-Μόλις δέκα ημέρες έχουν περάσει από την επίσημη ανακοίνωση της Sony ότι τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 2021 θα διακόψει τη λειτουργία του PS Store για τις κονσόλες PS3, PSP και PS Vita. Και δέκα ημέρες ήταν αρκετές για να ξεκινήσει μια μεγάλη συζήτηση στο διαδίκτυο για αυτήν την κίνηση της Sony, η οποία και αμφιλεγόμενη αλλά και κάπως απότομη είναι δεδομένου ότι δίνει λίγους μόλις μήνες περιθώριο στο κοινό για να “τακτοποιήσει της εκκρεμότητές του” με το ψηφιακό της κατάστημα για τις εν λόγω κονσόλες.
Οι βασικές “σχολές σκέψης” για το ζήτημα αυτό είναι δύο: Η πρώτη αναφέρει ότι επιχειρηματικά πρόκειται για μια απολύτως λογική κίνηση, αφού οι τρεις αυτές πλατφόρμες έκαναν τον κύκλο τους, βρισκόμαστε ήδη στην εποχή του PS5 και δεν υπάρχει κανένας λόγος να συντηρούνται servers για παρωχημένα συστήματα που, έτσι και αλλιώς, δεν υποστηρίζονται πλέον από την εταιρεία.
Η δεύτερη σχολή σκέψης εγείρει ενστάσεις σε ό,τι αφορά το “preservation” των παιχνιδιών και της απώλειας χιλιάδων τίτλων, που επί της ουσίας θα χαθούν στη λήθη μετά την απενεργοποίηση των servers. Ο υπογράφων αυτό το τμήμα του νέου GO Talks αντιλαμβάνεται πλήρως τη θέση της πρώτης σχολής σκέψης (για επιχειρήσεις μιλάμε, που κάνουν πλάνα με γνώμονα το κέρδος και τη βιωσιμότητά τους), όμως συμμερίζεται και κλίνει περισσότερο προς τη δεύτερη σχολή.
Όσα παιχνίδια έχουμε αγοράσει ήδη για τα τρία αυτά συστήματα δεν θα χαθούν -αυτό ξεκαθαρίστηκε και είναι λυμένο πρόβλημα. Όμως, το γεγονός πως χιλιάδες παιχνίδια, χιλιάδες μικρά και μεγάλα έργα τέχνης (ή “απλά παιχνίδια”, όπως το δει κανείς), χιλιάδες κομμάτια λογισμικού που για πολλούς σημαίνουν κάτι παραπάνω από ένα “απλό παιχνίδι” θα εξαφανιστούν, είναι πραγματικά στενάχωρο.
Αυτή τη στιγμή το θέμα της προς τα πίσω συμβατότητας των συστημάτων και της διατήρησης της κληρονομιάς και της ιστορίας των videogames είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Αν η βιομηχανία αυτή θελει συνεχώς να ταυτίζεται και να συγκρίνεται με την αντίστοιχη του κινηματογράφου, δεν θα πρέπει να το κάνει μόνο όταν μιλάει για έσοδα, αλλά να το κάνει και όταν μιλάει για τέχνη.
Όπως μπορούμε σήμερα με μια κίνηση να βάλουμε το DVD μας σε σχεδόν οποιαδήποτε συσκευή και να δούμε το “Ben Hur”, τα “Φώτα της Πόλης” ή το “Ψυχώ”, έτσι θα πρέπει να μπορούμε με μια κίνηση να παίξουμε τα Silent Hill, Resistance 3 και Folklore. Τα videogames δεν πρέπει να θεωρούνται -και δεν είναι- αναλώσιμα. Είναι κομμάτια του εαυτού μας, κομμάτια της ζωής μας, και θέλουμε να βρίσκονται πάντα κοντά μας.
Γιώργος Καλλίφας
-Την είδηση του κλεισίματος των PS Store για PS3, PSP και PS Vita σίγουρα δεν την είδα με καλό μάτι. Βασικά, σε όλο το φάσμα των χόμπι, από τα βιβλία και τα επιτραπέζια ως τη μουσική και τα βιντεοπαιχνίδια, λίγο πολύ όλοι μας έχουμε ζήσει στο πετσί μας την αγωνιώδη αναζήτηση του να βρεις κάτι που θα ήθελες να ζήσεις για πρώτη φορά ή να ξαναζήσεις μετά από καιρό, και να αδυνατείς να το κάνεις λόγω κατάργησής του και, κατά συνέπεια, σπανιότητας.
Αναμενόμενη ίσως ως κίνηση, καθώς με την κυκλοφορία του PS5 μάς χωρίζουν δύο γενιές από τις προαναφερθείσες κονσόλες, και μας είναι άγνωστα τα κόστη συντήρησης των servers, καθώς και το ποσοστό των gamers που όντως ασχολείται και παίζει τόσο παλιά παιχνίδια. Από την άλλη, δεν αλλάζει το γεγονός πως πολλά digital only παιχνίδια αυτών των stores θα περάσουν στη λήθη και δεν θα υπάρχει κανένας νόμιμος τρόπος να τα παίξουμε.
Όλο το θέμα αναδεικνύει για μένα ένα από τα μεγαλύτερα ελαττώματα της online διανομής. Ένα δισκάκι μπορείς να το παίξεις και να το ξαναπαίξεις όποτε θες, εφόσον έχεις λειτουργική κονσόλα και το δισκάκι είναι σε καλή κατάσταση. Δεν είναι αθάνατο το physical, αλλά δεν μπορούμε να πάμε κόντρα στη φυσική φθορά των πραγμάτων.
Η αφαίρεση της δυνατότητας να κατεβάσουμε κάποιον ψηφιακό τίτλο που θα θέλαμε να δούμε, τον καταδικάζει αυτομάτως στην ανυπαρξία και αναγκάζει τον gamer να καταφύγει στη λύση των emulators, πράγμα όχι τόσο άμεσο ή βολικό για όλους και με τα δικά του προβλήματα (πολλές φορές το emulation δεν είναι ακριβές και απροβλημάτιστο, ενώ ας μην ξεχνάμε ότι είναι εξ ορισμού παράνομο).
Ούτε η Nintendo είναι άμοιρη ευθυνών σε αυτό τον τομέα, με το κλείσιμο του Wii Shop Channel και την εξαφάνιση της κλασικής Virtual Console από το Switch, ενώ βρίσκουμε την προσπάθεια της Microsoft για τη διατήρηση του backwards compatibility (και μάλιστα με τεχνικές βελτιώσεις) αξιέπαινη.
Τουλάχιστον μπορούμε ακόμα να κατεβάσουμε τα παιχνίδια που έχουμε ήδη αγοράσει, αλλά κι αυτό για πόσο καιρό; Η διατήρηση της ιστορίας του χόμπι μας έχει αναμφισβήτητη αξία. Αρνητική λοιπόν η προσωπική μας γνώμη και το ίδιο θα ισχύει για κάθε κίνηση που καθιστά μια δημιουργία απρόσιτη, σπάνια ή/ και ανύπαρκτη.
Μιχάλης Χασάπης
-Κατά την τρέχουσα γενιά, οι παράγοντες που καθορίζουν την απόφαση για αγορά μίας κονσόλας, όταν και αν αυτή είναι εφικτή, απέχουν πάρα πολύ από τους αντίστοιχους που υφίσταντο σε προηγούμενες γενιές. Η ρητορική «οι κονσόλες δε χρειάζονται» ως δια μαγείας έχει εξαφανιστεί, έχει εξαχνιστεί, έχει εξαϋλωθεί, οι φορείς της κάνουν την πάπια και a priori και οι δύο μεγάλες κονσόλες είναι vfm επιλογές, και όποιος πει το αντίθετο λέει ψέματα.
Οι παράγοντες λοιπόν, και παρά τη φιλότιμη προσπάθεια των αγυρτών των σοσιαμίντια να μετράν πίξελ και να κάνουν μετρήσεις hdr με μηχανήματα που δε θα συναντήσουμε ποτέ όσο ζούμε σε αυτόν τον άχαρο κόσμο, έχουν να κάνουν κυρίως με quality of life επιλογές και υπηρεσίες. Και δεν έχουν να κάνουν με αποκλειστικότητες, διότι αυτές δεν υπάρχουν. Όταν υπάρξουν σε οκτώ μήνες θα το ξανασυζητήσουμε. Προς το παρόν, τα expansion και remasters δεν είναι αποκλειστικότητες.
Η Sony σε αυτόν τον καίριας σημασίας τομέα, στο quality of life, κάνει ένα βήμα μπροστά (με ενίσχυση των free PS Plus παιχνιδιών, με τη σειρά classics στο PS5, με δωρεάν Play at Home παιχνίδια), αλλά την ίδια στιγμή κάνει κάτι υπέροχα άλματα προς τα πίσω και σχεδόν και υπονομεύει τις ίδιες της τις πρωτοβουλίες. Το κλείσιμο των ψηφιακών «πάγκων» των PS3, PSP και PS Vita, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της συνολικής της πολιτικής στο θέμα της backwards compatibility.
Η Sony, με τρόπους που στο παρελθόν έχουν διδάξει με σκληρότητα τον ανταγωνιστή της, επιχειρεί να επιβάλει το status quo του PS Now ως τη μοναδική διέξοδο όταν κάποιος επιθυμεί να παίξει PS3 παιχνίδια και πίσω. Και για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, το PS3 δεν είναι ούτε δεκαπέντε ούτε εκατόν πέντε χρονών κονσόλα.
Το PS3 έβγαζε ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ παιχνίδια το 2013. Επομένως, το PS3 είναι ΟΚΤΩ χρονών κονσόλα, και οποιαδήποτε άλλη αριθμολαγνεία επ’ αυτού είναι συνειδητός αποπροσανατολισμός προς άγραν επιχειρημάτων για να στηρίξει κανείς τι; Την απωθητική συμπεριφορά της Sony απέναντι στην ίδια της την κονσόλα; Είναι σαν να θέλει η iαπωνική εταιρεία να μην ακούει για εκείνη την κονσόλα και να την καταδικάσει στην αιώνια λήθη. ΟΚ, ξέρουμε ότι είχε τα θέματά της, αλλά τόσο κακιά πια;
Το κλείσιμο του PS Store για PS3, PSP και PS Vita εγείρει σαφώς και λειτουργικά θέματα (με το χάσιμο ψηφιακών τίτλων που δε βρίσκονται ούτε στο PS Now, ούτε πουθενά αλλού) αλλά βασικά είναι μία κίνηση ενδεικτική της πολιτικής της εταιρείας σε σχέση με τη διαχείριση της βιβλιοθήκης των gamers και της αίσθησης της συνέχειας, η οποία ΟΧΙ ΜΟΝΟ δε θα εμπλουτίζεται, αλλά θα είναι έρμαιο στις διαθέσεις της Sony όσον αφορά το ποια παιχνίδια να συμπεριλάβει και ποια όχι, παιχνίδια που μπορεί να είχε αγοράσει κανείς στο παρελθόν.
Κανείς δεν είναι αρκετά αφελής για να πιστεύει ότι τα PS3 παιχνίδια παίζουν (με κάποιον τρόπο) σε PC πενταετίας με τη βοήθεια ενός fan made κώδικα αλλά δε μπορούν να παίξουν στο πανίσχυρο PS5. Είναι σαφές (και από μένα καταδικαστέο) τι θέλει να κάνει η Sony. Αλλά αναρωτιέμαι, γιατί οι εταιρείες θεωρούν ότι τέτοιες εξελίξεις πρέπει να επιβάλλονται κι όχι να καθίστανται αναγκαιότητα σταδιακά;
Το always online, η MS προσπάθησε να το επιβάλλει (μαζί με ένα κάρο ακόμα ανοησίες). Τελικά το online σε πάρα πολλούς τίτλους έχει καταστεί αναγκαιότητα, ο κόσμος το έχει δεχτεί αδιαμαρτύρητα, αλλά όσο κι αν ορισμένοι δυσφορούμε, αυτό έγινε (ας πούμε) ομαλά και παράλληλα με την προηγούμενη πραγματικότητα η οποία συνεχίζει να υφίσταται για μεγάλο ποσοστό παιχνιδιών. Τώρα γιατί να επιβληθεί ένα PS Now όταν κάλλιστα η προηγούμενη πραγματικότητα (bc) θα μπορούσε να συνυπάρχει με τη νέα;
Σάββας Καζαντζίδης
-Θα ήταν ψέμα η οποιαδήποτε έκφραση απογοήτευσης ή ενόχλησης από τη μεριά του γράφοντος για το επικείμενο κλείσιμο των ψηφιακών καταστημάτων των, πάλαι ποτέ αγαπημένων PS3 και PS Vita -παρά την κοινή γνώση όλων ότι η κίνηση αυτή αντιπροσωπεύει την οριστική ταφόπλακα στα παραπάνω συστήματα. Τα αποχαιρετώ με ήσυχη συνείδηση, γνωρίζοντας ότι τα “έγραψαν” τα χιλιόμετρά τους το καθένα αντίστοιχα, ανοίγοντας δρόμο σε ανεξερεύνητα μονοπάτια σχετικά με την αντίληψη μου για το μέσο, χαρίζοντάς μου παράλληλα ορισμένες αρκετά δυνατές gaming εμπειρίες και στιγμές.
Πλέον, το παλαίμαχο PS3 περνάει τις μέρες του σκονιζόμενο στο σπίτι του μεγαλύτερου αδερφού μου και ανοίγει πότε πότε για κανένα NBA ή FIFA, ενώ ο βενιαμίν, το υποτιμημένο (απ’ την ίδια του την εταιρεία πρώτα απ’ όλα) PS Vita, επιστρατεύεται σε ταξίδια ως ένα βολικότατο πειραματόζωο για τα κάθε είδους retro emulations πειράματά μου. Ούτε μπορώ να πω ότι δεν καταλαβαίνω τη Sony από την πλευρά της. Επιχείρηση είναι και ο γνώμονάς της είναι το κέρδος.
Χωρίς να ξέρω περισσότερα αλλά με άξονα την κοινή λογική, υποθέτω ότι τα έξοδα συντήρησης των stores δεν ισοσταθμίζονταν από τα αντίστοιχα έσοδά τους, και η λογική επιχειρηματική κίνηση κρίθηκε πως είναι αυτή. Άλλωστε, υπό ρεαλιστικό πρίσμα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Sony, σε αντίθεση με το Xbox της Microsoft, σαν εταιρεία δεν έχει ιδιαίτερο οικονομικό εύρος για αβρότητες και γενναιοδωρίες. Στην ουσία είναι ένας κολοσσός που κρατιέται από ένα brand, αυτό του PlayStation, ο οποίος ήδη παλεύει με νύχια και με δόντια να συναγωνιστεί την ανοιχτοχέρα και γαλαντόμα Microsoft, του GamePass και των δωρεάν upgrades. Άρα συγχωρεμένη;
Όχι, γιατί το πρόβλημα για ακόμα μια φορά από τη πλευρά των Ιαπώνων είναι η βιασύνη με την οποία χειρίζονται το όλο ζήτημα. Η αδεξιότητα που επιδεικνύουν με τη στάση τους στις δύσκολες αποφάσεις, τραβώντας τόσο απότομα την πρίζα στα καταστήματα των last-gen κονσόλων τους.
Δεν γνωρίζω -και ούτε με ενδιαφέρει να μάθω- αν ο λόγος για τη σφοδρότητα της πράξης είναι η υπεροψία της Sony, το ζητούμενο όμως είναι ότι αυτή η βιαιότητα είναι άδικη για τους καταναλωτές και στερείται του απαιτούμενου σεβασμού προς αυτούς, ειδικά από τη στιγμή όπου πολλοί εξ αυτών είναι fans που στηρίζουν και επενδύουν στο brand χρόνια.
Κάποια στιγμή, καλό θα ήταν η Sony να κοιτάξει πίσω, ένα άλλο μεγάλο console brand που δεν σεβάστηκε τους καταναλωτές (με το οποίο μάλιστα μοιράζονται και τα ίδια χρώματα στα logos τους) και να θυμηθεί το που κατέληξε εξαιτίας αυτού. Ίσως να υπάρχει κάποιο μάθημα εκεί και για αυτούς και για εμάς.
Δημήτρης Αγγέλου
-Το κλείσιμο του PlayStation Store για τα PS3, PSP και PS Vita μάλλον σηματοδοτεί το πρώτο κλείσιμο μεγάλου ψηφιακού καταστήματος, κάτι που επαναφέρει μαζί του και έναν από τους βασικούς φόβους σχετικά με το πέρασμα στην ψηφιακή διανομή. Τουτέστιν, τι συμβαίνει με την πρόσβασή μας στα παιχνίδια που έχουμε αγοράσει μέσω αυτής της οδού;
Παρόλο που η Sony έχει διαβεβαιώσει ότι θα συνεχίσουμε να έχουμε τη δυνατότητα να κατεβάσουμε τα αγορασμένα παιχνίδια, η αλήθεια είναι ότι και μόνο η απόφαση να κλείσουν οι servers των ψηφιακών καταστημάτων δεν γίνεται παρά να αγχώσει για την πιθανότητα μίας ανάλογης εξέλιξης ακόμα και σε αυτή τη δυνατότητα.
Προσωπικά δεν είμαι της κινδυνολογικής άποψης που ακολουθεί το μοντέλο της ψηφιακής διανομής και της καλπάζουσας υπεροχής της έναντι του retail (μάλλον το αντίθετο θα έλεγα ότι πιστεύω). Από την άλλη πλευρά, αυτή η εξέλιξη δείχνει το πόσο σημαντικό είναι αυτό το μοντέλο διανομής να προνοεί για τη μελλοντική βιωσιμότητα όχι μόνο των ψηφιακών βιβλιοθηκών μας, αλλά και της πρόσβασης σε εκατοντάδες τίτλους από όσους παίκτες δεν τους έχουν στην κατοχή τους.
Το πρόβλημα του κλεισίματος του συγκεκριμένου store δεν είναι αυτό καθ’ αυτό που θα έπρεπε να μας προβληματίζει. Άλλωστε η λογική σκέψη είναι πως η Sony προέβη σε αυτήν την ενέργεια διότι η κίνηση σε αυτό το κατάστημα είχε μειωθεί σε βαθμό που πλέον ούτε τα κόστη των servers δεν μπορούσαν να συντηρηθούν. Αυτή η εξέλιξη θεωρώ ότι για άλλη μία φορά επαναφέρει και τονίζει την αναγκαιότητα του backwards compatibility, ένα σημαντικότατο και παραγνωρισμένο (μέχρι πρότινος ίσως) εργαλείο στη διατήρηση της ιστορίας του gaming.
Σημασία δεν έχει τόσο ότι κλείνει ένα store, που έτσι κι αλλιώς ήταν μάλλον κλινικά νεκρό, αλλά ότι η πλουσιότατη βιβλιοθήκη του PS3, γεμάτη από κορυφαίους και μοναδικά εκκεντρικούς τίτλους, παραμένει εγκλωβισμένη πίσω από μία κονσόλα που πλέον -και με τη σύμφωνη γνώμη της Sony- έχει φύγει για τα καλά από το σαλόνι μας.
Τα Metal Gear Solid 4, Resistance ή πιο εκκεντρικοί τίτλοι όπως το Tokyo Jungle δεν θα κινδύνευαν να περάσουν στη λήθη (ακόμα περισσότερο με την απουσία οποιασδήποτε μεθόδου απόκτησης) εάν πολύ απλά υπήρχε η δυνατότητα να βρίσκονται σε μία ουσιαστικά ενοποιημένη οικογένεια συστημάτων. Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι αυτό αποτελεί αποκλειστικά και μόνο θέμα θέλησης από μία εταιρία (ιδίως τόσο μεγάλου βεληνεκούς) και όχι απροσπέλαστων τεχνικών δυσκολιών.
Νικόλας Μαρκόγλου
-Τελικά, η είδηση για το κλείσιμο του PS Store για PS3, PSP και PS Vita δικαιολογημένα μπορεί να προκαλέσει είτε το μένος είτε την απογοήτευση των χρηστών. Γιατί, την ίδια την εταιρεία δεν φαίνεται να την επηρεάζει ούτε στο ελάχιστο. Στον κόσμο των στατιστικών και των αναλύσεων, η διακοπή λειτουργίας των storefronts σημαίνει, ενδεχομένως, καλύτερη διαχείριση πόρων, μείωση κόστους και άλλων τέτοιων επιχειρηματικών όρων. Για τον μέσο χρήστη, όμως; Είναι μια οριστική ταφόπλακα στην πρόσβαση σε παλαιότερους τίτλους και ένα ακόμα καρφί στο φέρετρο όπου έχει τοποθετηθεί το backwards compatibility.
Αυτή τη στιγμή οι υπολογιστές είναι η μόνη πλατφόρμα όπου το BC υφίσταται όπως πραγματικά του αξίζει, έστω και με λίγα προβλήματα. Και από τις κονσόλες, μόνο οι κάτοχοι One και Series X μπορούν να απολαύσουν παιχνίδια της -περίπου- εικοσαετούς βιβλιοθήκης του Xbox. H Nintendo, που κάποτε κρατούσε σφιχτά τα σκήπτρα του BC, φαίνεται να ακολουθεί τα χνάρια της Sony, με το καράβι της υποστήριξης να έχει σαλπάρει από καιρό. Και η Sony…εκείνη έδειξε τις διαθέσεις τις με το PlayStation 4.
Καμία υποστήριξη BC. Καμία προσθήκη legacy τίτλων στο κατάστημα, εκτός από τα remasters των τίτλων της 7ης γενιάς. Και τώρα, προστάζει την οριστική διακοπή πρόσβασης σε αυτούς τους τίτλους από τις φορητές κονσόλες της, αλλά και από μια κονσόλα που βρισκόταν στην αγορά πριν από πέντε χρόνια. Μια κονσόλα όπου κάποιος μπορούσε να αγοράσει τίτλους με ευκολία ακόμα και μερικούς μήνες πριν. Είναι τόσο μεγάλο αυτό το διάστημα, τόσο απαρχαιωμένη τεχνολογία, για να αναγκάσει τη Sony να τη βγάλει οριστικά από την πρίζα;
Ίσως δεν θα έπρεπε να εκφέρω γνώμη από την στιγμή που δεν είχα στην κατοχή μου ένα PS3. Ίσως δεν θα έπρεπε να μιλάω γιατί στηρίζω τις BC επιλογές που μου δίνονται, έστω και ψηφιακά, στο πράσινο στρατόπεδο. Όμως, είχα την τύχη να είμαι κάτοχος του PS VITA, μιας πολύ αγαπημένης μου φορητής κονσόλας, την οποία και απομάκρυνα μόνο όταν συνειδητοποίησα ότι η Sony την αντιμετώπιζε, στην καλύτερη των περιπτώσεων, ως ένα περιφερειακό του PS4 και όχι ως την κονσόλα που θα έπρεπε να είναι.
Με το VITA κατάφερα να αποκτήσω πρόσβαση σε πολλούς, κλασικούς τίτλους εποχής PS1, γεγονός για το οποίο ήμουν ευγνώμων. Αν και Nintendo fan, το ψηφιακό κατάστημα του VITA σήμαινε πολλά για μένα και για την ιστορία της εταιρείας. Αν και η Sony το είχε εγκαταλείψει, χαιρόμουν που κάποιοι δημιουργοί συνέχιζαν να το στηρίζουν. Το κλείσιμο του store το βγάζει αυτομάτως και από την μηχανική υποστήριξη. The End.
Και τέλος σε πάνω από 2000 αποκλειστικά ψηφιακούς τίτλους του καταστήματος, που ποτέ δεν είχαν την ευκαιρία να κυκλοφορήσουν σε φυσικό μέσο. Σκέφτομαι πως, αν η Sony μπορεί τόσο εύκολα να καταργήσει ένα κατάστημα, ποια είναι η δυναμική των digital-only τίτλων;
Ποιο είναι το πραγματικό εύρος ζωής τους, αν απαιτείται να επιστρέφουμε αποκλειστικά στις παλιές κονσόλες για να ασχοληθούμε μαζί τους; Ελπίζω και εύχομαι μόνο η Sony να λειτουργεί βάσει κάποιου σχεδίου για το PS5. Ελπίζω και εύχομαι η βιβλιοθήκη που χτίσαμε όλοι μαζί να αναβιώσει στην νέα της κονσόλα, σκορπίζοντας τα συσσωρευμένα σύννεφα απογοήτευσης μακριά.
Κώστας Παπαμήτρου
