Μια λασπωμένη, hardcore πρόταση για λίγους.
Έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια από την τελευταία φορά που η Milestone παρέδωσε μία πρόταση βασισμένη στους αγώνες Motocross. Η αλήθεια είναι πως το MXGP3 είχε αφήσει μάλλον αρνητικές εντυπώσεις, γιατί σε καμία περίπτωση δεν κατάφερε να κινηθεί στα γνωστά υψηλά επίπεδα που έχει συνηθίσει η ιταλική ομάδα ανάπτυξης το κοινό της. Και αυτή η στάση της βιομηχανίας γενικότερα απέναντι στο συγκεκριμένο άθλημα δημιουργεί αρκετά ερωτηματικά, γιατί αν θέλει κάποιος να βρει μία αξιοπρεπή δημιουργία, θα πρέπει να ανατρέξει αρκετά χρόνια πίσω και συγκεκριμένα σε τίτλους που κινούνταν ξεκάθαρα μέσα σε arcade μονοπάτια.
Αναμμφίβολα το Motocross δεν μπορεί να σταθεί δίπλα σε αντίστοιχους θεσμούς που βασίζονται στους δύο τροχούς και διαπρέπουν σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι λόγοι είναι πολλοί και το συγκεκριμένο review μάλλον δεν είναι το κατάλληλο σημείο ώστε να γίνει περαιτέρω ανάλυση, οπότε ίσως αυτή η μετριότητα των ανάλογων τίτλων να μην προκαλεί κάποια έκπληξη. Παράλληλα, η Milestone εδώ και χρόνια χαίρεται τη μοναξιά της κορυφής εξαιτίας του ανύπαρκτου ανταγωνισμού, αν και ευτυχώς τα στραβοπατήματα είναι ελάχιστα. Όμως τι πραγματικά συμβαίνει με το MXGP 2019; Αποτελεί μία αξιοπρεπή πρόταση ή για ακόμα μία φορά θα περάσει με συνοπτικές διαδικασίες στα αζήτητα;
Ευτυχώς, για πρώτη φορά, τα θετικά δείχνουν να υπερνικούν τα αρνητικά στοιχεία, και έτσι οι φίλοι των δύο τροχών θα μπορούν να απολαύσουν μία απαιτητική και εθιστική δημιουργία, άσχετα αν για τους μη μυημένους θα μοιάζει ως ξεπερασμένη και υπερβολικά δύσκολη. Πραγματικά, οι πρώτες ώρες δεν θα αποτελέσουν τον καλύτερο σύμμαχο για το MXGP 2019 και αυτό γιατί από την πρώτη στιγμή δείχνει τον τραχύ και ακατέργαστο χαρακτήρα του, κρατώντας καλά κρυμμένες τις αρκετές αρετές του. Οι παίκτες ας είναι προετοιμασμένοι –για ακόμα μία φορά- για ιδιαίτερα μακροσκελή loading times αλλά και για ένα απλό, έως αδιάφορο layout σε ό,τι έχει να κάνει με τον σχεδιασμό του μενού επιλογών. Φέτος πάρθηκε η απόφαση τα πάντα να έχουν μία λιτή εικόνα, όπου η ομάδα ανάπτυξης θέλησε από την πολυπλοκότητα του παρελθόντος, να πάει στο άλλο άκρο. Ίσως την επόμενη φορά να βρεθεί μία μέση λύση.
Την απουσία μίας υποτυπώδους εισαγωγικής σκηνής έρχεται -ή, μάλλον, προσπαθεί- να καλύψει η βαρετή δημιουργία αναβάτη, όπου για ακόμα μία φορά οι διαθέσιμες επιλογές είναι και ελάχιστες και άσχημες. Από εκεί και έπειτα, ο παίκτης καλείται να διαλέξει μία από τις έξι επίσημες ομάδες του θεσμού και παράλληλα να επιλέξει αν θα ακολουθήσει τις συμβουλές της ομάδας του ή στην αντίθετη περίπτωση ενός χορηγού. Η μεν πρώτη επιλογή περιορίζει αρκετά τις διαθέσιμες αναβαθμίσεις, θέλοντας παράλληλα να κινηθεί όσο το δυνατό πιο κοντά στην πραγματικότητα, αλλά στον αντίποδα παρέχεται μία μοτοσυκλέτα έτοιμη να κυνηγήσει το πρωτάθλημα.Στη δεύτερη περίπτωση, ο παίκτης είναι αυτός που θα μπορεί να επέμβει σε πολλούς τομείς, τόσο μηχανικούς όσο και καθαρά αισθητικούς, αλλά ας είναι προετοιμασμένος για μία μηχανή που μετά βίας θα μπορεί να κινηθεί στο μέσο της κατάταξης.
Με συνοπτικές διαδικασίες αναβάτης και μοτοσυκλέτα θα βρεθούν στο χώμα και θα εκκινήσει μία αγωνιστική σεζόν. Κατόπιν δύο αγώνων θα παρουσιαστούν και οι υπόλοιπες επιλογές αγώνα, αλλά, γενικότερα, το περιεχόμενο είναι ιδιαίτερα φτωχό και παρουσιάζεται με έναν αρκετά άτσαλο τρόπο. Το season mode καλείται να καλύψει την απουσία του ανάλογου career, όμως τα πάντα εδώ δείχνουν απρόσωπα και άψυχα. Προσπερνώντας αυτή τη φτωχή εικόνα, που πραγματικά θα πρέπει να ανατρέξει κανείς αρκετά χρόνια πίσω για να θυμηθεί κάτι αντίστοιχο, το MXGP 2019 δεν θα αργήσει να δείξει τις άγριες διαθέσεις του αλλά και το βελτιωμένο μοντέλο φυσικής, όπου αν όλα αυτά είχαν δεχθεί ένα καλύτερο περιτύλιγμα –ναι τα γραφικά είναι και πάλι απαρχαιωμένα- γνώμη μας είναι πως ίσως το τελικό αποτέλεσμα να κέρδιζε τις εντυπώσεις.
Αλλά ας βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά. Όπως συμβαίνει και στην πραγματικότητα, οι αγώνες motocross προσφέρουν δύο κατηγορίες μοτοσυκλετών, μία στα 250cc και μία στα 500cc. Αναμενόμενα, η μεγαλύτερη κατηγορία θα γίνει διαθέσιμη αρκετές ώρες -ή και ημέρες- μετά την εκκίνηση του παιχνιδιού, και ευτυχώς που συμβαίνει κάτι τέτοιο, γιατί το MXGP 2019 είναι πολύ δύσκολο. Απίστευτα δύσκολο. Το πρωτάθλημα ξεδιπλώνεται σε συνολικά 17 διαδρομές ανά τον κόσμο, με όλες να έχουν -φυσικά- κοινό παρονομαστή το χώμα. Τα επίπεδα πρόσφυσης κατά την οδήγηση βρίσκονται σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα, και τα τρακτερωτά λάστιχα δεν είναι η λύση. Ούτε καν η παρατεταμένη χρήση του φρένου. Και αν αυτό αποτελεί έκπληξη για τους μη μυημένους στο είδος, πρέπει να πούμε ότι ο τίτλος της Milestone καταφέρνει και αποτυπώνει σε σχεδόν απόλυτο βαθμό την πραγματικότητα και απλά απαιτεί τη σωστή χρήση του γκαζιού αλλά και τη θέση του αναβάτη επάνω στη μηχανή του.
Το MXGP 2019 υιοθετεί ένα αρκετά πολύπλοκο μοντέλο χειρισμού, όπου ίσως για πρώτη φορά ο ψηφιακός αναβάτης έχει τον πλήρη έλεγχο της μοτοσυκλέτας του. Τέτοια ελευθερία δεν θα συναντήσει κανείς ούτε στις προτάσεις Moto GP της Milestone αλλά ούτε και στη σειρά RiDE. Σημείο-κλειδί θα αποτελέσει ο δεξιός αναλογικός μοχλός, που με τη σειρά του κινεί τον αναβάτη επάνω στη μοτοσικλέτα. Αν έχει παρακολουθήσει κανείς αγώνες motocross, θα έχει παρατηρήσει πως σχεδόν ποτέ οι μοτοσυκλέτες δεν αναπτύσσουν υψηλές ταχύτητες, αλλά απεναντίας παλεύουν να βρεθούν στο κατάλληλο σημείο και κατά προτίμηση στο εξωτερικό μέρος μίας υπό κλίση στροφής.
Αξιοποιώντας στο μέγιστο την τριβή αλλά και την φυγόκεντρο δύναμη, σκοπός είναι ο αναβάτης να πατήσει στο έδαφος το δεξί ή το αριστερό του πόδι, ανάλογα αν θα στρίψει δεξιά ή αριστερά, και όταν η μηχανή βρεθεί στην κατάλληλη κλίση, να πατήσει με μανία το γκάζι. Το φρένο απαιτείται αποκλειστικά και μόνο αρκετά μέτρα πριν την κορυφή της στροφής –ούτε λόγος για apex, εδώ επικρατεί η λάσπη- και κυρίως το εμπρός ώστε η ορμή να μετακινήσει το πίσω μέρος προς την αντίθετη κατεύθυνση. Από εκεί και πέρα οι στροφές ενός δίχρονου κινητήρα θα αναλάβουν την ταχύτατη έξοδο από τη στροφή, μέχρι να εμφανιστεί η επόμενη ράμπα, να ακολουθήσει ένα άλμα και έπειτα ένα φρενάρισμα για την επόμενη στροφή.
Μπορεί τα παραπάνω να φαντάζουν πολύπλοκα, αλλά συμβαίνουν σε πραγματικό χρόνο στο MXGP 2019. Το μοντέλο χειρισμού δεν δείχνει να λοξοδρομεί σχεδόν ποτέ, ενώ τα ανεπτυγμένα physics μπορούν και “κατανοούν” ανά πάσα στιγμή το ποσοστό λάσπης που υπάρχει στη διαδρομή και να ταλαιπωρούν ανάλογα την μοτοσυκλέτα και τα ελαστικά της, που παλεύουν να βρουν την ελάχιστη πρόσφυση. Όλα τα παραπάνω έχουν το ανάλογο αντίτιμο στο gameplay, αφού παρά την εμπειρία μας σε αγώνες ταχύτητας, ψηφιακούς και μη, και έχοντας απενεργοποιημένες τις διαθέσιμες βοήθειες στην οδήγηση, μετά βίας καταφέρναμε να κινηθούμε εντός της πρώτης δεκάδας. Και όλα αυτά, έχοντας επιλέξει το τέταρτο από τα πέντε επίπεδα δυσκολίας που πρακτικά αλλάζουν τη συμπεριφορά των αντιπάλων.
Το MXGP 2019 καταφέρνει ή, πιο σωστά, δεν διστάζει να γίνει ένα απαιτητικότητο simulation, όπου πραγματικά ελάχιστοι θα έχουν την υπομονή ή και τον χρόνο να φτάσουν μέχρι τέλους. Ενεργοποιώντας κάποιες από τις αρκετές driving assists, όπως συμβαίνει συνήθως σε προτάσεις της Milestone, το γενικότερο σύνολο καταστρέφεται, θυσιάζοντας τον ρεαλισμό έναντι της προσβασιμότητας. Τι γίνεται όμως με τη διασκέδαση; Αυτό και αν είναι δύσκολο ερώτημα. Δεν είναι λίγες οι φορές που την απόλαυση της οριακής οδήγησης σε ένα λασπωμένο οδόστρωμα θα διαδεχθεί η πίεση, το άγχος, ακόμα και τα νεύρα. Το δυσάρεστο είναι πως δεν υπάρχει μία μέση οδός, ίσως ένα αυτόνομο arcade mode, που να μην προκύπτει απλά και μόνο από την ενεργοποίηση των διαθέσιμων βοηθειών, που με τη σειρά τους κουτσουρεύουν το ακριβέστατο μοντέλο χεισιμού.
Κάτω από το πρίσμα της απόλυτης εξομοίωσης, το MXGP 2019, δίχως καμία δόση υπερβολής, χτυπάει άνετα την κορυφή, χαρίζοντας ορισμένες μνημειώδεις σκηνές που θα μείνουν χαραγμένες στη μνήμη των παικτών για πολύ καιρό. Και έπειτα από αρκετές ημέρες δοκιμών, τελικά η ζυγαριά γέρνει περισσότερο προς την δημιουργία μίας θετικής παρά αρνητικής εκτίμησης. Και αυτό είναι μάλλον καλό για την Milestone, που τόσο χρόνια μόνη της παλεύει να κρατήσει την κατηγορία αλλά και το ενδιαφέρον του κοινού ζωντανά. Όμως, αν υπάρχει μία ενότητα που πραγματικά είναι απαράδεκτη, αυτή δεν είναι άλλη από την αντίστοιχη της τεχνολογίας που πλαισιώνει τη “νέα” αυτή πρόταση.
Δίχως καμία δόση υπερβολής, τα γραφικά του τίτλου είναι άσχημα. Πέρα από το γεγονός πως πολλές φορές τη μηχανή δείχνει να την καταπίνει το έδαφος, δεν είναι τυχαίο που σχεδόν ποτέ η κάμερα δεν επιχειρεί κάποια κοντινή λήψη. Το σύνολο αναβάτη-μοτοσυκλέτας θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως θα μπορούσε να τα αποδώσει με τον ίδιο τρόπο ακόμα και μία κονσόλα προηγούμενης γενιάς -η δοκιμή του τίτλου έγινε στο PlayStation 4 Pro- ενώ για ακόμα μία φορά η Unreal Engine στα χέρια του Ιταλού developer δείχνει να χαραμίζεται. Το frame rate παραμένει πάντα σταθερό και δίχως ενοχλήσεις ακόμα και στις πρώτες στροφές, όπου 22 μοτοσυκλέτες στριμώχνονται για να στρίψουν, αλλά από την άλλη ποτέ δεν θα αισθανθεί κανείς πως η κονσόλα θα ζορίζεται. Ακόμα και τα εφέ όπως αυτό της βροχής δείχνουν ξεπερασμένα, ενώ και ο τρόπος με τον οποίο παραμορφώνεται το οδόστρωμα δεν είναι διόλου πειστικός.
Από την άλλη, και όπως το συνηθίζει η Milestone, καλύτερης αντιμετώπισης έχει τύχει ο τομέας του ήχου, όπου ξεπερνώντας το άκουσμα των συγκρούσεων, η χροιά των κινητήρων και των εξατμίσεων είναι αυτές που σώζουν την παρτίδα. Δυστυχώς ανάξια λόγου είναι η δικτυακή ενότητα του MXGP 2019, μιας και όπως πολύ σωστά θα έχει ήδη μαντέψει ο κάθε φίλος της Milestone που ακολουθεί την εταιρεία, αυτό αποτελείται από αδιάφορα modes που με τη σειρά τους συνοδεύονται από πάμπολα τεχνικά προβλήματα. Ό,τι ακριβώς συνέβαινε στους τίτλους της εταιρίας περίπου 10 χρόνια πριν.
Ολοκληρώνοντας τις σκέψεις μας γύρω από το MXGP 2019, η αλήθεια είναι πως τα τελικά συμπεράσματα θυμίζουν τα αντίστοιχα που είχαν προκύψει κατά την δοκιμή του MXGP 3. Ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με το επίπεδο δυσκολίας αλλά και τα γραφικά, θα μπορούσε να ορκιστεί κάποιος πως οι δύο τίτλοι μοιάζουν σαν δύο σταγόνες νερό. Όμως, προσπαθώντας να μην αδικήσουμε τη νέα προσθήκη της σειράς, θα ήταν λάθος να μην αναγνωρίσει κανείς το μοναδικό μοντέλο οδήγησης, που σε συνδιασμό με τα κορυφαία physics συνθέτουν μία από τις πλέον ρεαλιστικές προτάσεις της κατηγορίας αλλά και των off-road δημιουργιών γενικότερα.
To review βασίστηκε στην έκδοση του MXGP 2019 για το PS4.
