Tο μόνο καλό πράγμα που συνέβη στο φετινό Halloween.
Ειδική μνεία αξίζει η κατηγορία των παιχνιδιών αυτών που έχουν δημιουργηθεί αποκλειστικά από ένα άτομο. Τα “one man productions” διαμαντάκια που, κατά καιρούς, έχουν περάσει μπροστά απ’ τις οθόνες μας (Ghost of a Tale, Axiom Verge, Braid κ.α.), πολλές φορές δεν χαίρουν της δέουσας προσοχής, ούτε λαμβάνουν τα απαραίτητα credits που θα έδινε κανείς αναλογιζόμενος μια τόσο πολυπαραγοντική και πολυεπίπεδη προσπάθεια.
Ακόμα και σε μέρες σαν αυτές όπου τα μέσα παραγωγής διατίθενται ευκολότερα, το “στήσιμο” ενος τίτλου από το μηδέν είναι project δυσθεώρητης δυσκολίας για πολλούς developers και απαιτεί, εκτός από επιμονή και εργατικότητα, και ένα συγκεκριμένο επίπεδο δημιουργικότητας και έμπνευσης. Αυτό, καλώς ή κακώς, είναι κάτι που φαίνεται στη δουλειά κάποιου. Όσο κλισέ και αν ακούγεται, το όραμα και το πάθος ενός developer για τη δημιουργία του, όταν συνδυάζεται με σκληρή δουλειά, καθρεφτίζεται μέσα σε αυτή και το αποτέλεσμα μόνο καλό μπορεί να είναι.
Βέβαια, αυτό δε σημαίνει ότι όλες οι “μονογονεϊκές” δημιουργίες έχουν καλό αποτέλεσμα, ούτε ότι η κρίση αυτών γίνεται με διαφορετικά κριτήρια. Στην περίπτωση του Pumpkin Jack όμως, της δημιουργίας του νεαρού Γάλλου Nicolas Meyssonnier, τα πράγματα και για αυτόν και για εμάς είναι ευτυχώς πολύ, πολύ διαφορετικά. Ο τίτλος του παιχνιδιού φέρει το όνομα του πρωταγωνιστή του, δηλαδή του μυθολογικού τέρατος Pumpkin Jack (από το ιρλανδικό folk παραμύθι Stingy Jack), ο οποίος καλείται από τον ίδιο τον Εωσφόρο να περπατήσει ξανά στη Γη και να σταματήσει τις δυνάμεις του Καλού βοηθώντας το Κακό να θριαμβεύσει (!).
Η ολοκλήρωση της αποστολής αυτής θα φέρει τον Jack αντιμέτωπο με κάθε λογής εχθρό και θα τον ταξιδέψει μέσα από απόκοσμα περιβάλλοντα και ζοφερά μονοπάτια. Tα περιβάλλοντα αυτά, που συναντάμε στα κλειστά αυτόνομα levels του Pumpkin Jack, είναι ένα από τα δυνατά σημεία του παιχνιδιού.
Παρά το γεγονός ότι πολλά από τα assets του, όπως κιβώτια, φράχτες, πλατφόρμες κ.α. επαναλαμβάνονται, παρά την gloomy ατμόσφαιρα, αποτελούμενη από ομιχλώδη τοπία και gothic αισθητική, που κυριαρχεί καθ’ όλη τη διάρκεια, και παρά το μονοπώλιο των μωβ και πορτοκαλί τόνων στη χρωματική παλέτα, τα περιβάλλοντα καταφέρνουν να παραμένουν ευχάριστα και να μην κουράζουν στο μάτι. Ενδεχομένως σε αυτό βοηθά το έντονα καρτουνίστικο ύφος του οπτικού τομέα και τα “χοντροκομμένα” γραφικά που παραπέμπουν σε άλλες εποχές gaming, όταν το platform genre μεσουρανούσε.
Αυτό είναι που θέλει να προσομοιάσει και το Pumpkin Jack τελικά: Ένα παλιό, καλό καθαρόαιμο platform game στα πλαίσια του legacy των Crash Bandicoot και Spyro. Με μεγάλη χαρά (και η αλήθεια είναι και με κάποια έκπληξη) διαπιστώνεται, από τις πρώτες κιόλας ώρες ενασχόλησης με τον τίτλο, ότι ο Γάλλος developer τα καταφέρνει περίφημα. Αρχικά η core gaming ουσία του τίτλου χωρίζεται σε δύο πολύ βασικά τμήματα. Αυτό του platforming και αυτό της μάχης. Η μάχη, παρά τους απλούς μηχανισμούς που την διέπουν, είναι απολαυστική, γρήγορη, με ποικιλία στα όπλα που ξεκλειδώνει στο τέλος κάθε level και χρησιμοποιεί ο Jack, ξέφρενη και καταιγιστική.
Η επίθεση περιορίζεται σε ένα κουμπί (και ένα ακόμα για τις ranged), αλλά ο συνδυασμός της με άλματα και με το κουμπί αποφυγής δίνει ένα παραπάνω βάθος στο σύστημα και το εξελίσει από το απλό button mashing των εμπνευστών του τίτλου (βλέπε Crash, Mario κ.ο.κ.). Τα mobs που αντιμετωπίζουμε είναι άφθονα στον αριθμό, και αν η χρήση της κάμερας και η κίνηση του Jack δεν ήταν τόσο υποδειγματικά “δεμένες” ενδεχομένως να υπήρχε θέμα. Όμως η κίνηση του χαρακτήρα έχει ροή και η κάμερα τον ακολουθεί γρήγορα και ευέλικτα. Δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί αλλά δεν είναι και αυτονόητο.
Βέβαια, στο σύνολό του το παιχνίδι προσφέρει χαμηλό επίπεδο πρόκλησης, χωρίς ιδιαίτερα σημεία δυσκολίας, ενώ το feature καταστροφής του γύρω περιβάλλοντος για αναπλήρωση της μπάρας ζωής (HP) αποδεικνύεται δυστυχώς αχρείαστο και “overkill” για τις απαιτήσεις του τίτλου. Παράλληλα με αυτό, η τάση των εχθρών να ομαδοποιούνται και να επιτίθενται μαζί, σε συνδυασμό με τις επιθέσεις μεγάλου εύρους του Jack βοηθάνε -υπερβολικά εύκολα- την αποφυγή ζόρικων καταστάσεων όταν η μάχη πάει να γίνει πραγματικά ενδιαφέρουσα. Μια δυνατότητα επιλογής διαβάθμισης της δυσκολίας θα ήταν παραπάνω από καλοδεχούμενη. Στο κομμάτι του platforming, τώρα, τα πράγματα είναι ακόμα καλύτερα.
Όλες οι παλιές καλές “συνταγές”, από τις απαρχές του παραδοσιακού 3-D platforming, είναι εδώ. Ετοιμόρροπες σανίδες πάνω από αβυσσαλέα κενά, κινούμενες πλατφόρμες με απόσταση που μετα βίας καλύπτει το διπλό άλμα του Jack, και ανοιχτά πεδία για εξερεύνηση δηλώνουν παρόντα, προσφέροντας αλλεπάλληλα retries και αγνή διασκέδαση. Το άλμα του Jack είναι νευρικό , όπως πρέπει, και ο διαθέσιμος χώρος για τις προσγειώσεις του περιορισμένος και ακριβής. Οι αλληλουχίες των εμποδίων που πρέπει να ξεπεράσει ο χαρακτήρας μας είναι σύνθετες και απαιτούν ακρίβεια, με το παραμικρό λάθος να εγκυμονεί αποτυχία μέχρι και θάνατο.
Συνολικά, χωρίς τα περιβάλλοντα να προσφέρουν κάτι κοσμοϊστορικά διαφορετικό, η δουλειά γίνεται μια χαρά. Πέραν των βασικών δύο αυτών αξόνων του Pumpkin Jack, ο τίτλος είναι μπολιασμένος με ένα σωρό ακόμα έξυπνες, πρωτότυπες και καλοεκτελεσμένες ιδέες, που εισάγονται είτε σαν mini-games είτε σαν κομμάτια της κανονικής ροής. Από find-the-pair παιχνίδια μνήμης, μέχρι αγώνα καρτ με ξύλινα καρότσια, το παιχνίδι βρίθει από προσθήκες και “ενέσεις” φρεσκάδας και διαφορετικότητας σε όλη τη διάρκειά του. Μάλιστα, συνυπολογίζοντας τη μικρή γενικά διάρκειά του, θα έλεγε κανείς ότι σε σημεία ορισμένες από αυτές είναι τόσο καλές που δεν αξιοποιούνται αρκετά.
Τέλος, εκτός από τη βασική ιστορία, το κρυμμένο in-game currency για αγορά skins και τα διάσπαρτα χιουμοριστικά collectibles δίνουν αξία στην εξερεύνηση του κόσμου και στο replayability του παιχνιδιού. Μιας και αναφέρθηκαν τα collectibles, τα οποία λειτουργούν εν είδη easter eggs, οφείλει να γίνει σημαντική αναφορά στο ύφος και τη γραφή του παιχνιδιού. Γεμάτη από pop-culture αναφορές (από Lord of the Rings μέχρι Southpark), με ειρωνικές σατυρικές μπηχτές δεξιά και αριστερά για τα σύγχρονα κοινωνικά φαινόμενα (vegans κ.α.) και με άπλετο καλαίσθητο χιουμορ σε διαλόγους, χαρακτήρες και σκηνογραφία, ο ανάλαφρος -ταιριαστός του genre- τόνος δίνεται με αξιοπρεπέστατο τρόπο παρά τα φτωχά τεχνικά μέσα που είχε στη διάθεσή του ο δημιουργός (πχ. πλήρης απουσία voice-overs). Ακόμα και το soundtrack, με περιπαικτικές halloween-themed εκδοχές γνωστών ορχηστρικών κομματιών, συμβάλει στη γενικότερη ατμόσφαιρα του τίτλου.
Στα αρνητικά του Pumkin Jack, πέραν της προαναφερθείσας ευκολίας της μάχης, οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι η μικρή διάρκεια της ιστορίας είναι εμφανής και εντείνεται από τις πολλές και διαφορετικές ιδέες που στριμώχνονται η μια δίπλα στην άλλη, ενω υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσαν να δώσουν πολύ μεγαλύτερη διάρκεια στον τίτλο. Ακόμα, από θέμα ιστορίας, παρά την έξυπνη γραφή, τα πράγματα είναι αρκετά επίπεδα και το σενάριο δεν κρίνεται ικανό να υιοθετήσει άλλο χαρακτήρα -σε σχέση με το σύνολο του παιχνιδιού- πέραν του συνοδευτικού.
Για να μην μακρυγορούμε, λοιπόν, το Pumpkin Jak θα μπορούσε να συνοψίζεται σε 1-2 προτάσεις ως εξής: Είναι μια αξιοπρεπέστατη προσπάθεια, με αέρα άλλης εποχής και με ένα είδος διασκέδασης που σπανίζει όλο και περισσότερο στα videogames σήμερα, εκτελεσμένη από έναν άνθρωπο αδιαμφισβήτητα ταλαντούχο με όραμα και αγάπη για τη δημιουργία του.
Τα περισσότερα προβλήματα του τίτλου πηγάζουν από την προφανώς περιορισμένη παραγωγική δύναμη ενός ατόμου, αλλά και τη γενικότερη έλλειψη πόρων και production values. Με το παραπάνω, όμως, να “διαβάζεται” θετικά και ελπιδοφόρα, καθώς μια ενδεχόμενη συνέχεια του τίτλου, συνοδευόμενη από παραπάνω εμπειρία και καλύτερη χρηματοδότηση, θα μπορούσε να κοιτάξει τους “μεγάλους” ανταγωνιστές της στα μάτια.
Το Pumkin Jack κυκλοφορεί από τις 23/10/2020 για PC, Xbox One και Switch. Το review βασίστηκε στην έκδοσή του για PC με review code που λάβαμε από τον εκδότη.