Bigger, better and more badass.
Τι να γραφτεί σε μία εισαγωγή ενός νέου Gears of War που δεν έχει ήδη γραφτεί; Να ξαναπούμε ότι 13 χρόνια πριν η Epic είχε καταφέρει να εδραιώσει για τα καλά ένα νέο είδος, πολύ πριν το φαινόμενο του Fortnite; Πως άλλαξε τις ισορροπίες φέρνοντας στο προσκήνιο τα third-person action shooters, σε βαθμό που να κοιτάνε στα ίσια τα κυρίαρχα FPS; Πως αποτέλεσε, και συνεχίζει να υφίσταται, μία από τις σημαντικότερες ναυαρχίδες της Microsoft; (πλέον ως σημαντικότατος μπροστάρης για το Xbox Game Pass). 13 χρόνια μετά πιστεύουμε ότι λίγο πολύ είναι σαφής η ιστορική αξία που έχει κερδίσει με το σπαθί του (ή με το αλυσοπρίονό του αν προτιμάτε) το Gears of War, ως ένα από τα σημαντικότερα παιχνίδια όχι μόνο της προηγούμενης γενιάς αλλά και του μέσου γενικότερα, με εμφανή επιρροή σε δεκάδες δημιουργίες.
Εντούτοις, η αλήθεια είναι πως το 2016 και με την αλλαγή φρουράς από την Epic Games στην The Coalition, το Gears of War 4, ανεξάρτητα από την πάντα υψηλή ποιότητα των βασικών μηχανισμών του, έδειξε πως ίσως αρχίζει να παρουσιάζει τα πρώτα σημάδια γήρανσης· κάτι ανάλογο με την περίπτωση του Uncharted στο πιο πρόσφατο Uncharted: The Lost Legacy. Ασχολούμενοι με το Gears of War 4 δεν γινόταν παρά να σκεφτούμε ότι η σειρά έδειχνε πλέον σημάδια κόπωσης και επανάληψης, παρόλη την προσπάθεια να εισαχθούν κάποια νέα στοιχεία. Ας πούμε ότι οι μάχες ενάντια σε ρομπότ, που έκαναν την περίεργη εμφάνισή τους στο πρώτο μισό της διάρκειας -προς έκπληξη όλων μας- εισήγαγαν έναν παντελώς αδιάφορο εχθρό, ενώ οι πολλαπλές αρένες, που λειτουργούσαν ως μίνι εκδοχές του horde, μας μετέφεραν σε ανέμπνευστες συγκρούσεις. Τέλος, η εναλλαγή του gameplay στο τελευταίο κεφάλαιο επιχειρούσε, με κάπως άκομψο τρόπο, να εμπλουτίσει τη συνταγή, δίχως όμως να καταφέρνει κάτι περισσότερο από το να φαίνεται ως ένα εξεζητημένο gimmick.
Σταδιακά, το σενάριο θα μετατεθεί προς την προσωπική ιστορία της Kait, η οποία θα κληθεί να εντοπίσει τις ρίζες της και να φέρει στην επιφάνεια καλά κρυμμένα μυστικά σχετικά με το παρελθόν της.
Ως εκ τούτου, και δεδομένης της έλλειψης gameplay βίντεο από το campaign στο κατά καιρούς διαφημιστικό υλικό, μας είχαν δημιουργηθεί επιφυλάξεις σχετικά με την πορεία της σειράς και την ικανότητά της να αναθερμάνει το ενδιαφέρον. Ο κόσμος λέει πως η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, και στην παρούσα περίπτωση αυτό το ρητό δείχνει ιδανικό. Ήδη από τα πρώτα κεφάλαια είναι εμφανείς οι σημαντικές βελτιώσεις σε σχέση με το 4ο κεφάλαιο, καθώς αρκούν μερικές ώρες έως ότου έρθει η διαπίστωση της ουσιαστικής βελτίωσης στην ποικιλία των περιβαλλόντων αλλά και στην προσοχή που έχει δοθεί στις μάχες.
Οι πρώτες ώρες αρκούν επίσης ώστε να αντιληφθεί κανείς ότι η αδιάφορη, κλισέ και ερασιτεχνική γραφή του 4ου μέρους έχει δώσει τη θέση της σε σαφέστατα πιο καλογραμμένους χαρακτήρες, με λιγότερα ανούσια αστειάκια και ένα πιο σφιχτοδεμένο σενάριο, που αυτή τη φορά είναι σε θέση να προκαλέσει το ενδιαφέρον αλλά και να δώσει ουσιώδεις πληροφορίες για το lore. Η Coalition επενδύει για άλλη μία φορά στους νέους χαρακτήρες που μας γνώρισε στο παρθενικό της ξεκίνημα, τουτέστιν, την Kait, τον Del και τον JD (ο γιος του Marcus), με τον πρωταγωνιστικό ρόλο όμως να μετατοπίζεται πλέον από τον τελευταίο στην Kait. Μία ορθή επιλογή, καθώς από τη μία ο JD σε καμία περίπτωση δεν είχε την ισχυρή παρουσία του πατέρα του, και από την άλλη, το background της Kait, όπως διαμορφωνόταν κυρίως από το μυστηριώδες φινάλε του Gears 4, έδινε σαφέστατα πιο πρόσφορο έδαφος για την εξέλιξη του χαρακτήρα της.
Η ιστορία του Gears 5 μάς μεταφέρει λίγο μετά τα γεγονότα του 4ου όπου οι βασικοί χαρακτήρες, στρατολογημένοι πλέον στη στρατιωτική δύναμη της COG, προσπαθούν να επαναφέρουν σε λειτουργία το πανίσχυρο δορυφορικό όπλο του Hammer of Dawn, επισκεπτόμενοι παλιές εγκαταστάσεις και ανασύροντας πολύτιμα αντικείμενα ανεπτυγμένης τεχνολογίας. Σταδιακά, το σενάριο θα μετατεθεί προς την προσωπική ιστορία της Kait, η οποία θα κληθεί να εντοπίσει τις ρίζες της και να φέρει στην επιφάνεια καλά κρυμμένα μυστικά σχετικά με το παρελθόν της. Δεν θέλουμε να αναφέρουμε παραπάνω προς αποφυγήν spoilers, όμως θα πούμε ότι αυτό το ταξίδι, που ακολουθεί πρωτίστως τους Kait και Del, είναι καλογραμμένο, καταφέρνοντας να διατηρήσει το ενδιαφέρον ως το τέλος.
Οι διάλογοι είναι σαφέστατα από τους πιο προσεγμένους της σειράς και οι σχέσεις που αναπτύσσονται μάς κάνουν να ενδιαφερόμαστε για τη μοίρα των πρωταγωνιστών και των συμπολεμιστών τους, σε σημείο που θα μπορούσε να προσεγγίσει τη συμπάθεια που είχαν κερδίσει οι Marcus, Dom και λοιποί της αρχικής τριλογίας. Ας πούμε ότι τα νέα πρόσωπα, σε αντίθεση με την εμφάνισή τους στο GoW 4, δείχνουν σαφέστατα πλέον πιο ικανά να “κουβαλήσουν” τη σειρά στις πλάτες τους. Βέβαια δεν είναι όλα άπταιστα στο σενάριο, καθώς, κατά τα πρότυπα της σειράς, συνεχίζουν να υπάρχουν κάποιες αφελείς καταστάσεις, όπως, παραδείγματος χάρη, η ευκολία με την οποία όχι μόνο συμφιλιώνονται οι πρωταγωνιστές του GoW 4 με τις δυνάμεις της COG -παρά το μεταξύ τους θανάσιμα εχθρικό παρελθόν- αλλά μάλιστα κατατάσσονται και στις τάξεις τους. Ωστόσο, η blockbuster φύση του παιχνιδιού σημαίνει ότι η συνολική εμπειρία δεν ζημιώνεται σημαντικά από κάποιες σεναριακές ευκολίες, κυρίως λόγω της μεγαλύτερης φροντίδας που έχει δοθεί στους διαλόγους αλλά και την υπόλοιπη συνοχή της πλοκής.
Το campaign μας ταξιδεύει σε μία εκτενή ποικιλία από διαφορετικά περιβάλλοντα, με ξεχωριστές πινελιές από εφέ, σε σημείο που ήδη στο πρώτο μισό της περιπέτειας φαντάζει ως ένα από τα πλουσιότερα της σειράς.
Θετικό είναι επίσης ότι επιτέλους δίνονται ορισμένες ξεκάθαρες πληροφορίες σχετικά με τον πόλεμο που μαίνεται μεταξύ των δυνάμεων της COG και της Swarm (το παραπλήσιο εχθρικό στρατόπεδο με αυτό των Locusts, που εισήχθη στο GoW 4). Αν και διάφορες από αυτές τις πληροφορίες είχαν υπαινιχθεί και, λίγο-πολύ, μπορούσαμε να τις μαντέψουμε, αν μη τι άλλο είναι ευχάριστο που το Gears 5 ξεκαθαρίζει το τοπίο, προσθέτοντας παράλληλα διάφορες πληροφορίες στο ταραχώδες εμφύλιο παρελθόν της Sera, πριν τη σύρραξη με τους Locusts. Συνολικά, η ιστορία της Kait θέτει τις βάσεις για μία νέα επική σύγκρουση με τη Swarm, χτίζοντας αργόσυρτα την ένταση, μέχρι το εκρηκτικό τέλος, το οποίο βέβαια θα πρέπει να αναφέρουμε πως φέρνει μαζί του ένα αρκετά απότομο φινάλε, που υπερτονίζει το γεγονός ότι το Gears 5 αποτελεί το ενδιάμεσο κεφάλαιο μίας τριλογίας. Παρόλο το ξαφνικό φινάλε, όμως, πρέπει να τονιστεί ότι μιλάμε για ένα από τα πιο χορταστικά campaigns της σειράς.
Η ογκώδης έκταση του campaign και οι σημαντικές βελτιώσεις που φέρνει σε σχέση με τον προηγούμενο τίτλο αποδεικνύουν εμπράκτως πως η Coalition απέκτησε πλέον πλήρη αυτοπεποίθηση για την ανάπτυξη του franchise, ακονίζοντας ταυτόχρονα το ταλέντο της στην αξιοποίηση της Unreal Engine 4. Ούτε λίγο ούτε πολύ, το Gears 5 είναι ένα από τα ομορφότερα παιχνίδια της γενιάς σε εικαστικό και -πολύ περισσότερο- σε τεχνικό τομέα. Οι φωτισμοί και τα εφέ σκιών ντύνουν ιδιαιτέρως όμορφα -κυρίως- τις πιο σκοτεινές περιοχές ενώ δεν λείπουν και εντυπωσιακά σκηνικά σε εκτενή περιβάλλοντα που κόβουν την ανάσα. Επιπροσθέτως, επιστρέφουν και οι επιβλητικές θεομηνίες, η πιο εντυπωσιακή προσθήκη που είχαμε δει στο GoW 4, μεταφέροντάς μας σε πανέμορφα χαώδεις καταστάσεις. Γενικότερα το campaign μας ταξιδεύει σε μία εκτενή ποικιλία από διαφορετικά περιβάλλοντα, με ξεχωριστές πινελιές από εφέ, σε σημείο που ήδη στο πρώτο μισό της περιπέτειας φαντάζει ως ένα από τα πλουσιότερα της σειράς.
Η αρχική επίσκεψη στο εγκαταλελειμμένο υπόγειο εργοστάσιο που έχει κατακτηθεί από τη φύση θα δώσει τη θέση του στη μητρόπολη της COG, μόνο για να μας μεταφέρει σύντομα -σε πιο μοναχικούς τόνους- στην περιπέτεια των Kait και Del στα αφιλόξενα και παγωμένα οροπέδια της Sera, ένα από τα δύο περιβάλλοντα ανοιχτής φιλοσοφίας. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και για το έτερο περιβάλλον με ανοιχτό σχεδιασμό, που δίνει την εντύπωση πως με ελάχιστες παραμετροποιήσεις θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί ιδανικό πεδίο για ένα παιχνίδι διαδραματισμένο στον πλανήτη Arrakis των βιβλίων Dune. Η ενσωμάτωση αυτών των δύο ανοιχτών περιβαλλόντων αποτελούσε ένα από τα στοιχεία που μας δημιούργησαν περιέργεια αλλά και επιφυλάξεις, λόγω φυσικά της filler φύσης στην οποία μας έχει συνηθίσει ο open-world σχεδιασμός, καθώς και της πιθανής ασυμβατότητας με τη φιλοσοφία των GoW. Τελικά, η αποτίμηση αυτής της προσθήκης είναι θετική, αν και όχι αψεγάδιαστη.
Ξεκινώντας από τα θετικά, αν και σε διάφορους τίτλους της σειράς είχε γίνει η απόπειρα να εισαχθούν μέσα μεταφοράς, έστω για γραμμικά κομμάτια της περιπέτειας, στο Gears 5 είναι η πρώτη φορά που η οδήγηση καταφέρνει να είναι πραγματικά ευχάριστη και όχι απλά μία διεκπαιρεωτική απόπειρα εμπλουτισμού του gameplay. Το “skiff” αποτελεί ένα ιδιόρρυθμο, σχεδιαστικά, όχημα που δείχνει ως μία μίξη ελκήθρου με ιστιοφόρο, επιτρέποντάς μας να διασχίζουμε με ευκολία και με αέρινη κίνηση τις πεδιάδες. Αν και το οποιοδήποτε σύστημα μάχης με το skiff λάμπει διά της απουσίας του, η περιήγηση με αυτό επιφυλάσσει μία έντονη σεκάνς, που αντισταθμίζει την έλλειψη συγκρούσεων με εχθρικές μονάδες και αποδεικνύει ότι μελλοντικά θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σε πιο έντονες αποστολές.
Tο Gears 5 επιστρέφει στις δόξες των Gears of War 2 και 3, υλοποιώντας έντονες, φρενήρεις και άκρως απαιτητικές συγκρούσεις σε ποικίλα περιβάλλοντα και με δουλεμένα set pieces.
Όσον αφορά τον τρόπο αξιοποίησης αυτών των περιβαλλόντων, η αλήθεια είναι ότι δίνει την εντύπωση πειραματισμού, μίας συγκρατημένης απόπειρας από την Coalition με σκοπό να ελέγξει την αποδοχή και τις αντιδράσεις των παικτών σε αυτόν τον σχεδιασμό, ώστε να αποφασίσει αν θα τα επεκτείνει στο επόμενο sequel ή αν θα επιστρέψει στον παραδοσιακό, γραμμικό σχεδιασμό. Ως έχουν, αυτά τα περιβάλλοντα συνδέουν με τον πλέον προβλέψιμο τρόπο τις διάφορες αποστολές, δευτερεύουσες και κύριες, αλλά και λιγοστά μικρότερα σημεία ενδιαφέροντος που μπορεί να κρύβουν κάποια μοναδική και ισχυρότερη παραλλαγή των γνωστών όπλων. Τα δευτερεύοντα quests αποτελούν μία ένδειξη πως η εισαγωγή αυτών των περιβαλλόντων βρίσκεται μάλλον σε πειραματικό στάδιο, καθώς τα περισσότερα εξ αυτών είναι μικρά και με υπερβολικά απλά ζητούμενα, οδηγώντας μας σε μικρές αρένες, με λιγοστούς εχθρούς.
Συνολικά δεν θα σπαταλήσετε πολύ χρόνο στις διαδρομές (η έκταση των περιβαλλόντων είναι καλοδεχούμενα συγκρατημένη), με αποτέλεσμα η περιήγηση να προσφέρει τελικά ευχάριστες ανάπαυλες μεταξύ των κομματιών της δράσης, συνοδευόμενες από ποικίλες συνομιλίες, προσωπικού ύφους κυρίως, μεταξύ των χαρακτήρων. Αυτό που κρατάμε από αυτή τη νέα αλλά ελαφρώς άτολμη προσθήκη, είναι η θετική εικόνα που χαρίζει για την –έστω αμυδρή- αίσθηση εξερεύνησης που προσφέρει, έχοντας τις προοπτικές να εμπλουτιστεί ουσιαστικά σε κάποιον μελλοντικό τίτλο. Φυσικά, το franchise έδειχνε και δείχνει τα δόντια του στο σύστημα μάχης. Μετά το στραβοπάτημα των… ρομπότ στον προηγούμενο τίτλο, το Gears 5 επιστρέφει στις δόξες των Gears of War 2 και 3, υλοποιώντας έντονες, φρενήρεις και άκρως απαιτητικές συγκρούσεις σε ποικίλα περιβάλλοντα και με δουλεμένα set pieces.
Το Gears 5 είναι ένα από τα ομορφότερα παιχνίδια της γενιάς σε εικαστικό και -πολύ περισσότερο- σε τεχνικό τομέα.
Είναι ενδεικτικό ότι ενώ στο GoW 4 η μάχη έδειχνε “κουρασμένη”, το Gears 5 αναθερμαίνει πλήρως την αίσθησή της, καταφέρνοντας να μας υπενθυμίσει ότι η βάση που έθεσε η σειρά για τα cover-based shooters παραμένει στην κορυφή του είδους. Η αίσθηση των όπλων (με πρώτο και καλύτερο το lancer) είναι απολαυστική και το πέταγμα στην κάθε λογής κάλυψη, όπως και η εναλλαγή μεταξύ αυτών, γίνεται άμεσα δεύτερη φύση στον παίκτη, από τα πρώτα δευτερόλεπτα. Ο χειρισμός είναι λειτουργικότατος, με τα animations να είναι πιο φυσικά και αρμονικά από ποτέ. Η χορταστική διάρκεια του campaign συμβαδίζει με τη συνεχή τοποθέτησή μας σε προσεγμένες συγκρούσεις, η πλειοψηφία των οποίων δεν κουράζουν με υπέρ του δέοντος εχθρικά κύματα. Αντιθέτως, η Coalition πήρε το μάθημά της από την αρνητική κριτική των μικρών αρένων, τύπου horde mode, που παρουσίαζε ο προηγούμενος τίτλος της, ώστε εδώ κάθε σύγκρουση να τελειώνει πριν κουράσει, μεταφέροντάς μας στο επόμενο καλοσχεδιασμένο πεδίο μάχης.
Επιπλέον, το Gears 5 περιέχει το πλέον πλούσιο περιεχόμενο της σειράς σε αριθμούς, όσον αφορά στην ποικιλία των εχθρών αλλά και του οπλισμού. Οι δυνάμεις της Swarm περιέχουν διάφορες νέες εκπλήξεις, όπως ο warden, εν είδει mini boss, που αποτελεί μία καθαρά melee και ισχυρότατη μονάδα, ευάλωτη μόνο στο κεφάλι, οδηγώντας σε ορισμένες ιδιαίτερα απαιτητικές μάχες όπου η ασφάλεια της κάλυψης ακυρώνεται. Το παρόν δηλώνουν και οι ρομποτικοί εχθροί, εδώ όντας χακαρισμένοι από τη Swarm, που εμφανίζονται σε ορισμένα πιο κλειστοφοβικά περιβάλλοντα, επίσης ως ασταμάτητες melee μονάδες. Σε αντίθεση με τα ρομπότ του 4ου μέρους, εδώ αυτοί οι εχθροί έχουν ουσιαστικές διαφορές με τις μονάδες της Swarm, οδηγώντας σε μία ευχάριστη διαφοροποίηση του συστήματος μάχης καθώς η συνεχής κινητικότητα επιβάλλεται ενώ η σχετικά φειδωλή εμφάνισή τους σημαίνει ότι φέρνουν μία καλοδεχούμενη εναλλαγή στο σύνηθες μοτίβο δίχως να αλλοιώνουν τη δοκιμασμένη συνταγή του συστήματος μάχης.
Όσον αφορά τον οπλισμό, το καινούριο Lancer GL, που αντί για αλυσοπρίονο έχει ενσωματωμένο ένα οβιδοβόλο, ίσως αποτελέσει τον αγαπημένο σας νέο σύντροφο, ενώ και το Claw, ένα ισχυρό αλλά άκρως “ατίθασο” πολυβόλο, αποτελεί μία ενδιαφέρουσα προσθήκη με τη δική του ιδιοσυγκρασία στον τρόπο στόχευσης. Ωστόσο, η σημαντικότερη προσθήκη στο οπλοστάσιο έρχεται με τον Jack, το ρομποτάκι που συνεχώς ξεχνούσαμε πως υπάρχει στα GoW, καθώς συχνά εμφανιζόταν από το πουθενά και ως πασπαρτού, συνήθως για το ξεκλείδωμα μίας νέας πόρτας. Στο Gears 5 ο ρόλος του έχει πλέον αυξηθεί κατά πολύ, αποτελώντας ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ομάδας.
Αποτελεί επίσης τον μόνο χαρακτήρα που μπορεί να εμπλουτίσει τις ικανότητές του στο campaign, επιτρέποντάς του σταδιακά να εκτοξεύει νάρκες που ακινητοποιούν εχθρούς, να αυξάνει τη θωράκιση του χαρακτήρα μας, να τον κάνει αόρατο για μικρό χρονικό διάστημα και να παίρνει τον έλεγχο εχθρικών μονάδων -μεταξύ άλλων. Οι ικανότητες φυσικά συνοδεύονται με τον απαιτούμενο χρονικό περιορισμό ανάμεσα από τις χρήσεις τους ώστε ποτέ να μην δίνεται η εντύπωση ότι είναι overpowered σαν προσθήκη. Ο έλεγχος του Jack αποτελεί μονόδρομο για τον τρίτο παίκτη σε co-op, ο οποίος θα ελέγξει έναν αρκετά διαφορετικό χαρακτήρα από τα συνηθισμένα. Ο χειρισμός του Jack είναι λειτουργικότατος και η βοηθητική του φύση, ειδικά στα χέρια ενός παίκτη παρά από την A.I., εξαιρετικά χρήσιμη, ιδίως στα υψηλότερα επίπεδα δυσκολίας. Αποτελεί επίσης έναν χαρακτήρα που συνήθως βρίσκεται εκτός της προσοχής των εχθρών, με αποτέλεσμα να είναι ιδανικός για κάποιον πιο αρχάριο παίκτη.
Το Escape αποτελεί την άλλη όψη του νομίσματος του Horde, όπου εδώ τρεις παίκτες θα χρειαστεί να συνεργαστούν προκειμένου να αποδράσουν από μία βάση της Swarm.
Συνολικά το, περίπου, 12-15 ωρών campaign μάς άφησε κάτι περισσότερο από ικανοποιημένους, με την Coalition πλέον να κερδίζει πλήρως την εμπιστοσύνη μας ως άξιος διάδοχος της Epic Games. Και αυτό χωρίς ακόμα να σχολιάσουμε το υπερπλήρες multiplayer κομμάτι του. Ήδη από το πρώτο GoW το online mode του παιχνιδιού αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της εμπειρίας. Όλα τα αγαπημένα modes, φυσικά, επιστρέφουν, εμπλουτισμένα αυτήν τη φορά με το Escape. Το εν λόγω mode αποτελεί την άλλη όψη του νομίσματος του Horde, όπου εδώ τρεις παίκτες θα χρειαστεί να συνεργαστούν προκειμένου να αποδράσουν από μία βάση της Swarm. Αρχικά, οπλισμένοι μόνο με το ρεβόλβερ boltok, θα χρειαστεί να εντοπίσουμε την έξοδο, υπό την αγχωτική αντίστροφη μέτρηση που σηματοδοτεί την εξάπλωση ενός δηλητηριώδους αερίου.
Στο δεύτερο στάδιο της πίστας θα κληθούμε να εντοπίσουμε το διασωστικό όχημα, δίχως πλέον κάποια αντίστροφη μέτρηση, αλλά έχοντας απέναντί μας περισσότερο απαιτητικούς εχθρούς. Όπως και στο Horde έτσι και εδώ υπάρχουν συνολικά επτά βαθμίδες δυσκολίας και ήδη από την τρίτη η κατάσταση δυσχεραίνει σημαντικά. Αποτελεί μία ωραία προσθήκη στα συνεργατικά multiplayer modes, εντός του πνεύματος του franchise. Ο σωληνοειδής σχεδιασμός με διακλαδώσεις που συνδέει ποικίλα δωμάτια, σημαίνει επίσης ότι είναι αρκετά εύκολο να επιτευχθεί διαφορετική διαρρύθμιση επιπέδων, κάτι που μεταφράζεται στη πιθανή συχνή προσθήκη νέων χαρτών. Φυσικά, το Horde παραμένει ένα ιδιαίτερα έντονο co-op, online mode, όπου σε 12 χάρτες και μέσα από 50, αυξανόμενης δυσκολίας, κύματα θα χρειαστεί να επιβιώσουμε με άλλους τέσσερις συμπαίκτες. Σε αυτό το mode η δυνατότητα να αναλαμβάνει ένας παίκτης τον Jack κρίνεται ιδιάζουσας σημασίας για την επιβίωση, καθώς ο υποστηρικτικός του ρόλος αποδεικνύεται συχνά σωτήριος.
Στην PvP πλευρά του multiplayer η νέα προσθήκη αφορά στο Arcade mode. Εδώ, κάθε ένας από τους διαφορετικούς χαρακτήρες έχει τα δικά του ξεχωριστά passive buffs (μεγαλύτερη αντοχή σε εκρήξεις, ταχύτερη εναλλαγή κάλυψης κ.λπ.) καθώς και τον δικό του εξοπλισμό, με δυνατότητα αναβάθμισης (έχοντας ως μονάδα αγοράς τον αριθμό εξοντώσεων που έχουμε καταφέρει κατά τη διάρκεια της μάχης). Αυτή η ποικιλομορφία ανάμεσα στους χαρακτήρες δίνει πρόσφορο έδαφος για πειραματισμό σε μία ενδιαφέρουσα παραλλαγή των πιο αυστηρών loadouts που υπάρχουν στα υπόλοιπα συνήθη modes. Κατά τις επιταγές της εποχής, μετά από κάθε μάχη αποκτούμε experience points και levels (χωρισμένα σε levels συνολικής καριέρας αλλά και σε κάθε χαρακτήρα ξεχωριστά), ξεκλειδώνοντας ποικίλα skins για όπλα και χαρακτήρες, finishing moves και διάφορα buffs υπό τη μορφή μόνιμων καρτών για τα Horde και Escape (στο PvP και πλην του Arcade δεν υφίστανται buffs στους παίκτες).
Δεν λέμε όχι σε ένα σύστημα διαρκούς επιβράβευσης, ιδίως δεδομένου ότι δεν έχει αντίκτυπο στις ισορροπίες του PvP. Από την άλλη, οφείλουμε να αναφέρουμε την επιστροφή των microtransactions, που όσο και αν μας βρίσκει αντίθετους γενικά, τουλάχιστον εδώ εμφανίζονται στην πιο ήπια μορφή τους. Οι τιμές είναι υψηλές για το περιεχόμενο που προσφέρουν, αλλά από τη μία αφορούν αποκλειστικά cosmetics αντικείμενα (δηλαδή δεν επηρεάζουν την ισχύ του παίκτη) και από την άλλη αγοράζετε ακριβώς το αντικείμενο που επιθυμείτε, με τα loot boxes να απουσιάζουν πλήρως.
Για να φτάσουμε σιγά σιγά και στο τέλος του κειμένου, η Coalition δείχνει έμπρακτα ότι έδωσε βαρύτητα στη διόρθωση σε όσα χαρακτηρίστηκαν ως “κακώς κείμενα” του Gears of War 4 και πάτησε γερά και με αυτοπεποίθηση στις δυνάμεις της, παραδίδοντας με το Gears 5 το πληρέστερο κεφάλαιο της σειράς. Η πλούσια ποικιλία από περιβάλλοντα, ο πανέμορφος τεχνικός τομέας (με τη συνοδεία εξαιρετικού optimization), το εύρος των εχθρών και η μεγαλύτερη προσοχή που έχει δοθεί στους διαλόγους συνθέτουν ένα απολαυστικότατο και πλήρες campaign. Η προσθήκη ανοιχτών περιβαλλόντων επίσης, δείχνει ως ένα ενδιαφέρον πρώτο βήμα προς μία φρέσκια εναλλακτική στον σχεδιασμό του κόσμου, ικανή να δώσει το έναυσμα για ένα ογκωδέστερο παιχνίδι.
Εν κατακλείδι, το Gears of War επιστρέφει για να υποστηρίξει και να ισχυροποιήσει τη θέση του ως ένα από τα σημαντικότερα third person cover based shooters.
