Το Sanctuary φαίνεται τεράστιο.
Όπως συμβαίνει χρόνια τώρα με τα κάθε λογής remasters και remakes, έτσι και στο δύο μόλις ετών VR του PlayStation 4, μπορούν να βρουν πρόσφορο έδαφος τίτλοι του παρελθόντος, που μπορούν να εκμεταλλευτούν τη διαφορετική σκοπιά που μόνο αυτό το μέσο μπορεί να αποδώσει: Την αίσθηση της κλίμακας και τη ψευδαίσθηση παρουσίας στον εκάστοτε ψηφιακό κόσμο. Το Borderlands 2 δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Ο υπερ-επιτυχημένος τίτλος της Gearbox είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα στην κατηγορία των looter-shooter, ένας τίτλος ορόσημο της προηγούμενης γενιάς. Η μεταφορά του στο PSVR εμπλουτίζει τη βιβλιοθήκη του μέσου με έναν άκρως απολαυστικό σε περιεχόμενο τίτλο, δίνοντας παράλληλα και ένα μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις για ανάλογου ύφους μεταφορές, παλαιότερων, επιτυχημένων τίτλων (Bioshock κανείς;).
Βέβαια, οι απαιτήσεις έχουν γίνει πολύ συγκεκριμένες πλέον και μια κυκλοφορία σαν αυτή του Borderlands 2 δύναται και οφείλει να κριθεί υπό αυτή τη σκοπιά. Δίχως αφοριστικές τάσεις του ύφους «αρπαχτή», η κυκλοφορία αυτή φέρνει μαζί της τρανταχτές ελλείψεις, γεγονός που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η προσπάθεια που καταβλήθηκε ήταν η ελάχιστη σε σχέση με το τι θα μπορούσε να παρουσιαστεί ως ένα ολοκληρωμένο πακέτο.
Για του λόγου το αληθές, το πλούσιο περιεχόμενο που κυκλοφόρησε σε μορφή DLCs λάμπει δια της απουσίας του. Στη VR έκδοση του παιχνιδιού κάνουμε λόγο μόνο για την αρχική κυκλοφορία, ένα παιχνίδι που προσφέρει 25-30+ ώρες περιεχομένου. Και εάν θεωρήσουμε πως ο τίτλος είναι ήδη πλούσιος, εκείνο που πραγματικά αποτελεί τρανταχτή απουσία είναι το online τμήμα του παιχνιδιού. Απλά, δεν υφίσταται. Σε ένα παιχνίδι που η μισή διασκέδαση ήταν το online co-op του, που η δομή του και το στήσιμο των κλάσεων ήταν κομμένο και ραμμένο για συνεργατικό παιχνίδι, εδώ πραγματικά έχουμε να κάνουμε με μια χαμένη ευκαιρία.
Δυστυχώς ούτε το Aim Controller μπήκε στην εξίσωση. Αν μη τι άλλο, για παιχνίδια πρώτου προσώπου όπως το Borderlands 2, ο ξεχωριστός αυτός τρόπος παιχνιδιού αποτελεί από μόνος του έναν παραπάνω λόγο αγοράς, ειδικά όταν μιλάμε για επανακυκλοφορίες. Αντίθετα, η Gearbox έπαιξε με την επιλογή των Move Controllers, επιλογή που έχει δείξει πλέον ολοφάνερα σημάδια αδυναμίας σε λειτουργικότητα και άνεση στα χέρια του gamer για τέτοιου ύφους παιχνίδια. Για κάποιον που αρέσκεται στη τηλεμεταφορά ως τρόπο κίνησης στο χώρο, τα Move είναι καλό εργαλείο. Όσες, όμως, πατέντες κι αν σκαρφιστούν οι developers, η έλλειψη αναλογικών μοχλών για πραγματική κίνηση στο χώρο δεν μπορεί να κρυφτεί. Επομένως, η χρήση dual shock είναι η πλέον ενδεδειγμένη.
Η αίσθηση της κλίμακας είναι σαφώς ένα από δυνατά σημεία της μεταφοράς σε VR περιβάλλον. Ακόμα και για ένα παιχνίδι όπως το Borderlands 2, που λογίζεται ως semi-open world, το draw distance είναι σημείο αναφοράς. Ο περιβάλλοντας χώρος «ζωντανεύει» μπροστά μας, κρατώντας ίσες αποστάσεις από τον χαρακτήρα μας, εγκλωβίζοντας τις αισθήσεις. Μελανό σημείο στο όλο οικοδόμημα της απεικόνισης αποτελεί η παλαιότητα του τίτλου, κάτι που δεν μπορεί να κρυφτεί. Τα cell-shaded γραφικά κρατούν σταθερό το frame rate, όχι όμως και την ψευδαίσθηση σε επίπεδα ρεαλισμού του κόσμου. Η κόμικ αισθητική είναι μεν απόλυτα θεμιτή, σε μια όμως τεχνολογία πιο κοντά στην εποχή μας, και η αλήθεια είναι πως ένα λίφτινγκ θα το χρειαζόταν ο τίτλος. Ίσως στο Borderlands 3.
Βεβαίως, οι επιλογές άνεσης (comfort options) είναι πλούσιες, ως οφείλουν. Οι παίκτες θα βρουν όλες τις απαραίτητες ρυθμίσεις ώστε να φέρουν το παιχνίδι στα μέτρα τους, μηδενίζοντας το φαινόμενο του motion sickness. Μάλιστα, στη VR έκδοση έχει προστεθεί μια νέα ικανότητα, για όλους τους χαρακτήρες, που για λίγα δευτερόλεπτα μπορούν να επιβραδύνουν το χρόνο, δίνοντας έτσι μερικές ανάσες σε καταστάσεις που το shooting γίνεται χαοτικό. Η μεταφορά του UI κρίνεται και αυτή επιτυχημένη, παρέχοντας όλες τις απαραίτητες πληροφορίες στο άμεσο οπτικό πεδίο του παίκτη, χωρίς να παρεμβάλλονται στοιχεία στα τεκταινόμενα της δράσης.
Αν μη τι άλλο, η κυκλοφορία και υποστήριξη του VR με παλαιότερους, επιτυχημένους τίτλους είναι σημείο αναφοράς για το μέσο. Ακόμα και με τις ελλείψεις που παρουσιάζεται το Borderlands 2 στην πλατφόρμα, πρόκειται για έναν τίτλο που προσφέρει γεμάτη διασκέδαση και αποτελεί παράδειγμα προς τρίτους για ανάλογες κινήσεις στο μέλλον.
