Εξέλιξη με αργά βήματα…
Έχει ειπωθεί πολλές φορές πως η ιστορία με τα ετήσια updates είναι ένα “αναγκαίο κακό”, μία κατάσταση η οποία δείχνει να είναι αναπόφευκτη, αλλά δυστυχώς πολλές φορές αυτή η επανάληψη τείνει να γίνεται εκνευριστική. Ειδικά με τα αγωνίσματα που καταπιάνονται με επίσημους θεσμούς, είναι πραγματικά δύσκολο ο εκάστοτε developer να καταφέρει να πείσει το κοινό πως έχει μπροστά του κάτι πραγματικά νέο, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που η σφραγίδα του official, σε συνδυασμό με την έλλειψη ανταγωνισμού, κάνουν την κατάσταση ακόμα πιο δύσκολη.
Η σειρά MotoGP, δια χειρός Milestone, φέτος μάλλον αποφάσισε να πατήσει φρένο στην σταθερά ανοδική της πορεία και, αναπάντεχα, η πρόταση που καταπιάνεται με το πρωτάθλημα του 2018 δεν είναι και τόσο ενδιαφέρουσα. Φέτος είναι ίσως η μοναδική χρονιά που ουσιαστικές βελτιώσεις ή προσθήκες απλά δεν υπάρχουν ή, έστω, όχι σε τέτοιο βαθμό που να δικαιολογούν την αγορά του. Ειδικά όσοι είναι κάτοχοι της περυσινής πρότασης, με λύπη θα συνειδητοποιήσουν πως σε σημεία έχουν γίνει ακόμα και βήματα προς τα πίσω, οπότε δύσκολα θα πειστούν να επενδύσουν στη νέα αυτή πρόταση.
Κρίνοντας το MotoGP 18 σαν μία αυτόνομη πρόταση, η αλήθεια είναι πως οι φίλοι των δύο τροχών δύσκολα θα βρουν κάτι καλύτερο ή τουλάχιστον που να προσεγγίζει τόσο πιστά τον επίσημο θεσμό. Οπότε, κάτω από αυτό το πρίσμα, η Milestone αποδεικνύει για ακόμα μία φορά πως έχει τις γνώσεις να ικανοποιήσει ακόμα και τους πλέον απαιτητικούς αλλά και υπομονετικούς παίκτες. Η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο videogame και την πραγματικότητα είναι για ακόμα μία φορά σχεδόν δυσδιάκριτη, αλλά ευτυχώς με τις απαραίτητες ρυθμίσεις ακόμα και οι αρχάριοι παίκτες μπορούν να φέρουν τα πάντα στα μέτρα τους.
Η έναρξη του MotoGP 18 γίνεται κάπως άγαρμπα, μιας και η απουσία ενός εισαγωγικού video χαλάει κάπως την ατμόσφαιρα αν και ευτυχώς το λιτό κεντρικό μενού, θα κερδίσει ακόμα και τους πλέον δύσπιστους. Για ακόμα μία χρονιά η ομάδα ανάπτυξης επίλεξε την απλότητα και όχι τις αμέτρητες οθόνες επιλογών, χωρίς βέβαια αυτό να συνεπάγεται πως σε επίπεδο περιεχομένου έχουν γίνει παραχωρήσεις. Η Milestone προσφέρει όλα αυτά που θα επιθυμούσε ο κάθε φίλος του MotoGP, αν και αναμενόμενα το career mode είναι αυτό που θα τραβήξει τα βλέμματα. Όπως συνηθίζεται, ο παίκτης καλείται να διαγράψει μία ανοδική πορεία, διανύοντας αναρίθμητα χιλιόμετρα και προσπαθώντας να μεταβεί από τις μικρές κατηγορίες στις μεγαλύτερες και τελικά στις εργοστασιακές ομάδες.
Είναι ίσως η πρώτη φορά σε οποιοδήποτε racing game που το career mode προσπαθεί να εμβαθύνει τόσο πολύ σε θέματα μηχανικών βελτιώσεων και εξέλιξης και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που οι μη μυημένοι ίσως και να τρομάξουν. Τα πολλά αγωνιστικά χιλιόμετρα αλλά και οι νίκες, θα ελευθερώσουν τα χέρια των μηχανικών, και με τους απαραίτητους πόρους θα είναι σε θέση να μεταμορφώσουν τη μοτοσυκλέτα σε επίπεδο επιδόσεων. Μία ακόμα πρωτιά για αυτήν την έκδοση είναι τα αναρίθμητα χιλιόμετρα δοκιμών που απλά επιβάλλεται να κάνει κάποιος αν θέλει να στεφθεί πρωταθλητής, γιατί στο ιδανικό επίπεδο δυσκολίας-και όταν λέμε ιδανικό αναφερόμαστε στο υψηλότερο για λόγους που θα αναλύσουμε παρακάτω- το MotoGP 18 είναι υπερβολικά δύσκολο.
Βέβαια η αίσθηση μίας βελτιωμένης μοτοσυκλέτας, ο τρόπος που επιταχύνει και φρενάρει, απλά δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο συναίσθημα όσο και αν έχει προσπαθήσει οποιοσδήποτε άλλος τίτλος που καταπιάνεται με τους δύο τροχούς να προσφέρει, και εδώ η Milestone δείχνει για ακόμα μία φορά τα δόντια της. Όπως και όλοι οι προκάτοχοι του, το MotoGP 18 καταφέρνει να αποτυπώσει με έναν μοναδικό τρόπο την οδήγηση μίας αγωνιστικής μοτοσυκλέτας στο απόλυτο όριο. Σύμμαχος θα είναι πάντοτε το ακριβέστατο μοντέλο χειρισμού, το οποίο συνδυάζεται με κορυφαία physics, αν και αναμενόμενα το επίπεδο δυσκολίας αλλά και η καμπύλη εκμάθησης, είναι αρκετά ανεβασμένα.
Ο έλεγχος της μηχανής απλά… “δίνει ρέστα”, με την ομάδα ανάπτυξης να έχει προβεί σε μικρές αλλά ουσιαστικές βελτιώσεις. Φέτος η απόσταση φρεναρίσματος είναι σαφέστατα μεγαλύτερη, ενώ έκπληξη προκαλεί το γεγονός πως τα κρύα φρένα θα παίξουν και αυτά το ρόλο τους. Ένα βίαιο φρενάρισμα θα βυθίσει απότομα το μπροστινό μέρος, κάνοντας τον έλεγχο της μηχανής ακόμα δυσκολότερο, ενώ και το πόδι του οδηγού θα δυσκολευτεί να μείνει στο μαρσπιέ. Παράλληλα, για πρώτη φορά η συμπεριφορά των ελαστικών είναι τόσο ρεαλιστική, οπότε οι τελευταίοι γύροι θα είναι μία πραγματική κόλαση.
Και αν στα παραπάνω προσθέσει κανείς τη δυνατότητα ρύθμισης του traction control σε πραγματικό χρόνο, τότε μπορεί εύκολα να συμπεράνει πως ένας αγώνας δεν είναι ποτέ μία εύκολη ή ξεκούραστη διαδικασία. Είναι εμφανές πως το MotoGP 18 έχει σχεδιαστεί για τους πλέον ικανούς παίκτες, που ακολουθούν την εταιρία από κοντά τα τελευταία χρόνια. Δυστυχώς, όμως, τα λάθη δεν συγχωρούνται και το επίπεδο εξομοίωσης είναι φορές που κουράζει, αλλά μόνο στα υψηλότερα επίπεδα δυσκολίας και με απενεργοποιημένα όλα τα drive assists, ο τίτλος θα μπορέσει να δείξει όλα αυτά τα οποία η ομάδα ανάπτυξης έχει οραματιστεί. Στην αντίθετη περίπτωση το μοντέλο χειρισμού γίνεται υπερβολικά “casual”, οι βοήθειες δεν αφήνουν τον παίκτη να ανασάνει ενώ στα χαμηλότερα επίπεδα δυσκολίας η ΑΙ γίνεται περισσότερο αλλοπρόσαλλη από ποτέ, καταστρέφοντας οποιαδήποτε αίσθηση ανταγωνισμού.
Πέρα των βελτιώσεων σε μηχανικές λεπτομέρειες αλλά και προσθήκες στο career mode, το MotoGP 18 δεν προσφέρει κάτι πραγματικά νέο και δεν θα ήταν υπερβολή αν οι πλέον δύσπιστοι ισχυριστούν πως ένα απλό update επάνω στον περυσινό τίτλο θα ήταν αρκετό. Και σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, το MotoGP 18 παρουσιάζει προβλήματα και σε άλλους τομείς που απλά δεν υπήρχαν σε προηγούμενες εκδόσεις. Η χρήση της Unreal Engine προσωπικά μάς απογοήτευσε, μιας και είναι ξεκάθαρο πως στον οπτικό τομέα έγιναν αρκετοί συμβιβασμοί σε σχέση με πέρυσι.
Τα 60 fps ανήκουν στο παρελθόν, η χρωματική παλέτα κινείται σε πιο σκοτεινές αποχρώσεις, ενώ παρά το γεγονός πως η δοκιμή έγινε στο PlayStation 4 Pro, υπήρξαν περιπτώσεις που η εικόνα δύσκολα έπειθε πως πρόκειται για τίτλο της τρέχουσας γενιάς. Όπως συνηθίζεται, το σύνολο μηχανής και αναβάτη είναι αυτό που ξεχωρίζει, αλλά η άσφαλτος δεν είναι διόλου ρεαλιστική, η χρήση blur effect στο περιβάλλον -ακόμα και στις χαμηλές ταχύτητες- είναι ενοχλητική, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, και ειδικά στις στροφές με πολυκοσμία, που εμφανίζονται ακόμα και frame drops.
Ο οπτικός τομέας μάλλον φαίνεται να παρέσυρε και τον αντίστοιχο του ήχου και είναι πραγματικά έκπληξη πως συνέβη κάτι τέτοιο. Οι κινητήρες αδυνατούν να πείσουν πως γυρίζουν στο όριο περιστροφής τους, ενώ και οι εξατμίσεις είναι ίσως η πρώτη φορά που ακούγονται τόσο άψυχες, τόσο ήσυχες. Τελευταία επισήμανση αποτελεί το E-sports Championship, μια ενότητα αντίστοιχη με αυτήν που ακολουθεί η Codemasters με την F1. Δυστυχώς, κατά τις ημέρες της δοκιμής του τίτλου, τα τεχνικά προβλήματα ήταν πάρα πολλά, οπότε δεσμευόμαστε για μία μελλοντική ανάλυση αυτού του τόσο σημαντικού –κατά την γνώμη μας- τομέα.
Πραγματικά το Moto GP 18 είναι μία έκπληξη για τους φίλους των δύο τροχών, αλλά όχι με τον τρόπο που θα εύχονταν οι περισσότεροι. Ως κυκλοφορία για όσουν δεν έχουν στην κατοχή τους τις προηγούμενες προσθήκες, είναι ένα αξιοπρεπές racer, με εξαιρετικό μοντέλο χειρισμού, που δίνει μια καλή αίσθηση του αθλήματος. Οι ελάχιστες νέες προσθήκες, ωστόσο, δεν δικαιολογούν την αγορά του τίτλου αν κάποιος έχει ασχοληθεί με την προηγούμενη εκδόση, ενώ τα τεχνικά προβλήματα δημιουργούν ερωτηματικά για τον χρόνο που δαπάνησε η Milestone ώστε να κατανοήσει τις λειτουργίες της Unreal Engine. Είναι η πρώτη φορά μετά από χρόνια που ένας τίτλος της ιταλικής εταιρίας αντιμετωπίζεται με ένα εντονότατο αίσθημα δυσπιστίας, οπότε οι πιστοί οπαδοί της ας δοκιμάσουν πρώτα το διαθέσιμο demo πριν προχωρήσουν στην αγορά του.
Το review βασίστηκε στην έκδοση του παιχνιδιού για το PS4.
