Size matters…
Η Funcom έχει… παρελθόν με το όνομα Conan, και δεν φαίνεται διατεθειμένη να το αφήσει εύκολα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η εταιρία που βρισκόταν πίσω από τα σχετικά πρωτοπόρα (όχι ακριβώς επιτυχημένα πάντως) για την εποχή και τον χώρο τους, Age of Conan και The Secret World, και από το εξαιρετικό adventure The Longest Journey, περισσότερο ακολουθεί την μόδα παρά την καθορίζει. Μιλάμε φυσικά για το κλασικό υβρίδιο MMO / Survival / Minecraft που μας έπνιξε τα τελευταία χρόνια, και χαρακτήρισε ταυτόχρονα τα πρώτα χρόνια του Early Access μοντέλου. Ακόμη κι έτσι όμως, το φιλόδοξο εγχείρημα της Funcom κάνει πιο συνειδητοποιημένα και με περισσότερη προσωπικότητα αυτό που κάνουν οι περισσότερες δημιουργίες του χώρου, και διαφοροποιείται αισθητά χάρη σε σχεδιαστικές επιλογές που θα αναλύσουμε παρακάτω.
Αρχικά, το Conan Exiles έχει επιλογές για Single Player, CO-OP, PvE και PvP. Προφανώς και είναι θετική η δυνατότητα επιλογής, η άποψη πάντως του υπογράφοντος είναι ότι το ζουμί της εμπειρίας του Conan Exiles συγκεκριμένα, αλλά και της κατηγορίας αυτής γενικότερα, βρίσκεται στους PvP servers. Είναι εξάλλου γνωστό πλέον ότι ο συνδυασμός MMO και Survival, ξυπνά… πρωτόγονα ένστικτα της ανθρώπινης φύσης. Και είναι η απρόβλεπτη φύση της που είναι υπεύθυνη για τις πιο ξεχωριστές στιγμές που έχει να προσφέρει το παιχνίδι. «Και εγώ θέλω να βοηθηθούμε και να εξερευνήσουμε μαζί φίλε που πλησιάζεις με (υποθέτω) φιλικές προθέσεις, αλλά σε είδα πριν που κράταγες ένα γυαλιστερό τσεκούρι και ε, καταλαβαίνεις τώρα, μην το πάρεις προσωπικά». Κάποιοι θα οργανωθούν σε ομάδες, κάποιοι θα αναλάβουν μόνοι τους να χτίσουν ένα τεράστιο φρούριο, και κάποιοι αμετανόητοι scavengers θα προσπαθούν μόνιμα να κλέψουν όσο μπορούν τα κατορθώματα των υπολοίπων.
Το τι παίκτης θα γίνει ο καθένας δεν επηρεάζεται πολύ από την παραμετροποίηση του χαρακτήρα μας στην αρχή, αξίζει όμως να αναφέρουμε πως για πρώτη φορά ένα όνειρο του αντρικού πληθυσμού γίνεται πραγματικότητα: με την χρήση ενός και μόνο slider, παίρνουμε τη φύση στα χέρια μας και όσο ο χαρακτήρας βρίσκεται σταυρωμένος στη μέση της ερήμου (αν είναι άντρας), ρυθμίζουμε πόσο προικισμένος θα είναι, με κανονικότατα και πλήρη physics να εγγυώνται πως το αποτέλεσμα θα αντιδρά περήφανα στον αέρα της ερήμου. Αν μη τι άλλο, η Funcom πρωτοπορεί για μια ακόμη φορά και φυσικά, υπάρχει και η επιλογή στα μενού να μην φαίνεται η γύμνια για όσους δεν υποκύπτουν σε τέτοιες μορφές εκφοβισμού.
Πέρα από τα παραπάνω, το Conan Exiles δίνει την εικόνα και έχει τον αέρα ενός unpolished, ημιτελούς παιχνιδιού, αναγνωρίζουμε ωστόσο ότι είναι σχεδόν αγνώριστο από τότε που ξεκίνησε την μακρά περίοδο στην αφιλόξενη έρημο των Early Access που λίγοι επιβιώνουν. Η βελτίωσή του είναι δραματική, και το περιεχόμενο που έχει προστεθεί είναι τεράστιο. Η εξέλιξη του χαρακτήρα γίνεται κυρίως μέσα από κατορθώματα και όχι το κλασικό XP, ενώ το Journey, η ειδική καρτέλα στο μενού, δίνει συνεχώς μια γενική αίσθηση κατεύθυνσης προς το τι να κάνει ο παίκτης αφού δεν υπάρχει ιστορία. Μιλώντας για ιστορία, το Conan Exiles δεν είναι MMO με την κλασική έννοια φυσικά, δεν έχει quest ή ιστορία, αλλά είναι πράγματι στημένο στο σύμπαν του Conan, σε μια ακαθόριστη προϊστορική αρχαιότητα, και αυτό γίνεται αισθητό ανά πάσα στιγμή.
Υπάρχουν αντικείμενα, τοποθεσίες και αναφορές στο αρχικό υλικό, NPCs να μιλήσουμε, θρησκείες να ακολουθήσουμε και dungeons να εξερευνήσουμε, αλλά quests δεν υπάρχουν. Μια ευχάριστη έκπληξη επίσης είναι η μουσική, με ορισμένα επικά μουσικά θέματα συνοδεύουν την εξερεύνηση και τη μάχη. Από την άλλη, οι εχθροί είναι αναμενόμενα αδιάφοροι σαν A.I, και το grinding είναι αρκετά έντονο, όπως θα περίμενε κανείς από ένα survival παιχνίδι. Ανάλογα με τον server που θα επιλέξουμε, οι κανόνες αλλάζουν αισθητά. Οι official servers είναι πιο «στρωμένοι» και ισσοροπημένοι, και ό,τι χτίσουμε δεν μπορεί να καταστραφεί από τους αντιπάλους μας, αλλά υπάρχουν και πάρα πολλοί servers με πιο ελεύθερους κανόνες ή έμφαση σε μάχες μεταξύ clans, όπου κανείς και τίποτα δεν είναι ασφαλείς, ακόμη και όταν είναι offline.
Ο χαρακτήρας μας δεν βγαίνει ποτέ από το παιχνίδι, δηλαδή τις ώρες που είμαστε offline, κοιμάται στο σημείο που κάναμε log out. Η οικοδόμηση λοιπόν ενός σπιτιού στην αρχή είναι αναγκαία, για αυτόν αλλά και πολλούς άλλους λόγους, και κάπως έτσι φτάνουμε στους δύο βασικούς πυλώνες που διαφοροποιούν το Conan Exiles από τους αντίπαλούς του, και σε αυτούς θα αναφερθούμε περισσότερο στο κείμενο: Η souls-like μάχη και το λεπτομερέστατο Base Building.
Η μάχη, λοιπόν, ακολουθεί το μοντέλο των Souls παιχνιδιών με Βαριές και Ελαφριές επιθέσεις, μπλοκάρισμα και αποφυγή επιθέσεων, η οποία είναι μια καλή ιδέα, που ωστόσο καταλήγει “hit or miss”. Τι εννοούμε; Αν έπρεπε να το αποτυπώσουμε πιο αναλυτικά, θα λέγαμε ότι στο 70% των περιπτώσεων η μάχη λειτουργεί ικανοποιητικά, αλλά το υπόλοιπο 30% αφορά στις πραγματικά σημαντικές στιγμές που χάνεται η μπάλα και συνήθως όλος ο κόπος μας. Οι πιο πολύπλοκες μάχες με μεγαλύτερο αριθμό εχθρών καταλήγουν σχεδόν πάντα σε τραγελαφικές καταστάσεις, ενώ η παραμικρή διαφορά ύψους μεταξύ παίκτη και αντιπάλου, εγγυάται ότι ένα στα πέντε χτυπήματα θα βρει το στόχο του.
Το Lock-on χάνεται πολύ εύκολα, κάποιες κινήσεις χάνονται στο δίκτυο, το roll πολύ συχνά φαίνεται να μην λειτουργεί και ενώ το κάνουμε, καταλήγουμε ακριβώς στο ίδιο σημείο που ήμασταν, και πάει λέγοντας. Σε πολλές περιπτώσεις και στα σημαντικότερα boss fights, το σύστημα μάχης προδίδει τον παίκτη. Ειδικά στις μάχες μεταξύ παικτών, που τηλεμεταφέρονται μαγικά και χτυπούν με μανία τον αέρα στο 80% των επιθέσεων, θα πρέπει να υπάρξει βελτίωση. Επίσης, η μάχη ήταν αυτή που υπέφερε κυρίως την πρώτη εβδομάδα, που αντιμετωπίσαμε αρκετά προβλήματα με το δίκτυο, κυρίως με login και disconnects, glitches και bugs, και ευτυχώς τα δυο patch διόρθωσαν αρκετά από αυτά τα προβλήματα.
Παραμένει, φυσικά, ακόμη πολύ δουλειά να γίνει από τους δημιουργούς για να φέρουν στα ίσια του το μυώδες εγχείρημά τους. Για παράδειγμα, ένα «κόλπο» που τυχαία ανακάλυψε παίζοντας ο υπογράφων και παραμένει ακόμη και μετά τα δύο patches, είναι ότι για κάποιο λόγο, αν τρέχουμε και έχουμε την κάμερα να κοιτάζει προς τα πίσω, το stamina δεν τελειώνει ποτέ, ίσα ίσα που ξαναγεμίζει. Πρόκειται για μια λεπτομέρεια που μέχρι τώρα έχει κάνει τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου σε πολλές περιπτώσεις κυνηγιού από αντίπαλες ομάδες 2-3 παικτών, οι οποίοι “κλατάρουν” στα μέσα του κυνηγιού και ξύνουν το κεφάλι τους, βλέποντας το… road runner να εξαφανίζεται ακούραστο στο βάθος με τις ύλες και τα ψάρια που τους έκλεψε.
Και υπάρχουν φυσικά πολλές ακόμα -game breaking θα τολμήσουμε να πούμε- λεπτομέρειες, που κάνουν τη διαφορά. Επίσης, έχουμε να κάνουμε με χαοτικά, πολύπλοκα μενού και επιλογές που εξηγούνται ελάχιστα έως καθόλου, ειδικά στις κονσόλες. H έκδοση για PlayStation 4 -που δοκιμάσαμε στο PS4 Pro- μας έδειξε ότι πρόκειται για ένα port άκρως λειτουργικό μεν, αλλά φανερά στημένο για να λάμψει σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές ήδη από τα πρώτα λεπτά ενασχόλησης που τα μενού μ’ας προσκαλούσαν να κάνουμε δεξί κλικ στο ποντίκι μας για την επιθυμητή κίνηση.Το κυριότερο και πιο ενδιαφέρον κομμάτι όμως του παιχνιδιού είναι το Base Building, και αυτό σε μεγάλο βαθμό λειτουργεί άψογα πλέον.
Εκτός από την παικτική αξία του να έχει κανείς τη βάση και τη στέγη του, όπου θα προστατεύεται από αμμοθύελλες κλπ, έχει τεράστιο ενδιαφέρον το τι φτιάχνει ο κάθε παίκτης, και η εικόνα που αντικρίζει αλλάζει εντελώς ανάλογα με τον server που παίζει. Απόλυτη ελευθερία και άπειρες λεπτομέρειες στο πού και πώς θα χτίσουμε το σπιτάκι ή το κάστρο μας, που πολύ συχνά οδηγεί σε κτίσματα φτιαγμένα από παίκτες να είναι πιο μεγαλοπρεπή από αυτά του παιχνιδιού. Από το πιο επιβλητικό φρούριο με πανύψηλα τείχη και κρανία να κρέμονται σε δέντρα από έξω, σε κάστρα χτισμένα πάνω σε βουνά προσβάσιμα μόνο με ανελκυστήρες, σε δεντρόσπιτα, αυτοσχέδια λιμάνια, γέφυρες μπροστά από καταρράκτες, αλλά και… 1×1 καταλύματα από τους βαριεστημένους scavengers που αναφέραμε παραπάνω.
Αλλά οι λεπτομέρειες και πινελιές που μπορεί να βάλει ο παίκτης είναι πραγματικά πάρα πολλές. Ταριχευμένα κεφάλια ηττημένων θηρίων κοσμούν τους τοίχους της τραπεζαρίας μας με τα κεριά να τρεμοπαίζουν, και τους δούλους να κάνουν δουλειές ή να λιώνουν ολημερίς στο Wheel of Pain, ενώ το Crafting Tree από την άλλη σαν σύνολο, είναι αχανές και πολύ συχνά χαοτικό. Λόγω της εντελώς ελεύθερης φύσης του, το χτίσιμο είναι κάποιες φορές προβληματικό, κυρίως λόγω μικρών λεπτομερειών, οι οποίες είναι ικανές να καταστρέψουν και το πιο φιλόδοξο οικοδόμημα. Εννοούμε τις περιπτώσεις όπου βάζουμε τις τελειωτικές πινελιές στο τριώροφο σπίτι μας, και για κάποιο λόγο δεν μπαίνει το τελευταίο κομμάτι της στέγης, το οποίο μέχρι να βρεθεί λύση έχουμε δεχθεί επίθεση από δύο διαφορετικές clans και παίζουμε κυνήγι μέσα στο σπίτι.
Σαν ρυθμιστικός μηχανισμός υπάρχει το Purge, το οποίο είναι ένα event που επιτίθεται σε βάσεις παικτών με ορθές νεκροζώντανων ή ολόκληρους κολοσσιαίους θεούς. Το περιβάλλον που θα χτίσουμε τη βάση μας καθορίζει τι είδους εχθροί θα μας επιτεθούν, ενώ φαίνεται το Purge Meter να στοχεύει κυρίως τις μεγάλες clans και τους επιτυχημένους ενεργούς παίκτες, που θα μπορούν να οργανωθούν και να υπερασπιστούν τα κτίσματά τους, παρά τους μικρούς και πιο αδύναμους παίκτες. Φυσικά, οι περισσότερες περιπτώσεις επιθέσεων αφορούν μάχες μεταξύ clans πραγματικών παικτών, και όταν ο παίκτης έχει παρέα, τότε η εμπειρία απογειώνεται, ειδικά σε περιπτώσεις πολιορκιών με καταπέλτες.
Το Conan Exiles είναι ένα παιχνίδι αντάξιο του ονόματός του. Μυώδες, «κρεατωμένο», έντονο, ακατέργαστο. Γεμάτο πολύ καλές και πολύ κακές στιγμές. Όταν όλα λειτουργούν, έχουμε να κάνουμε σίγουρα με το καλύτερο υβρίδιο mmo/survival/minecraft, γεμάτο διασκέδαση και επικές στιγμές. Όταν δεν λειτουργεί ωστόσο, εκνευρίζει και προδίδει τους κόπους των παικτών. Αναγνωρίζουμε ότι η Funcom έχει στα χέρια της ένα πραγματικά φιλόδοξο εγχείρημα, το οποίο τελικά δικαίωσε το χρόνο που πέρασε στο Early Access. Έχει τα προβλήματά του, αλλά αν η στήριξή της στο Conan Exiles είναι στα επίπεδα που μας συνήθισε μέχρι τώρα με διορθώσεις και νέο περιεχόμενο, τότε αξίζει σίγουρα και με το παραπάνω το χρόνο που θα επενδύσουν οι φίλοι των survival παιχνιδιών, και όχι μόνο.
Το review βασίστηκε στην έκδοση του παιχνιδιού για το PS4.
