Ίσως το καλύτερο Mario Party game… αλλά με περιορισμούς.
Multiplayer και Nintendo στις μέρες μας δεν ακούγεται ως ένας συνδυασμός λέξεων που μπορεί να σημαίνει κάτι για τους παίκτες που αρέσκονται στο να σπαταλούν ώρες παίζοντας multiplayer παιχνίδια. Πιθανότατα αυτό συμβαίνει γιατί ο όρος «παιχνίδι πολλαπλών παικτών» είναι περισσότερο συνυφασμένος με την έννοια του ανταγωνιστικού παιχνιδιού. Ακόμα και τα παιχνίδια της σειράς Pokémon ή τα πιο πρόσφατα παιχνίδια της σειράς Mario Kart, τα οποία εξ ορισμού έπρεπε να θεωρούνται πολλαπλού παιχνιδιού, χάνουν την αίγλη τους μπροστά σε δημοφιλή FPS multiplayer παιχνίδια. Είναι γεγονός ότι οι τίτλοι της Nintendo που παρέχουν multiplayer δυνατότητες δεν αντέχουν αρκετά στο πέρασμα του χρόνου, με την εταιρεία να θεωρείται επαΐων στη δημιουργία εξαιρετικών single player εμπειριών.
Ένας χαρακτηρισμός που ακούγεται άδικος, καθώς η Nintendo και η Hudson ήταν αυτές που έθεσαν τις βάσεις για τη δημιουργία διασκεδαστικών party παιχνιδιών που παίζονται από πολλούς παίκτες, με προπομπό τη σειρά Mario Party. Μια σειρά τίτλων η οποία μετράει δέκα παιχνίδια σε κονσόλες, δύο σε φορητές και ένα πρόσφατο spin-off. Μια σειρά με πολλά σκαμπανεβάσματα, με εξαιρετικές εισαγωγές αλλά και με παιχνίδια που δεν διακρίθηκαν ιδιαίτερα για το περιεχόμενό τους. Όλα αυτά τα παιχνίδια, όμως, έχουν έναν κοινό παρονομαστή: την καθαρή διασκέδαση και μια εμπειρία παιχνιδιού που μπορεί τόσο να προσπελαστεί από τα μέλη μιας οικογένειας όσο και από μια παρέα φίλων που θέλει να διασκεδάσει, χωρίς απαραίτητα αυτό να περιλαμβάνει το στοιχείο του ανταγωνισμού.
Τα παιχνίδια της σειράς Mario Party διακρίνονται εν μέρει για το στοιχείο της τύχης αλλά και για το στοιχείο των γρήγορων αντανακλαστικών στα mini-games. Και αυτά τα δυο χαρακτηριστικά το Super Mario Party τα δανείζεται και τα αξιοποιεί στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, δίνοντάς μας μια εξαιρετική εμπειρία, η οποία, δυστυχώς, υποβαθμίζεται από άλλες ατυχείς επιλογές. Ας πιάσουμε, ωστόσο, τα πράγματα από την αρχή. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως το Super Mario Party θα μπορούσε να αποτελέσει ένα κομβικό σημείο στα παιχνίδια της σειράς, ένα παιχνίδι που θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί reboot. Είναι το παιχνίδι που οι developers προσπάθησαν να κάνουν ένα «ξεκαθάρισμα», να κρατήσουν τα στοιχεία εκείνα που είναι πιο ωφέλιμα για τη σειρά, πιο διακεδαστικά και να χτίσουν πάνω σε αυτά.
Η αλήθεια είναι πως, εκτός κάποιων εξαιρέσεων, τα παιχνίδια της σειράς Mario Party ήταν και πόλος έλξης mini-games που δοκίμαζαν τις gimmick δυνατότητες και τεχνολογίες κάθε πλατφόρμας που τα υποδέχονταν. Το αν η εφαρμογή των τεχνολογιών ήταν επιτυχής ή όχι, είναι κάτι που πρέπει να το κρίνουν οι ίδιοι οι παίκτες. Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να σημειωθεί πως το Super Mario Party δεν ξεφεύγει από αυτό το καλούπι. Ο σχεδιασμός και το gameplay έχει βασιστεί επάνω στα μοναδικά χαρακτηριστικά του Nintendo Switch και αρκετά από τα mini-games επωφελούνται τόσο από την ασύρματη σύνδεση της ταμπλέτας με άλλες ταμπλέτες, όσο και από το παιχνίδι με πολλά Joy-Cons, τα οποία και επιτρέπουν σε έναν μεγαλύτερο αριθμό παικτών να συμμετάσχει σε επιτραπέζιες αναμετρήσεις.
Και ο λογαριασμός δεν σταματάει εδώ. H HD δόνηση προκαλεί ένα ευχάριστο ξάφνιασμα όταν και όπου υπάρχει, ενώ τα motion controls που απαιτούν τόσο κάποια modes όσο και κάποια από τα mini-games λειτουργούν εξαιρετικά στο μεγαλύτερο κομμάτι τους, με τη σύνδεση Bluetooth μεταξύ κονσόλας και χειριστηρίων να διακόπτεται ελάχιστες φορές λόγω της απόστασης ή της λανθασμένης γωνίας. Ο μεγαλύτερος κορμός των 75+ μοναδικών mini-games, που ελάχιστα θυμίζουν mini-games προηγούμενων τίτλων, δεν απαιτεί από τους παίκτες να κάνουν πολύπλοκες κινήσεις ή να πατούν πολλά πλήκτρα για να παίξουν, κάνοντας το κομμάτι του χειρισμού μια άκρως εύκολη υπόθεση, η οποία μπορεί να έχει μόνο θετικά. Ο παίκτης δεν χρειάζεται να ανησυχεί για περίπλοκο χειρισμό, ακόμα και αν αυτός έχει να κάνει με απλά mini-games. Το μόνο που χρειάζεται είναι να καταλάβει τις οδηγίες όπως αυτές παρουσιάζονται μέσω ενός πεντακάθαρου και ξεκάθαρου βίντεο και όχι μέσω ενός χρονοβόρου Practice mode και να αρχίζει να παίζει.
Από άποψη περιεχομένου, το Super Mario Party είναι πραγματικά πολύ, πολύ μεγάλο. Οι μέρες όπου το μεγαλύτερο κομμάτι του gameplay στηριζόταν επάνω στο παιχνίδι σε έναν μόνο επιτραπέζιο πίνακα έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Το Super Mario Party περιλαμβάνει τρία διαφορετικά modes για παιχνίδι, με αρκετό περιεχόμενο που μπορεί και υποστηρίζει ώρες παρεϊστικης διασκέδασης. Οι επιτραπέζιοι πίνακες επιστρέφουν μέσω του Mario Party mode, το οποίο αυτή τη φορά περιλαμβάνει τρεις διαφορετικούς πίνακες, ο καθένας με το δικό του σχεδιασμό και, φυσικά, με τα δικά του μυστηριώδη τετράγωνα, εκπλήξεις αλλά και παγίδες. Ο στόχος, όμως, είναι ο ίδιος, όπως και σε όλα τα προηγούμενα Mario Party παιχνίδια: να παίξουμε έναν συγκεκριμένο αριθμό γύρων, μέχρι να ανακηρυχθεί νικητής αυτός που θα έχει καταφέρει να συγκεντρώσει τον μεγαλύτερο αριθμό αστεριών.
Και όταν οι παίκτες θα έχουν ολοκληρώσει με επιτυχία έναν αγώνα και στους τρεις διαθέσιμους πίνακες, θα μπορούν να ξεκλειδώσουν ακόμα έναν τελευταίο, για μεγαλύτερη πρόκληση και, φυσικά, ακόμα μεγαλύτερη διασκέδαση. Αυτό που κάνει, ωστόσο, το παιχνίδι στο Mario Party mode να ξεχωρίζει στο νέο παιχνίδι της σειράς είναι το Ζάρι Χαρακτήρα (Character Dice). Για πρώτη φορά δίνεται η δυνατότητα σε έναν χαρακτήρα να ρίξει το δικό του, προσωπικό ζάρι, αντί να ρίξει το κανονικό. Ο παράγοντας «τύχη» παίζει σημαντικό ρόλο εδώ, καθώς το ρίξιμο μπορεί είτε να φέρει μια αρκετά μεγάλη ζαριά, είτε μπορεί να κοστίσει στον παίκτη. Για παράδειγμα, παίζοντας με τον Waluigi και τον Wario, διαπιστώσαμε πως με μια ριξιά μπορούν να μετακινηθούν επτά τετράγωνα, αλλά μπορούν και να χάσουν νομίσματα.
Πέρα από την τύχη, ωστόσο, το Ζάρι Χαρακτήρα μπορεί να προσδώσει και μια μορφή στρατηγικής στο παιχνίδι, η οποία μπορεί να κάνει τη διαφορά στον παίκτη που θέλει να φτάσει όσο το δυνατόν πιο κοντά σε ένα αστέρι, κάτι που μέχρι τώρα γινόταν (εν μέρει) μόνο μέσω της σωστά υπολογισμένης χρήσης των αντικειμένων που μπορούσε να αποκτήσει τριγυρνώντας μέσα στον πίνακα. Άλλα διαθέσιμα modes παιχνιδιού αποτελούν το Sound Stage και το River Survival. Το Sound Stage είναι μια διασκεδαστική και σωστά εκτελεσμένη μείξη mini-games, του HD rumble και της motion control τεχνολογίας. Με το Joy-con χειριστήριο ανά χείρας οι παίκτες συμμετέχουν σε μια σειρά από mini-games όπου απαιτείται η εκτέλεση των σωστών κινήσεων-χειρονομιών και την κατάλληλη ακριβώς στιγμή, έτσι ώστε να κερδίσουν το μέγιστο αριθμό πόντων.
Βοηθός στη διατήρηση του ρυθμού και την εκτέλεση κινήσεων-χειρονομιών ακριβείας είναι το HD rumble του Joy-con, το οποίο δονείται όταν και όποτε πρέπει, επιτρέποντάς μας να διατηρούμε τον έλεγχο του παιχνιδιού ανά πάσα στιγμή. Το συγκεκριμένο mode παρέχει τη δυνατότητα remix play, το οποίο αυξάνει τον αριθμό και την ένταση των mini-games με τα οποία παίζουμε, ενώ σταδιακά γίνονται διαθέσιμα και άλλα επίπεδα δυσκολίας, τα οποία και ανεβάζουν την πρόκληση ακόμα περισσότερο. Όσον αφορά στο River Survival mode, θα μπορούσαμε να πούμε πως πρόκειται για το ιδανικότερο co-op mode που μπορεί να παράσχει το παιχνίδι. Μέχρι και τέσσερις παίκτες μπορούν να μπουν σε μια βάρκα, η οποία κυλάει στα ορμητικά νερά ενός ποταμού.
Με το ρολόι να μετρά αντίστροφα και με το σημείο τερματισμού να βρίσκεται αρκετά μακριά, οι παίκτες πρέπει να κάνουν συντονισμένες και προσεκτικές κινήσεις ούτως ώστε να αποφύγουν τις παγίδες και να ολοκληρώσουν με επιτυχία mini-games, αυξάνοντας σημαντικά τον υπολειπόμενο χρόνο. Η χρήση motion controls εφαρμόζεται και εδώ, εντελώς απροβλημάτιστη, με τη συνεργασία στην ομάδα να είναι και το απαιτούμενο συστατικό για τη σωστή εκτέλεση και προσπέλαση του συγκεκριμένου mode. Και αν όλα αυτά εξακολουθούν να μην είναι αρκετά, τότε πρέπει οπωσδήποτε να αναφερθούμε στην ύπαρξη του Mario-thon mode. Το συγκεκριμένο mode μπορούμε να το παίξουμε είτε εναντίον της ΑΙ, είτε άλλων παικτών, είτε και διαδικτυακά και αφαιρεί εντελώς την ύπαρξη κάποιας αρένας, επιτρέποντάς μας τη δυνατότητα να παίξουμε διάφορα mini-games και να συγκεντρώσουμε βαθμολογία υψηλότερη από εκείνη των άλλων παικτών.
Το παίξιμο των mini-games απαιτεί και εδώ τη χρήση motion controls και την εκτέλεση κινήσεων ακριβείας, ούτως ώστε να είμαστε σίγουροι πως θα πετύχουμε μια καλή βαθμολογία που θα μας ανεβάσει σε μια πιο υψηλή θέση. Το Mario-thon mode περιλαμβάνει μια σειρά από διαφορετικά κύπελλα, το καθένα με τα δικά του, ξεχωριστά mini-games, ενώ τα κύπελλα είναι τα ίδια σε όλες τις εκφάνσεις του εν λόγω mode. Θα θέλαμε να μπορέσουμε να ασχοληθούμε με το online κομμάτι του mode, αν και δυστυχώς δεν καταφέραμε να συνδεθούμε με κάποιον άλλο παίκτη, καθώς τη στιγμή που γράφτηκε το εν λόγω κείμενο, οι servers δεν είχαν ακόμα ενεργοποιηθεί.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, οι συνδρομητές του Nintendo Switch Online είναι σίγουρο πως θα μπορούν να απολαύσουν διαδικτυακές αναμετρήσεις, μένοντας πιστοί στο πνεύμα των παιχνιδιών της σειράς Mario Party – mini-games και άφθονη διασκέδαση. Και αν δεν μας ικανοποιεί ούτε το competitive στοιχείο στο παίξιμο των mini-games, το παιχνίδι έχει φροντίσει για την ύπαρξη ενός Free Mode, το οποίο μας δίνει τη δυνατότητα να παίξουμε όλα τα mini-games που έχουμε ξεκλειδώσει χωρίς περιορισμούς. Τέλος, για τους παίκτες που ενδιαφέρονται για κάτι πιο απλό, υπάρχει η δυνατότητα να παίξουν μερικά πολύ απλά mini-games στο Toad’s Rec Room, ένα mode το οποίο χρησιμοποιεί τη συνδεσιμότητα δύο ταμπλετών για ακόμα καλύτερη προσέγγιση στο σχεδιασμό και το παίξιμο ενός mini-game. Μια από τις καινοτομίες του τίτλου που φαίνεται να έχει σχεδιαστεί σωστά και που σίγουρα αναμένουμε να υλοποιηθεί πολύ περισσότερο στο μέλλον.
Είναι πράγματι εντυπωσιακό το πόσο έχει φροντίσει η Nintendo να προσφέρει ικανοποιητικό περιεχόμενο στο παιχνίδι, περιεχόμενο το οποίο θα προσφέρει πολλές στιγμές ξέγνοιαστου party gaming. Δεν μπορούμε, ωστόσο, να παραβλέψουμε τη μεγάλη αστοχία της εταιρείας σε αυτό το παιχνίδι. Πρόκειται, φυσικά, για το σύστημα χειρισμού. Θεωρούμε πως είναι λογικό για μια εταιρεία παραγωγής να προσπαθεί να προωθήσει όσο το δυνατόν περισσότερο τις gimmick δυνατότητες μιας πλατφόρμας, με τη Nintendo να υποστηρίζει πως αυτό είναι εφικτό για το Super Mario Party μόνο αν χρησιμοποιούνται αποκλειστικά τα Joy-cons. Άποψή μας είναι πως πρόκειται για ένα μεγάλο ατόπημα.
Ανάλογα με τον αριθμό των παικτών και τις ρυθμίσεις παιχνιδιού, ένα παιχνίδι Mario Party μπορεί να κρατήσει περισσότερο από μια ώρα: και, πιστέψτε μας, το να κρατάει ένας παίκτης το μικροσκοπικό Joy-con στα χέρια του για αρκετό χρονικό διάστημα, γυρνώντας το είτε οριζόντια, είτε κάθετα, για να ικανοποιήσει τις εκάστοτε απαιτήσεις παιχνιδιού, μπορεί να καταντήσει πολύ εύκολα κουραστικό, για να μην πούμε βαρετό. Η δυνατότητα χρήσης του ενός Joy-con συνδεδεμένο με το εξάρτημα προσάρτησης στον καρπό του παίκτη δικαιολογείται μόνο αν έχουμε να κάνουμε με έναν πολύ μεγάλο αριθμό παικτών, δίνοντας μας έτσι τη δυνατότητα να «μοιραστούμε» το Switch μας με άλλους παίκτες. Θεωρούμε απαράδεκτη, ωστόσο, τη μη δυνατότητα προσάρτησης των Joy-cons στο Joy-con grip ή τη χρήση του Pro Controller, δύο συστήματα χειρισμού που παρέχουν το ίδιο αποτέλεσμα όσον αφορά στη χρήση των motion controls και την εφαρμογή του HD rumble.
Από τη στιγμή, δε, που ο χειρισμός απαιτεί τη χρήση μόνο του αναλογικού πλήκτρου και του πλήκτρου Α (ή Β για την ακύρωση επιλογών του μενού), δεν μπορούμε ακόμα να καταλάβουμε ποιος ήταν ο λόγος που ώθησε τη Nintendo στο να επιλέξει να μπλοκάρει τις υπόλοιπες επιλογές ελέγχου. Μπορούμε να δικαιολογήσουμε (εν μέρει) την απόφαση να μην υποστηρίξει το handheld mode ελέω των τεχνικών δυσκολιών κατά τη χρήση των motion controls. Ευτυχώς, το παιχνίδι μπορεί να παιχτεί σε tabletop mode με την ίδια ευκολία που μπορεί να παιχτεί σε docked mode. Ωστόσο, η εκούσια παράλειψη των υπολοίπων διαθέσιμων επιλογών χειρισμού ανάγει σε πρακτικές της εταιρείας να παίξουμε ένα παιχνίδι όπως έτυχε να το οραματιστούν εξωπραγματικά ένα πρωινό στο Κιότο μετά από μια νύχτα με πολύ σάκε, πρακτικές που δεν έχουν και δεν πρέπει να έχουν θέση στη βιομηχανία του σήμερα.
Και αν αναλογιστεί κανείς πως υπάρχουν και παίκτες που δεν θα μπορούν να παίξουν με άλλους και θα πρέπει να βασιστούν στην ΑΙ, η έλλειψη δυνατότητας handheld παιχνιδιού ή εναλλακτικών μεθόδων χειρισμού κάνει το παιχνίδι να φαίνεται πιο αφιλόξενο, πιο απρόσιτο στον παίκτη. Και δυστυχώς οι σχεδιαστικές αυτές επιλογές καταδικάζουν ένα πολύ όμορφο παιχνίδι. Το Super Mario Party είναι, πράγματι, το πληρέστερο και μεγαλύτερο Mario Party παιχνίδι που έχει κυκλοφορήσει μέχρι και αυτή τη στιγμή στις κονσόλες της Nintendo, με φρέσκο σχεδιασμό και προσέγγιση σε πολλά σημεία και με νέα mini-games που δύσκολα θυμίζουν εκείνα του παρελθόντος. Με περιεχόμενο που μπορεί να καλύψει όλα τα γούστα του κοινού που ενδιαφέρεται είτε να παίξει mini-games ή να απολαύσει μια αυθεντική εμπειρία επιτραπέζιου παιχνιδιού με το καστ του μανιταροβασιλείου, το Super Mario Party είναι μια άκρως διασκεδαστική εμπειρία που μπορεί να κρατήσει για ώρες.
Το παιχνίδι πατά γερά στη φόρμουλα των παιχνιδιών του είδους και την επεκτείνει, αυξάνοντας τις εντυπώσεις αλλά και τις απαιτήσεις μας για τα επόμενα παιχνίδια της σειράς. Όταν, όμως, η σειρά έχει κάνει μια γενναία στροφή και στα handheld συστήματα, σε μια προσπάθεια να προσφέρει μια εμπειρία παρόμοια με αυτήν των κονσολών και αυξάνοντας σημαντικά το κοινό της, κάθε μορφή απολιθωμένης τακτικής προώθησης και επιβολής συγκεκριμένων περιορισμών προσέγγισης του τίτλου πρέπει να καταλήγει στον κάλαθο των αχρήστων.
Ο κόσμος του Super Mario Party είναι χαρούμενος, φωτεινός και διασκεδαστικός – και μια σειρά, που έχει κατορθώσει να εξελίσσεται σταδιακά, δεν πρέπει να πηγαίνει πίσω εξαιτίας λανθασμένων επιρροών. Δεν λέμε πως αυτό θα ενοχλήσει τους πάντες. Για τους βετεράνους παίκτες, ωστόσο, ο χειρισμός θα είναι ένα αγκάθι που δεν μπορεί έυκολα να φύγει από το δέρμα. Και ας ελπίσουμε πως με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, η Nintendo θα διορθώσει το λάθος της.
