It’s a sea, full of thieves!
Το Pillars of Eternity II: Deadfire κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τον Μάιο του 2018 και αποτελούσε τη συνέχεια του πολυαγαπημένου Pillars of Eternity, του πρώτου πραγματικά τίμιου πνευματικού διαδόχου των Ιnfinite Εngine games (Baldur’s Gate, Icewind Dale). Αφήνοντας τα τυπικά δάση και βουνά αλά Forgotten Realms του πρώτου τίτλου, το Deadfire αποφάσισε να ακολουθήσει άλλα μονοπάτια και, στην κυριολεξία, να σαλπάρει προς νέες εμπειρίες και περιοχές. Για το παιχνίδι είχαμε μιλήσει διεξοδικά στο review μας για την έκδοση PC, οπότε όποιος ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερα για το γενικότερο gameplay, το στήσιμο του παιχνιδιού αλλά και την ιστορία του, θα τον προσκαλούσαμε να διαβάσει το αρχικό κείμενό μας.
Το παρόν άρθρο, λοιπόν, λειτουργεί ως συνοδευτικό πιάτο στο πρώτο, και ως έχει θα περιοριστούμε ξεκάθαρα στις βασικές διαφορές και αλλαγές ανάμεσα στις δύο εκδόσεις. Πρώτη και ισχυρότερη φυσικά είναι η περιγραφή του παιχνιδιού ως “Ultimate Edition”, αφού η έκδοση για τις κονσόλες (PS4 και Xbox One – η έκδοση για το Switch δεν έχει γίνει ακόμα διαθέσιμη) περιλαμβάνει όλα τα μεγάλα updates και DLCs που είχαν κυκλοφορήσει τα τελευταία δύο χρόνια. Αυτό είναι πραγματικά πολύ καλό στοιχείο, μιας και έχει προστεθεί νέο υλικό στο παιχνίδι που άνετα προσφέρει άλλες 10-20 ώρες στο ήδη πλούσιο gameplay. Σίγουρα δεν είναι όλα κάτι το συγκλονιστικό, αλλά υπάρχει αξιόλογο υλικό μέσα σε όλα τα updates, και δε χωράει συζήτηση πως βοηθάει το πακέτο να δέσει καλύτερα ως σύνολο.
Από εκεί και πέρα, όντας μια κυκλοφορία ενός σκληροπυρηνικού PC RPG σε περιβάλλον κονσόλας, οι πιο αναμενόμενες αλλαγές έχουν να κάνουν με απόδοση, τεχνικά αποτελέσματα αλλά και gameplay. Αρχίζοντας από το τελευταίο, θα πρέπει να δώσουμε για άλλη μια φορά τα συγχαρητήριά μας στην Obsidian για την εξαιρετική προσπάθεια μεταφοράς ενός τέτοιου RPG από περιβάλλον keyboard & mouse στο πολύ πιο περιορισμένο gamepad.
Όπως είχε γίνει και με το πρώτο PoE στην console edition, έτσι και εδώ η Obsidian έχει στήσει ένα πολύ καλοδουλεμένο και πλούσιο σύστημα μενού, υπο-μενού, βοηθειών και ευκολιών, αλλά έχει και στην ουσία ξανασχεδιάσει μεγάλο τμήμα του UI, έτσι ώστε να προσφέρει στους παίκτες που κάνει χρήση gamepad μια όσο το δυνατόν ευκολότερη εμπειρία σε έναν τίτλο που, εκ φύσεως, είναι αρκετά περίπλοκος και απαιτητικός στον χειρισμό του. Θα ήταν βέβαια αφελές να πούμε ότι το εν λόγω μοντέλο χειρισμού φτάνει την αμεσότητα της έκδοσης PC, κάτι τέτοιο είναι πραγματικά αδύνατο με ένα gamepad. Αλλά δεδομένων των περιορισμών, η Obsidian έχει κάνει για άλλη μια φορά πολύ καλή δουλειά στη μεταφορά του real time-pause συστήματος μάχης της σειράς.
Πέραν αυτού, έχει προσθέσει και ένα καινούργιο σύστημα, το οποίο μετατρέπει το παιχνίδι ολότελα σε turn-based, με ξεκάθαρα turns, αποστάσεις, point system κλπ, όπως έχει συμβεί σε άλλα turn-based RPGs, σαν το Divinity: Original Sin. Σε αντίθεση βέβαια με το τελευταίο, που όλο το παιχνίδι έχει στηθεί επάνω σε τέτοιο σύστημα, εδώ το σύστημα αυτό έρχεται ξεκάθαρα σαν δεύτερη σκέψη, τοποθετημένο απλά για να προσφέρει μια διαφορετική δυνατότητα στους παίκτες. Λειτουργεί μεν, αλλά δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο ή αρκετά πλούσιο σε στήσιμο (λείπουν αρκετοί μηχανισμοί του είδους), ενώ με τις μάχες να είναι εμφανώς στημένες για το έτερο σύστημα, το turn-based δείχνει λίγο έξω από τα νερά του.
Σε ό,τι αφορά στον τεχνικό τομέα τώρα, το Pillars of Eternity II παραμένει ένα πανέμορφο παιχνίδι και στις κονσόλες, βασισμένο επάνω στην πραγματικά εξαιρετική και πολύ ελαφριά μηχανή γραφικών που έχτισε η Obsidian για το παιχνίδι. Όμως, τα πράγματα δεν είναι καλά σε όλους τους τομείς. Όπως είχαμε αναφέρει και στο πρώτο μας review, το παιχνίδι έπασχε τότε από μια κάπως βιαστική κυκλοφορία, με διάφορα bugs και glitches να έκαναν την εμφάνισή τους, ιδιαίτερα στον τομέα του questing. Εδώ, τα περισσότερα από αυτά τα προβλήματα, που έχουν να κάνουν με τα quests, έχουν ευτυχώς λυθεί. Από εκεί και πέρα όμως, η παρακαταθήκη με το προβληματικό framerate δεν φαίνεται να έχει λυθεί ούτε εδώ, σημάδι ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο γενικότερο στήσιμο του τίτλου.
Πέραν αυτού, και προς μεγάλη στεναχώρια των απανταχού gamers, για κάποιο λόγο η έκδοση για το PS4 έχει πολλά περισσότερα και με σημαντικά μεγαλύτερη διάρκεια loading screens. Στην έκδοση PC, σε παλιό σύστημα και με συμβατικό σκληρό δίσκο, είχαμε εντυπωσιαστεί από το πόσο γρήγορα φόρτωνε το παιχνίδι. Έτσι, η πραγματικά φτωχή απόδοση του τίτλου σε αυτόν τον τομέα στις κονσόλες, είναι ένα σημαντικό βήμα πίσω, ειδικά για ένα open-world RPG, που το load… πέφτει σύννεφο. Τέλος, θα πρέπει να αναφέρουμε πως υπάρχουν ακόμα ορισμένα μικρά glitches ενώ έχουμε διαβάσει αναφορές στα fora του παιχνιδιού για ένα game breaking bug που κάνει corrupt το save σας. Αυτό ευελπιστούμε να λυθεί άμεσα μιας και πραγματικά μπορεί να στείλει κονσόλες από το παράθυρο αν συμβεί σε κάποιον.
Εν κατακλείδι, σε γενικές γραμμές η Ultimate Edition του Pillars of Eternity II: Deadfire είναι μια αξιόλογη προσπάθεια που δείχνει μεράκι και σοβαρή δουλειά εκ μέρος των δημιουργών του. Μπορεί η έκδοση PC να παραμένει η «ορθόδοξη» και βέλτιστη λύση για να παίξει κάποιος το παιχνίδι ακριβώς όπως του αξίζει, όμως η μεταφορά της Obsidian ενός τόσο πολύπλοκου συστήματος μάχης σε ένα καλοζυγισμένο layout για χειριστήριο, είναι κάτι πραγματικά αξιοθαύμαστο. Για όποιον διψάει να παίξει ένα ενδιαφέρον RPG, με fantasy και πειρατικά στοιχεία, το Deadfire αποτελεί μια πολύ καλή επιλογή για ψηφιακά κουρσέματα. Αφήστε που ένα ταξιδάκι με το δικό σας καράβι, μέσα σε εξωτικά αρχιπελάγη και μυστηριώδη νησιά, ακούγεται ως η ιδανική λύση για να ζεσταθεί το κοκαλάκι μας μέσα στον κρύο Φλεβάρη!
Το review για το Pillars of Eternity II: Deadfire – Ultimate Edition βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS4.
