Viking sci-fi.
Η αποτύπωση της σκανδιναβικής μυθολογίας σε sci-fi περιτύλιγμα, με στοιχεία horror, φαντάζει ως ένα ελκυστικό πάντρεμα που προκαλεί το ενδιαφέρον ακόμα κι αν είναι εμφανές ότι ακολουθεί κατά γράμμα τις επιταγές των walking simulator παιχνιδιών. Άλλωστε, αν μπορεί να υπερηφανεύεται για κάτι το συγκεκριμένο είδος είναι η συνήθης συντροφιά της λεπτομερούς αποτύπωσης του περιβάλλοντος, απόρροια βέβαια των χαμηλών απαιτήσεων σε μηχανισμούς gameplay και της περιορισμένης έκτασης του κόσμου, προς όφελος μίας ιστορίας 3-4 ωρών. Το σίγουρο είναι ότι η μόλις πενταμελής Angry Demon Studio, εκ Σουηδίας, γνωρίζει καλά τις δυνατότητες της Unreal Engine ώστε να προσφέρει ένα αναμενόμενα όμορφα θέαμα, έστω σε τεχνικούς όρους. Εικαστικά και θεματικά ας δούμε πώς τα πάει.
Το Apsulov ξεκινάει με έναν ιδιαίτερα ταιριαστά αινιγματικό τρόπο (αν και όχι αποφεύγοντας το κλισέ), ξυπνώντας την πρωταγωνίστρια σε αυτό που φαίνεται να είναι ένα χειρουργικό τραπέζι και έπειτα από κάποια επέμβαση που έχει φέρει εις πέρας μία ιδιόρρυθμη A.I. Καμία έκπληξη φυσικά δεν αποτελεί το γεγονός ότι η χαρακτήρας μας έχει πλήρη απώλεια μνήμης, ώστε και αυτή και εμείς να συμβαδίζουμε στην πλήρη άγνοια για το πού βρισκόμαστε και τι συμβαίνει.
Το Apsulov είναι ένα κατά γράμμα walking simulator δίχως να επιχειρεί σε οποιοδήποτε βαθμό να ξεφύγει από τους κανόνες που διέπουν το είδος.
Χωρίς να δώσουμε ιδιαίτερα spoilers, σύντομα θα δραπετεύσουμε από την εχθρική A.I. (μέσα από τους πάντα βολικούς αεραγωγούς) και η περιπέτεια προς το μυθολογικό θα ξεκινήσει κανονικά. Βρισκόμαστε σε μία υπόγεια εγκατάσταση στη Γη, όπου ανασκαφές έχουν βρει τις ρίζες του μυθικού Yggdrasil, του δέντρου που ενώνει τους εννιά διαφορετικούς κόσμους της σκανδιναβικής μυθολογίας (φυσικά, όσοι ασχοληθήκατε με το περσινό God of War θα εντοπίσετε διάφορα κοινά ονόματα).
Κατά την πορεία μας σύντομα θα βρούμε έναν από τους επιστήμονες, τον εκκεντρικό Henrik, ο οποίος θα μας σώσει, θα θυμίσει στη χαρακτήρα μας πως λέγεται Alice και θα τοποθετήσει στο χαμένο δεξί άκρο της ένα μηχανικό (και ολίγον τι μαγικό) χέρι, με την ικανότητα να αποθηκεύει αποτυπώματα (ώστε να ανοίγουμε διάφορες πόρτες) και να εκτοξεύει ωστικά κύματα (που ανοίγουν διάφορες πόρτες αλλά και εξοντώνουν εχθρούς). Έπειτα θα χρειαστεί να εκτελέσουμε διάφορα θελήματα για τον Henrik ώστε να διασώσουμε τον εαυτό μας αλλά και να βάλουμε ένα τέλος σε διάφορους καταστροφικούς κινδύνους που συνοδεύουν το άνοιγμα των πυλών μέσω των ριζών του Yggdrasil.
Το σεναριακό υπόβαθρο γενικά καταφέρνει να είναι αρκετά μυστηριώδες, ωθώντας μας στο ψάξιμο διαφόρων κρυφών μαγνητοφωνήσεων που παρέχουν ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τα τεκταινόμενα του σταθμού, περιγράφοντας παράλληλα διάφορα ευρήματα από άλλους κόσμους που υποτίθεται πως ενέπνευσαν τη σκανδιναβική μυθολογία όπως τη γνωρίζουμε. Αν και τα τεχνουργήματα και τις οντότητες διαφόρων περιγραφών ενδέχεται να τα συναντήσουμε, ορισμένα από τα πιο επιβλητικά ευρήματα των ανασκαφών και οι θεϊκές υπάρξεις δυστυχώς παραμένουν στα πλαίσια της φαντασίας, κάτι που φυσικά είναι αναμενόμενο, ελέω του περιορισμένου budget της indie ομάδας ανάπτυξης.
Παρόλα αυτά, δεν παύουν να υπάρχουν διάφορα εντυπωσιακά σκηνικά και ευρήματα, όπως, λόγου χάρη, οι υπέρογκες ασπίδες των βαλκυριών που εντοπίζουμε εντός εργαστηρίου και αποτελούν μία ένδειξη των επιβλητικών οντοτήτων που θα τις κρατούσαν. Σε άλλες περιπτώσεις η παρουσία γιγάντιων μορφών στα βάθη ορισμένων εξωτερικών χώρων καταφέρνουν με ευκολία να προκαλέσουν δέος. Στην αντίθετη πλευρά, ωστόσο, βρίσκονται τα θανάσιμα όντα που περιπολούν τους διαδρόμους της υπόγειας εγκατάστασης. Ο σχεδιασμός τους είναι κάθε άλλο παρά εμπνευσμένος, με ένα ιδιαίτερα κλισέ και αδιάφορο παρουσιαστικό δαιμονικού… καλικαντζάρου. Πραγματικά, πάντως, αδυνατούμε να κατανοήσουμε γιατί τα walking simulator επιμένουν στην ύπαρξη εχθρών και δη σε σημεία που απαιτούν stealth τακτικές, με παντελώς πεζούς μηχανισμούς άνευ οποιουδήποτε βάθους.
Η Alice θα τοποθετήσει στο χαμένο δεξί άκρο της ένα μηχανικό (και ολίγον τι μαγικό) χέρι, με την ικανότητα να αποθηκεύει αποτυπώματα και να εκτοξεύει ωστικά κύματα.
Ξανά και ξανά παιχνίδια του είδους βρίσκουν αρνητική κριτική στην προσθήκη εμβόλιμων stealth κομματιών από την πλειοψηφία του Τύπου αλλά και σχολίων στα fora, όμως φαίνεται σαν να αποτελεί ένα αναγκαίο κακό για την υποχρεωτική καλλιέργεια της αίσθησης της τρωτότητας. Τουλάχιστον, αυτά τα σημεία στην περίπτωση του Apsulov είναι ευτυχώς λιγοστά και η A.I. των εχθρών καλοδεχούμενα ράθυμη. Σε μία περίεργη απόφαση των δημιουργών, όποτε τα τέρατα ρίξουν την ενέργειά μας στο μηδέν, μεταφερόμαστε σε ένα εναλλακτικό περιβάλλον όπου καλούμαστε να ολοκληρώσουμε μία μίνι, απλοϊκή αποστολή προκειμένου να επανέλθουμε στη ζωή.
Εν ολίγοις, σε αυτές τις περιπτώσεις απαιτείται να εντοπίσουμε δύο κλειδιά ώστε να ενεργοποιήσουμε μία πύλη ενώ παράλληλα αποφεύγουμε μία δαιμονική οντότητα. Εάν η τελευταία μάς πιάσει, τότε σημαίνει “game over” και μεταφορά στο τελευταίο, εκνευριστικά απομακρυσμένο –συνήθως- checkpoint. Τα stealth σημεία μετριάζονται όταν αναβαθμίσουμε το βιονικό μας χέρι, αποκτώντας τη δυνατότητα να εξοντώνουμε τους εχθρούς. Τα πυρομαχικά μπορεί να είναι άκρως περιορισμένα, αλλά γενικά στα καίρια σημεία είχαμε την ευχέρεια να ξεφορτωθούμε εχθρούς δίχως δεύτερη σκέψη. Εννοείται, βέβαια, ότι αυτό το σημείο της δράσης βρίσκεται σε παντελώς απλοϊκό επίπεδο και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να εκλάβετε το Apsulov ως παιχνίδι δράσης. Εντούτοις, η Angry Demon Studio αξίζει τα εύσημα, που παρά τα ελλιπή εργαλεία στον τομέα της δράσης κατάφερε να εισάγει μία αρκετά δουλεμένη τελική μάχη με boss, παρέχοντας μία ικανοποιητική κορύφωση, δίχως να κουράζει.
Τεχνικά, όπως αναφέραμε και παραπάνω, η δουλειά της πενταμελούς ομάδας είναι αξιέπαινη, έχοντας σχεδιάσει λεπτομερή και πειστικά περιβάλλοντα σε υπόγεια εργαστήρια αλλά και εξωγήινους (παράλληλους ή όπως τους εκλάβει κανείς) κόσμους. Χωρίς να είναι κάτι που φέρνει νέα δεδομένα στη sci-fi ή σκανδιναβική μυθοπλασία, δεν παύει να προσφέρει ένα όμορφο θέαμα, που στα πλαίσια των walking simulator δίνει την εντύπωση του περιπάτου σε έναν εκθεσιακό χώρο.
Το Apsulov είναι εν τέλει ένα κατά γράμμα walking simulator δίχως να επιχειρεί σε οποιοδήποτε βαθμό να ξεφύγει από τους κανόνες που διέπουν το είδος. Οι 4-5 ώρες περιηγήσης θα κυλήσουν ομαλά, με ελάχιστα –ευτυχώς- σημεία stealth, επιτρέποντάς σας να περιφερθείτε σχετικά απρόσκοπτα σε ένα όμορφο περιβάλλον, με αρκετές ευφάνταστες, μυθολογικές πινελιές. Από την άλλη πλευρά, βέβαια, δεν μπορεί να προσφέρει οποιεσδήποτε συγκινήσεις σε gameplay επίπεδο ή μέσω σεναριακών εκπλήξεων. Εν ολίγοις, ενδείκνυται σχεδόν αποκλειστικά στους fans των walking simulators.
