Ο Wonder Boy (ο μυστηριώδης τυπάς που το τερμάτιζε στα arcades δηλαδή) θα ήταν περήφανος.
Το άκουσμα του ονόματος “Wonder Boy” είμαστε σίγουροι ότι ξυπνάει ευχάριστες αναμνήσεις σε όσους μεγάλωσαν στις κλασικές, μαύρες καμπίνες των arcades κατά τη δεκαετία του ’80. Κυρίως το Wonder Boy in Monster Land πρόσφερε έναν ελκυστικό fantasy κόσμο και έναν πρωταγωνιστή που μπορούσε να ενισχύσει τις δυνάμεις του, αγοράζοντας κατάλληλο εξοπλισμό, ένας μηχανισμός που αν ακόμα φρέσκος για την εποχή, εμβάθυνε άκρως καλοδεχούμενα το gameplay και έδινε γεύση στην εξερεύνηση και την ανακάλυψη μυστικών (να ξαναθυμηθούμε τις περίφημες εξινταοχτάρες;). Η σειρά εξελίχθηκε και πέρα από τα arcades, φτάνοντας συνολικά τους έξι τίτλους (αν και το πρώτο Wonder Boy είναι αρκετά διαφορετικό στο gameplay του και το σεναριακό ντύσιμο ώστε εύκολα να μπορεί να λογιστεί σαν παραφωνία στη σειρά), αποτελώντας ένα από τα άκρως αναγνωρίσιμα ονόματα στα “ουφάδικα” καθώς και στα Master System και Mega Drive.
Το 2017 είχαμε δει την πολύ καλή προσπάθεια αναβίωσης του Wonder Boy: The Dragon’s Trap μέσα από ένα -οπτικοακουστικά- ολικό remake, που όμως κρατούσε πιστό το gameplay και το level design του πρωτογενούς υλικού. Ήταν ένα παιχνίδι που ναι μεν έδινε την ευκαιρία για ένα άκρως αξιόλογο, νοσταλγικό ταξίδι, όμως, οι απαρχαιωμένοι μηχανισμοί του, αν και απέδιδαν την αυθεντική gameplay εμπειρία που η Lizardcube ήθελε να προσφέρει, δεν έπαυαν να οδηγούν στην αρκετά δύστροπη ενασχόληση, όντας μαθημένοι πλέον σε πιο μοντέρνες εμπειρίες. Κάπου εδώ έρχεται η γαλλική Game Atelier ώστε να φέρει το πραγματικό sequel της σειράς 24 χρόνια μετά το Monster World IV του 1994.
Λαμβάνοντας υπόψη πως τα ονόματα Monster World και Wonder Boy δεν έχουν σε καμία περίπτωση πλέον την αναγνωρισιμότητα που είχαν κάποτε ή την αίγλη άλλων πρωτοκλασάτων ονομάτων μίας παλιότερης κονσολάδικης και arcade εποχής (π.χ. Battletoads, Double Dragon και λοιπά) αποτελεί ένα πρώτο σημάδι πως η Game Atelier δεν πλησίασε το franchise λόγω της δύναμης του ονόματός του (οδηγώντας, έτσι, πιθανώς σε μία άχαρη εργολαβία). Αντιθέτως, ανέλαβε το Monster Boy and the Cursed Kingdom επειδή πραγματικά ο παράγοντας της νοσταλγίας αποτελούσε κινητήριο δύναμη για τα μέλη της ομάδας ανάπτυξης, η οποία μάλιστα είχε στο πλευρό της τον Ryuichi Nishizaw, τον ιθύνοντα νου πίσω από τη σειρά των παιχνιδιών Wonder Boy.
Από τα πρώτα λεπτά ενασχόλησης, το μεράκι της Game Atelier είναι εμφανές. Θα μπορούσε πολύ εύκολα ένας indie developer να αποφύγει το σχεδιασμό ενός εκτενούς εισαγωγικού βίντεο σε anime ύφος, και όμως, υπάρχει εδώ για να ανοίξει την όρεξη και να μας γνωρίσει με έναν όμορφο τρόπο τους ήρωες της περιπέτειας (οκ, το τραγουδάκι που συνοδεύει το βίντεο είναι ολίγον τι cheesy, αλλά ας πούμε ότι συμβαδίζει με το ύφος κυριακάτικου, παιδικού καρτούν).
Αυτή η ενθαρρυντική πρώτη εικόνα συνεχίζεται και στα πρώτα λεπτά του ίδιου του παιχνιδιού, φέρνοντάς μας εξαρχής μπροστά από έναν πανέμορφο καρτουνίστικο κόσμο, με ζωηρότατα χρώματα και απαλές γραμμές. Οπτικά αποδίδει με χαρακτηριστική ευκολία μία ευχάριστη και καλαίσθητη εικόνα, που επιτρέπει στο Monster Boy να ξεχωρίσει άμεσα από το πλήθος των indie (και μη) platform παιχνιδιών. Τα λεπτομερή backgrounds επίσης δένουν αρμονικά και διακριτικά με το πεδίο του gameplay, δίνοντας την αίσθηση ενός γεμάτου κόσμου. Ο σχεδιασμός των κάθε λογής χαρακτήρων βρίσκεται επίσης σε πολύ καλό επίπεδο, με αρκετές πινελιές λεπτομέρειας στις κινήσεις και τις αντιδράσεις τους ώστε να τους χαρίζουν την απαραίτητη υφή ζωντάνιας.
Ξεκινήσαμε λίγο ανορθόδοξα το review, αλλά πιστεύουμε ότι ήταν απαραίτητο, δεδομένου ότι ο οπτικός τομέας είναι το πρώτο κομμάτι που κερδίζει τις εντυπώσεις, εκμοντερνίζοντας με μαεστρία σε τεχνικό επίπεδο τη σειρά Wonder Boy. Η Game Atelier, όμως, δεν περιορίστηκε στην ικανότητά της για το σχεδιασμό ενός όμορφου οπτικού τομέα, αλλά είχε επίσης το ταλέντο ώστε να εξελίξει παράλληλα πλήρως το gameplay και τη δομή του κόσμου, κρατώντας όμως στοιχεία από το DNA των παλιών παιχνιδιών (design εχθρών, power ups, οπλισμός κ.λπ.). Το metroidvania κομμάτι του Monster Boy βρίσκεται ανάμεσα στα καλύτερα του είδους, προσφέροντας έναν εκτενέστατο κόσμο, ικανό να σας κρατήσει για τουλάχιστον 15 ώρες απασχολημένους -και πιθανόν για πολύ περισσότερες, αν θελήσετε να φτάσετε την ανακάλυψη κρυφών δωματίων και σεντουκιών στο 100%. Η χορταστική διάρκεια επιτυγχάνεται με σχεδόν πλήρη αποφυγή εκτενούς -filler ύφους- backtracking, χάρη στην έξυπνη δομή του χάρτη.
Ανά πάσα στιγμή γνωρίζουμε άμεσα πού είναι ο στόχος μας (πλην ενός σύντομου quest προς το τέλος) και το εύχρηστο σύστημα fast travel μάς βοηθάει ώστε να μεταφερόμαστε πάντα πλησίον του επόμενου ζητουμένου ή σε εκείνη τη γωνιά του χάρτη όπου ένα μυστικό δωμάτιο μπορεί πλέον να ανοιχθεί με κάποια νεοαποκτηθείσα ικανότητα. Γενικά, ο ρυθμός παραμένει αμείωτος, αποβάλλοντας την αίσθηση ότι υπάρχουν filler κομμάτια. Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε ότι το ξεκλείδωμα νέων ικανοτήτων έρχεται με τη σταδιακή απόκτηση νέων, ζωωδών μορφών του χαρακτήρα, που μπορούμε να εναλλάσσουμε κατά βούληση (σε αντίθεση με τον άκρως παρωχημένο μηχανισμό του Dragon’s Trap).
Στα πρώτα βήματα του παιχνιδιού ο πρωταγωνιστής μας θα μεταμορφωθεί σε γουρούνι, μία μορφή που δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει όπλα (χτυπάει αποκλειστικά με τις οπλές του), αλλά τουλάχιστον η όσφρησή του αποκαλύπτει μυστικά περάσματα και σεντούκια ενώ το βάρος επιτρέπει την ενεργοποίηση μηχανισμών πίεσης. Σταδιακά θα ανακαλύψουμε τις μορφές του ευέλικτου και μικροκαμωμένου φιδιού, του βατράχου, η γλώσσα του οποίου χρησιμοποιείται ως γάντζος, του λιονταριού, που μπορεί να σπάσει τοίχους, και του δράκου, που μπορεί να πετάξει για μικρά χρονικά διαστήματα. Οι ικανότητες των διαφόρων μορφών συχνά εμπλουτίζονται, αυξάνοντας έτσι τα κομμάτια της εργαλειοθήκης μας ενώ δεν λείπει και ο ποικίλος αριθμός εξοπλισμού (μπότες, ασπίδες, σπαθιά κ.λπ.) που μπορούμε να αγοράσουμε και ξεκλειδώνει συχνά προαιρετικές ικανότητες, όπως η δυνατότητα να αιωρούμαστε για μικρό χρονικό διάστημα.
Όλοι οι χαρακτήρες και οι ικανότητές τους αξιοποιούνται στο έπακρο στους κάθε λογής γρίφους και θανατηφόρα platform σημεία, πολλές φορές απαιτώντας τη συνδυαστική χρήση τους. Το Monster Boy δεν έχει σε καμία περίπτωση την πρόθεση να σας κρατήσει από το χέρι, απαιτώντας να έχετε επίγνωση των ικανοτήτων κάθε μορφής αλλά και φαντασία στον τρόπο που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε διάφορους περιβαλλοντικούς γρίφους. Η λογική σκέψη, μέσα από τους κανόνες που έχει θέσει το παιχνίδι, θα είναι πάντα με το μέρος σας για την επίλυση ενός ακόμα γρίφου και η αίσθηση της ικανοποίησης θα αποτελεί πάντα ένα σημαντικό έπαθλο.
Όσον αφορά το platforming, η Game Atelier δείχνει πως εμπνέεται πλήρως από το βαθμό δυσκολίας των Wonder Boy, καθώς ο υψηλός βαθμός ακρίβειας που απαιτείται στα άλματα, με την παράλληλη αξιοποίηση των ικανοτήτων, σε συνδυασμό -πολλές φορές- με την ταυτόχρονη αντιμετώπιση επικίνδυνων εχθρών, θα σας οδηγήσει αρκετές φορές στα όρια. Αυτός ο υψηλός βαθμός πρόκλησης λειτουργεί υπέρ της έντονης δράσης και του αισθήματος ικανοποίησης, χωρίς ποτέ να φτάνει σε… ανθυγιεινά επίπεδα εκνευρισμού. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι απλοί εχθροί έχουν μία αρκετά καλή ποικιλία, ανάλογα και με τη θεματική της περιοχής όπου βρισκόμαστε (ηφαίστειο, στοιχειωμένο σπίτι, υποθαλάσσια περιοχή κ.λπ.). Τα πολυάριθμα bosses με τη σειρά τους διαφέρουν πλήρως μεταξύ τους, θέτοντας συνήθως υψηλή και δίκαιη πρόκληση αλλά και ευφάνταστους τρόπους αντιμετώπισης.
Αν κάπου υπάρχει ένα μικρό παράπονο, αυτό έχει να κάνει με το διεκπαιρεωτικό σύστημα μάχης, που είναι ίσως λίγο περισσότερο προσκολλημένο στο DNA των παλιότερων Wonder Boy από ό,τι θα έπρεπε. Το μικρό εύρος επιθέσεων σημαίνει ότι δεν θα είναι λίγες οι φορές που θα έρθετε κατά λάθος σε επαφή με κάποιον εχθρό, χάνοντας ενέργεια. Δεν χαλάει την εμπειρία και είναι κάτι που εν τέλει συνηθίζεται, αλλά παραμένει ένα κομμάτι που δεν έχει να προσφέρει κάτι. Κάπου εδώ να αναφέρουμε πως και η μηδαμινή αναφορά στο σενάριο δεν είναι τυχαία, καθώς το κυνήγι του κακού μάγου που έχει μετατρέψει τους ανθρώπους όλου του βασιλείου σε ανθρωπόμορφα ζώα, δεν έχει κανέναν ιδιαίτερο χαρακτήρα στη γραφή του (κωμικό, δραματικό ή οτιδήποτε άλλο) ώστε να τραβήξει την προσοχή. Μικρό το κακό θα πούμε, βέβαια, δεδομένου ότι η ουσία του παιχνιδιού βρίσκεται στον metroidvania πυρήνα του, όπου η δουλειά της Game Atelier είναι υψηλής ποιότητας.
Εν κατακλείδι, η σειρά Wonder Boy δύσκολα θα μπορούσε να βρει ικανότερο δημιουργό για την αναβίωσή της, μία διαπίστωση που την κερδίζει επάξια η Game Atelier μέσα από το επίπεδο της δουλειάς της. Ο εικαστικός τομέας, σχεδιασμένος στο χέρι, παραπέμπει σε μία εικόνα δισδιάστατης, παιδικής animated σειράς, αποδίδοντας έναν ιδιαίτερα ευχάριστο και ζωηρό κόσμο. Ο όμορφος οπτικός τομέας συνδυάζεται ιδανικά με τον metroidvania σχεδιασμό ώστε να οδηγηθούμε δίχως δεύτερη σκέψη στην εξερεύνηση. Αποτελεί μία σίγουρη επιλογή για τους φαν του είδους.
Το review βασίστηκε στην έκδοση του παιχνιδιού για το PS4.
