Απλό και κοφτερό.
Συνέχεια αναφερόμαστε στην ανάγκη υποστήριξης μικρών, ανεξάρτητων στούντιο, ώστε να μπορούν να δημιουργούν τίτλους που θα μπορούν να σταθούν αξιοπρεπέστατα στην αγορά, αλλά και να μας προσφέρουν την απαραίτητη έκπληξη, χαρακτηριστικό που τείνει να αποτελεί είδος προς εξαφάνιση, ακόμα και από τις μεγαλύτερες παραγωγές. Κάποια τα καταφέρνουν να ξεχωρίσουν και να αποκτήσουν τη δική τους υπόσταση, τη δική τους φήμη. Κάποια άλλα, όμως, αποκτούν μόνο υστεροφημία, σπανίως θετική.
Και κάπου εδώ έχουμε το Cubicity: Slide Puzzle. Πιθανότατα γνωστό όνομα για κάποιους, μιας που κυκλοφορεί εδώ και καιρό στην αγορά των κινητών συσκευών, δοκίμασε την τύχη του στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και τώρα επιχειρεί ακόμα ένα πέρασμα στην υβριδική πλατφόρμα της Nintendo. Για όσους δεν τυγχάνει να το έχουν ακουστά, το Cubicity είναι ένα puzzle παιχνίδι της Pirate Parrot, με πρωταγωνιστές μια σειρά από ζωάκια σε σχήμα κύβου, τα οποία προσπαθούν να φτάσουν στο σπίτι τους.
Το υπόβαθρο του παιχνιδιού είναι απλό, η εκτέλεση ακόμα πιο απλή, καθώς ο παίκτης πρέπει να «σύρει» τα ζωάκια μέσα στο χάρτη, ώστε εκείνα να φτάσουν στο τετράγωνο που υποδεικνύεται από το ανάλογο σκίτσο μέσα σε έναν συγκεκριμένο αριθμό κινήσεων. Διαδικασία που είναι αρκετά εύκολη στα αρχικά επίπεδα, και που γίνεται πιο σύνθετη όσο ο παίκτης προχωρά στα επίπεδα. Και αυτό γιατί το παιχνίδι φροντίζει να προσθέτει μηχανισμούς gameplay και εμπόδια, που θα προκαλέσουν τον παίκτη και θα τον αναγκάσουν να σκεφτεί πολύ σοβαρά ποια θα είναι η επόμενή του κίνηση.
Και -ευτυχώς για όσους ασχοληθούν με το παιχνίδι- τα 95 συνολικά επίπεδα (με την υπόσχεση νέων επιπέδων στο άμεσο, ελπίζουμε, μέλλον) προσφέρουν πολλές ευκαιρίες στους παίκτες όλων των ηλικιών να ακονίσουν το μυαλό τους. Και μιλάμε για παίκτες όλων των ηλικιών, καθώς το art style, τα όμορφα χρώματα και η απαλή, χαρούμενη μουσική καθιστούν το Cubicity ως έναν τίτλο άκρως προσβάσιμο σε όλη την οικογένεια.
Αν και η μετάβαση από το ένα επίπεδο στο άλλο είναι μια πολύ απλή διαδικασία, ειδικά στην αρχή, οι παίκτες που επιθυμούν μια πρόκληση μπορούν να προσπαθήσουν να ολοκληρώσουν τα επίπεδα με όσο το δυνατόν λιγότερες κινήσεις γίνεται. Η ολοκλήρωση κάθε επιπέδου, ανάλογα με τον αριθμό των κινήσεων που πραγματοποιήθηκαν, επιβραβεύει τον παίκτη με νομίσματα, τα οποία μπορεί να χρησιμοποιήσει για να αγοράσει διαθέσιμα ζωάκια. Όσα περισσότερα ζωάκια ξεκλειδώνονται, τόσο περισσότερο αλλάζει ο συνδυασμός εμφάνισης στην αρχή του επιπέδου, προσφέροντας μια στοιχειώδη ποικιλία στο gameplay.
Η απουσία κάποιας μορφής achievement βέβαια αναιρεί την ανάγκη να ολοκληρώσουμε πλήρως κάθε επίπεδο, μαζεύοντας και τα τρία αστέρια ολοκλήρωσης, κάτι που έχει περισσότερο νόημα στις προηγούμενες εκδόσεις του τίτλου. Δεν πρόκειται, ωστόσο, για αντικίνητρο ενασχόλησης. Ακόμα και έτσι, μπορούμε να περάσουμε καλά. Όσο όμορφα μπορούμε να περάσουμε όμως στο Cubicity, άλλο τόσο θα εντοπίσουμε και ορισμένα θέματα, απόρροια περισσότερο της mobile φύσης του.
Δεν τίθεται κάποιο θέμα στον τεχνικό τομέα του – το παιχνίδι τρέχει εντελώς απροβλημάτιστα τόσο στη handheld, όσο και στη docked εκδοχή του. Το πρόβλημα έγκειται περισσότερο στην επανάληψη των μηχανισμών, κάτι που αρχίζει να διαφαίνεται έντονα από ένα σημείο και μετά. Δεν λέμε σε καμία περίπτωση πως τα ίδια τα puzzles επαναλαμβάνονται. Κάθε άλλο. Ο κάθε χάρτης είναι μοναδικός, όσο μοναδική μπορεί να είναι και η πρόκληση που μπορεί να προσφέρει.
Όταν, όμως, ο παίκτης έχει ήδη συνηθίσει την ιδιομορφία κάποιου ζώου (τα πουλάκια πετούν, οι λαγοί πηδούν κ.ο.κ) και μπορεί να εντοπίσει στη στιγμή ποια στρατηγική θα χρειαστεί να ακολουθήσει σε κάθε δεδομένη στιγμή, τότε είναι περισσότερο από εμφανές πως το Cubicity χάνει ένα μέρος της πρόκλησής του, την οποία υποκαθιστά μια αίσθηση αυτοματισμού, ίσως και ψυχαναγκασμού. Από ένα σημείο και μετά δεν παύουμε να έχουμε την αίσθηση πως πρέπει να παίξουμε ακόμα ένα επίπεδο, έτσι ώστε να φτάσουμε στο τέλος. Σε αυτή την περίπτωση, τα 95 επίπεδα δεν είναι πολλά, και τα επερχόμενα επίπεδα στον πάγο φαντάζουν ακόμα μακρινά.
Μια ακόμα παράλειψη που μας ενόχλησε είναι η έλλειψη υποστήριξης της οθόνης αφής του Switch. Με ένα παιχνίδι να “φωνάζει” πως δημιουργήθηκε για smartphones και λοιπές φορητές συσκευές, θεωρούμε την υποχρέωσή μας να παίζουμε μόνο με τους μοχλούς κατεύθυνσης ως, το λιγότερο, απαράδεκτη. Πολλές φορές ο γράφων έπιασε τον εαυτό του να προσπαθεί να επιλέξει το εκάστοτε ζώο απλώς…πιέζοντας την οθόνη, για να τον πλημμυρίσει το γνώριμο αίσθημα της απογοήτευσης αμέσως μετά. Με λειτουργίες αφής τα πράγματα θα ήταν σίγουρα πιο εύκολα…αλλά μπορεί και γρηγορότερα.
Ας μην γελιόμαστε, όμως, πως έχουμε να κάνουμε με μια τεράστια παραγωγή. Όσο και αν μας ενοχλούν κάποιες ελλείψεις, δεν παύουμε να βρίσκουμε το Cubicity μια αρκετά έξυπνη και διασκεδαστική πρόταση εξάσκησης του μυαλού μας εν μέσω θερινής ραστώνης. Μπορούμε να περάσουμε αρκετά όμορφα, όπως το ίδιο όμορφα μπορούν να περάσουν και τα παιδιά μας, τα ανίψια ή τα βαφτιστήρια που εποφθαλμιούν λίγες στιγμές παιχνιδιού με το Switch μας. Είναι ένας τίτλος απλός, προσβάσιμος, ασφαλής και έξυπνος. Κυρίως διασκεδαστικός και, ευελπιστούμε, ακόμα καλύτερος στο μέλλον. Και με μια αρκετά χαμηλή τιμή διάθεσης, αποτελεί μια τρομερά τίμια πρόταση για τη βιβλιοθήκη του Switch για όσους επιθυμούν να ακονίσουν το μυαλό τους και όσο περιμένουν τους μεγάλους τίτλους της Nintendo, που αχνοφαίνονται στον ορίζοντα.
Το Cubicity: Slide Puzzle κυκλοφορεί για το Switch από τις 25 Ιουλίου του 2020. Η έκδοση για PC κυκλοφορεί από το 2019. Το review βασίστηκε σε review code για την έκδοση Switch, που μας στάλθηκε από τον εκδότη
