Η προσπάθεια μετράει.
Πώς να αποφύγουμε τις συγκρίσεις όταν υπάρχει ένα παντοδύναμο μονοπώλιο που ξαφνικά βρίσκει τον πρώτο του αντίπαλο μετά από χρόνια; Ιστορίες σαν αυτή του Δαυίδ με τον Γολιάθ πάντα προσελκύουν το ενδιαφέρον. Βέβαια, δεν θυμόμαστε ο μικρός Δαυίδ να είχε από πίσω του έναν καλοντυμένο μάνατζερ να τον προωθεί – ας τον πούμε ΕΑ – αλλά το πιάνετε το νόημα. Αναγκαστικά, το NBA Live 19 έρχεται σε σύγκριση με το ΝΒΑ 2Κ19 σε ό,τι κι αν κάνει, και φυσικά αυτή η σύγκριση πρέπει να έρχεται, κατά τη γνώμη μας, όταν ο πήχης βρίσκεται τόσο ψηλά. Το ίδιο γίνεται και όταν θέλουμε να δούμε πόσο πραγματικά καλός είναι ένας παίκτης που ξεχωρίζει – για παράδειγμα, ο Kobe και ο LeBron πάντα θα εξυμνούνται αλλά πάντα θα έρχονται και σε μια μοιραία σύγκριση με την κορυφή, τον “His Airness”, Michael Jordan.
Ας ξεκαθαρίσουμε από νωρίς αυτό που οι περισσότεροι περίμεναν ούτως ή άλλως, ότι το NBA Live 19 είναι πολύ πίσω από τον ανταγωνισμό σε πολλούς τομείς. Ταυτόχρονα όμως, σε καμία περίπτωση δεν είναι προϊόν Β’ διαλογής, έχει γίνει σοβαρή δουλειά και έχει πραγματικό λόγο ύπαρξης. Πέρα από το τι κάνει και τι δεν κάνει – θα τα αναλύσουμε παρακάτω – καταφέρνει και μόνο με την παρουσία του κάτι πολύ, πολύ σημαντικό: προσφέρει πολυφωνία σε έναν χώρο με ένα αποδεδειγμένα επικίνδυνο, σχεδόν τοξικό μονοπώλιο.
Πολλά από τα πράγματα που προσπαθεί να κάνει δεν είναι κάτι το πραγματικά ιδιαίτερο ή πετυχημένο, αλλά ακριβώς επειδή είναι κάτι διαφορετικό και φρέσκο, αυτά τα πράγματα καταφέρνουν να δημιουργήσουν έναν ενθουσιασμό, έστω τις πρώτες ώρες. Η 2Κ έχει επιλέξει ένα συγκεκριμένο τρόπο ρεαλιστικής προσέγγισης του αθλήματος, ο οποίος ναι μεν εκτελείται υποδειγματικά, αλλά παραμένει συγκεκριμένος εδώ και χρόνια. Το NBA Live έρχεται για να μας προσφέρει μια άλλη οπτική, με μια ευχάριστη αλλαγή σε ένα πιο ανάλαφρο, γρήγορο, λιγότερο αυστηρό και αισθητά πιο casual gameplay. Εντάξει, προφανώς και δεν έχει ούτε κατά διάνοια το βάθος του 2Κ (ούτε φαίνεται να στοχεύει εκεί), αλλά βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή, και οι πειραματισμοί είναι φυσικοί και καλοδεχούμενοι.
Πολλά δύσκολα καλάθια μπαίνουν εύκολα και φοβερές τρίπλες γίνονται με τεράστια συχνότητα, τα layups και γενικά οι κινήσεις μέσα στη ρακέτα καταλήγουν σχεδόν πάντα σε καλάθι ενώ οι σωματικές επαφές είναι πολύ λιγότερο αισθητές. Πολύ γρήγορα γίνεται αντιληπτό ότι η ΕΑ δεν στοχεύει σε προσομοίωση του αθλήματος, και κυρίως θέλει να το κάνει προσβάσιμο, εντυπωσιακό και διασκεδαστικό, οριακά arcade.
Βέβαια, το gameplay γενικότερα έχει μεγάλη έλλειψη αίσθησης ειδικού βάρους σε πολλές φάσεις, χωλαίνει σε ροή και λεπτομέρειες, τα physics κάποιες φορές αψηφούν τη… φυσική και φανερώνουν μια αίσθηση scripting, και αν υπάρχουν παράπονα για input lag και καθυστερήσεις στο 2Κ, μπορείτε να φανταστείτε τι γίνεται εδώ. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει περίπτωση να καταφέρει να κάνει κάποιος κλέψιμο, αφού η καθυστέρηση είναι τεράστια από τη στιγμή που αντιλαμβανόμαστε τι κίνηση πρόκειται να κάνουν οι αντίπαλοι παίκτες, και μέχρι να πάρει το σήμα ο παίκτης μας, έχει ήδη πεταχτεί σε άκυρο χρόνο ενώ οι αντίπαλοι έχουν κάνει βόλτα προς το καλάθι. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τα μπλοκ.
Η συνταγή που υπάρχει βασίζεται σε καλές ιδέες, κάνει κάποια νέα πράγματα αλλά αυτή τη στιγμή δεν υλοποιείται όσο καλά θα θέλαμε και έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης. Υπάρχουν βέβαια και κάποια πράγματα που κάνει το Live 19, τα οποία εκτός από το να φέρνουν μια φρεσκάδα, είναι πραγματικά ευχάριστα και καλοδεχούμενα. Αρχικά, με το καλημέρα η ΕΑ κάνει κάτι που η 2Κ δεν έκανε καιρό τώρα, και αυτό είναι να φέρει το WNBA, το γυναικείο ΝΒΑ δηλαδή στον χώρο των βιντεοπαιχνιδιών για πρώτη φορά.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι η ΕΑ ήταν αυτή που έκανε κάτι παρόμοιο και με τις γυναικείες ομάδες ποδοσφαίρου. Υπάρχουν επίσης αρκετές φρέσκιες λεπτομέρειες, όπως παίκτες να πέφτουν πάνω στους καμεραμάν μετά από μια δυνατή φάση, επιλογές τρόπων πανηγυρισμού μετά από μεγάλα καλάθια, αλλά και αμυντικούς που βρίσκονται στα πατώματα με μεγάλη συχνότητα μετά από ντρίπλες. Δείχνει με βελάκια και γραμμές για να βοηθήσει τον παίκτη, προτείνει συστήματα, κάνει κινήσεις από μόνο του. Γενικά, δίνει την εντύπωση ότι προσπαθεί -και σε μεγάλο βαθμό καταφέρνει- να παρουσιάσει κάτι φρέσκο, παρά τα αρκετά στραβοπατήματα.
Η παρουσίαση γενικότερα, παρά το όνομα του ESPN, είναι φτωχή μπροστά στο γυαλιστερό υπερθέαμα του 2Κ, με περιγραφή ως επί το πλείστον αδιάφορη και χωρίς ιδιαίτερο βάρος, ενώ σίγουρα λείπει και η ίδια φυσικότητα με την οποία παρουσιάζεται ο κάθε αγώνας. Κάτι επίσης ενοχλητικό που παρατηρήσαμε είναι ότι τα σφυρίγματα των διαιτητών δεν ακούγονται, με αποτέλεσμα να δημιουργείται σύγχυση για το τι συμβαίνει σε κάποιες φάσεις. Ωστόσο, έχουν ενδιαφέρον οι νέες λήψεις και οι κάμερες των αγώνων αλλά και τα πιο αναλυτικά highlights με halftime show και κατηγορίες όπως «Top 3 Plays», «Ποιος παίκτης ήταν κρύος» και άλλες. Επίσης, είναι πολύ καθαρά και όμορφά τα μενού – UI και καλοστημένα τα γραφήματα. Είναι το ελάχιστο που περιμέναμε από την ΕΑ, και φυσικά δεν απογοητεύει καθόλου ως συνήθως.
Φυσικά, το NBA Live είναι ένας πλήρης τίτλος με πληθώρα από modes. Τα Franchise modes φυσικά δεν έχουν το ίδιο βάθος με το 2Κ, αλλά προσφέρουν και αυτά το λιθαράκι τους. Υπάρχουν και πολλές Street διοργανώσεις ενώ η ΕΑ -αναμενόμενα- έφερε μαζί της και το μεγάλο trademark όνομα, Ultimate Team, το οποίο προς το παρόν λειτουργεί μεν, αλλά θέλει δουλειά για να θυμίζει τα επίπεδα εθισμού του UT στο FIFA. Γενικότερα, τα περισσότερα modes υπάρχουν, αλλά έχουν ακόμη χρόνο για να γίνουν πραγματικά καλά και να προσφέρουν ουσιαστικά στο πακέτο. Η ΕΑ επίσης έχει πιάσει το πόσο πολύ κόσμο ενδιαφέρει η Καριέρα, και δίνει το μεγαλύτερο βάρος και φέτος στην Καριέρα της με τίτλο «The One».
Ξεκινά με διαφορετικές βάσεις, περνάει από το μπάσκετ των δρόμων και των τουρνουά σε πόλεις του εξωτερικού, μη εστιάζοντας φυσικά σε κινηματογραφικά στοιχεία και ξεχωριστή ταυτότητα του πρωταγωνιστή. Φροντίζει όμως να προσφέρει ένα ευχάριστα διαφορετικό σύστημα εξέλιξης, με πολλές επιλογές για τους παίκτες και χωρίς να κρύβει microtransactions που μπλοκάρουν τη διασκέδαση σε ένα παιχνίδι που έχει ήδη πληρωθεί κανονικότατα από τον καταναλωτή. Ο παίκτης μπορεί από την αρχή κιόλας του παιχνιδιού να πάει στο ένας-με-έναν απέναντι σε σουπερστάρς όπως ο Joel Embid και ο James Harden. Για να κάνει κάποιος κάτι τέτοιο στο απέναντι στρατόπεδο θα πρέπει να έχει αυτοκτονικές τάσεις αν ο παίκτης του δεν είναι τουλάχιστον 80+ rating.
Τέλος, πρέπει να ρίξουμε φως και σε μια ακόμη πτυχή του νοήματος πίσω από την επιστροφή του NBA Live. Δεν είναι μυστικό ότι η 2Κ με το μονοπώλιό της τα τελευταία χρόνια, εκμεταλλεύτηκε τον πεινασμένο για μπάσκετ κόσμο, ο οποίος τώρα θα έχει τουλάχιστον την δυνατότητα μιας κάποιας εναλλακτικής. Βέβαια, το έκανε προσφέροντας ταυτόχρονα ένα υπερπλήρες μπασκετικό πακέτο που δεν σήκωνε πολλά παράπονα, αλλά το ένα δεν ακυρώνει το άλλο. Βλέπετε, δεν είναι ότι περιμένουμε την ΕΑ με τα δισεκατομμύρια του Ultimate Team να μας σώσει από τα microtransactions.
Αλλά από την κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή, και παίρνοντας υπόψη βασικούς κανόνες της αγοράς, μόνο καλό θα κάνει η αύξηση του ανταγωνισμού ώστε να επωφεληθεί το αγοραστικό κοινό. Ναι, το παιχνίδι βρίσκεται πολύ πίσω από τον ανταγωνισμό, αλλά για λόγους που αναλύσαμε και για άλλους που δεν χρειάζεται να αναλύσουμε περισσότερο, αυτή τη στιγμή είναι παραπάνω από καλοδεχούμενο.
Προς το παρόν σημασία έχει ότι το Live επιστρέφει και κάνει την παρουσία του αισθητή με μια ΑΑΑ κυκλοφορία. Το σημαντικότερο, όμως, που κρατάμε φέτος είναι ότι πράγματι υπάρχει χώρος για το NBA Live σαν σειρά. Δεν υπάρχει απλά για να υπάρχει, αλλά έχει κάτι δικό του να πει και να προσφέρει, ακόμη και αν χρειάζεται χρόνο ακόμη για να γίνει πραγματικά ανταγωνιστικό.
Γνώμη μας είναι πως δεν έχει νόημα να μπει στα “simulation” χωράφια που ήδη κυριαρχεί το παντοδύναμο 2Κ, αφού ούτως ή άλλως δεν πρόκειται να το κάνει καλύτερα. Αντιθέτως, το μέλλον της σειράς βρίσκεται σε ένα διαφορετικό, πιο γρήγορο, εντυπωσιακό και άμεσο μπάσκετ, ελαφρώς πιο διασκεδαστικό και πάντα με την σφραγίδα της έμπειρης πλέον ΕΑ. Όλα τα παραπάνω, φυσικά, θα έχουν σημασία μόνο εάν το εγχείρημα που φαίνεται να χτίζεται με το Live 19, συνεχιστεί σε βάθος χρόνου.
Το review βασίστηκε στην έκδοση του παιχνιδιού για το PS4.
