Welcome to the Battlefield!
To Daemon X Machina είναι ένας ιδιαίτερος τίτλος. Δεν θα ήταν άστοχο να λέγαμε πως είναι και αυτός ένας επιζών ενός δύσκολου και άσπλαχνου κόσμου, όπως περίπου είναι και ο κόσμος του ίδιου του παιχνιδιού. Είναι ένα από εκείνους τους τίτλους που αποτελούν προσωπική φιλοδοξία των δημιουργών τους, οι οποίοι είναι ικανοί να κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να τους δουν να μεγαλώνουν και να βελτιώνονται, με σκοπό να κερδίσουν και αυτοί μια θέση στις καρδιές των παικτών παγκοσμίως. Τα παλικάρια πίσω από τη Marvelous First Studios απέδειξαν πως, όταν οι δημιουργοί έχουν όρεξη και μεράκι, μπορούν να κάνουν θαύματα. Κάτι τέτοιο είδαν και οι ιθύνοντες της Marvelous Entertainment και αποφάσισαν να στηρίξουν αυτό το αποκλειστικό project για το Switch μέχρι τέλους.
Απόδειξη των άνωθεν αποτελεί ο τρόπος με τον οποίο το Daemon X Machina συστήθηκε στο κοινό για πρώτη φορά. Μετά την ανακοίνωσή του τον Φεβρουάριο, οι δημιουργοί διέθεσαν ένα ειδικό demo του παιχνιδιού, δίνοντας στους παίκτες την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με το παιχνίδι και ζητώντας από εκείνους ανατροφοδότηση για τη συνολική εμπειρία τους με αυτό, αλλά και με όποιες προτάσεις θα μπορούσαν να κάνουν για να το βελτιώσουν ακόμα περισσότερο. Η αλήθεια είναι πως η πρώτη μας γνωριμία με το παιχνίδι δεν έγινε όπως θα επιθυμούσαν ενδομύχως οι δημιουργοί, καθώς οι αντιδράσεις ήταν -στην καλύτερη των περιπτώσεων- χλιαρές. Ωστόσο, η ετοιμότητα των δημιουργών να λάβουν σοβαρά υπ’ όψη τις προτάσεις των παικτών, να εργαστούν σκληρά στο τελικό προϊόν και να παραδώσουν, εν τέλει, μια gaming εμπειρία ακριβώς όπως τη ζήτησαν οι παίκτες, είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη. Μια ανακοίνωση στην Ε3, ένα νέο demo και η ίδια η τελική έκδοση του παιχνιδιού επιβεβαιώνουν την σχεδόν ιδεατή διαδικασία ανάπτυξης ενός ξεχωριστού τίτλου για την υβριδική κονσόλα της Nintendo.
Οι Outers λειτουργούν περισσότερο ως μισθοφόροι στρατιώτες των ισχυρών εθνών του Πλανήτη, ολοκληρώνοντας αποστολές με επιτυχία και πλήττοντας κατά το μέγιστο δυνατόν τις εχθρικές δυνάμεις.
Η υπόθεση, όπως γίνεται συνήθως με τα mech-action παιχνίδια, εκτυλίσσεται στο πολύ μακρινό μέλλον, σε μια Γη του μέλλοντος, που δεν θυμίζει σε τίποτα το παρόν. Η Γη αυτή υπέστη την κατάρριψη του μοναδικού φυσικού της δορυφόρου, της Σελήνης (Moonfall). Η πτώση του φεγγαριού διατάραξε την τάξη και την ισορροπία, απελευθερώνοντας μια μυστηριώδη μορφή ενέργειας, η οποία επηρέασε όλες τις μορφές Τεχνητής Νοημοσύνης (Artificial Intelligence) που δημιούργησαν οι άνθρωποι για την ανοικοδόμηση και εκμετάλλευση του κόσμου και τις μετέτρεψε από συνεργάτη στον πιο θανάσιμο εχθρό της ανθρωπότητας. Πράγματι, η Τεχνητή Νοημοσύνη απέκτησε πρωτοφανή έλεγχο στα όπλα και τους παρασκευαστικούς σταθμούς των ανθρώπων, δυνάμενη πλέον να ελέγχει αλλά και να δημιουργεί στρατιώτες που θα υπηρετούσαν τα σχέδιά της μέχρι τελικής πτώσης – τους Αθάνατους (Immortals).
Όμως κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις, έτσι, την ίδια επίδραση από αυτή τη μορφή ενέργειας δέχτηκε και μια μερίδα στρατιωτών, οι οποίοι απέκτησαν ξεχωριστές δυνάμεις και την ικανότητα να πιλοτάρουν τα Arsenals – γιγάντιες πολεμικές μηχανές, ικανές να αντιμετωπίσουν τους Αθάνατους χωρίς να υστερούν σε τίποτα από τη δύναμη των αντιπάλων τους. Κάπως έτσι ερχόμαστε στο παρόν που αφηγείται το παιχνίδι, με τους στρατιώτες (Outers) να λειτουργούν περισσότερο ως μισθοφόροι στρατιώτες των ισχυρών εθνών του Πλανήτη, ολοκληρώνοντας αποστολές με επιτυχία και πλήττοντας κατά το μέγιστο δυνατόν τις εχθρικές δυνάμεις. Φυσικά, τα απαραίτητα κλισέ στην αφήγηση δεν θα μπορούσαν να λείπουν από μια ιαπωνική παραγωγή δράσης, καθώς σύντομα οι Outers θα βρεθούν στη μέση μιας υποβόσκουσας διαμάχης ανάμεσα στα Έθνη, με τα κίνητρά τους να αποκαλύπτονται σταδιακά και να απειλούν τη φυσική αλλά και νομοτελειακή τάξη του πλανήτη. Παράλληλα, ο χαρακτήρας που ελέγχουμε αποκτά περισσότερη εμπειρία και φήμη ανάμεσα στις τάξεις των μισθοφόρων και θα διαδραματίσει (όπως είναι αναμενόμενο) το δικό του ρόλο στον τρόπο με τον οποίο εκτυλίσσονται τα γεγονότα της ιστορίας.
Δεν μπορούμε να πούμε πως το Daemon X Machina αποτελεί σημείο αναφοράς -όσον αφορά στο σενάριο και τη γραφή γενικότερα- των παιχνιδιών του είδους. Το δυνατό του σημείο έγκειται αποκλειστικά στο gameplay του, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζεται κάθε αποστολή. Ουσιαστικά, κάθε αποστολή ρίχνει το μισθοφόρο που ελέγχουμε σε μια αρένα, που αποτελείται από μια μικρή περιοχή του κόσμου. Είτε πρόκειται για μια αμμώδη περιοχή είτε για μια κατοικημένη πόλη, ή ακόμα για μια υπόγεια βάση, κάθε περιοχή του κόσμου έχει τα δικά της στοιχεία προς ανακάλυψη, αλλά και τις δικές της απειλές. Από οχήματα τανκ, ιπτάμενα drones, ελεγχόμενα από την τεχνητή νοημοσύνη Arsenals, μέχρι και κολοσσιαία κατασκευάσματα, κάθε γωνιά του κόσμου κρύβει τους δικούς της κινδύνους, αναγκάζοντας τους μισθοφόρους να εκμεταλλευτούν σωστά τα χαρακτηριστικά της αρένας μάχης, για να αποκτήσουν το πάνω χέρι πολύ εύκολα.
Πρόκειται για μια ευχάριστη προσθήκη στον κόσμο των -σχεδόν άμυαλων- action shooters, καθώς οι συνθήκες υποχρεώνουν τους παίκτες να εξετάσουν προσεκτικά τα στοιχεία του περιβάλλοντος και να τα χρησιμοποιήσουν τη σωστή στιγμή είτε για να καταφέρουν ένα καίριο χτύπημα στους περιφερόμενους αντιπάλους, ή να αυξήσουν την ζωτική ενέργεια του Arsenal που κατευθύνουν. Και αν αυτό δεν έχει σημασία σε ελάσσονος σημασίας αντιπάλους, τα δεδομένα κατά την εκτέλεση των αποστολών μπορούν εύκολα να αλλάξουν και να απαιτήσουν μια πιο προσεκτική προσέγγιση της μάχης, κάτι που παρατηρείται πολύ πιο συχνά όσο ανεβαίνουν τα επίπεδα των αποστολών.
Καθ’ όλη την πορεία του παιχνιδιού δεν μπορούμε παρά να διαπιστώσουμε τις επιρροές που έχει λάβει το Daemon X Machina από αντίστοιχες mecha-action σειρές.
Οι αναμετρήσεις στην αρένα αποτελούν και το πιο σημαντικό gameplay στοιχείο του παιχνιδιού, χαρακτηριστικό το οποίο διευκολύνεται σημαντικά από τη δυνατότητα πλήρους customization του Arsenal που ελέγχουμε. Οι επιλογές παραμετροποίησης που μας προσφέρει το παιχνίδι είναι πραγματικά μεγάλες και αυξάνονται όσο μεγαλώνει και η φήμη του παίκτη ως χειριστή Arsenal. Από το κεφάλι, τα χέρια και τα πόδια, ως τα όπλα εμπρός και πίσω της πολεμικής μηχανής που ελέγχουμε, οι επιλογές παραμετροποίησης που διατίθενται αγγίζουν δυσθεώρητα επίπεδα, με τους δημιουργούς του παιχνιδιού να έχουν αυξήσει τα standards σε σύγκριση με παρόμοιους τίτλους.
Κάθε αντικείμενο που γίνεται διαθέσιμο έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, τις δικές του δυναμικές στη μάχη, ενώ μια μεγάλη ποικιλία διαθέσιμων ανταλλακτικών και όπλων μπορεί να δώσει στον παίκτη περισσότερες επιλογές ως προς την καταλληλότητα του οπλισμού που μπορεί να φέρει το Arsenal στη μάχη. Ανεβαίνοντας τη βαθμίδα κατάταξης, περισσότερες επιλογές ξεκλειδώνονται στο in-game κατάστημα, διαθέσιμες προς αγορά, ενώ δεν πρέπει να αγνοούμε και την ύπαρξη του in-game… παγωτατζίδικου (!), από το οποίο αποκτάμε πρόσβαση σε μια σειρά προσωρινών bonus απόδοσης (buffs) κατά τη διάρκεια της μάχης. Και φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι επιλογές παραμετροποίησης δεν ισχύουν μόνο για το Arsenal που ελέγχουμε: αντίστοιχες επιλογές εντοπίζουμε και στην αρχή του παιχνιδιού, καθώς δημιουργούμε τον κεντρικό χαρακτήρα που ελέγχουμε, αλλά και πολύ αργότερα μέσα στην πορεία της ιστορίας, πάλι αναφορικά με τον χαρακτήρα που ελέγχουμε. Δεν θέλουμε να δώσουμε περισσότερες πληροφορίες για αυτή τη δυνατότητα, αν και όπως μαρτυρά ο ίδιος ο τίτλος του παιχνιδιού, πρόκειται για επιλογή παραμετροποίησης που μπορεί να φέρει ακόμα πιο κοντά μια ζώσα οντότητα με ένα άψυχο σωρό από ατσάλι.
Καθ’ όλη την πορεία του παιχνιδιού δεν μπορούμε παρά να διαπιστώσουμε τις επιρροές που έχει λάβει το Daemon X Machina από αντίστοιχες mecha-action σειρές. Ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η διαδικασία του briefing, της απαραίτητης δηλαδή ενημέρωσης πριν από την έναρξη της εκάστοτε αποστολής, μας ταξιδεύει σε εποχές Ace Combat, ενώ η διαδικασία της αναμέτρησης με τις εχθρικές μονάδες τεχνητής νοημοσύνης γίνεται στα πλαίσια που έχουμε συνηθίσει από τα παιχνίδια της σειράς Armored Core. Κατά μια έννοια αυτό είναι λογικό, καθώς στο τιμόνι της ανάπτυξης βρίσκεται ο Kenichiro Tsukuda, παραγωγός των τίτλων της σειράς Armored Core. Ο ίδιος, μάλιστα, είχε παλιότερα δηλώσει πως «φιλοδοξεί να δημιουργήσουν το καλύτερο παιχνίδι του είδους του», κάτι που εν μέρει το Daemon X Machina φαίνεται πως έχει επιτύχει σε αρκετά μεγάλο βαθμό – αυτό δικαιολογεί και τις επιρροές από δημοφιλή franchise του είδους.
Και για να είμαστε ειλικρινείς, αυτή ακριβώς είναι και η αίσθηση που αποκομίζουμε από προηγούμενους τίτλους. Ο τρόπος με τον οποίο το Arsenal κινείται μέσα στο πεδίο της μάχης, το σύστημα στόχευσης (που αρκεί απλά να έχουμε στο στόχαστρο κάποιον αντίπαλο για να βεβαιωθούμε πως οι βολές που θα ρίξουμε θα τον χτυπήσουν), τα διαθέσιμα είδη οπλισμού ταυτίζονται άμεσα με παιχνίδια του είδους που έχουν αφήσει εποχή. Ο δε σχεδιασμός των χαρακτήρων αλλά και των μηχανών αποτελεί δουλειά του Yusuke Kozaki, ο οποίος έχει και αυτός χτίσει βιογραφικό στον σχεδιασμό χαρακτήρων σε μια ευρεία γκάμα από είδη τίτλων, συμπεριλαμβανομένων και των Armored Core.
Κάθε γωνιά του κόσμου κρύβει τους δικούς της κινδύνους, αναγκάζοντας τους μισθοφόρους να εκμεταλλευτούν σωστά τα χαρακτηριστικά της αρένας μάχης, για να αποκτήσουν το πάνω χέρι πολύ εύκολα.
Στο Daemon X Machina θα έρθουμε σε επαφή με μια πλειάδα μισθοφόρων-πιλότων, με μοναδικό σχεδιασμό και πλήρως fully voiced, δίνοντας μια ζωντάνια στους διαλόγους που προηγούνται των συγκρούσεων. Ως αποτέλεσμα, η αίσθηση που αποκομίζουμε από το συνολικό gameplay είναι παραπάνω από ικανοποιητική. Το παιχνίδι έχει αναπτυχθεί κάνοντας χρήση της Unreal Engine 4, και παρά τις αμφιβολίες των απανταχού πολεμίων της υβριδικής κονσόλας της Nintendo, η ροή είναι εξαιρετική. Μπορεί να μην αγγίζουμε υψηλούς ρυθμούς ανανέωσης των καρέ, αλλά με το παιχνίδι «κλειδωμένο» στα 30 fps και στις δυο gameplay επιλογές που προσφέρει η κονσόλα, μπορούμε να πούμε μετά βεβαιότητας πως το κυνήγι και η καταστροφή των Αθάνατων θα είναι, οπτικά τουλάχιστον, απροβλημάτιστη. Εντυπωσιακή, κατά την άποψή μας πάντοτε, αποτελεί και η επιλογή της χρωματικής παλέτας που χρησιμοποιείται στα περιβάλλοντα του παιχνιδιού. Τα χρώματα αυτά επιτρέπουν στο παιχνίδι να «κρύψει» καλύτερα τις όποιες αστοχίες στον οπτικό τομέα του, ενώ παράλληλα προσφέρουν την αίσθηση του μακρινού, του ξένου, του απροσπέλαστου.
Μην ξεχνάμε πως η δράση εκτυλίσσεται στο μέλλον: το να ερχόμαστε σε επαφή με χρώματα και ένα ιδιόμορφο cell-shaded στυλ απεικόνισης, στο οποίο δεν είμαστε συνηθισμένοι, και που σίγουρα δεν έχουμε δει σε παιχνίδια του είδους, μας προδιαθέτει πιο εύκολα να ατενίσουμε αυτόν τον σκληρό κόσμο με ένα κάπως πιο απαλό βλέμμα. Το γεγονός, ωστόσο, του ότι δεν είμαστε συνηθισμένοι σε τέτοιο είδος απεικόνισης μπορεί ταυτόχρονα να αποτελέσει και την Αχίλλειο πτέρνα του παιχνιδιού, καθώς μερίδα του κοινού δεν το υποδέχτηκε θερμά κατά το λανσάρισμα του feedback demo. Και αν και έχουν γίνει αρκετές αλλαγές βελτίωσης όσον αφορά στο γενικότερο gameplay, αλλαγές που είναι κάτι παραπάνω από ευχάριστες, αυτό δεν ισχύει και για τον οπτικό τομέα, ο οποίος αναμένεται να αντιμετωπιστεί με αδιαφορία στην καλύτερη, ή θυμηδία στη χειρότερη των περιπτώσεων.
Επιπλέον, αν και οι βελτιώσεις που έχουν γίνει μας επιτρέπουν να μιλάμε για ένα εξαιρετικό mecha-action τίτλο για το Switch, δεν μπορούμε ωστόσο να μιλάμε και για ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του είδους. Οι αρένες είναι συχνά μικρές σε έκταση, ενώ σε αρκετές αποστολές οι εχθροί μπορούν να κάνουν επίθεση σε μεγάλους αριθμούς, αποσυντονίζοντας τους παίκτες αρκετά συχνά, ενώ όταν έχουμε να κάνουμε με boss fights, τα πράγματα μπορούν εύκολα να γίνουν τραγικά λόγω έλλειψης χώρου και συντονισμού. Το καλό είναι ότι προσφέρει τη δυνατότητα να προσπελάσει κανείς τόσο τις main missions, όσο και τις free missions παίζοντας συνεργατικά με άλλους παίκτες, τόσο διαδικτυακά όσο και τοπικά.
Όταν έχουμε τη δυνατότητα να παίξουμε ταυτόχρονα με άλλους παίκτες, τότε η συνολική εμπειρία γίνεται απολαυστική, παρά τους όποιους τεχνικούς περιορισμούς. Όταν, ωστόσο, αναγκαζόμαστε να παίξουμε σε single player, το σίγουρο είναι ότι θα βρεθούμε αντιμέτωποι πολλές φορές με την ιδιότροπη ΑΙ του παιχνιδιού, οδηγώντας το Arsenal μας σε δυσάρεστες καταλήξεις. Και πράγματι είναι τραγικό το πόση συμμετρία περιλαμβάνει η τελευταία αυτή πρόταση σε σχέση με το ύφος και τη δομή του παιχνιδιού: η Α.Ι μπορεί να αποτελέσει θανάσιμο κίνδυνο τόσο του πιλότου μας, όσο και της συνολικής μας εμπειρίας στο παιχνίδι, οδηγώντας μας πολλές φορές σε οθόνες τερματισμού του παιχνιδιού που έγινε εντελώς άδικά. Αν και είχαμε τη δυνατότητα να παίξουμε συνεργατικά κάνοντας χρήση του Prologue Demo που διατέθηκε πριν από λίγες μέρες, δεν μπορέσαμε να παίξουμε διαδικτυακά κάνοντας χρήση της δοκιμαστικής έκδοσης που μας παραχωρήθηκε για τις ανάγκες του παρόντος κειμένου – σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, είμαστε παραπάνω από βέβαιοι πως η εξέλιξη μιας μάχης σε ένα παιχνίδι με τέσσερις παίκτες ταυτόχρονα θα είναι ο πιο ικανοποιητικός τρόπος να ασχοληθεί κάποιος με το παιχνίδι, ανακαλύπτοντας σταδιακά όλα όσα έχει να του προσφέρει.
Όταν έχουμε τη δυνατότητα να παίξουμε ταυτόχρονα με άλλους παίκτες, τότε η συνολική εμπειρία γίνεται απολαυστική, παρά τους όποιους τεχνικούς περιορισμούς.
Εν κατακλείδι, η άποψή μας για την εν λόγω πρόταση κάπως διίσταται. Παρά τα προβλήματά της, πρόκειται για μια εξαιρετική κυκλοφορία για το Switch,την οποία θα απολαύσουν οι οπαδοί του genre, όσοι απολαμβάνουν να «παίζουν» με τα διαθέσιμα αντικείμενα παραμετροποίησης, και όσοι βεβαίως αρέσκονται σε συγκρούσεις πολλαπλών παικτών. Ωστόσο, δεν μπορούμε να πούμε πως το Daemon X Machina προτείνεται σε όλους. Και αυτό όχι λόγω της ποιότητας, αλλά λόγω του πολύ μεγάλου παραθύρου κυκλοφοριών για αυτόν τον μήνα, το οποίο θα μας οδηγήσει σε έναν μεγάλο αριθμό από πολλά -και εξίσου σημαντικά- παιχνίδια για το Nintendo Switch.
Το Daemon X Machina είναι ένα παιχνίδι που θέλει το χρόνο του να ωριμάσει στη σκέψη και τη συνείδηση του παίκτη, αλλά που μπορεί να προσφέρει δυνατές εμπειρίες δράσης. Τις εμπειρίες αυτές όμως μπορούν να τις αντιληφθούν καλύτερα οι οπαδοί του είδους, και όχι τόσο ο μέσος παίκτης που απλώς θέλει να γεμίσει το κενό. Σίγουρα, πάντως, μπορούμε να μιλάμε για μια πολύ καλή προσθήκη, η οποία θα μπορούσε πολύ εύκολα να εξελιχθεί σε ένα εντελώς καινούριο franchise, που οι λάτρεις του είδους είναι σίγουρο πως θα στηρίξουν.