Ο Μάριο και η παρέα του σε break point.
Διανύουμε την αρχή του καλοκαιριού και είναι η περίοδος που αποζητούμε πάντα ένα παιχνίδι διασκεδαστικό για τις βαρετές ώρες αυτής της εποχής. Εκείνες τις ώρες που δεν έχουμε να κάνουμε, πρακτικά, απολύτως τίποτα και θέλουμε λίγη διασκέδαση, χωρίς να χρειαστεί να ζοριστούμε υπερβολικά. Τέτοιες ώρες, τα sports games, με το σύνηθες streamlined gameplay που τα διακατέχει, έχουν την τιμητική τους. Τα πράγματα γίνονται πολύ καλύτερα όμως όταν έχουμε ένα αρκετά γνωστό και δημοφιλές άθλημα, όπως το τένις, να μπλέκεται με τον κόσμο του Μάριο. Τότε έχουμε ένα ακόμα παιχνίδι της spin-off σειράς Mario Tennis και την εγγύηση ότι, αν μη τι άλλο, θα διασκεδάσουμε αρκετά μαζί του.
Το Mario Tennis Aces αποτελεί τη νέα προσθήκη στη σειρά μετά το Mario Tennis: Ultra Smash για το Wii U και η απόδειξη ότι η Camelot Software Planning μπορεί να μάθει από τα λάθη του παρελθόντος της και να δώσει στους παίκτες κάτι όμορφο και διασκεδαστικό. Ένα προϊόν που εξακολουθεί να έχει ατέλειες, αλλά ως αμιγώς sports τίτλος καταφέρνει να εκτελέσει άψογα αυτό που υπόσχεται – να παίξουμε μερικές αξιομνημόνευτες παρτίδες τένις, όπως δεν θα δούμε ποτέ τον Ναδάλ να παίζει, και όπως δεν θα μπορέσουμε να παίξουμε και εμείς στην πραγματικότητα.
Γιατί, όταν παίζουμε τένις με τον Μάριο και την παρέα του, τα πράγματα ξεφεύγουν από τον έλεγχο. Δεν πρόκειται για ένα παιχνίδι με απλά, και ενίοτε εντυπωσιακά, σερβίς. Δεν πρόκειται για απλές ανταλλαγές χτυπημάτων της μπάλας του τένις από τις ρακέτες. Ο Μάριο και όλοι οι χαρακτήρες που απαρτίζουν το roster του παιχνιδιού είναι εξοπλισμένοι με ειδικές ικανότητες και δίνουν στο παιχνίδι μια διαφορετική νότα. Πλέον, δεν απαιτείται μόνο η σωστή κίνηση, αλλά και η στρατηγική σκέψη. Ο τρόπος χτυπήματος, η ένταση του χτυπήματος, το σωστό σημάδι, όλα παίζουν το ρόλο τους και όλα χτίζουν σιγά-σιγά μια άκρως ενδιαφέρουσα αναμέτρηση.
Και με τη δυνατότητα να έχουμε όλους τους παίκτες στη διάθεσή μας από το μηδέν, για να τους δοκιμάσουμε και να τους βάλουμε να αναμετρηθούν τόσο στα online όσο και στα offline modes του τίτλου, μπορούμε να είμαστε σίγουροι για εντυπωσιακές αναμετρήσεις στα τερέν από το ξεκίνημα. Το Mario Tennis: Ultra Smash κατηγορήθηκε για έλλειψη περιεχομένου. Το Mario Tennis: Aces μάς αποζημιώνει σε αυτόν τον τομέα, και με το παραπάνω. Άλλωστε, μετά από πολλά χρόνια σε παιχνίδι της σειράς, επιστρέφει και το Story Mode (ή Adventure Mode, όπως αποκαλείται in-game), δίνοντας μια ευχάριστη εναλλακτική στους παίκτες που επιζητούν μια διαφορετική προσέγγιση στο παιχνίδι.
Έτσι, το παιχνίδι μάς τοποθετεί σε ένα νησί, όπου ο Mario και η Peach μόλις έχουν κατατροπώσει τον πατέρα και τον υιό Bowser. Ξαφνικά, εμφανίζονται οι Wario και Waluigi, το αντίθετο των Mario και Luigi, οι οποίοι έρχονται με ανοιχτές αγκάλες, προσφέροντας δώρα -ή, μάλλον, δώρο- τη θρυλική ρακέτα Lucien, την πιο ισχυρή ρακέτα στον κόσμο. Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες, όμως, κάτι που δεν θυμήθηκε ο Luigi, ο οποίος και πέφτει θύμα της κατάρας της ρακέτας, ή, πιο σωστά, του πνεύματος που κατοικεί μέσα στη ρακέτα. Το πνεύμα απαγάγει τον Luigi και έτσι ο Μάριο αναγκάζεται να σώσει τον αδελφό του από την παγίδα στην οποία έπεσε.
Για αυτό το λόγο θα ταξιδέψει στις πέντε περιοχές του νησιού, αντιμετωπίζοντας τις προκλήσεις και τα μεγάλα αφεντικά της κάθε περιοχής, συλλέγοντας τις πέντε πέτρες της δύναμης (Power Stones), οι οποίες και θα μπορέσουν να δημιουργήσουν μια ρακέτα που θα είναι ισχυρότερη από τη δύναμη του κακού πνεύματος. Στην περιπλάνησή του και ανάλογα με το πώς παίζει, ο Μάριο θα γίνεται ισχυρότερος μέσω ενός συστήματος εξέλιξης που θυμίζει RPG, ενώ ανά τακτά χρονικά διαστήματα θα προσθέτει στη συλλογή του διάφορα είδη ρακετών, η κάθε μια ισχυρότερη από την άλλη και με χαρακτηριστικά που βοηθούν τον συμπαθέστατο χαρακτήρα-μασκότ της Nintendo να προχωρήσει παρακάτω.
Παράλληλα, όσο περισσότερο προχωρούμε στο Adventure Mode, θα ξεκλειδώνουμε και διαφορετικά γήπεδα, τα οποία θα μπορούμε να χρησιμοποιούμε και στα υπόλοιπα modes του τίτλου. Γήπεδα απλά σε σχεδιασμό, αλλά και γήπεδα με τα δικά τους μοναδικά χαρακτηριστικά, σημεία πλεονεκτήματος αλλά και παγίδες. Οφείλουμε να ομολογήσουμε πως οι άνθρωποι της Camelot μετέφρασαν σωστά το σύμπαν του Mario στα τερέν του παιχνιδιού. Ακόμα και εκείνα τα γήπεδα που μας εκνεύρισαν, δεν έπαψαν στιγμή να μας εντυπωσιάζουν ως προς το σχεδιασμό και το ενδιαφέρον που προσθέτουν στο ματς.
Το Adventure Mode μπορεί να προσφέρει gameplay διάρκειας περίπου τριών ωρών και να λειτουργήσει ως ένας ευχάριστος περισπασμός από όλα όσα μπορεί να προσφέρει το παιχνίδι, ενώ κατά τη διάρκειά του μπορούμε να συναντήσουμε χαρακτήρες από το διευρυμένο σύμπαν του Μανιταροβασιλείου. Ακούγεται καλό; Δυστυχώς, τα πράγματα δεν είναι και τόσο καλά. Πολύ γρήγορα οι προκλήσεις που θα συναντήσουμε θα πέσουν θύμα της επανάληψης που διακατέχει όλα εκείνα τα modes που προστίθενται μόνο και μόνο για να επεκτείνουν το χρόνο παιχνιδιού. Κάποιες δοκιμασίες μπορεί να φανούν δύσκολες ως προς την ολοκλήρωση λόγω των ιδιότροπων απαιτήσεών τους, ενώ σε άλλα σημεία η ολοκλήρωση των προκλήσεων μπορεί να αποδειχθεί ένας αρκετά δύσκολος, ως προς την επίλυση, γρίφος.
Βέβαια, κάθε φορά που χάνουμε, ο Toad βρίσκεται πάντα εκεί για να δώσει έναν γρίφο, ο οποίος μπορεί και να μας βοηθήσει… αλλά μπορεί και όχι. Και έτσι, πολύ απλά και εύκολα, ο παίκτης μπορεί να αναγκαστεί να το αφήσει στην άκρη και να στραφεί εκεί που βρίσκεται το ζουμί. Φυσικά, αναφερόμαστε στα άλλα διαθέσιμα modes του παιχνιδιού, το Tournament, το Free Play και το Swing. To Tournament δίνει τη δυνατότητα να αναμετρηθούμε σε τουρνουά, είτε παίζοντας εναντίον της ΑΙ, είτε εναντίον άλλων παικτών παγκοσμίως μέσω online αναμετρήσεων. Το offline τουρνουά περιλαμβάνει τρία επίπεδα δυσκολίας: το κύπελλο Mushroom (το οποίο και αντιστοιχεί στους αρχάριους παίκτες), το κύπελλο Flower (για τους μέσους παίκτες) και το κύπελλο Star (για τους πιο έμπειρους παίκτες).
Οκτώ από τους διαθέσιμους χαρακτήρες του παιχνιδιού αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον, ενώ ο παίκτης θα αγωνιστεί διαδοχικά με τους νικητές των προηγούμενων γύρων μέχρι να φτάσει στον τελικό. Οι αρχάριοι παίκτες θα πρέπει να ασχοληθούν αρκετά με τα offline τουρνουά, καθώς αποτελούν μια εξαιρετική ευκαιρία να εντρυφήσουν στους μηχανισμούς του τίτλου, ενώ οι πιο έμπειροι παίκτες θα ριχτούν απευθείας στις διαδικτυακές αναμετρήσεις, καθώς ακόμα και το Star Cup δεν θα αποτελέσει μια ιδιαίτερη πρόκληση, ειδικά από τη στιγμή που θα έχουν κατανοήσει πλήρως τους μηχανισμούς του παιχνιδιού. Μάλιστα, από τον Ιούλιο ξεκινούν και τα επίσημα online τουρνουά, η συμμετοχή στα οποία αναμένεται να ανταμείψει τους παίκτες με επιπλέον χαρακτήρες.
Το online κομμάτι έγινε διαθέσιμο με την κυκλοφορία του παιχνιδιού, αλλά έχει αρκετά προβλήματα. Με πολύ σταθερή και δυνατή σύνδεση αντιμετωπίσαμε σοβαρά προβλήματα lagging, γεγονός που μας εκνεύρισε γρήγορα. Το μόνο καλό κομμάτι της υπόθεσης είναι πως η Camelot έχει προνοήσει στο κομμάτι των online disconnections, ανταμείβοντας τους παίκτες με πόντους, ενώ όταν παίζουμε με κάποιον παίκτη που κάνει disconnect επίτηδες, κερδίζουμε ως ανταμοιβή όλους εκείνους τους πόντους που θα κερδίζαμε αν είχαμε νικήσει το ματς. Το Free Play είναι ο ορισμός του απλού παιχνιδιού, χωρίς τουρνουά, ακόμα και χωρίς τους gameplay μηχανισμούς που εισάγει το παιχνίδι.
Εδώ οι παίκτες μπορούν να επιλέξουν το τερέν, το είδος του gameplay που επιθυμούν, ακόμα και το μέγεθος της μπάλας, και να παίξουν είτε εναντίον της ΑΙ είτε με άλλους παίκτες σε τοπικό αλλά και σε διαδικτυακό συνεργατικό παιχνίδι. Είχαμε την ευκαιρία να αναμετρηθούμε με δεύτερο και τρίτο παίκτη, κάνοντας χρήση τόσο των δύο Joy-con χειριστηρίων, όσο και του Pro Controller. Όταν παίζουμε με τους απλούς μηχανισμούς, το παιχνίδι λειτουργεί άψογα, με το mode αυτό να είναι αρκετό να μας κρατήσει απασχολημένους για ώρες. Παίζοντας όμως με τους νέους μηχανισμούς, διαπιστώσαμε πως μια συγκεκριμένη κίνηση δεν μπορεί να εκτελεστεί εύκολα μόνο με τον έναν μοχλό. Φυσικά, οι άνθρωποι της Camelot προέβλεψαν τη χρήση ενός ακόμα κουμπιού, το οποίο όμως χρησιμοποιείται και για ένα συγκεκριμένο τρόπο απόκρουσης της μπάλας και πολλές φορές το παιχνίδι «μπερδεύεται» και αδυνατεί να κατανοήσει τη λειτουργία που επιθυμούμε να εκτελέσουμε τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Ένα άλλο μεγάλο φάουλ της ομάδας ανάπτυξης έχει να κάνει με τις ρυθμίσεις του συγκεκριμένου mode. Αν και θα θέλαμε να έχουμε περισσότερο έλεγχο πάνω στη διάρκεια του αγώνα αλλά και στην επιλογή των τερέν και των εκάστοτε χαρακτηριστικών τους, εν τούτοις μπορούμε να επιλέξουμε μόνο το επίπεδο, το είδος παιχνιδιού και το αν τα τερέν θα είναι «απλά» ή «εμπλουτισμένα». Δεν ξέρουμε πώς και γιατί πάρθηκε μια τέτοια απόφαση, αλλά είναι σίγουρο πως θα δυσαρεστήσει αρκετούς παίκτες και ελπίζουμε ότι θα διορθωθεί στο μέλλον. Όπως και να ‘χει όμως, το συγκεκριμένο mode δεν μας απογοήτευσε σχεδόν καθόλου, με εξαίρεση αυτή τη λεπτομέρεια, η οποία μπορεί και να μην αποτελεί ζήτημα για κάποιους από τους παίκτες. Τέλος, το Swing είναι ένα mode το οποίο και χαρακτηρίζουμε επιεικώς ως μη απαραίτητο gimmick, καθώς χρησιμοποιούμε τα motion controls της κονσόλας για να γίνουμε… Φέντερερ στη θέση του Μάριο ή κάποιου εκ των χαρακτήρων του roster.
Αν και ως σύλληψη αποτελεί μια ενδιαφέρουσα ιδέα, η εφαρμογή της στην πράξει έχει προβλήματα. Το μεγαλύτερο απ’ όλα έχει να κάνει με την ακρίβεια βολής, η οποία δεν μεταφράζεται σωστά από το παιχνίδι, με αποτέλεσμα πολλές ατυχείς στιγμές ήττας. Δεν θέλουμε να πούμε πως είναι εντελώς άχρηστο ως προσθήκη. Έχει την πλάκα του και είναι ενδιαφέρον ως ένα σημείο, αλλά από εκεί και πέρα οι παίκτες θα το προσπεράσουν πολύ γρήγορα.
Ωστόσο, η μαγεία του παιχνιδιού δεν έχει να κάνει με τα modes, αλλά με τους κυρίους μηχανισμούς gameplay. Στην πράξη φαίνονται εύκολοι, αλλά ακόμα και οι πιο έμπειροι παίκτες θα χρειαστούν χρόνο για να κάνουν τους εμπλουτισμένους χειρισμούς κτήμα τους. Οι απλοί χειρισμοί έχουν να κάνουν με την ένταση, την κατεύθυνση και το ύψος που θα δώσουμε στη μπάλα όταν τη στείλουμε στην πλευρά του αντιπάλου. Οι νέες προσθήκες, όμως, αλλάζουν τόσο τη ροή, όσο και την ένταση του αγώνα. Το κλειδί για όλα αυτά είναι μια μπάρα ενέργειας στην επάνω πλευρά της οθόνης, η οποία γεμίζει όσο περισσότερο ανταλλάσουμε χτυπήματα με τον αντίπαλο. Όσο γεμίζει η μπάρα, μπορούμε να εκτελέσουμε χτυπήματα ακριβείας, τα οποία τις περισσότερες φορές καταφέρνουν να μας δίνουν τους πόντους νίκης.
Όταν η μπάρα ενέργειας γεμίσει, μπορούμε να εκτελέσουμε ένα εξαιρετικά δύσκολο και δυνατό χτύπημα, το οποίο μπορεί να προκαλέσει ζημιά στη ρακέτα του αντιπάλου – αν οι διαθέσιμες ρακέτες και των δύο παικτών σπάσουν, τότε το ματς τελειώνει. Ωστόσο, τις ίδιες ακριβώς επιλογές έχει και ο αντίπαλος παίκτης. Σε αυτήν την περίπτωση, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την ενέργειά μας για να «παγώσουμε» το χρόνο και να βρεθούμε κοντά στο σημείο που θα χτυπήσει η μπάλα, ούτως ώστε να κάνουμε μια προσπάθεια και να αποκρούσουμε το χτύπημα του αντιπάλου.
Δεν θα ήταν υπερβολή αν χαρακτηρίζαμε ένα ματς στο Mario Tennis Aces ως μια αρένα μάχης, όπου οι παίκτες αγωνίζονται κυριολεκτικά με όλη τους τη δύναμη. Δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή αν δίναμε τον χαρακτηρισμό hardcore στο συνολικό gameplay. Εκ πρώτης όψεως οι μηχανισμοί μπορεί να φαίνονται δύσκολοι, αλλά όταν μπούμε στο νόημά τους, το παιχνίδι μπορεί να μεταμορφωθεί σε μια εντελώς νέα, διασκεδαστική εμπειρία. Και η ενασχόληση με όλους τους χαρακτήρες του roster αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα όταν μπαίνουμε στον κόπο να μάθουμε τα δυνατά και τα αδύναμα σημεία τους και να εξερευνήσουμε τις ξεχωριστές τακτικές που χρησιμοποιούν για να παίξουν το παιχνίδι.
Αν, βέβαια, κάποιος παίκτης εξακολουθεί να έχει δυσκολίες ως προς την προσέγγισή του gameplay, τότε μπορεί να αναζητήσει την πιο απλή μορφή του και τα modes που το υποστηρίζουν. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην βρει τρόπο να απολαύσει το παιχνίδι. Θα είναι, όμως, σίγουρο, πως θα παίζει ένα παιχνίδι λειψό, που θα έχει στερηθεί όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που το κάνουν να ξεχωρίζει. Και θα είναι κρίμα. Κάπου εδώ έρχεται η στιγμή που πρέπει να ζυγίσουμε τα θετικά και τα αρνητικά και να αποφανθούμε αν ο τίτλος προτείνεται ή όχι στο ευρύ κοινό. Ως ένας Mario τίτλος, ακόμα και σαν spin-off, το Mario Tennis Aces ανταπεξέρχεται απόλυτα σε αυτό που καλείται να κάνει: να προσφέρει διασκέδαση, άφθονο γέλιο και ώρες χαλάρωσης με την παρέα ή με την οικογένεια.
Είναι άδικο να θεωρείται καθαρόαιμος sport τίτλος ή tennis simulator. Όσοι περιμένουν να παίξουν ένα παιχνίδι το οποίο θα είναι ένα «σωστό» παιχνίδι τένις, μάλλον θα απογοητευτούν. Και η αλήθεια είναι πως οι ίδιοι οι δημιουργοί έχουν φροντίσει για αυτό ακριβώς. Είναι ένα παιχνίδι τένις σε συνδυασμό με τη μαγεία του κόσμου του Μάριο. Είναι ένα παιχνίδι το οποίο παντρεύει δύο διαφορετικά μεταξύ τους στοιχεία -αλλά με τόσο μοναδικό τρόπο- και το καθιστά κατηγορία από μόνο του. Είναι ένα παιχνίδι που πατά επάνω στην ιστορία του Mario Tennis franchise και προσπαθεί να διορθώσει τα κακώς κείμενα του παρελθόντος. Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι υπάρχουν προβλήματα, τα οποία θα μπορούσαν να είχαν παραληφθεί από την αρχή, πριν την επίσημη κυκλοφορία του.
Σίγουρα κάποια από αυτά μπορεί να επιλυθούν μέσω μιας δωρεάν αναβάθμισης στο μέλλον, αλλά το ζήτημα δεν είναι εδώ. Σημασία έχει ότι η Camelot αλλά και η Nintendo αφουγκράζονται το κοινό. Και μετά από το όχι και τόσο επιτυχημένο Ultimate Smash, έχουμε μια φρέσκια προσθήκη στη σειρά, ένα παιχνίδι καθ’ όλα διασκεδαστικό, ένα παιχνίδι που ο κάθε παίκτης πρέπει να προσεγγίσει με χαμόγελο και έτοιμος για διασκέδαση. Το Mario Tennis Aces ήρθε για να κερδίσει τους κατόχους του Switch, να δείξει ότι παρά τα προβλήματά του κάνει θετικά βήματα μπροστά και να θέσει τις βάσεις για κάτι καλύτερο στο μέλλον.
