Προς αναζήτηση λύτρωσης.
Η τεχνολογία VR έχει αποδειχθεί ως ιδανική πλατφόρμα για τα παιχνίδια που ανήκουν στην κατηγορία των “Walking Simulators”, δηλαδή, για απλοϊκά σχεδιασμένες εμπειρίες περιήγησης, όπου η δυνατότητα “εισόδου” του παίκτη μέσα στον εκάστοτε κόσμο που έχουν σχεδιάσει οι δημιουργοί με την τεχνολογία θέασης 360 μοιρών, τον βοηθούν να αποκτήσει την ψευδαίσθηση ότι βρίσκεται όντως τοποθετημένος εντός τους. Με αυτόν τον τρόπο δίνεται μια σπουδαία ευκαιρία να κάνουμε μοναδικά ταξίδια και να βιώνουμε εμπειρίες που η απλή οθόνη δεν μπορεί να αποδώσει. Ταυτόχρονα, με το πλεονέκτημα αυτό έχουμε και “esoteric” προσπάθειες στο πλαίσιο της τεχνολογίας VR, όπου ο δημιουργός είτε θέλει να προσφέρει χαλάρωση είτε να περάσει κάποιο μήνυμα.
Μια τέτοια περίπτωση “εσωτερικής αναζήτησης” είναι και αυτή του Separation. Πρόκειται για ένα project που δημιουργήθηκε από ένα μόλις άτομο, τον Martin Wheeler, ο οποίος πάσχει από κατάθλιψη μετά τον χαμό του πατέρα του το 2010. Όπως ο ίδιος αναφέρει, ήθελε να δημιουργήσει έναν χώρο όπου θα ξέφευγε από το αίσθημα της απώλειας και του κενού, και έτσι προχώρησε στη δημιουργία του Separation. Βέβαια, για να είμαστε ακριβείς και δίκαιοι προς το πόνημα του Wheeler, το Separation δεν είναι απλά και μόνο ένας “εξομοιωτής περπατήματος”, καθώς περιέχει και αρκετά στοιχεία gameplay, μέσα από ένα σύντομο ταξίδι προς τη λύτρωση.
Το Separation είναι ένα παράξενο κράμα walking simulator και adventure, που δανείζεται εικαστικό από το ICO και το Shadow of the Colossus (καθώς και, όπως ο ίδιος ο δημιουργός αναφέρει, από τον Γερμανό ζωγράφο Caspar David Friedrich) για να αποδώσει έναν καταθλιπτικό και μουντό, αλλά ταυτόχρονα γοητευτικό κόσμο. Στόχος μας είναι, αφού βγούμε από ένα σκοτεινό δωμάτιο στην αρχή του παιχνιδιού, να ενεργοποιήσουμε μια αρχαία μηχανή, η οποία θα δώσει ενέργεια σε ορισμένους φάρους. Μέσα από μια αλληλουχία εξερεύνησης του κόσμου και επίλυσης γρίφων -σε μια λογική που θυμίζει το θρυλικό Myst- θα πρέπει να μεταδίδουμε την ενέργεια αυτή από φάρο σε φάρο, ώστε να ξεκλειδώνουμε νέες περιοχές και, εν τέλει, να φτάσουμε στον τελικό στόχο μας, σε έναν ναό, όπου θα βρούμε τις απαντήσεις.
Όλη αυτή η διαδικασία διαρκεί περίπου τρεις ώρες. Τρεις ώρες αργής (κάποιες φορές βασανιστικά αργής) εξερεύνησης, με ελάχιστα hints, χωρίς waypoints, χωρίς βοήθειες. Ο παίκτης πρέπει να ψάχνει, να μαντεύει και να δοκιμάζει πράγματα για να βρει το δρόμο του. Και αυτό είναι κάτι που μας άρεσε στο παιχνίδι του Wheeler, αφού η σχεδόν ανοιχτή δομή του κόσμου του αλλάζει τα δεδομένα και δεν προσφέρει απλώς και μόνο μια γραμμική πορεία από το σημείο Α στο σημείο Β. Επιπροσθέτως, οι λίγοι γρίφοι που υπάρχουν σε διάφορα σημεία, είναι καλοσχεδιασμένοι -αν και απλοϊκοί- προσφέροντας έτσι περισσότερο gameplay και πράγματα να κάνουμε πέρα από το να περπατάμε.
Αυτό που δεν μας άρεσε -αλλά σίγουρα δικαιολογείται από την απειρία του δημιουργού- ήταν τα γραφικά του Separation, που είναι πρωτόγονα ακόμα και για τα δεδομένα του PSVR. Ωστόσο, πρέπει να παραδεχτούμε ότι το ιδιαίτερο εικαστικό, η synth μουσική (όποτε αυτή ακούγεται) και η άγρια γοητεία του μουντού κόσμου που σχεδίασε ο δημιουργός, εξισορροπεί την ένδεια των γραφικών. Τέλος, πρέπει να αναφέρουμε ότι το παιχνίδι είναι άριστα προγραμματισμένο, δεν προκαλεί ίχνος ιλίγγου, ενώ ο χειρισμός με το DS4 είναι ικανοποιητικός.
Το Separation είναι ένα ιδιαίτερο παιχνίδι, ακόμα και για τα δεδομένα της τεχνολογίας VR. Είναι γοητευτικό, σε ταξιδεύει, και ταυτόχρονα σε βάζει σε σκέψεις. Αν σας ενδιαφέρει ένα τρίωρο ταξίδι σε έναν ιδιαίτερο κόσμο, τότε πιστεύουμε ότι αξίζει να του δώσετε μια ευκαιρία. Αν, από την άλλη, έχετε αλλεργία σε οτιδήποτε περιγράφεται ως “walking simulator”, που ταυτόχρονα έχει πολύ αργή εξέλιξη, το πόνημα του Wheeler δεν φτιάχτηκε για εσάς.
Το Seperation κυκλοφορεί για το PS4 (PSVR) από τις 3 Μαρτίου.
