Γιατί Ασία δεν είναι μόνο η Ιαπωνία…
Η μακρινή, μυστηριώδης Ανατολή ανέκαθεν ασκούσε μια γλυκιά γοητεία στο Δυτικό κοινό. Οι διαφορετικές θρησκείες, οι πολεμικές τέχνες και οι εξωτικές εκφάνσεις της Τέχνης των Ασιατικών λαών πάντα τραβούσαν τα βλέμματα του υπόλοιπου κόσμου, και ως εκ τούτου έχουν δώσει πολλάκις αφορμές για την ανάπτυξη τίτλων βιντεοπαιχνιδιών κάθε είδους. Ενώ όμως οι τίτλοι που ασχολούνται με την κουλτούρα της Ιαπωνίας, της Κίνας και της Αρχαίας Περσίας είναι κάθε άλλο παρά σπάνιοι, δεν συμβαίνει το ίδιο με την Ινδία και την ινδουιστική παράδοση.
Αυτό το κενό φιλοδοξεί να καλύψει η σχετικά νεοσύστατη Nodding Head Games (υφίσταται από το 2017), κυκλοφορώντας το Raji: An Ancient Epic, την πρώτη τους προσπάθεια στο στίβο των βιντεοπαιχνιδιών. Η ομάδα έχει ως έδρα της την Ινδία και όπως φαίνεται παίζοντας το παιχνίδι, στόχος τους είναι να φέρουν σε επαφή τους gamers της υφηλίου με τη μυθολογία και γενικότερα την κουλτούρα της πατρίδας τους. Συνεπάγεται αυτό και ένα προϊόν που αξίζει τον οβολό μας; Αυτό θα εξετάσουμε στο παρόν review.
To Raji, αφού αρχικά απέτυχε να λάβει την απαιτούμενη χρηματοδότηση μέσω του Kickstarter τρία χρόνια πριν, τελικά εμφανίστηκε στο τελευταίο indie direct της Nintendo και κυκλοφόρησε την ίδια ημέρα, προς το παρόν αποκλειστικά στο Switch και με τις υπόλοιπες πλατφόρμες να ακολουθούν στις 15 Οκτωβρίου. Η ιστορία του παιχνιδιού περιστρέφεται γύρω από δύο αδέρφια, τη Raji και τον μικρό αδερφό της Golu, τα οποία είναι μέλη ενός τσίρκου. Η Raji είναι ακροβάτης, ενώ ο Golu μαριονετίστας και κάθε μέρα αφηγείται την ιστορία του Αρχαίου Πολέμου, όταν οι δαίμονες εισέβαλαν στη Γη. Ξαφνικά όμως, το παραμύθι ζωντανεύει και οι δαίμονες εξαπολύουν μια δεύτερη εισβολή, απαγάγοντας τον Golu και αφήνοντας την αδερφή του αναίσθητη.
Οι Θεοί, όμως, Durga και Vishnu διαλέγουν την Raji ως το όργανο με το οποίο θα σταματήσουν την καταστροφή του κόσμου. Έτσι, η Raji, εξοπλισμένη με το μυθικό όπλο Trishul, ξεκινάει προς αναζήτηση του αδερφού της… Μάλιστα, οι δύο Θεοί παραμένουν πάντοτε παρόντες και συνεχώς σχολιάζουν τα τεκταινόμενα επί της οθόνης, παρακολουθώντας την ηρωίδα στο ταξίδι της.
Η εισαγωγή, όπως και όλες οι cutscenes έπειτα, χρησιμοποιούν ένα πολύ ενδιαφέρον εικαστικό με τη χρήση θεάτρου σκιών. Μόλις αυτή τελειώσει και ο παίκτης μεταφερθεί στο κυρίως παιχνίδι, τα γραφικά θα κερδίσουν αμέσως το βλέμμα του. Από το trailer ακόμα, είχαμε καταλάβει ότι το παιχνίδι θα είναι πανέμορφο οπτικά. Οι δημιουργοί, κάνοντας χρήση της Unreal Engine 4, μας παρουσιάζουν έναν παραμυθένιο κόσμο, με μεγαλοπρεπή παλάτια τα οποία εναλλάσσονται με εντυπωσιακά εξωτερικά περιβάλλοντα. Η προοπτική είναι ισομετρική και η κάμερα σε κάθε χώρο σταθερή, χωρίς δυνατότητα μετακίνησής της. Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις απομακρύνεται αρκετά (ως πολύ) προκειμένου να αποτυπώσει τη μεγαλοπρέπεια των σκηνικών και μοιάζει να ανεβαίνει στο επίπεδο των θεϊκών όντων που παρακολουθούν την ηρωίδα.
Αυτό βέβαια έχει ως επίπτωση αρκετές φορές τα μοντέλα των χαρακτήρων να μικραίνουν πάρα πολύ σε μέγεθος, ειδικά αν κάποιος παίξει το παιχνίδι φορητά. Οι λεπτομέρειες, τα χρώματα και οι εκπληκτικοί φωτισμοί δίνουν ένα εκπληκτικό, σχεδόν φωτορεαλιστικό αποτέλεσμα, από τα ομορφότερα που έχουμε δει στο ταπεινό Switch, και τολμάμε να πούμε ότι η κονσόλα “πιάνει” επιδόσεις που έχουμε συνηθίσει σε πιο δυνατά μηχανήματα. Εξίσου ποιοτικά είναι και τα animations. Δυστυχώς, το framerate δεν βρίσκεται στα ίδια καλά επίπεδα. Δεν παρατηρήσαμε αισθητό stuttering, αλλά σε πολλά φορτωμένα σημεία, και ιδιαίτερα στις μάχες, το framerate μειώνεται αισθητά, κάνοντας το gameplay να φαντάζει ότι έπεσε σε ταχύτητα και το ρυθμό του παιχνιδιού να υποφέρει ανάλογα. Λίγα μικρά glitches και crashes κάνουν την εμφάνισή τους που και που, αλλά ευτυχώς ο παίκτης επιστρέφει μετά το load σχεδόν εκεί που ήταν και ποτέ δεν χάνει πρόοδο. Σίγουρα πάντως ο οπτικός τομέας είναι από τα δυνατά χαρτιά του τίτλου και από τους κυριότερους λόγους να ασχοληθεί κανείς μαζί του.
Ας περάσουμε τώρα στο νευραλγικό κομμάτι του gameplay, το οποίο μας θύμισε μια ευχάριστη μίξη στοιχείων Journey και Prince of Persia. Το Journey αναφέρεται γιατί σημαντικό κομμάτι της εμπειρίας, όπως αναφέρθηκε, είναι η περιπλάνηση στα μεγαλοπρεπή σκηνικά και η αίσθηση που αποκομίζει ο παίκτης περιπλανώμενος στον μαγικό κόσμο του παιχνιδιού. Η αφήγηση είναι ικανοποιητικότατη, η ιστορία απλή αλλά δυστυχώς λείπουν τα φιλοσοφικά μυνήματα του Journey. Στο Raji, κύριος στόχος των σχεδιαστών είναι η αφήγηση των μύθων της Ινδίας. Η πρωταγωνίστρια πολύ συχνά συναντά στο διάβα της μεγάλα ψηφιδωτά και οι δύο Θεοί αναλαμβάνουν να εξιστορήσουν τον απεικονιζόμενο θρύλο, τις περισσότερες φορές σαν να αφηγούνται τις προσωπικές τους αναμνήσεις. Άλλες φορές καλούμαστε να λύσουμε απλούστατα περιστρεφόμενα puzzles, ανασυντάσσοντας κάποιες εικόνες από το παρελθόν των δύο αδερφών ή τοποθετώντας στη θέση τους μεγάλα γρανάζια. Τα puzzles δίνουν κάποια ποικιλία στο ρυθμό, αλλά η ευκολία τους δεν προσθέτει ιδιαίτερα στην ψυχαγωγία του παίκτη.
Υπάρχουν πολλά platforming τμήματα, στα οποία η Raji, ως άλλος Prince, σκαρφαλώνει, πηδάει από στύλο σε στύλο και τρέχει επάνω σε τοίχους. Σε μερικές περιπτώσεις η στατική κάμερα κάνει το platforming πιο δύσκολο από ό,τι πρέπει, αλλά σε περίπτωση πτώσης στο κενό το loading είναι αστραπιαίο και ο παίκτης ξεκινάει ακριβώς από το ίδιο σημείο. Τα περιβάλλοντα είναι γραμμικά, με ελάχιστη εξερεύνηση. Σε κάποιες λίγες περιπτώσεις το μονοπάτι της διαδρομής χωρίζεται στα δύο, με το ένα από τα δύο να οδηγεί σε ένα upgrade και το άλλο να συνεχίζει τη σωστή πορεία.
Το τελευταίο στοιχείο του gameplay είναι οι μάχες, οι οποίες ως επί το πλείστον διεξάγονται σε κυκλικές αρένες. Όπως είπαμε, η Raji ξεκινάει με το όπλο Trisul, ένα είδος τρίαινας, ενώ στην πορεία θα βρει ένα τόξο και ένα σπαθί και ασπίδα. Η εναλλαγή των όπλων γίνεται αστραπιαία, αλλά πρακτικά όταν ένας παίκτης βρει ένα νέο όπλο δεν θα ξαναχρησιμοποιήσει το παλιό. Χρησιμοποιούμε δύο κουμπιά για light και heavy attacks και ένα για dodge, ενώ αν στην αρένα υπάρχουν στύλοι ή τοίχοι, η Raji μπορεί να τρέξει κάθετα σε αυτούς και να εκτελέσει μια ειδική κίνηση που συνήθως χτυπάει πολλούς εχθρούς ταυτόχρονα. Όταν η ενέργεια των αντιπάλων σχεδόν εξαντληθεί, αν πατήσουμε το Α εκτελούμε μια finishing move που μας δίνει πίσω και ένα ποσό health.
Μαζεύοντας orb upgrades, o παίκτης μπορεί να δώσει elemental effects στις επιθέσεις του. Σχετικά σύντομα θα ξεκλειδώσει τις ηλεκτρικές επιθέσεις, με τη φωτιά και τον πάγο να ακολουθούν. Όπως και με τα όπλα, μάλλον ο παίκτης θα προτιμήσει τις νέες επιθέσεις. Κάθε skill tree έχει τρία skills και το καθένα μπορεί να αναβαθμιστεί τρεις φορές. Να σημειωθεί εδώ ότι για τόσο λίγες αναβαθμίσεις το upgrade μενού είναι πιο δύσχρηστο από όσο πρέπει. Το περίεργο είναι πως ενώ για μεγάλο μέρος του παιχνιδιού δεν ανακαλύπταμε νέα orbs (σε σημείο που νομίζαμε ότι πέσαμε θύματα glitch), προς το τέλος τα orbs υπάρχουν μαζεμένα. Εκτός κι αν στην αρχή υπήρξαμε ολίγον… χάλια στην εξερεύνηση… Οι εχθροί έχουν καλή ποικιλία, από γρήγορους πιθηκοειδείς δαίμονες μέχρι μεγαλύτερους εχθρούς που αρέσκονται σε δυνατές επιθέσεις από κοντά.
Τέλος, σε μερικές αρένες υπάρχει ένας βωμός της Θεάς Κάλι που γεμίζει με ενέργεια με κάθε μας χτύπημα. Όταν γεμίσει, μπορούμε με το πάτημα του ZR να εξαπολύσουμε μια ultimate επίθεση που προκαλεί σημαντική ζημιά. Η αίσθησή μας είναι ότι η μάχη δεν θα αρέσει σε όλους το ίδιο. Έχει αρκετό βάθος και ποικιλία, αλλά η πτώση του framerate κάνει την όλη εμπειρία πιο νωθρή από ό,τι πρέπει. Σε πολλές περιπτώσεις μετά από χτύπημα ενός αντιπάλου, ο παίκτης δεν μπορεί να αποφύγει τα χτυπήματα των υπόλοιπων, ενώ συχνά απαιτείται το σπαμάρισμα των ειδικών κινήσεων για να βγούμε αλώβητοι. Το παιχνίδι περιλαμβάνει τρία bosses που είναι ωραία σχεδιασμένα μεν, με πολύ απλά attack patterns δε.
Πλησιάζοντας το τέλος του review, θα γράψουμε δύo λόγια για τον ηχητικό τομέα. Η μουσική, όπως είναι φυσικό, έχει εντελώς ινδική χροιά και είναι σίγουρα όμορφη, αν και δεν περιλαμβάνει κάποιο αξιομνημόνευτο θέμα. Εκπλαγήκαμε θετικά όταν στους τίτλους τέλους διαπιστώσαμε ότι ο συνθέτης και οι εκτελεστές των μουσικών οργάνων είναι ελληνικής καταγωγής. Τα voice overs της αφήγησης των δύο Θεών είναι πάρα πολύ καλά, αλλά της βασικής πρωταγωνίστριας μας φάνηκε ελαφρώς “ξύλινο”. Περιλαμβάνεται πάντως σεβαστός αριθμός διαλόγων.
Μέσα στις 6-7 ώρες που θα διαρκέσει το Raji: An Ancient Epic, ο παίκτης σίγουρα θα αποκομίσει αρκετά θετικά στοιχεία. Η σχετικά μικρή διάρκεια είναι μεν συνηθισμένη για indie τίτλους, αλλά αδυνατεί να δικαιολογήσει το “Epic” του τίτλου. Χαρήκαμε με την ομορφιά του, τη γνωριμία με μια κουλτούρα που βλέπουμε σπάνια και τη γενικότερη παραμυθένια ατμόσφαιρα του τίτλου.
Από την άλλη, το ποικίλο μεν, αρκετά κοινότυπο δε gameplay και τα τεχνικά προβλήματα του τίτλου δεν τον αφήνει να ανέλθει στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου. Όσον αφορά στα τεχνικά προβλήματα, αναρωτιόμαστε αν θα βελτιωθούν όταν το παιχνίδι κυκλοφορήσει στις δυνατότερες πλατφόρμες. Σαν πρώτη προσπάθεια πάντως, αφήνει σίγουρα υποσχέσεις για κάτι καλύτερο από την ομάδα ανάπτυξης στο μέλλον.
To Raji: An Ancient Epic κυκλοφορεί από τις 18/8/2020 για το Switch, και από τις 15/10/2020 για PS4, PC και Xbox One. To review βασίστηκε στην έκδοσή του για το Switch με review code που λάβαμε από τον developer.
