“Protect cargo, kill enemιes, repeat..”
Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια “αναγέννηση” στην -σχεδόν “νεκρή” κατά την προηγούμενη δεκαετία- κατηγορία των arcade space shooters, γεγονός που πιθανολογούμε ότι σχετίζεται και με την ύπαρξη αρκετών (ασχέτως καλλιτεχνικού αποτελέσματος) blockbuster ταινιών και τηλεοπτικών παραγωγών ανάλογης θεματολογίας όπως τα Star Wars. Έτσι, όταν ήρθε στα χέρια μας το indie space shooter Arc Savior, γνωρίζαμε εκ των προτέρων ποιες ήταν οι θεματικές καταβολές του τίτλου.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το Arc savior είναι μια indie προσπάθεια του ιρλανδικού studio “Squid Monkey” με έδρα το Δουβλίνο, που παρόλο το εντυπωσιακό του ονόματός του, αποτελείται από ένα και μοναδικό άτομο. Ο δημιουργός του Arc Savior αναφέρει ότι πηγή έμπνευσής του αποτελούν οι τίτλοι της σειράς Starfox και Everspace, γεγονός που δεν περνά απαρατήρητο καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού.
Το σενάριο του Arc Savior είναι στην καλύτερη περίπτωση κοινότυπο και δεν ξεφεύγει από τις εκατοντάδες παρόμοιες sci-fi σειρές και ταινίες. Ο παίκτης παίρνει το ρόλο ενός νέου πιλότου του τάγματος άμυνας της Γης, και σκοπός του δεν είναι άλλος από την επιβίωση και την προστασία της ανθρωπότητας και του τρόπου ζωής της. Για να τα καταφέρει, πρέπει να δώσει σκληρές μάχες σε ένα βάναυσο και αφιλόξενο σύμπαν. Υπάρχουν τρεις διαφορετικές αφηγηματικές ιστορίες που “τρέχουν” παράλληλα στο Arc Savior, αλλά η αλήθεια είναι ότι καμία από αυτές δεν έχει κάτι ιδιαίτερο να προσφέρει.
Το Arc Savior αποτελεί στην πραγματικότητα τη μεταφορά των 2D, κλασικών space shooters, σε 3D περιβάλλον. Και αν αυτό σαν ιδέα δεν είναι ιδιαίτερα αρνητικό, δυστυχώς θα μπορούσαμε να πούμε ότι η υλοποίησή της υστερεί σε μεγάλο βαθμό. Τα επίπεδα και οι αποστολές που θα κληθεί να αντιμετωπίσει ο παίκτης, αν και αρκετά σε αριθμό, είναι πανομοιότυπα και υστερούν σε φαντασία ενώ οι χάρτες είναι σε μεγάλο βαθμό όμοιοι μεταξύ τους, αποτελούμενοι από μετεωρίτες, πολύ μεγάλες μεταλλικές κατασκευές και εχθρούς. Υπάρχουν, βέβαια, και λίγες εκπλήξεις (που δεν θα αποκαλύψουμε), οι οποίες είναι μεν εντυπωσιακές, αλλά όχι σε βαθμό που θα κατορθώσουν να αλλάξουν τη γενική αίσθηση της μονοτονίας που αναδύει ο τίτλος.
Έτσι, ουσιαστικά, ο παίκτης βρίσκεται σε έναν ατέρμονο κύκλο αποστολών, όπου αυτό που καλείται να πράξει συνοψίζεται στην αλληλουχία ανάκτησης κάποιων απαραίτητων μυστικών ή υλικών από τους εχθρούς, την ώρα που μια αντίπαλη αρμάδα σκαφών κάνει τη ζωή του δύσκολη. Παρόλα αυτά, κατά τη διάρκεια αυτών των επαναλαμβανόμενων αποστολών, το Arc Savior εμφανίζει το πιο δυνατό “όπλο” του, που δεν είναι άλλο από το χειρισμό των σκαφών. Η πλοήγηση και ο έλεγχος των λειτουργιών του σκάφους γίνεται με σταθερότητα είτε χρησιμοποιούμε third person είτε first person mode, γεγονός που, σε συνδυασμό με την πλειάδα των όπλων και τις αναβαθμίσεις που έρχονται μετά από την ολοκλήρωση κάθε αποστολής, συνθέτουν ένα κράμα απολαυστικού και εθιστικού arcade συστήματος μάχης, που λειτουργεί και ανταποκρίνεται άριστα σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού.
Καπού εδώ, όμως, σταματούν και τα (λίγα) θετικά του τίτλου, καθώς οι μάχες υπονομεύονται από την πολύ μέτρια ΑΙ των εχθρών, η οποία φέρεται εντελώς παθητικά, σε σημείο που ορισμένες φορές οι αντίπαλοι δίνουν την εντύπωση ακινήτων στόχων. Περνώντας στον τομέα της απεικόνισης, το Arc Savior αδυνατεί να προσφέρει ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα για τίτλο που κυκλοφορεί το 2019. Δεν είναι υπερβολικό να αναφέρουμε ότι η απεικόνιση των μετεωριτών, των σκαφών και γενικότερα του κόσμου αποπνέουν μια “generic” αισθητική παρελθόντων ετών. Τα textures εμφανίζονται χωρίς ιδιαίτερη υφή (κάνοντας τους μετεωρίτες να μοιάζουν από πλαστελίνη), τα εφέ εκρήξεων απογοητεύουν και η χρωματική παλέτα είναι μονότονη και χωρίς φρεσκάδα. Στον αντίποδα, η μουσική και ο ήχος κινούνται σε ικανοποιητικά επίπεδα αποδίδοντας σωστά την sci-fi λογική του τίτλου.
To Arc Savior, όπως έχουμε αναφέρει και πιο πριν, είναι προσπάθεια ενός ατόμου με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Σίγουρα προκύπτουν κάποια ελαφρυντικά από αυτό το δεδομένο, αλλά στο σύνολό του το παιχνίδι δεν μπορεί να εντυπωσιάσει σχεδόν σε κανένα σημείο. Ο καλός χειρισμός δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αποτελέσει εχέγγυο επιτυχίας και διασκέδασης, αφού με την πάροδο κάποιων ωρών είναι βέβαιο ότι θα κουράσει με την επανάληψη στις αποστολές και την παρωχημένη τεχνολογία του, στοιχεία που, εν τέλει, του κόβουν τα φτερά…
