Video review που περιλαμβάνει και giveaway μιας Collector’s edition.
Αρκετά διαφορετικό από ό,τι συνηθίζουμε στο GameOver.gr είναι το review που ετοιμάσαμε για το World of Warcraft: Battle for Azeroth. Ο υπογράφων το κείμενο, μετά από ένα μήνα παρέα με το καινούργιο expansion του πιο δημοφιλούς MMO όλων των εποχών, ετοίμασε ένα video review, εντός του οποίου σχολιάζει όλα όσα είδε εντός του Battle for Azeroth. Μια περίληψη του κειμένου που χρησιμοποιήθηκε για το video review μπορείτε να βρείτε παρακάτω, μαζί με τα θετικά και αρνητικά στοιχεία και, φυσικά τη βαθμολογία μας. Ωστόσο, όλες οι πληροφορίες, αναλυτικά, βρίσκονται στο video που θα βρείτε στο τέλος του άρθρου. Τέλος, μην ξεχάσετε να δηλώσετε συμμετοχή για να διεκδικήσετε μια Collector’s Edition του παιχνιδιού, που προσέφερε η Blizzard στο GameOver για την κοινότητά μας.
Το gaming περιβάλλον αλλάζει, μπαίνουν μηχανισμοί και στοιχεία στα παιχνίδια που, κανονικά, θα έπρεπε να κάνουν το WOW να δείχνει σαν gaming απολίθωμα περασμένης δεκαετίας, και όμως η Blizzard βρίσκει πάντα τον τρόπο, καβαλιστικής φύσεως μπορεί να πει κάποιος, να κρατάει τον πυρήνα των παικτών σταθερό και να εκτοξεύει το ενδιαφέρον σε ασύλληπτα επίπεδα για τον ανταγωνισμό, ενώ το hype που το συνοδεύει θυμίζει φουσκωμένο χείμαρρο, που συμπαρασύρει τα πάντα στο ξέσπασμά του. Όπως έχουμε πει και άλλες φορές, το WOW συγκρίνεται μόνο με τον εαυτό του και οι αλλαγές που γίνονται αξιολογούνται έχοντας αναφορά το ίδιο το παιχνίδι, χωρίς να υπάρχει ανάγκη σύγκρισης με άλλους τίτλους (online ή και μη), που μπορεί στο ενδιάμεσο να έχουν εξελίξει με τον Α ή Β τρόπο το πώς αντιλαμβανόμαστε το gaming.
To BFA είναι ένα διεκπαιρεωτικό expansion, είναι από αυτά που χρειάζονται για αναζωπυρωθεί το ενδιαφέρον το παικτών και να δοθεί η απαραίτητη τονωτική ένεση στην υφιστάμενη player base. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δεν αφήνουμε να εννοηθεί πως το expansion στερείται όγκου καινούριου περιεχομένου, μα πως οι αλλαγές σε βασικές αρχές του gaming οικοσυστήματος του παιχνιδιού είναι εμφανώς λιγότερες από αυτές του Legion, το οποίο πραγματικά αναμόρφωσε παγιωμένα gameplay θεμέλια και έχτισε επάνω σε φρέσκες και πιο user friendly ιδέες.
Η ιστορία μας ξεκινά μετά τον επίλογο του legion, που βρήκε τον Sargeras φυλακισμένο από το Pantheon, έχοντας όμως προλάβει να δώσει ένα τρομερό χτύπημα με το τιτάνιο ξίφος του στον κόσμο του Azeroth, πληγώνοντάς τον σχεδόν θανάσιμα. Με το αρχετυπικό σύμβολο κίνδυνου, που ακολουθεί του παίκτες από τα πρώτα βήματά τους στον κόσμο του Warcraft, τη Legion δηλαδή, προσωρινά μάλλον εξουδετερωμένοη η Blizzard κάνει μια στροφή στα βασικά του παιχνιδιού, ξαναζεσταίνοντας την εχθρά μεταξύ των δυο ανταγωνιστικών φατριών, στα πλαίσια της κατοχής και εκμετάλλευσης του Azerite.
Η αλήθεια είναι πως για δοθεί έρεισμα για την έντονη αυτή φιλονικία, χρειάστηκε να κάνουν τη Sylavanas να δράσει απάνθρωπα και απερίσκεπτα, σαν να φαίνεται με το ζόρι προσπάθεια δημιουργηθεί ένας archivillain για καλυφθεί η θέση του Sargeras. Δε ξέρουμε που θα καταλήξει τελικά η ιστορία, αν και υπάρχουν κάποιες ομοιότητες με αυτήν του Gromm Hellscream, αλλά τo το σίγουρο είναι πως μεγάλη μερίδα των παικτών της horde δε νιώθει άνετα να εξυπηρετεί τα σχέδια μιας ηγέτιδας που φαινομενικά έχει γείρει από τη γκρίζα ηθική που κινούνται συνήθως οι factions, στο κατάμαυρο.
Οι παίκτες των δύο factions κατά τη διάρκεια του ομαλού και με σωστό pacing level-up, κινούνται προς τρεις διαφορετικούς, μα πολλές φορές διασταυρούμενους στόχους. Την επίλυση των προβλημάτων στην αντίστοιχη περιοχή τους -Kul’triras για Alliance και Zandalar για Horde- την δολιοφθορά του αντιπάλου στην περιοχή του και την, ουδέτερης φύσης, επούλωση του Azeroth από την πληγή του Sargeras. Τα quest lines συνεχίζουν, ακολουθώντας τη λογική του Legion, να είναι τεράστια, βάζοντας ξανά τα cutscenes στα πλαίσια της αφήγησης, αλλα μην περιμένετε τίποτα τρομερές αλλαγές στη λογική επίλυσης των, αφού κάτι τέτοιο θα απαιτούσε ξήλωμα ολοκλήρου του παιχνιδιού για να επιτευχθεί.
Τα Αrtifacts από το προηγούμενο expansion θυσιάστηκαν για να μειωθεί η επιρροή της καταστροφής του Sargeras, παραχωρώντας τη θέση σε ένα μεταγιόν, το Heart of Azeorth, που με τη σειρά του δίνει την δυνατότητα στον παίκτη να έχει πρόσβαση στα traits εξπολισμών με το χαρακτήρα Azerite Armors. Όπως και στο Legion, η Azerite μπάρα αποτελεί τυράκι για να συνεχιστεί το leveling, αφού φτάσουμε στο cap των 120, μέσω της ανάπτυξης αυτών των κομματιών εξοπλισμού.
Δυστυχώς οι κλάσεις, των οποίων τις αλλαγές θεωρούμε μάταιο να σχολιάσουμε στα πλαίσια ενός review, δεν παίρνουν καινούριο tier ικανοτήτων, μειώνοντας κάπως την ανυπομονησία να κάνουμε “ντινγκ” στο 120. Το κενό αναπληρώνει ένα σετ 4 ικανοτήτων διαθέσιμων για το pvp,όπως και για το pve αν αποφασίσουμε να ενεργοποιήσουμε το War Mode, σε μια προσπάθεια της Blizzard να τσιγκλήσει του παίκτες, ώστε να μεταφερθεί η έχθρα των φατριών στον ανοικτό κόσμο. Κοινώς, παύει να υπάρχει ο διαχωρισμός των σερβερς σε PVE και PVP και πλέον περνάει στη διακριτική ευχέρεια του παίκτη να ανοίξει λογαριασμούς με τους απέναντι.
Δεύτερη μεγάλη αλλαγή και ταυτόχρονα εισαγωγή καινούριου mode είναι τα island expeditions, όπου μπορείτε με άλλα δύο άτομα να ξεχυθείτε σε εξωτικά νησιά, στο κυνήγι του πολυτίμου αζερίτη. Είτε εναντίον της ΑΙ, είτε εναντίον άλλων παικτών, βρίσκουμε ακόμα ένα mode, που πάει να μπλέξει το PVE με το PVP. Στο τομέα του PVP, πέραν της δραματικής αλλαγής μέσω του war mode (και κυρίως της διαθεσιμότητας ευθύς εξαρχής των Honor talents), έχουμε την εμφάνιση της conquest μπάρας, που μετράει την απόδοση μας σε διάφορες εκφάνσεις του PvP και ανταμοίβει του παίκτες στο τέλος αν έπιασαν το στόχο. To prestige level ενοποιείται, πλέον, ανά account για όλους του χαρακτήρες ενός λογαριασμού, ενώ πλέον δίνεται η δυνατότητα να πάρει κάποιος παίκτης queue ξεχωριστά στα epic battlegrounds (π.χ. Alterac Valley) και ξεχωριστά για τα πιο συγκεντρωμένα και μαζεμένα τύπου Warsong, ώστε να βρίσκεται σε πεδίο μάχης που ταιριάζει με τη διάθεση και τα γούστα του.
Η πιο πρόσφατη εισαγωγή Mode στο παιχνίδι έγινε στο τελευταίο patch, με τα Warfront, ένα PvE mode που θέλει να δέσει το WOW με τις RTS ρίζες του. Εστιάζει στη διαμάχη των factions για την κατοχή στρατηγικών περιοχών (με πρώτη το Arathi Highlands), με το αντίστοιχο 20-man instance να γίνεται διαθέσιμο για αυτές εκ περιτροπής και αφού συμπληρώσουν τα απαραίτητα server-wide contributions.
Όπως καταλάβατε, έχουμε πόλεμο, και στον πόλεμο οφείλουμε να αναζητήσουμε νέους συμμάχους. Το ρόλο αυτό έχουν αναλάβει οι 8 καινούριες φυλές, ουσιαστικά reskin των ήδη υπαρχουσών, η διαθεσιμότητα των οποίων κρύβεται πίσω από διάφορες reputation απαιτήσεις. Για παράδειγμα, τα Nightborne Elf χρειάζονται την ολοκλήρωση της Insurrection Campaign και να είναι κάποιος exhalted με τους Nightfallen. H ικανοποίηση αυτών των απαιτήσεων μπορεί να πληρωθεί account wide, ασχέτως αν ο χαρακτήρας που το ολοκλήρωσε ανήκει στη Horde ή την Alliance. Θα ξεκινούν από level 20, δε δέχονται τεχνητό boost και έχουν τη δική τους Heritage armor.
Για το τέλος έμεινε το καμάρι του WOW, η κορωνίδα της όλης game play εμπειρίας και η πεμτπουσία της απόλαυσης στον κόσμο του Azertoth. Τα 5-man dungeon -και τα μεγαλυτερα raids οσονούπω- αποτελούν ακόμα μια φορά το δυνατό χαρτί που δίνει η Blizzard στους παίκτες, με πολλαπλά επίπεδα δυσκολίας και πρόκλησης, φανταστικά settings, περίπλοκα και ακόμα πιο απαιτητικά boss battles
Το Battle for Azeroth αφήνει μια αίσθηση επάρκειας. Επάρκεια με την έννοια πως έχει όλα τα στοιχεία για να κρατήσει τη βάση απασχολημένη με την αγαπημένη της ασχολία, άλλα τολμάει ελάχιστα σε σχέση με τον προκάτοχό του και δείχνει λίγο βολεμένο και επαναπαυμένο. Κεφαλαιοποιεί επάνω στις αλλαγές του Legion, άλλα δε δίνει το κάτι παραπάνω, το εξτρά καρύκευμα, ώστε να σε πιάσει με τη μια από το λαιμό και να σε σαγηνεύσει. Χωρίς να υπάρχει κάτι κραυγαλέα απαράδεκτο ή κακο, λίγο η έλλειψη φαντασίας στην τροπή της ιστορίας, λίγο η έλλειψη μιας καινούριας κλάσης και ταλέντων, λίγο η χλιαρή ανταπόκριση στα καινούρια modes, κάνουν το BFA να φαίνεται ελαφρώς πλαδαρό, σαν κάποιον που έχει παρατήσει το γυμναστήριο και απλά διατηρείται σε ανεκτή φυσική κατάσταση ή σαν το μαθητή που διαβάζει τόσο ώστε να είναι απλά καλός.
