FUS RO DAH! Ωπ, λάθος.
Οι ταινίες How to Train Your Dragon είναι από τις πλέον αγαπημένες της κατηγορίας τους, και μια άκρως επιτυχημένη τριλογία για την Dreamworks, η οποία τριλογία κλείνει φέτος με την τελευταία ταινία, Hidden Worlds. Βέβαια, είναι γνωστό σε όσους έχουν μια έστω στοιχειώδη γνώση της βιομηχανίας, ότι τα tie-in παιχνίδια που κυκλοφορούν σε αυτές τις περιόδους δεν αποτελούν κάτι το ιδιαίτερο ή, τέλοσπάντων, οτιδήποτε περισσότερο από ένα δευτερεύον προϊόν για να βγουν όσα περισσότερα χρήματα γίνεται με αφορμή την κυκλοφορία της ταινίας.
Το παραδεχόμαστε, λοιπόν, ότι υπήρχε μια ελαφριά αρνητική προκατάληψη ξεκινώντας το παιχνίδι. Όχι δηλαδή, ότι έχουμε να κάνουμε με μια πανηγυρική διάψευση των προσδοκιών που είχαμε, αλλά η αλήθεια είναι ότι είναι άδικο να το βάζουμε στο ίδιο σακούλι με τα συνηθισμένα movie tie-ins. Πάντως αν οι πρώτες εντυπώσεις μετράνε, το Dragons κάνει τις χειρότερες δυνατές.
Από την παντελή απουσία voice overs, στον φτωχό οπτικό τομέα και το αδιάφορο gameplay, και την top-down κάμερα που δείχνει εκτός τόπου και χρόνου σε παιχνίδι με δράκους, δυστυχώς η έκδοση για PS4 που παίξαμε δίνει την αίσθηση ότι είναι κάτι… εξτρά. Κι αυτό γιατί το Dragons είναι ένα παιχνίδι με θεμέλια και νοοτροπία ποιοτικού mobile τίτλου. Η πρώτη ώρα περίπου είναι εντελώς αδιάφορη, αλλά έπειτα από το εισαγωγικό κομμάτι ο παίκτης αποκτά ένα κάποιο ενδιαφέρον. Πρωταγωνιστής είναι ο Scribbler, ο οποίος έχει χάσει τη μνήμη του και ονομάζεται έτσι προσωρινά από τον πρωταγωνιστή των ταινιών Hiccup.
Υπάρχει ένα υποτυπώδες σενάριο, ενώ εμφανίζονται και αγαπημένοι χαρακτήρες από τις ταινίες όπως ο Hiccup με τον Toothless και την Astrid, με τους οποίους συνεργάζεται ο παίκτης για να λύσει ένα μυστήριο. Ο Scribbler νωρίς στο παιχνίδι ανακαλύπτει και δένεται με το δράκο του, τον Patch. Ο Patch είναι ένας Chimeradragon, δηλαδή έχει περισσότερες από μια διαφορετικές δυνάμεις, όπως Πάγο, Ηλεκτρισμό και Φωτιά. Στην πορεία του παιχνιδιού ο Patch εξελίσσεται και αναβαθμίζεται, αποκτώντας πρόσβαση σε νέες δυνάμεις, ενώ και ο Scribbler αποκτά νέο εξοπλισμό τον οποίο μπορεί να αναβαθμίζει.
Το παιχνίδι αντιμετωπίζει τον δράκο κυρίως ως elemental στοιχείο, αφού δεν βοηθά στις – εύκολες ούτως ή άλλως – μάχες, αλλά κυρίως συμμετέχει στην επίλυση των παζλ και την εξερεύνηση των dungeons που υπάρχουν στον κόσμο. Δηλαδή, παγώνει νερό για να περάσουμε και να φτάσουμε σε δύσκολα σημεία, ενεργοποιεί κάποια τοτέμ με ηλεκτρισμό για να ανοίξει το δρόμο και πάει λέγοντας. Και θα ρωτήσει κανείς: «Αυτό είναι όλο;». Πρακτικά ναι, θεωρητικά όχι. Βλέπετε, υπάρχει η δυνατότητα πετάγματος με το δράκο μετά από ένα σημείο, αλλά με τη μορφή πετάγματος μεταξύ τοποθεσιών.
Δηλαδή, το κυρίως gameplay λαμβάνει χώρα στο έδαφος, το οποίο έχει αδιάφορες μάχες και απλοϊκά παζλ. Φυσικά και υπάρχουν εξαιρέσεις, με κάποια ενδιαφέροντα dungeons, αλλά ως επι το πλείστον αυτή είναι η συνταγή. Το πέταγμα είναι μια καλή προσθήκη, που αν και δεν αξιοποιείται ιδιαίτερα, εκτιμούμε το γεγονός ότι υπάρχει, έστω και απλά για να πηγαίνουμε μεταξύ των διαθέσιμων τοποθεσιών.
Πέρα από το gameplay, το Dragons έχει την όμορφη μουσική και την ευχάριστη χρωματική παλέτα των ταινιών, αλλά η top-down κάμερα το καταδικάζει σε μια σχετικά generic απεικόνιση, χάνοντας τη μαγεία των ταινιών, η οποία είχε πολλά να προσφέρει και σίγουρα θα ανέβαζε ένα επίπεδο το οπτικό αποτέλεσμα. Επίσης, είναι απογοητευτικό το γεγονός ότι απουσιάζει εντελώς οποιοδήποτε voice-over, και αυτό είναι ένα από τα πολλά σημάδια ότι πρόκειται για μια προσπάθεια περιορισμένου budget.
Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με πολλά στοιχεία που έχουν μέτρια έως κακή εκτέλεση αν τα πάρει κανείς ξεχωριστά, αλλά «δένουν» σχετικά ικανοποιητικά μεταξύ τους για να δώσουν ένα ενδιαφέρον στο παιχνίδι. Λίγο η αναβάθμιση του εξοπλισμού, λίγο οι δυνάμεις του Patch, λίγο το πέταγμα μεταξύ των τοποθεσιών, κάποια boss fights εδώ κι εκεί, και κάτι γίνεται.
Το Dragons: Dawn of New Riders δεν εντυπωσιάζει σε κανένα σημείο, και αποτελεί σε γενικές γραμμές μια τίμια πρόταση για συγκεκριμένο κοινό. Βέβαια, θεωρείται σχεδόν δεδομένο ότι το παρόν παιχνίδι θα ενδιαφέρει σχεδόν αποκλειστικά είτε μικρότερες ηλικίες είτε φίλους των ταινιών -ιδανικά και τα δύο-, οι οποίοι δεν θα απογοητευτούν.
Το review βασίστηκε στην έκδοση του παιχνιδιού για το PS4.
