Beast Unleashed in the East.
Αν για κάποιο λόγο η στροφή σε πιο φαντασιακά settings ήταν παράγοντας απωθητικός και αποτρεπτικός για την ενασχόλησή σας με την εμβληματική σειρά Total War, είμαστε βέβαιοι πως η επιλογή της εταιρίας για επιστροφή σε πιο παραδοσιακά μονοπάτια θα αναζωπυρώσει τη θέρμη σας για το franchise. Βρισκόμαστε στα 190 μ.Χ , λίγο μετά την επανάσταση των Yellow Turbans, ενόσω η αυτοκρατορία των Χαν καταρρέει, όπου ο κάθε πιθανός και απίθανος πολέμαρχος, πολιτικός ηγέτης και στρατηγός ξεκινάει την προσπάθειά του να εκμεταλλευτεί το κενό εξουσίας και να ανακηρύξει τον εαυτό του αυτοκράτορα της Κίνας. Οι 12 αυτοί δελφίνοι, των οποίων το ρόλο μπορούμε να πάρουμε στο main campaign, συγκρούονται, συνεργάζονται, δολοπλοκούν και πνίγουν, όπως νομοτελειακά συμβαίνει στις περιπτώσεις εμφυλίων πολέμων, την επικράτεια στο αίμα.
Όπως καταλαβαίνετε, το Three Kingdoms είναι σε μεγάλο βαθμό ένα character driven παιχνίδι (δε νομίζουμε πως χρειάζεται να αναφέρουμε το προφανές του strategy πυρήνα του), με τον κάθε ηγέτη να έχει διαφορετική ιστορία, διαφορετικές ικανότητες, ειδικές μονάδες, κτήρια και, εν τέλει, παντελώς διαφορετικό τρόπο ξεδιπλώματος των gameplay επιλογών του campaign, δίνοντας εξαρχής τεράστιο, μα και ουσιαστικό βάθος στο replayability της ιστορίας.
Εντελώς διαφορετική ρότα θα πάρετε αν επιλέξετε τον Cao- Cao, που βασίζεται στην πολιτική επιρροή και την εξασθένιση των αντιπάλων του, αφήνοντάς τους να φθίνουν σε μεταξύ τους αψιμαχίες, σε σχέση με τον φιλεύσπλαχνο Lui Bei ή τον Yuan Shu, που επικαλείται τη καταγωγή του και το «αίμα» του για να κερδίσει την υποστήριξη των αντιπάλων του. Είναι τόσες πολλές οι επιλογές που ανοίγονται μπροστά στον παίκτη και πραγματικά οφείλουμε να συγχαρούμε την εταιρία για αυτήν την ποικιλία που παρέχει στον παίκτη.
Προς υποστήριξη της θέσης μας περί character driven εμπειρίας, έρχεται να προστεθεί ο ρόλος των Στρατηγών στο παιχνίδι, οι οποίοι όχι μόνο είναι εκατοντάδες, με δικό τους inventory και δέντρο ικανοτήτων, αλλά αποτελούν, δυνητικά, και την καθοριστική στρατιωτική μονάδα στο πεδίο της μάχης. Για να γίνουμε πιο σαφείς, υπάρχουν δύο επιλογές σαν βασικό gameplay setting που διαλέγουμε στην αρχή του παιχνιδιού, η Romance και η Reports. Αν εμπλέξουμε τη Romance (που προφανώς επιλέξαμε γιατί είμεθα ρομαντικοί βάρβαροι κατά βάθος) οι Στρατηγοί αποκτούν ιδιαίτερες δυνατότητες, γίνονται τύπου υπερ-ήρωες, και σε φάση Dynasty Warriors (βάλτε όποιο Crowd Brawler θέλετε εδώ) ρυθμίζουν σε μεγάλο βαθμό τη ροή και την έκβαση της μάχης.
Επίσης δίνεται η δυνατότητα να ξεκινήσει μια μονομαχία τιμής μεταξύ των δύο Στρατηγών, η οποία καθορίζει σε έντονο βαθμό (όχι απόλυτα) και τον τελικό νικητή. H Romance μπορούμε να πούμε πως είναι και η μεγαλύτερη επιρροή της Warhammer εποχής στο franchise, μιας και μπλέκει τη φαντασία με το ρεαλισμό (που είναι αρκετός στo διαχειριστικό κομμάτι του τίτλου). Το Records, από την άλλη, είναι μια πιο παραδοσιακή Total War επιλογή, με τους Στρατηγούς να έχουν ένα ρόλο εμψυχωτικό και τις μονάδες να κουράζονται γρηγορότερα. Αν βγάλουμε την επιρροή των Στρατηγών στο Romance Mode στο πεδίο της μάχης, τότε δεν υπάρχει κάποια, άλλη σημαντική αλλαγή στο πεδίο της μάχης, με το γνωστό άχαστο συστηματακί πεζικό-τοξότες πολιορκητικές μηχανές πίσω- ιππικό στα άκρα να δουλεύει περίφημα για ακόμα ένα TW.
Τα ακούτε Daenerys και Jon; Το ιππικό στα πλάγια, ακόμα και για ένα κάτω του μετρίου στρατηγό, όπως ο γράφων, κάνει τη δουλειά του μια χαρά. Όπως και να έχει, η έλλειψη αλλαγών στο πεδίο της μάχης αντικαθίσταται από τον πιο «προσωπικό» και ηρωικό χαρακτήρα των μαχών, δημιουργώντας ένα όμορφο δέσιμο του παίκτη με τους μπαρουτοκαπνισμένους διοικητές τους και τις ιδιαίτερες μονάδες των.
Το δαιδαλώδες και α-ΧΑΝ-ές (πρώτου ξινίσετε τα μούτρα σας και πείτε “άρχισε πάλι τις κρυάδες”, σκεφτείτε πως με το προφανές αυτό λογοπαίγνιο και το μέγεθος, αλλά και την κατάρρευση της ιστορικής γενιάς) της πολιτικής κατάστασης, μεταφέρεται και στο UI του παιχνιδιού, το οποίο ειλικρινά φέρνει στα όριά τους ακόμα και τους πιο εμπείρους παίκτες. Δεν είναι κακοσχεδιασμένο, απλά είναι τέτοιος ο όγκος πληροφοριών που προσφέρεται και τόσα πράγματα που πρέπει να επεξεργαστείτε, που σας προτείνουμε να περάσετε αρκετή ώρα στο να το μελετήσετε και να αξιοποιήσετε τα παρόντα tooltips κλπ. Τα εργαλεία υπάρχουν, απλά πρέπει να μπείτε με καθαρό μυαλό, ώστε να αξιοποιήσετε, να αφουγκραστείτε και να χωνέψετε τι διάολο συμβαίνει σε αυτό το κτήνος.
Δε φτάνει σε επίπεδα πολυπλοκότητας Grand Strategy, αλλά αν είστε καινούριοι στο είδος, η επαφή με το τι γίνεται σε κάθε σειρά με τόση πολλή πληροφορία, είναι κάπως τρομακτική. Μπορεί να σας φαίνονται… κινέζικα. Μακράν το πιο ενδιαφέρον σημείο του τίτλου είναι αυτή τη φορά το διαχειριστικό, αφού το Three Kingdoms απαιτεί από τον παίκτη να παίρνει συνεχώς αποφάσεις για να κρατάει τις ισορροπίες τόσο στα πλαίσια της φατρίας τους, όσο και σε αυτά με τους άλλους διεκδικητές της αυτοκρατορίας. Δηλαδή, πέραν του κλασικού να κρατάς τον πληθυσμό καλοταϊσμένο, ήρεμο, πειθήνιο και να μη του ρουφάς το μεδούλι με φόρους, πρέπει να είναι πολύ προσεκτική η τοποθέτηση των ισχυρών προσωπικοτήτων στις θέσεις εξουσίας.
Το πού θα δώσουμε προαγωγή και αντίστοιχα ποιους στρατηγούς θα βάλουμε δίπλα- δίπλα στη μάχη, μιας και πλέον ένα πλήρης στρατός απαιτεί τρεις στρατηγούς με την έξι μονάδων ακολουθία τους, επηρεάζουν σε μεγαλο βαθμό την ηρεμία της επαρχίας μας και το ηθικό του στρατού μας αντίστοιχα. Στρατηγοί με αλληλοσυμπληρούμενες ικανότητες και δυνατούς δεσμούς συμπάθειας, αποτελούν ένα από τα δυνατότερα χαρτιά προς την τελική επικράτηση.
Το διπλωματικό σκέλος του παιχνιδιού δέχθηκε ένα, αναμενόμενο και αναγκαίο, φρεσκάρισμα, με την εξέλιξη των διπλωματικών διεργασιών να αξιολογείται ποικιλοτρόπως. Από τη μία μετράνε οι φατρίες και οι ιδιαιτερότητες τους, η σχέση που έχουμε με αυτές (προφανώς), αλλά μπορούμε πλέον να αξιοποιήσουμε με μεγαλύτερη ευελιξία δωρεές και παντρολογήματα-κουμπαριές, ώστε να εξασφαλίσουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Είναι ένα πολύ πιο δυναμικό περιβάλλον, σίγουρα πιο ενδιαφέρον από τις προηγούμενες απόπειρες, και αλλάζει δραστικά το πώς κυλάει το διαχειριστικό μέρος της καμπάνιας μας. Υπομονή, επομένως, με την αξιοποίηση της παρεχόμενης πληροφορίας και θα ανοιχτεί μπροστά μας το πιο άρτιο Total War ως τώρα αναφορικά με το Grand Strategy του πράγματος.
Θετική χαρακτηρίζεται και η αντίδραση των AI φατριών καθώς πλησιάζουμε προς τον τελικό μας στόχο, την αύξηση δηλαδή του δείκτη νομιμότητας διεκδίκησης του αυτοκρατορικού αξιώματος, μιας και συσπειρώνονται, γίνονται πιο εχθρικές και δε αφήνουν την αίσθηση του αήττητου και ανίκητου στρατού. Φαινόμενο σύνηθες στo late game των Total War. Η στασιμότητα, ουσιαστικά, του τεχνικού τομέα, μασκαρεύεται από την ατμόσφαιρα και το art direction του τίτλου, που καταφέρνει να ζωντανέψει στα μάτια μας την ατμόσφαιρα της εποχής, ενώ η πιο κινηματογραφική, με έμφαση όπως είπαμε στους χαρακτήρες, λογική επιτρέπει να έχουμε αρκετές και όμορφες cut scenes.
Για άλλη μια φορά, δυστυχώς, ο επεξεργαστής σας θα πρέπει να σηκώσει φορτίο «ασήκωτο» (αναγκαίο κακό) με το πρόβλημα να εντοπίζεται κυρίως στα κοπιαστικά loading screens, ενώ οφείλουμε να σημειώσουμε πως το Three Kingdoms παίζει αρκετά νωρίς όλα τα gameplay χαρτιά του, οδηγώντας σε ένα διπλό πρόβλημα. Η απουσία εκπλήξεων μπορεί να κουράσει προς το τέλος του campaign, ενώ ο αρχικός όγκος επιλογών μπορεί να οδηγήσει σε αρκετά restarts. Δεν είναι ακριβώς αρνητικό αυτό, μιας και οι επιλογές των αρχικών ηρώων δίνουν ήδη αρκετά ξεχωριστά στοιχεία, απλά βρήκαμε το ρυθμό του παιχνιδιού κάπως άνισο.
Το Total War: Three Kingdoms είναι ένα δύσκολο τέρατακι για να το δαμάσεις. Από τη μία έχουμε επιστροφή σε ένα πιο προσγειωμένο setting, λαμβάνοντας υπόψιν πάντα το ρόλο των Στρατηγών, μεγάλη έμφαση στις εσωτερικές και εξωτερικές σχέσεις της φατρίας μας, αλλά ταυτόχρονα στο πεδίο της μάχης τα πράγματα δείχνουν ελαφρώς βαλτωμένα (και δε ξέρουμε τι μπορούν να κάνουν στην Creative Assembly για να ανανεώσουν αυτή την πλευρά του gameplay). Οι βετεράνοι νομίζουμε ότι θα ευχαριστηθούν τις όποιες αλλαγές και την επακόλουθη αύξηση περιπλοκότητας, αλλα δε ξέρουμε αν θα ήταν ένας τίτλος που θα προτείναμε σε κάποιον που ξεκινάει για πρώτη φορά τη σειρά.
