Ένα ακόμα ταιριαστό γρανάζι στη σειρά.
Η ιδέα της μεταφοράς από tactical, third person shooter σε turn-based tactical φάνταζε στο μυαλό μας ταιριαστή και σχετική με την «καρδιά και τη ψυχή» του ίδιου του franchise. Αλλά ξέρετε πώς πάνε αυτά, υπάρχει πάντα μια ανησυχία πως ένα sidekick παιχνίδι θα παραμείνει τέτοιο, χωρίς πότε να αποκτήσει το ειδικό βάρος για να σταθεί δίπλα στη βασική σειρά, περνώντας γρήγορα στη gaming λήθη. Αναφορικά με αυτό, δηλαδή με το αν το Gears Tactics θα γίνει μια ακόμα υποσημείωση σε μελλοντικά αφιερώματα για τη σειρά ή αν θα μνημονεύεται ξεχωριστά και αυθύπαρκτα, στάθηκε τυχερό και άξιο ή άξιο και τυχερό αν προτιμάτε καλύτερα.
Τυχερό γιατί, λόγω της πανδημίας, βγήκε σε μία περίοδό όπου πολύς κόσμος είχε αρκετό περισσότερο ελεύθερο χρόνο και αντιστρόφως ανάλογη ποσότητα μεγάλων κυκλοφοριών, και εκμεταλλευόμενο την ευρεία πρόσβαση που προσφέρει μια υπηρεσία όπως το Game Pass δοκιμάστηκε και παίχτηκε από πολύ κόσμο. Τα 15 λεπτά έξτρα δημοσιότητας όμως, το Gears Tactics τα εκμεταλλεύεται αναλόγως, και προσφέροντας μία στιβαρή και ταιριαστή με Gears gaming εμπειρία, πιθανότατα κερδίζει μία καλύτερη θέση στο gaming ανθολόγιο.
Βρίσκει θέση και στο lore της σειράς, διαλέγοντας να λειτουργήσει δίκην prequel, βάζοντάς μας στα παπούτσια του Gabe Diaz (μπαμπάς της Kait του Gears 5) και παρόλο που είναι ένας κλασικός τύπου Gears «πηγούνιας μπουταράς τετραγωνοκέφαλος» με ελάχιστο ενδιαφέρον, και η ιστορία παράγει λίγες δραματικές κορυφώσεις, είναι καλά σκηνοθετημένη και δοσμένη μέσω προσεγμένων AAA cut scenes και τρομερού voice acting. Εξυπακούεται πως οι συνοδοιπόροι του Gabe, o «γρουσούζης» γερόλυκος Sid, η μονίμως «ξινισμένη» Mykhaela και ο -πολύ κακός που πρέπει να πεθάνει και μόνο αυτό- Ukkon είναι μία από τα κλασικά κλισέ και αγαπημένα. Το όποιο ενδιαφέρον υπάρχει, βρίσκεται στις σχέσεις μεταξύ των ηρώων και της CoG, αλλά δε θα «πριονίσετε» τα νύχια σας με τα δόντια σας από την αγωνία.
Το παιχνίδι σε κερδίζει εύκολα γιατί, όπως αναφέραμε, μεταφέρει σωστά τη λογική του να είσαι ένα Gear, ή, καλύτερα, μια ομάδα από 4 Gears στο πεδίο της turn-based μάχης. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με νέοπες, αλλά με μπαρουτοκαπνισμένες ελίτ στρατιωτικές «μηχανές», οπότε η φυσική συστολή και αυτοπροστασία (covering και turtling) που υπάρχει στα tactics παιχνίδια, μπολιάζεται με την εγγενή επιθετικότητα, ικανότητα και ανδρεία των μονάδων αυτών.
Προφανώς αυτό το τακτικό πάντρεμα δεν υπάρχει μόνο σε θεωρητικό και ρομαντικό επίπεδο (δηλαδή όπως θα θέλαμε να είναι), αλλά υποστηρίζεται αναλόγως από τους gaminγ μηχανισμούς του παιχνιδιού. Τα πλεονεκτήματα του flanking, η χρήση των πριονιών ως insta-kill (σε κάποιους εχθρούς) αλλά και γρήγορης τακτικής μετακίνησης, η χρήση των χειροβομβίδων, η δυνατότητα revive των μονάδων μας και, κυρίως, o μηχανισμός του execution, είναι τα πολεμοφόδιά μας σε μια πιο επιθετική και επιεική προσέγγιση της μάχης. Σε δεύτερο στάδιο η συνέργεια των ικανοτήτων των διαφορετικών κλάσεων, μιας και μπορούμε να πηδάμε από gear σε gear κατά το δοκούν, αλλά η αξιοποίηση των ανώτερων ποιοτικά skills που γίνονται σταδιακά διαθέσιμα, επιτείνουν τo πιο «εξωστρεφές» για tactical game, gameplay.
Για να μην υπάρχει παρεξήγηση, το παιχνίδι δεν είναι σε καμία περίπτωση γιουρούσι και στο δεύτερο δυσκολότερο επίπεδο που ολοκληρώθηκε το campaign τέτοιες άμυαλες τακτικές πληρώνονται με αίμα. Θα παίξετε και αμυντικά και θα χρησιμοποιήσετε εξαντλητικά το overwatch (δημιουργούμε μια ζώνη άμυνας, ξοδεύοντας τα εναπομείναντα action points) μέχρι τουλάχιστον να μάθετε να αξιοποιείτε πλήρως τη σύσταση της ομάδας σας και να κατανοήσετε επαρκώς του μηχανισμούς.
Να αναφερθεί πως αν ένας από τους κεντρικούς ήρωες μας πεθάνει κατά τη διάρκεια μιας αποστολής, τότε έχουμε αυτόματο gameover, δεδομένο που βάζει ένα ακόμα στρώμα δυσκολίας στο παιχνίδι (οι «ανώνυμοι» recruits, όπως σε κάθε πόλεμο που σέβεται τον εαυτό του, πεθαίνουν χωρίς να δημιουργούν πρόβλημα στην εξέλιξη της ιστορίας). Επιπροσθέτως, κάθε revive των στρατιωτών μας, «κόβει» το 1/3 από το μάξιμουμ της ζωής τους και μπορεί να γίνει μέχρι δύο φορές ανά αποστολή.
Πονηρές παρακάμψεις μέσω quick save και save scamming δεν υπάρχουν, μιας και το παιχνίδι διαλέγει το δρόμο του -συχνού είναι η αλήθεια- auto save, οπότε τα όποια διαθέσιμα ευνοϊκά και επιεική στοιχεία έρχονται σε ισορροπία με αυτές τις επιλογές της σχεδιαστικής ομάδας, που δυσκολεύουν το έργο μας. Να σημειώσουμε πως η αναφορά μας σε κάποια εκπομπή πως δε μπορείς να σώσεις εν μέσω μιας αποστολής και να συνεχίσεις από το auto save σου ήταν λανθασμένη και ζητούμε συγγνώμη.
Μεγάλη τακτική βοήθεια προσφέρει το R-tac, ένα τύπου radar-scanner που δείχνει ανά πάσα στιγμή όλες τις απαραίτητες πληροφορίες που έχει μια βόλη. Buffs, Debuffs, απόσταση εχθρού σε σχέση με το όπλο που χρησιμοποιούμε και το πόσο κρυμμένος είναι, είναι διαθέσιμα για μελέτη και σχεδιασμό της επόμενής μας κίνησης. To execution χρήζει ιδιαίτερης μνείας, καθώς είναι μια προσθήκη πρωτότυπη, η στρατηγική σημασία της οποίας είναι κεφαλαιώδης. Αρκετές φορές ένας εχθρός δε θα σκοτωθεί με τη μία αλλά θα παραμείνει σε ημιθανή κατάσταση για δύο γύρους (όπως λειτουργεί αντίστοιχα και το φίλιο revive), ανοίγοντας παράθυρο για execution.
Η περάτωσή του δίνει ένα εξτρά action point σε όλη την ομάδα, δημιουργώντας αρκετές φορές μια αλυσιδωτή αντίδραση που μπορεί να γυρίσει σχεδόν χαμένες μάχες. Η απόφαση για το αν θα κυνηγήσουμε αυτά τα δυνητικά ap είναι ένα από τα πιο ευχάριστα προβλήματα που βάζει ο τίτλος και δημιουργεί τις πιο επικές αλληλουχίες εξόντωσης και επέλασης του μικρού «στρατεύματός» μας. Ευφυές.
Δυνατό χαρτί του τίτλου, πέραν της μάχης αυτής καθ’ αυτής, είναι η αμεσότητά του. Χωρίς να χάνει χρόνο και χωρίς περισπασμούς, μας βάζει στο πεδίο της μάχης συνεχώς, «διψώντας» να μας δείξει την εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει σε όλα τα επίπεδα που αφορούν αυτό. Το πώς λειτουργεί η μάχη, το level design, τα υπέροχα γραφικά και οι καλά στημένες αποστολές είναι η περηφάνια του παιχνιδιού και εκεί επενδύει. “Αυτό κάνουμε καλά, ευχαριστούμε πολύ, γεια σας”. Εδώ όμως θα μπει και μια άνω τέλεια και μία υποσημείωση, που σε τελική ανάλυση κρίνει σε μεγάλο βαθμό και την τελική μας ετυμηγορία.
Αυτό που ξεκινάει ως μεγάλο πλεονέκτημα, σιγά-σιγά και προχωρώντας τα chapters και τις αποστολές μετατρέπεται σε μια άτυπη θηλιά γύρω από το λαιμό του παιχνιδιού, και το πνίγει με την επανάληψη και την έλλειψη ενός ακόμα πυλώνα gameplay που θα έδινε αυτό το σκούντημα λεβιέ να αλλάξει ράγες. Δεχόμαστε πως κάθε αποστολή με αλλαγμένο το μείγμα των εχθρών και της ομάδας, μας δίνει (έστω και οριακά) το κίνητρο να συνεχίσουμε, αλλά θα ήταν ψέμα να πούμε πως αυτή η ανακύκλωση δε μας κούρασε. Δε γίνεται οι main αποστολές να είναι ακριβώς ίδιες με τις -αναγκαστικές- side αποστολές σε πλαίσια επιπέδων, objectives με μόνη αλλαγή το κυνήγι του loot και κάποιων modifiers. Είτε έπρεπε να υπάρχει κάτι να τρέχει από πίσω παράλληλα, ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη δέσμευση με τις δευτερεύουσες αποστολές, ή θα έπρεπε να δημιουργηθούν περισσότερα objectives. Κάτι που να μη δίνει την εντύπωση πως οι side missions είναι grinding και μια φθηνή τεχνική επιμήκυνσης της διάρκειας του τίτλου. Καταβαραθρώνεται ο τίτλος από αυτό; Όχι, σε καμία περίπτωση. Αλλά βάζοντας στην εξίσωση πως και το meta-game είναι μία από τα ίδια, χάνει λίγο από την αρχική ορμή και μειώνεται το ειδικό βάρος των κεντρικών αποστολών. Η τράπουλα ήθελε λίγο περισσότερο ανακάτεμα.
Αυτό ουσιαστικά ήταν και το κύριο παράπονό μας από τον τίτλο -κεφαλαιώδους σημασίας βέβαια- μαζί με την τιμή αγοράς του παιχνιδιού, που είναι μέγιστη “τρολιά”. 70 ευρώ για ένα δεύτερης ταχύτητάς τίτλο, για ένα «γρανάζι» στο franchise είναι πάρα πολλά αγαπητοί. Εντάξει, το πιάσαμε το παρασύνθημα με το Game Pass, αλλά ήθελε λίγη διακριτικότητα παραπάνω. Το να σας συμβουλέψουμε να το παίξετε μέσω του Game Pass και όχι να το αγοράσετε, φανταζόμαστε έχει τόση άξια, όση να το να μη περνάς με κόκκινο στο δρόμο, να σουτάρεις με το καλό σου πόδι και να μη ρίχνεις τη φέτα μέσα στις φακές (τι εννοείς πως το κάνεις;).
Όσο η ποικιλία των αποστολών μοιάζει να λιγοστεύει προχωρώντας στο παιχνίδι, τόσο αυξάνεται η αντίστοιχη των επιλογών στο χτίσιμο και την εξατομίκευση των Gears μας. Πέντε ξεχωριστές κλάσεις, κάθε μία από τις οποίες χωρίζεται σε τέσσερις ακόμα εξειδικεύσεις, με όποιο «mix and match» κρίνετε εσείς απαραίτητο. Οι Vanguards, Support, Scout, Heavy και Sniper είναι εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους και αξίζει να δώσουμε κάποια παραδείγματα για να καταλάβετε πόσο αλλάζει η λογική χρήσης τους ανάλογα με τα skills που επιλέγουμε. Για παράδειγμα, ο Support-Combat Medic είναι ένας χαρακτήρας με έμφαση στη θεραπεία της ομάδας ενώ αντίστοιχα ο Suppot- Paragon, στο buffing της ομάδας με action points. O Scout-Raider είναι μια αυτόνομη σχεδόν φονική μηχανή, ανεξάρτητη, ενώ ο Scout- Slayer βασίζεται στο stealth.
Η ύπαρξη δε, τριών modes των όπλων και τριών κομματιών πανοπλίας, που μπορούμε να αλλάξουμε με ξέχωρα ποιοτικά χαρακτηριστικά, προσθέτει ακόμα ένα στοιχείο customization. Και εμείς τα αγαπάμε αυτά, αφού προσφέρουν ευχάριστους μπελάδες. Θα προτιμούσαμε ένα πιο καθαρό UI είναι η αλήθεια, καθώς οι αλλαγές εξοπλισμού είναι συχνές και η δεξαμενή των Gears μεγάλη. Πρέπει πάντα να έχετε επαρκή ποσότητα από recruits και με ποικιλομορφία σε κλάσεις και εξειδικεύσεις, γιατί ορισμένες αποστολές απαιτούν συγκεκριμένη σύσταση για να πάρουμε όλη την επιβράβευση και τα Gears μπορούν συμμετέχουν μόνο σε μια δευτερεύουσα αποστολή τη φορά (σημειώνουμε πως οι αναγκαστικές side missions λαμβάνουν χώρα ανάμεσα στις κεντρικές και μπορεί να είναι μέχρι τρεις).
Απολύτως ικανοποιημένοι δηλώνουμε και από τη ποσότητα και ποιότητα των εχθρών, αφού κάθε ένας ξεχωριστά απαιτεί διαφορετική τακτική αντιμετώπιση, ενώ γενικά παρατηρήσαμε πως η AI προσπαθεί να στήσει θύλακες με overwatch και να εκμεταλλευτεί το cover, δημιουργώντας έτσι «ναρκοπέδια» μέσα από οποία πρέπει να ελιχθούμε για να τη βγάλουμε καθαρή. Έχει κλασικούς grunts εχθρούς, με area of effect, snipers που καθηλώνουν τις μονάδες μας, αυτοκτονικούς/ καμικάζι mellee, buffers, εχθρούς που κάνουν να σκεφτούμε διπλά αν θα τους κάνουμε execute. Όλα τα προβλεπόμενα, και φυσικά σε αριθμούς αρκετά μεγαλύτερους από την ομάδα μας!
Στο τέλος κάθε chapter υπάρχει και boss μάχη, που ο συνδυασμός διάρκειας, έντασης και κλίμακάς των, μας κρατούσε καρφωμένους στην καρέκλα για όσο διαρκούσαν. Ό,τι έχει μάθει ο παίκτης, καθώς και η αξιοποίηση κάθε εκατοστού του χάρτη και cooldown, μπαίνουν σε δοκιμασία, με αποτέλεσμα μάχες που τις θυμάται για καιρό ο παίκτης. Η εισαγωγή κάποιων περισσότερων mini-bosses θα έλυνε ως ένα βαθμό το πρόβλημα που αναφέραμε πιο πάνω, αφού φαίνεται πως η ομάδα το έχει στο στήσιμο τέτοιων μαχών.
Το Gears Tactics έχει όλα τα στοιχεία ενός καλού και ξεχωριστού turn-based παιχνιδιού. Πρωτοτυπία, ποσότητα χαρακτήρων και ικανοτήτων, καλό gameplay. Λίγη σπιρτάδα και ποικιλία παραπάνω ήθελε στις αποστολές, για να μην επαναλαμβάνει τον εαυτό του, και θα μιλούσαμε για ένα παιχνίδι-σταθμό του είδους. Ώσπου να γίνει αυτό, υπάρχει το XCOM.
Το Gears Tactics κυκλοφορεί για PC από τις 28 Απριλίου. Στο μέλλον αναμένεται και μια έκδοση για το Xbox One.
