Εκεί, όμως, που το παιχνίδι της Bishop Games πραγματικά κερδίζει τις εντυπώσεις είναι στην ειδική κίνηση που επιτρέπει στο πλάσμα να εμφανίζει πλατφόρμες πλησίον του.
Αν και η δημιουργία πλατφορμών δεν είναι κάτι νέο σε παιχνίδια του είδους (όπως έχουμε δει π.χ. στα Trine), στην προκειμένη περίπτωση η εφαρμογή του μηχανισμού είναι αρκετά διαφορετική, με αποτέλεσμα να φαντάζει ιδιαίτερα ξεχωριστή. Στο Light Fall οι πλατφόρμες που δημιουργούμε είναι πάντοτε σε σχήμα τετραγώνου, μεγέθους όσου και του χαρακτήρα μας. Επιπλέον, αυτές οι πλατφόρμες δημιουργούνται αυτομάτως είτε ακριβώς κάτω από τα πόδια του ήρωα είτε ακριβώς δίπλα του, επιτρέποντάς του να γαντζωθεί αυτομάτως επάνω τους.Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να πραγματοποιούμε εναλλάξ άλματα εις μήκος και πάνω από το κενό ή τις παγίδες, επιτρέποντάς μας παράλληλα να εκτελούμε αυτοστιγμεί νέα άλματα πάνω από τις νέες πλατφόρμες που εμφανίσαμε. Η ικανότητα να δημιουργούμε αυτούς τους κύβους ώστε να εκτινασσόμαστε διαρκώς, διατηρώντας έτσι αμείωτη την ταχύτητά μας, αφήνει μία ιδιαίτερα απολαυστική αίσθηση.
Επιπλέον, αυτοί οι κύβοι λειτουργούν -εκτός από πλατφόρμες- και ως ασπίδες, που μας προστατεύουν από εχθρικά βλήματα, οδηγώντας σε ορισμένα αρκετά ενδιαφέροντα και απαιτητικά platforming κομμάτια. Ο βαθμός πρόκλησης είναι γενικά υψηλός, απαιτώντας πολλές φορές γρήγορα αντανακλαστικά, που με τη σειρά τους απαιτούν σωστό συντονισμό μεταξύ αποφυγών και ταυτόχρονης δημιουργίας πλατφόρμων στα σωστά σημεία. Η ευάλωτη φύση του χαρακτήρα μας σημαίνει ότι ένα χτύπημα είναι αρκετό για να οδηγηθούμε στο κοντινότερο checkpoint, το οποίο πολλές φορές ενδέχεται να μην είναι όσο κοντινό θα θέλαμε…
Ένα αρκετά μελανό σημείο του παιχνιδιού αφορά στα 3-4 δευτερόλεπτα που απαιτούνται για να κάνουμε το respawn, κάτι που οδηγεί σε εκνευρισμό -ιδίως στα πιο απαιτητικά σημεία όπου ενδέχεται να χάνουμε επανειλημμένως. Περιέργως, το σχετικά αργό respawn φαίνεται να αποτελεί επιλογή της Bishop Games και όχι τεχνικό περιορισμό, καθώς πολύ απλά πρέπει να υπομένουμε ένα animation μικρής διάρκειας μεν, ανούσιο δε, προτού πάρουμε εκ νέου τον έλεγχο του πλάσματος.
Το σημαντικότερο μειονέκτημα, όμως, του Light Fall αφορά στην ελλιπή αξιοποίηση αυτού του έξυπνου μηχανισμού κυρίως λόγω του άχρωμου περιβαλλοντικού σχεδιασμού. Η διάρκεια δύσκολα θα ξεπεράσει τις 2-3 ώρες, όμως το πρόβλημα δεν είναι η διάρκεια αυτή καθ’ αυτή, αλλά πολύ περισσότερο η ελλιπής φαντασία σε περιβαλλοντικούς κινδύνους και προκλήσεις που βρίσκουμε απέναντί μας. Ο σχεδιασμός των επιπέδων δεν καταφέρνει ποτέ να ξεπεράσει προβλέψιμες καταστάσεις και εμπόδια ή να προσφέρει ουσιαστική ποικιλία, δημιουργώντας τελικά την εντύπωση ενός ημιτελούς οικοδομήματος ή ενός διογκωμένου demo.
Τουλάχιστον υπάρχει μία σεβαστή προσπάθεια για replayability. Έπειτα από την ολοκλήρωση κάθε επιπέδου ξεκλειδώνεται η δύσκολη εκδοχή του, όπου προστίθενται διάφοροι νέοι περιβαλλοντικοί κίνδυνοι. Αν και πρόκειται για μια καλοδεχούμενη προσθήκη, η σχεδόν ολοκληρωτική απουσία από checkpoints πιθανότατα να απωθήσει πολλούς, καθώς ήδη στο normal επίπεδο τα respawns στα περισσότερα checkpoints έρχονται απανωτά. Εν κατακλείδι, το Light Fall χάνει την ευκαιρία να ξεχωρίσει μέσα από τα χέρια του, έχοντας μεν μία ενδιαφέρουσα gameplay ιδέα, η οποία ωστόσο αδυνατεί να ξεδιπλωθεί σε ένα πλήρες παιχνίδι, καταλήγοντας τελικά περισσότερο ως ένα πειραματικό πόνημα παρά ως ένα πλήρες παιχνίδι.
