«Εκρηκτικό» comeback… αλλά για λίγους.
Δεν θα πούμε πολλά για τη σειρά Bomberman. Αγαπημένη σειρά, με πολλά χρόνια ιστορίας (34 για την ακρίβεια…) και πολύ περισσότερους από 30 αγαπημένους τίτλους που ξεχωρίζουν λόγω του ύφους της σειράς. Τα παιχνίδια της σειράς Bomberman δεν είχαν ποτέ κάποια δυσκολία στο να ξεκινήσει κάποιος να παίζει. Η συνταγή τους ήταν πάντα απλή και ο στόχος του παιχνιδιού ξεκάθαρος και συγκεκριμένος. Ο παίκτης αρκείτο στο να περιπλανιέται μέσα σε μια τετραγωνισμένη αρένα, γεμάτη εμπόδια και εχθρούς που πρέπει απλά να εξοντωθούν.
Πως; Όπως προκύπτει και από το όνομα, αρκεί η τοποθέτηση μιας βόμβας, για να εξαφανίσει οτιδήποτε μπαίνει εμπόδιο στο διάβα μας. Μια βόμβα, όμως, σε αυτό το παιχνίδι, μπορεί να κάνει πολλά. Μια σωστά τοποθετημένη βόμβα μπορεί να μας βοηθήσει να φτάσουμε στο στόχο μας πολύ πιο γρήγορα. Μια λανθασμένα τοποθετημένη βόμβα, όμως, μπορεί να μας δημιουργήσει αρκετά προβλήματα. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται η μαγεία της σειράς Bomberman. Όταν το απλό και εύπεπτο σχετικά gameplay συνδυάζεται με στοιχεία στρατηγικής αλλά και ακρίβειας κινήσεων, τότε το αποτέλεσμα είναι άκρως «εκρηκτικό».
Αυτό άλλωστε μαρτυρούν οι ώρες που έχουν οι απανταχού gamers ασχοληθεί με τη συγκεκριμένη σειρά ανά τα χρόνια και δύσκολα θα βρεθεί κάποιος ο οποίος δεν έχει αποκτήσει μια σχετική εμπειρία με κάποιον από τους τίτλους της σειράς. Οι εκατοντάδες εχθροί που έχουν γίνει στάχτη από τις βόμβες, τα διάφορα είδη βομβών με τα οποία μπορούν να πειραματιστούν οι παίκτες, τα πολλά power ups που μπορούν να δώσουν μια νότα ποικιλίας και διαφορετικότητας αλλά και οι διάφοροι playable χαρακτήρες, εκτός από τον κλασικό, Λευκό Bomberman, αποτελούν την επιβεβαίωση του γεγονότος πως μια απλή σε σκέψη και εκτέλεση συνταγή, μπορεί να αποτελέσει το κλειδί της επιτυχίας για ένα παιχνίδι.
Όταν, μάλιστα, αυτή η συνταγή εξελίσσεται με τα χρόνια και εμπλουτίζεται με νέες ιδέες και gameplay χαρακτηριστικά, τότε δεν μπορεί παρά να χαρακτηρίζεται ως απλά ακαταμάχητη. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που η σειρά Bomberman αποτελεί ένα από τα πιο σταθερά και αναγνωρίσιμα ΙΡ της Κonami και που δεν έχει ακόμα καταφέρει να κατακερματιστεί από λανθασμένες τακτικές και χειρισμούς. Ή, μήπως, έχει; Θα θέλαμε, ωστόσο, να πλέξουμε αυτό το εγκώμιο αν είχαμε να κάνουμε με ένα εντελώς νέο υλικό. Όχι πως όλα τα παραπάνω δεν είναι αλήθεια, αλλά θα θέλαμε να κάνουμε μια όμορφη εισαγωγή έχοντας να ασχοληθούμε με ένα εντελώς νέο παιχνίδι, με ολοκαίνουριο υλικό. Δυστυχώς, όμως, μιλώντας για λανθασμένες τακτικές, αναγκαστικά και εκ των πραγμάτων θα «σκοντάψουμε» σε ένα σύνηθες φαινόμενο της βιομηχανίας, μια πρακτική που η Konami δεν θα δίσταζε ποτέ να κάνει.
Το Super Bomber R είναι ένα παιχνίδι που κυκλοφόρησε ως launch τίτλος του Nintendo Switch, ακολουθώντας μια καλή σχετικά πορεία εδώ και ένα χρόνο, ενώ παράλληλα αποτέλεσε έναν τίτλο της σειράς που οι κονσόλες της Nintendo είχαν να δουν από την εποχή των DS/ Wii. Έναν χρόνο μετά την αρχική του κυκλοφορία για το Switch, η Konami αποφάσισε τη μεταφορά του και στις οικιακές κονσόλες. Απολύτως σεβαστό και θεμιτό, καθώς η σειρά Bomberman ήταν ανέκαθεν multiplatform και θα ήταν άδικο να μην μπορούν να το απολαύσουν και οι κάτοχοι PlayStation 4 & Xbox One. Τι γίνεται, όμως, όταν το παιχνίδι που προσφέρεται είναι ακριβώς το ίδιο;
Μιας που αναφερθήκαμε ήδη στη Nintendo, είναι γνωστό τοις πάσι το πώς μερικές από τις σημαντικότερες κυκλοφορίες στο Switch αυτή τη στιγμή δεν είναι τίποτα παραπάνω από βελτιωμένες κυκλοφορίες τίτλων που κόσμησαν τη βιβλιοθήκη του Wii U. Αν μη τι άλλο, όμως, η εταιρεία του Κιότο προσφέρει ορισμένα «καλούδια» που είτε δεν υπήρχαν στις προηγούμενες εκδόσεις, είτε εμφανίστηκαν σε κάποιες άλλες ή, ακόμα, προσφέρονταν ως επιπλέον περιεχόμενο που μπορούσε να αποκτηθεί μετ’ αμοιβής.
Δεν επικροτούμε αυτή την πρακτική. Μετά από ένα χρόνο όμως, ένα παιχνίδι θα μπορούσε να έχει το κάτι τις περισσότερο, για να μπορέσει να πείσει τον καταναλωτή να επενδύσει χρόνο και χρήμα για να ασχοληθεί με ένα παιχνίδι, η κυκλοφορία του οποίου στο Switch έχει προσφέρει και με το παραπάνω όλα όσα κερδίζει ο καταναλωτής παίζοντάς το σε μια από τις οικιακές κονσόλες. Το Super Bomberman R διέσχισε μια μεγάλη χρονιά, κατά τη διάρκεια της οποίας εξαλείφθηκαν όλα σχεδόν τα προβλήματα που ταλαιπωρούσαν με διορθωτικά patches και με προσθήκες βελτίωσης του συνολικού gameplay.
H έκδοση του παιχνιδιού για τις οικιακές κονσόλες περιλαμβάνει όλες τις προσθήκες που υποδέχτηκε η έκδοση του Switch… και στοπ! Καμία νέα προσθήκη, κανένα χαρακτηριστικό που να «ταιριάζει» με την εκάστοτε οικιακή κονσόλα, κανένα μοναδικό στοιχείο για την μετάβαση στις πλατφόρμες της Microsoft και της Sony. Η μοναδική προσθήκη που ξεχωρίζει αφορά σε κάποια skins που σχετίζονται με εικονικούς χαρακτήρες αποκλειστικών τίτλων της κάθε πλατφόρμας, με τον Ratchet από τη σειρά Ratchet & Clank να είναι exclusive για το PlayStation 4. Από εκεί και πέρα, οι παίκτες που έχουν ήδη παίξει το Super Bomberman R στο Switch δεν έχουν να περιμένουν κάτι διαφορετικό, εκτός ίσως από τις αναμενόμενες βελτιώσεις στον τεχνικό τομέα του παιχνιδιού, αφού τουλάχιστον η έκδοση του PlayStation 4 που δοκιμάσαμε τρέχει απροβλημάτιστα στα 60 καρέ το δευτερόλεπτο, σε Full HD ανάλυση.
Οπότε, πριν συνεχίσουμε, καλό θα ήταν να πούμε πως, όσοι έχουν παίξει το παιχνίδι στο Switch και δεν ενδιαφέρονται άμεσα να παίξουν το παιχνίδι με τον ίδιο σταθερό ρυθμό ανανέωσης αλλά με υψηλότερη ανάλυση, καλό θα ήταν να αποφύγουν εντελώς μια αγορά, η οποία δεν θα προσφέρει τίποτα περισσότερο στη συνολική εμπειρία που ενδεχομένως έχουν αποκτήσει με το παιχνίδι. Ωστόσο, υπάρχουν σίγουρα και οι παίκτες που δεν είχαν την ευκαιρία να ασχοληθούν μαζί με το παιχνίδι στο Switch, οπότε, με το παρόν κείμενο, θα κάνουμε μια προσπάθεια να τους πείσουμε να το κάνουν.
Όχι γιατί είμαστε θερμοί οπαδοί της σειράς Bomberman. Απλά, όπως αναφέραμε και πιο πριν, το Super Bomberman R είναι ένα παιχνίδι που τα έχει όλα: εθιστικό και μεγάλης διάρκειας gameplay, εύκολο χειρισμό και ακόμα ευκολότερη προσέγγιση, καθώς επίσης και άφθονο χιούμορ (τουλάχιστον στο Story Mode). Το Super Bomberman R μπορεί να προσφέρει ισόποση διασκέδαση, τόσο στο single player κομμάτι του, όσο και στο παιχνίδι πολλαπλών παικτών. Αναφορικά με το single player τμήμα και το Story Mode, το οποίο και αναμένεται να μονοπωλήσει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον των παικτών, οι βετεράνοι παίκτες της σειράς Bomberman θα αναπολήσουν τις παλιές καλές στιγμές του franchise, καθώς το κομμάτι της υπόθεσης θα τους φέρει τετ-α-τετ με παλιούς γνώριμους, οι οποίοι στρατολογούνται από τον μεγάλο «κακό» του παιχνιδιού για να φέρουν το χάος στο σύμπαν.
Οι παίκτες βιώνουν τα γεγονότα μέσα από καρτουνίστικα cutscenes, το σχεδιαστικό στυλ των οποίων αναπέμπει σε κινούμενα σχέδια τύπου Powerpuff Girls και τα οποία είναι fully-voiced. Οι διάλογοι -και, κυρίως, η αφήγηση- είναι αρκετά χιουμοριστικοί, ενώ το γενικότερο οπτικοακουστικό αποτέλεσμα των σκηνών αφήγησης είναι και το πλέον κατάλληλο για να εισάγει τους παίκτες στο ύφος των παιχνιδιών. Θα θέλαμε, ωστόσο, οι σκηνές αυτές να είναι περισσότερο «ώριμες», καθώς η συγκεκριμένη προσέγγιση είναι περισσότερο κατάλληλη για παίκτες μικρότερης ηλικίας, με τους developers να αγνοούν το γεγονός πως πολλοί από τους παίκτες που θα ενδιαφερθούν για το παιχνίδι έχουν ουσιαστικά «μεγαλώσει» παίζοντας κάποιο από τα παιχνίδια της σειράς.
Το Story Mode ουσιαστικά αποτελεί προπομπό του πυρήνα του gameplay, καθώς το παιχνίδι φέρνει σε επαφή τους παίκτες με τους διάφορους μηχανισμούς του. Οι παίκτες θα μπορούν να γνωρίσουν τα είδη των βομβών, τις ειδικές ικανότητες που προσφέρονται κατά τη διάρκεια της μάχης αλλά και τις ικανότητες των διαθέσιμων προς έλεγχο χαρακτήρων καθώς περιδιαβαίνουν 6 κόσμους, προχωρώντας από επίπεδο σε επίπεδο και αντιμετωπίζοντας τον τελικό αρχηγό που καραδοκεί στο τέλος του κάθε κόσμου.
Και, όταν με το καλό οι παίκτες ολοκληρώσουν το παιχνίδι, τότε γίνεται διαθέσιμος ακόμη ένας κόσμος, έτοιμος για εξερεύνηση. Στο σύνολό του το Story Mode θα απασχολήσει τους παίκτες για μερικές ώρες, αν και η έλλειψη ουσιαστικής πρόκλησης ακόμα και όταν παίζουμε στα υψηλότερα επίπεδα δυσκολίας θα απογοητεύσει ελαφρά. Ο βαθμός δυσκολίας έχει να κάνει καθαρά με τον αριθμό διαθέσιμων ζωών στην αρχή του κάθε παιχνιδιού, αλλά ακόμα και αν χάσουμε όλες μας τις ζωές, το παιχνίδι καταφέρνει να μας επιτρέψει να συνεχίσουμε, εκμηδενίζοντας όλες τις αρνητικές συνέπειες των τίτλων τέλους. Δεν πρέπει να φεύγει από το μυαλό μας, όμως, πως το Story Mode εκτελεί θαυμάσια την αποστολή του, αφήνοντάς μας ελεύθερους με τα modes που θα μονοπωλήσουν ουσιαστικά το ενδιαφέρον μας – το Battle Mode και το Grand Prix.
Δυο πολύ βασικά modes, τα οποία θα μας κρατήσουν πολύ απασχολημένους και δίνουν στους παίκτες την ευκαιρία να ξεκλειδώσουν επιπρόσθετο περιεχόμενο από το in-game κατάστημα του παιχνιδιού, όσο περισσότερο ασχολούνται μαζί τους. Και τα δυο αυτά modes μπορούν να προσπελαστούν τόσο με παιχνίδι ενός παίκτη (με τον παίκτη να παίζει ενάντια στην ΑΙ) όσο και με περισσότερους παίκτες. Ωστόσο, το Grand Prix mode στηρίζεται περισσότερο στο παίξιμο σε ομάδες, κάτι που συχνά μπορεί να προκαλέσει προβλήματα και σαφέστατα δεν είναι τόσο διασκεδαστικό όσο το καθαρόαιμο Battle mode. Πολλοί παίκτες αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον, βάζοντας όσο το δυνατόν περισσότερες και σωστά τοποθετημένες βόμβες, προσπαθώντας να παγιδέψουν τους αντιπάλους τους ή ακόμα και να τους αναγκάσουν να πέσουν θύματα της δύναμης των εκρήξεων που συμβαίνουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα στην αρένα.
Σε αντίθεση με το Grand Prix mode, οι κανόνες της μάχης στο Battle mode είναι πλήρως παραμετροποιήσιμοι, προσφέροντας μια εμπειρία παιχνιδιού ακριβώς όπως την επιθυμεί ο παίκτης ή οι παίκτες που θα παίξουν αναμεταξύ τους. Για παράδειγμα μπορούν να επιλέξουν αν θέλουν ή όχι να χρησιμοποιούν ειδικές ικανότητες, αν θέλουν να εμφανίζονται αντικείμενα που μπορούν να στοιχίσουν τη ζωή του παίκτη που θα τα αγγίξει, ενώ ανάμεσα σε αυτές τις επιλογές βρίσκεται και το άκρως ενδιαφέρον Revenge Cart feature, το οποίο επιτρέπει σε κάποιον παίκτη που έχασε να γυρνά πάνω σε ένα όχημα cart την πίστα, ρίχνοντας βόμβες και αποκτώντας τη δυνατότητα να επιστρέψει στο παιχνίδι αν μια από τις βόμβες που ρίχνει χτυπήσει κάποιον αντίπαλο.
Περάσαμε αρκετή ώρα παίζοντας στο συγκεκριμένο mode με παίκτες απ’ όλον τον κόσμο αλλά και σε 2-player mode και τολμούμε να πούμε πως το party κομμάτι του παιχνιδιού είναι αυτό που ουσιαστικά έχει το περισσότερο ενδιαφέρον και πολλούς, διασκεδαστικούς λόγους να ασχοληθούμε μαζί του ξανά και ξανά και ξανά. Παρ’ όλα αυτά, το συγκεκριμένο mode έχει ορισμένα προβλήματα, κάτι για το οποίο ευθύνεται καθαρά η sharing φύση του Nintendo Switch.
Αν και η έκδοση του Switch βοηθάει αρκετά το co-op στοιχείο καθώς επιτρέπει στους παίκτες να επιστρατεύσουν ένα Joy-con χειριστήριο σε ατομικό επίπεδο, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα σε έναν μεγάλο αριθμό παικτών να ασχοληθούν με το παιχνίδι, η έκδοση του PlayStation 4 υποστηρίζει το co-op μόνο αν έχουμε επενδύσει σε επιπλέον χειριστήρια. Αυτομάτως, η party εμπειρία περιορίζεται δραστικά, χωρίς ωστόσο το mode να χάνει την αίγλη του. Άλλωστε, υπάρχει πάντα και το online κομμάτι, όπου μπορούμε να παίξουμε με παίκτες από όλον τον κόσμο. Όπως όμως συμβαίνει αρκετά συχνά με τα online τμήματα των παιχνιδιών, ο κάθε παίκτης αναμένεται να συναντήσει ορισμένα ζητήματα.
Το πρώτο και βασικό ζήτημα αφορά στο matchmaking. Αντιμετωπίσαμε πολλές φορές το πρόβλημα της αναμονής για αρκετή ώρα, προκειμένου να συνδεθούμε σε ένα δωμάτιο και να αρχίσουμε να παίζουμε. Αυτό πιθανότατα οφείλεται σε προσπάθεια που κάνει το παιχνίδι να μας συνδέσει με μακρινούς servers του εξωτερικού, κάτι που αρκετές φορές προκαλεί και παραδοσιακά προβλήματα lag και έλλειψης συγχρονισμού κινήσεων. Η έλλειψη μεγάλης μερίδας ενεργών παικτών μας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση δεδομένου μάλιστα ότι τα εν λόγω modes μπορούν να παιχτούν πολύ πιο καλά σε διαδικτυακό περιβάλλον, παρά συνεργατικά, μπροστά από την ίδια κονσόλα.
Ίσως όμως το πρόβλημα μπορεί όντως να ευθύνεται στην έλλειψη αρκετών παικτών. Ίσως το πρόβλημα μπορεί να υφίσταται λόγω της επιλογής ορισμένων παικτών να απέχουν συνειδητά από αυτό το παιχνίδι. Άλλωστε, τα επιχειρήματα της ΚΟΝΑΜΙ στην προσπάθειά της να προωθήσει το παιχνίδι είναι ότι οι παίκτες μπορούν να απολαύσουν την αυθεντική εμπειρία Bomberman με γραφικά υψηλής ανάλυσης. Όλα όσα αναφέραμε συνθέτουν τα χαρακτηριστικά ενός αρκετά ενδιαφέροντος και όμορφου παιχνιδιού, το οποίο μπορεί να χαρίσει πολλές ώρες διασκέδασης και που συνεχίζει επάξια το όνομα της σειράς Bomberman.
Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στο τιμόνι της ανάπτυξης του παιχνιδιού βρίσκονται άνθρωποι που έχουν δουλέψει παλιότερα σε παιχνίδια της σειράς που είχαν αναπτυχθεί από την Hudson, κάτι που από μόνο του αποτελεί εγγύηση για την ποιότητα του τίτλο στο σύνολό του. Ωστόσο, όσοι έχουν μια εικόνα από την έκδοση για Switch, θα απογοητευτούν αν περιμένουν να δουν κάτι περισσότερο για την έκδοση για τις οικιακές κονσόλες. Το γεγονός ότι, με εξαίρεση κάποια αποκλειστικά skins, το υπόλοιπο περιεχόμενο είναι ίδιο και απαράλλαχτο, χωρίς κάποιο επιπλέον κίνητρο για επαναγορά, αποτελεί και το βασικό εμπόδιο αγοράς του παιχνιδιού. Οπότε, και εμείς, προτείνουμε ανεπιφύλακτα τον τίτλο για τους νέους παίκτες. Οι υπόλοιποι, καλό είναι να σκεφτούν αν τα καθαρά γραφικά αποτελούν λόγο επαναγοράς ενός παιχνιδιού που έχουν ήδη παίξει.
Το review βασίστηκε στην έκδοση του παιχνιιού για το PS4.
