Παίζοντας παιχνίδι πανδημίας… εν μέσω πανδημίας.
To είδος των interactive movies λίγο-πολύ όλοι το έχουν δει με τον Α ή τον Β τρόπο. Όλοι έχουν βρει κάποιον τίτλο για να τους κινήσει το ενδιαφέρον. Μέσα σε αυτό το αρκετά ανάλαφρο από gameplay genre, όμως, υπάρχουν τρεις υποκατηγορίες. Στην περίπτωση του The Complex λοιπόν, δεν αναφερόμαστε στα walking simulators, όπου τουλάχιστον ο παίκτης είχε μια ελευθερία κίνησης στον χώρο. Ούτε στα παιχνίδια της Telltale, που ακόμα και εκεί υπήρχε αραιά και που κάποιο gameplay. Εδώ έχουμε περισσότερο να κάνουμε με μια περίπτωση σαν το Black Mirror: Bandersnatch, το Late Shift και το Erica, δηλαδή για κάτι που είναι στην ουσία μια low budget ταινία, με ορισμένες επιλογές που μπορεί να κάνει ο παίκτης κατά τη διάρκειά της.
Το είδος αυτό θα λέγαμε πως είναι μάλλον και το αρχαιότερο στα interactive “adventure” games, αφού πηγάζει από τα fantasy “Build your own adventure” βιβλία των 80s, αλλά και στα laserdiscs και DVDs που ακολούθησαν. Πάντα είχαν το κοινό τους, και πρέπει να παραδεχθούμε πως η δυνατότητα του να χτίζεις εσύ τη δική σου ιστορία είναι κάτι που πολλοί παίκτες αναζητούν. Σχεδόν ποτέ δεν είναι δυνατό να δώσεις μια τόσο καλή ιστορία όσο μία που θα ήταν γερά σφιχτοδεμένη και γραμμένη, αλλά για πολλούς η ελευθερία και η μοναδικότητα της εμπειρίας αυτής, αντισταθμίζει τη φτωχότερη γραφή. Τι γίνεται όμως όταν οι περιορισμοί είναι τόσοι ώστε να μπλοκάρουν και τις δύο πλευρές της εμπειρίας;
Και να σκεφτεί κανείς ότι το The Complex έσκασε την καταλληλότερη στιγμή στην αγορά, με το 1/3 του παγκόσμιου πληθυσμού στο σπίτι, να αναζητά τι θα κάνει για να περάσει την ώρα με την οικογένειά του, αλλά και με θέμα που πραγματεύεται τον κίνδυνο μιας πανδημίας, από την ελευθερία ενός θανατηφόρου nanocell συστήματος σαν από ιό! Σερβιρισμένο, λοιπόν, στο “πιάτο” είναι το παιχνίδι της Wales Interactive για να σημειώσει επιτυχία. Άλλωστε, ακόμα και τα μετριότατα Bandersnatch και Late Shift βρήκαν μεγάλο κοινό. Γιατί να μη το βρει και αυτό; Η αλήθεια είναι πως το The Complex ξεκινάει δυναμικά. Αρκετά καλοφτιαγμένα και ρεαλιστικά σκηνικά, σκηνοθεσία που δείχνει σοβαρή (για τηλεοπτικά δεδομένα πάντα) και κυρίως, μια ταλαντούχα κάμερα που πραγματικά χτίζει σασπένς και ατμόσφαιρα με τις πολύ καλές λήψεις της.
Όσο περνά η ώρα όμως, η εμπειρία σταδιακά αποδυναμώνεται. Λίγο η αφέλεια της γραφής, λίγο η κακή ερμηνεία πολλών χαρακτήρων (στην καλύτερη είναι απλώς “ΟΚ” για b-movie, στη χειρότερη ιδανική για ταινίες υπό του “3” στο IMDB), λίγο ορισμένα λάθη σε κάποιες σκηνές (δε γίνεται να ανατινάζεις κάτι σε ένα δωμάτιο και η ζημιά να είναι τόσο ψεύτικη, αλλά και με μηδένική επαφή σε μια πραγματική κατασκευή), όλα σιγά σιγά φθείρουν μια εμπειρία που, σε ένα απλό πέρασμα της ιστορίας, θα τη δείτε μέσα σε περίπου 80 με 90 λεπτά. Το παιχνίδι υπόσχεται κοντά στις 200 σκηνές (εκ των οποίων θα δούμε περίπου 90 στο πρώτο playthrough) και 9 διαφορετικά τέλη βέβαια, οπότε θα μας πείτε, αυτό είναι μόνο η αρχή.
Λυπούμαστε, όμως, αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα. Δυστυχώς, το μικρό budget του τίτλου δείχνει ότι πίεσε τους δημιουργούς πάρα πολύ, και έτσι τα νούμερα που αναφέραμε πιο πάνω είναι εντελώς πλασματικά. Στην ουσία, το The Complex διαθέτει δύο ending paths, τα οποία έχουν μικροαλλαγές και τίποτα παραπάνω, ενώ υπάρχει και ένα secret ending νωρίς, που είναι εκεί απλά για την έκπληξη και την ελπίδα ότι θα σου προσφέρει και άλλα τέτοια κόλπα παρακάτω, κάτι που δε συμβαίνει ποτέ. Αλλά και οι σκηνές οι ίδιες, στη συντριπτική πλειοψηφία τους είναι ή κατά 99% ολόιδιες με μικροσκοπικές αλλαγές, ή βλέπουν μια άλλη περιοχή/ κάνουν κάτι διαφορετικό, όμως επιστρέφουν και πάλι στην ίδια επόμενη σκηνή.
Όλο αυτό είναι κρίμα, γιατί με την πολύ καλή κάμερα και την παραγωγή να είναι σε καλά επίπεδα, για ένα choose your story game η ουσιαστική ποικιλία και διαφορετικότητα των επιλογών ήταν το Α και το Ω. Αλλά εδώ, μέσα σε 2,5 ώρες ωρίτσες καταφέραμε να δούμε σχεδόν όλα τα scenes και -πλην των δύο διαφορετικών ending paths που είπαμε- δεν έγινε τίποτα άλλο φοβερό. Τα 13 ευρώ που ζητάει το The Complex θα λέγαμε πως είναι αρκετά λογική τιμή για ένα indie game τέτοιας λογικής. Όμως, θεωρούμε πως οι δημιουργοί καλό θα ήταν να κοιτάξουν να το κυκλοφορήσουν στο Netflix. Γιατί με τα ίδια χρήματα θα μπορέσει κάποιος να δει αυτό -με λίγες παραλλαγές (όπως είδε το Bandersnatch)- και στη συνέχεια να δει καμία διακοσαριά ακόμα ταινίες και σειρές. Μάλλον είναι καλύτερο deal.
To The Complex κυκλοφορεί από τις 31 Μαρτίου για PS4, PC, Switch και Xbox One. To review βασίστηκε στην έκδοσή του για PC.