Τι είχες Abe, τι είχα πάντα.
Κάποια στιγμή θα πρέπει να γράψουμε μία προκάτ εισαγωγή για όποιον παλιό και ξεχασμένο τίτλο κυκλοφορεί στο Switch, για να μην παιδευόμαστε κάθε φορά με τα ίδια, και να μην κουράζεται και το αναγνωστικό κοινό. Θα αναφέρει πότε βγήκε αρχικά το παιχνίδι, σε ποιες κονσόλες, πώς τα πήγε τότε και πού κυκλοφορεί πλέον. Θα έχει όλα τα απαιτούμενα στοιχεία και θα είμαστε όλοι σύμφωνοι και ικανοποιημένοι. Μέχρι τότε, όμως, ας συνεχίσουμε να γράφουμε κάθε φορά κάτι τόσο διαφορετικό, και ταυτόχρονα τόσο ίδιο. Αφήστε που στην παρούσα περίπτωση, πιθανόν να κάναμε έτσι κι αλλιώς μια εξαίρεση, καθώς το σύμπαν Oddworld, όπως και το Switch, διακατέχονται από ένα κοινό στοιχείο που τους δίνει μια έξτρα συνοχή: Κανένα από τα δύο δεν θα “έπρεπε” να έχει πετύχει, κι όμως, εδώ είμαστε να γράφουμε για αυτά.
Και αν τα δεδομένα του Switch είναι πολύ πρόσφατα για να χρήζουν επιπλέον αναφοράς, ο Abe και τα κατορθώματά του αποτελούν τον ορισμό του πετυχημένου “Underdog”, καθώς μιλάμε για μια σειρά που δεν κλίκαρε κανένα κουτάκι από αυτά που θεωρούνταν απαραίτητα για να πετύχει. Ο ήρωάς του δεν ήταν ποτέ ο θελκτικός μπρατσαράς κομάντο, δεν ήταν καν ο συμπαθής εξυπνάκιας καταφερτζής, δεν είχε όπλα – κι αν είχε, το πιθανότερο είναι ότι θα πυροβολούσε τα πόδια του-, δεν πήδαγε γρήγορα και εύκολα σε μεγάλα ύψη, δεν έδερνε κόσμο, το σύμπαν του ήταν σκοτεινό, ζοφερό και σε σημεία καταθλιπτικό. Αλλά διάολε, ήταν τόσο καλά παιχνίδια, που δεν χρειαζόταν να κάνουν τίποτα από όλα αυτά για να πετύχουν. Γι΄ αυτό άλλωστε φτάσαμε στο 2020 και ακόμα γράφουμε για αυτά. Ο τρόπος και η σειρά με την οποία κυκλοφορούν και επανακυκλοφορούν βέβαια, παίζουν κι αυτά το ρόλο τους.
Με μία ροή που μπορεί να μπερδέψει σε σημεία κι αυτούς που παρακολουθούν τη σειρά φανατικά, ας κάνουμε μια απόπειρα να ξετυλίξουμε το κουβάρι της σειράς για να δούμε πού τοποθετείται το Munch’s Oddysee καθώς και σε ποιο σημείο βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή. Το σύμπαν του Oddworld σκοπεύει να είναι μια πενταλογία. Το Munch’s Oddysee αποτελεί το τρίτο κατά σειρά παιχνίδι, που λογίζεται όμως ως δεύτερο, καθώς τα Abe’s Exoddus και Stranger’s Wrath (που κυκλοφόρησε κι αυτό πρόσφατα για το Switch), δεν μετριούνται ως canon μέρη της πενταλογίας, αλλά έξτρα. Επομένως, έχουμε παίξει τέσσερα παιχνίδια Oddworld μέχρι στιγμής, αλλά μόνο τα δύο εξ αυτών αποτελούν μέρη της πενταλογίας, ενώ το τρίτο, το Soulstorm, το περιμένουμε από χρόνο σε χρόνο. Κάπου εκεί ανάμεσα παρεμβάλλεται και το remake του πρώτου, το εξαιρετικό New ‘n’ Tasty, αλλά ας μην το μπλέξουμε άλλο.
Είμαστε εδώ για το Munch’s Oddysee, του 2001. Έναν τίτλο που θέλησε να κάνει την μετάβαση του Abe στον τρισδιάστατο κόσμο, που ήταν το must εκείνης της εποχής για τη βιομηχανία, έστω κι αν γινόταν αρκετά άτσαλα τις περισσότερες φορές. Τα πάντα έπρεπε να είναι 3D, ακόμη κι όσα δεν ήταν πριν. Όταν μάλιστα προορίζεσαι για launch τίτλος του powerhouse, Xbox, δεν μπορούσες να είσαι απλά 2D, έπρεπε να κάνεις επίδειξη της δύναμης της κονσόλας. Και το Munch’s Oddysee το έκανε αυτό, αλλά με δύο υποσημειώσεις εδώ: αρχικά υπήρξε βιασύνη και διαφωνίες για να προλάβει να είναι έτοιμο το παιχνίδι στο launch, και δεύτερον, αυτή την στιγμή βρισκόμαστε στο 2020, οπότε αν ένας τίτλος του 2001 θέλει να κυκλοφορήσει σήμερα, χρειάζονται πολύ περισσότερα πράγματα.
Εκτός από τη μεταφορά σε τρισδιάστατο περιβάλλον, υπάρχει και νέος πρωταγωνιστής, ο τίμιος και συμπαθής Munch, ένα αμφίβιο πλάσμα που εκτός από το να χοροπηδάει πάνω στην ουρά του, τυγχάνει να είναι και ο τελευταίος του είδους του, το οποίο και προσπαθεί να διασώσει. Στην διαδρομή του θα συναντηθεί με τον Abe, βοηθώντας τον και αυτός με τη σειρά του να σώσει τους αγαπημένους του Mudokons. Η ιστορία παραμένει στα συνήθη μονοπάτια της σειράς, διατηρώντας τη γνωστή συνταγή του gore παραμυθιού από τη μία, τα απανωτά καυστικά σχόλια της σύγχρονης κοινωνικής κατάστασης από την άλλη, και κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά, αρκετά slapstick κωμικά στοιχεία.
Η αλλαγή που έφερε το Munch’s Oddyssee, σε σχέση με τα δύο πρώτα παιχνίδια βέβαια, βρίσκεται όλη στο gameplay. Εκεί συναντάμε μια εξαιρετική μεταφορά όλης της μέχρι τώρα φιλοσοφίας του παιχνιδιού στον ανοιχτό κόσμο των τριών διαστάσεων, κρατώντας στο ακέραιο όλα τα στοιχεία που το έκαναν αγαπητό και διασκεδαστικό, αλλά αρκετά πιο “απλωμένα”, και με κάποιες επιπλέον προσθήκες. Όπως τα power ups που προσφέρουν αρκετή και ενδιαφέρουσα ποικιλία στην επίλυση του κάθε γρίφου, καθώς και τα ξεχωριστά abbilities και χαρακτηριστικά του καθενός από τους δύο χαρακτήρες, που συνδυάζονται εξαιρετικά μεταξύ τους, αποδίδοντας πιο απαιτητικό και σύνθετο gameplay.
Μαζί με αυτά, ακολουθεί και το level design, που μπορεί σε ένα βαθμό να έλυσε τα χέρια των developers με τις μεγάλες πλέον “αρένες” να τους προσφέρουν άφθονο χώρο να στήσουν τις ιδέες του, από την άλλη βέβαια, φανερώνουν και λίγο την απειρία ή τη βιασύνη τους, με τα περιβάλλοντα να μοιάζουν υπερβολικά πολύ μεταξύ τους, και τους μεγάλους χώρους που δείχνουν αρκετά άδειοι και επαναλαμβανόμενοι. Η επανάληψη άλλωστε είναι ένα στοιχείο που εμφανίζεται αρκετά στο Munch’s Oddysee, είτε στον τρόπο που θα λυθεί ένα γρίφος, είτε ακόμα και μέσα στον ίδιο το γρίφο. Όταν για παράδειγμα η λύση είναι να καταλάβεις ότι πρέπει να μεταφέρεις ένα Mudokon στα χέρια μέσα από ένα σημείο, ε, δεν θα έπρεπε να χρειάζεται να το κάνεις έξι φορές, μία αρκούσε.
Ό,τι έχουμε γράψει, όμως, μέχρι στιγμής, έχει να κάνει με το Munch’s Oddysee, σαν ένας τίτλος του 2001. Και το να κρίνουμε αν το Munch’s Oddysee ήταν καλό παιχνίδι τότε, είναι παρωχημένο και μάλλον αχρείαστο. Την ξέρουμε την απάντηση, ήταν ένα εξαιρετικό παιχνίδι. Αυτό που πρέπει ουσιαστικά να κοιτάξουμε αυτή την στιγμή είναι το τι προσφέρει σαν σημερινή επανακυκλοφορία, και μάλιστα σε υψηλή τιμή (20€ στο Nintendo Store, από 30€, όπως αναφέρει).
Και η αλήθεια είναι ότι προσφέρει ελάχιστα, για να μην πούμε τίποτε πέρα από τα απαραίτητα. Δηλαδή, απλά το ίδιο το παιχνίδι στην αναβαθμισμένη μεταφορά που έγινε το 2011 για PS3 και PS Vita. Κάτι που το κάνει να δείχνει απαρχαιωμένο οπτικά, και υπερβολικά φτωχό σαν σύνολο κυκλοφορίας, σε σημείο να μην έχει ούτε υπότιτλους. Όσο λοιπόν κι αν αγαπάμε τον Abe και τη σειρά Oddworld, αντιλαμβανόμενοι και με το Stranger’s Wrath πριν λίγους μήνες, ότι η Oddworld Inhabitants μάλλον κάνει ό,τι περνάει από το χέρι για να συγκεντρώσει χρήματα ώστε να ολοκληρώσει επιτέλους το Soulstrom, δεν γίνεται να κάνεις τα στραβά μάτια σε μια τόσο φτωχή και πρόχειρη κυκλοφορία.
To Oddworld: Munch’s Oddysee κυκλοφορεί για το Nintendo Switch από τις 14 Μαΐου.
