Μέσα στον κυκεώνα από roguelikes, card based παιχνίδια, survival και λοιπά “hot” είδη των τελευταίων ετών, είναι πάντα ευχάριστο να βλέπουμε μία indie ομάδα ανάπτυξης να μας δίνει την ευκαιρία να ασχοληθούμε με ένα καθαρόαιμο metroidvania, κάτι που σημαίνει παράλληλα ότι δεν προσπαθεί να εκμεταλλευθεί τη μόδα της εποχής (που δεν λέει να περάσει, ιδίως όσον αφορά τα roguelikes). Αν μη τι άλλο, προδιαθέτει για μία εμπειρία ανεπτυγμένη με μεράκι και συγκεκριμένο όραμα. Το F.I.S.T.: Forged in Shadow Torch, από τα αρχικά ακόμα στάδια, δείχνει ως μία δημιουργία ικανή να κορέσει την όρεξη των fans του αγαπημένου είδους των metroidvania.
Είναι από αυτά τα παιχνίδια που στα πρώτα λεπτά ήδη μάς έχει πείσει ότι θα ακολουθήσει μία εμπειρία με προβλέψιμους όρους για τα δεδομένα του είδους, αλλά ταυτόχρονα καθόλα διασκεδαστική.
Η εισαγωγή μάς τοποθετεί κατευθείαν στη δράση, μεταφέροντας ορισμένες λακωνικές πληροφορίες για τον ήρωά μας και το ύφος του σύμπαντος, το οποίο λαμβάνει χώρα σε έναν φανταστικό κόσμο όπου κατοικούν ανθρωπόμορφα ζώα. Ο κεντρικός χαρακτήρας, ο Rayton, έρχεται με τη μορφή κουνελιού, ένα παρουσιαστικό όμως που δεν θα πρέπει να σας ξεγελά καθώς η όλη του προσωπικότητα σκιαγραφεί έναν σκληροτράχηλο πρώην πολεμιστή.
Βρισκόμαστε σε ένα δυστοπικό αστικό περιβάλλον όπου η στρατιωτική δύναμη των ρομποτικών Iron Dogs έχει την πλήρη εποπτεία της Torch City. Στα πρώτα λεπτά της εισαγωγής μία έφοδος των δυνάμεων αστυνόμευσης θα βρει τον Urso (ο αρκουδόμορφος φίλος του Rayton) φυλακισμένο, αναγκάζοντας τον Rayton να επιστρέψει στα καθήκοντα του στρατιώτη της αντίστασης.
Η περιπέτεια που θα ακολουθήσει θα μας οδηγήσει σε μία ιστορία με ευρύτερες επιπτώσεις για τη ζωή των furtizens (όπως ονομάζει το παιχνίδι τους κατοίκους της Torch City -με ένα λογοπαίγνιο που θα ζήλευε ο Πλωμαριτέλης). Η πλοκή θα λέγαμε ότι είναι αρκετά συμβατική, δίχως να αποφεύγει διάφορα κλισέ στην εξέλιξή της, ιδίως όσον αφορά ορισμένες ανατροπές αλλά και τον αρχετυπικό villain, που εμφανίζεται ως μία φιγούρα κυριευμένη και διεφθαρμένη από το κυνήγι προς την απόλυτη ισχύ.
Το σοβαρό ύφος του μεγαλύτερου κομματιού των διαλόγων φαντάζει ως αντιφατικό πίσω από την χαριτωμένη όψη των ανθρωπόμορφων χαρακτήρων, αλλά η TiGames καταφέρνει να βρίσκεται στα όρια της σοβαροφάνειας, χωρίς να τα ξεπερνάει ποτέ ανεπανόρθωτα. Δίχως να υπάρχει κάτι πραγματικά αξιομνημόνευτο στην πλοκή, η γραφή τουλάχιστον είναι σε θέση να λειτουργήσει υπέρ του χτισίματος ενός οργουελικού κόσμου.
Εν τέλει λίγη σημασία έχει το θέμα του σεναρίου όταν το F.I.S.T.: Forged in Shadow Torch τα καταφέρνει τόσο καλά στις νευραλγικές συνιστώσες ενός metroidvania και δη αυτήν της εξερεύνησης. Ο κόσμος είναι, φυσικά, ενιαίος, με διάφορες θεματικές υποπεριοχές, όπως το κέντρο της πόλης, οι υπόνομοι, υποβρύχιες περιοχές κ.λπ. Το μέγεθος είναι χορταστικό (μπορεί να διαρκέσει περισσότερες από 20 ώρες με ενδελεχές ψάξιμο), κάτι που υποστηρίζεται από την ποικιλομορφία στις platforming καταστάσεις και τα gadgets που αποκτούμε σταδιακά, εμπλουτίζοντας τις μεθόδους μετακίνησής μας.
Ο χάρτης περιέχει ένα πλήθος από μυστικές περιοχές, που μπορεί να αποτελούνται από ένα κρυμμένο δωμάτιο πίσω από έναν τοίχο, έως και εκτενή προαιρετικά τμήματα, με τις δικές τους παγίδες ή mini bosses. Διάφορες από αυτές τις κρυφές περιοχές έχουν ως έπαθλο απλά cosmetics, άλλες resources για ξεκλείδωμα νέων upgrades και βέβαια δεν λείπουν οι αναβαθμίσεις για τους διάφορους μετρητές ενέργειας καθώς και ορισμένες σπάνιες εκπλήξεις όπως νέα πολύτιμα abilities. Το δίχως άλλο, έχει δοθεί προσοχή ώστε η εξερεύνηση από μόνη της να είναι άκρως ευχάριστη, πετυχαίνοντας με αυτόν τον τρόπο διάνα ίσως στον πιο σημαντικό τομέα ενός metroidvania.
Φυσικά, αναπόσπαστο τμήμα αυτού του τομέα δεν θα μπορούσε παρά να αποτελεί και ο χάρτης, για τον σχεδιασμό του οποίου η TiGames αξίζει τα εύσημα, αποδίδοντας έναν από τους πιο λειτουργικούς χάρτες που έχουμε δει στο είδος. Ο χάρτης είναι ευανάγνωστος, με πλήθος από εικονίδια για να γνωρίζουμε επακριβώς τα διάφορα είδη των κλειδωμένων διόδων, απεικονίζοντας επίσης ευδιάκριτα τα αδιέξοδα ή τα τμήματα που ακόμα δεν έχουμε εξερευνήσει. Επιτυγχάνεται έτσι η πλήρης επίγνωση των κινήσεών μας, δίχως να χρειάζεται ποτέ να μαντεύουμε πού πρέπει να πάμε στη συνέχεια ή αν μια περιοχή του χάρτη είναι προσβάσιμη ή όχι.
Όντας ένας κόσμος με αρκετά μεγάλο μέγεθος, εύκολα θα μπορούσε να οδηγήσει σε κουραστικό backtracking. Όμως και σε αυτόν τον τομέα η TiGames δείχνει το ταλέντο της. Οι διάφορες περιοχές συνδέονται μεταξύ τους με έξυπνο τρόπο, ώστε συχνά (και ιδίως αφού ξεκλειδώσουμε τις περισσότερες ικανότητες) να μπορούμε να μεταβούμε από το ένα σημείο στο άλλο με διάφορους τρόπους.
Τα fast travel σημεία μπορεί να είναι περιορισμένα, ωστόσο ο χάρτης είναι σχεδιασμένος με τέτοιο τρόπο ώστε να αποφεύγονται οι κουραστικές διαδρομές, καθώς σχεδόν πάντα θα υπάρχει μία διακλάδωση που θα μειώσει την απόσταση μεταξύ των διαφόρων περιοχών. Εξυπακούεται βέβαια ότι το backtracking είναι υπαρκτό, αλλά αυτό αποτελεί ένα αναπόσπαστο κομμάτι του είδους, το οποίο η TiGames τιθασεύει με πλήρως ικανοποιητικό τρόπο ώστε τελικά να λειτουργεί υπέρ της εμπειρίας και του απαραίτητου σκέλους της εξερεύνησης και του σταδιακού ξεκλειδώματος περιοχών.
Παραμένοντας στο θέμα της περιήγησης, αρκετά καλή δουλειά έχει γίνει και με το ξεκλείδωμα των ειδικών δυνάμεων, που επιτρέπει τη σταδιακή πρόσβαση σε νέες περιοχές. Η αλήθεια είναι ότι δεν κρύβονται εκπλήξεις, αποκτώντας αρκετά προβλέψιμες ικανότητες, όπως το διπλό άλμα, τη δυνατότητα για αιώρηση, γάντζο και λοιπά γνώριμα εργαλεία που απαντώνται στο είδος. Εντούτοις, η TiGames τα αξιοποιεί απολύτως ικανοποιητικά σε διάφορες καταστάσεις, απαιτώντας διαρκώς τη χρήση και τον συνδυασμό αυτών.
Κάπου εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε και την ιδιαιτερότητα του Rayton, όσον αφορά στον εξοπλισμό του, έχοντας στο αριστερό του χέρι ένα τεράστιο μηχανικό άκρο, το οποίο φέρνει αναμνήσεις από το Bionic Commando. Η ισχυρή γροθιά που έχει εξαρχής (ικανή να ανοίξει διάφορες πόρτες) θα αντικατασταθεί αργότερα από δύο άλλα όπλα, κάθε ένα εκ των οποίων, εκτός από τη χρήση τους στη μάχη, προσφέρει και έναν νέο και ουσιαστικό τρόπο μετακίνησης στο περιβάλλον.
Αυτά τα μηχανικά άκρα αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ταυτότητας του κεντρικού χαρακτήρα, και σε συνδυασμό με τη μορφή του κουνελιού συνθέτουν μία χαρακτηριστική εικόνα ενός ήρωα που το δίχως άλλο… γράφει καλά στον φακό. Αναμφίβολα θα θέλαμε να δούμε μεγαλύτερη φαντασία και κάποια καινοτομία όσον αφορά στο μηχανικό άκρο του Rayton, αλλά ως έχει αξιοποιείται απολύτως ικανοποιητικά σε πλήθος καταστάσεων.
Στη θετική εμπειρία συμβάλει καταλυτικά και ο πολύ καλός χειρισμός, που καθιστά απολαυστική και γρήγορη τη μετακίνησή μας. To platforming θα λέγαμε ότι βρίσκεται σε φυσιολογικό βαθμό δυσκολίας, δίχως να γίνεται περίπατος αλλά και αποφεύγοντας εκνευριστικές καταστάσεις. Είναι σε αυτήν την ωραία ισορροπία όπου η μετακίνησή μας έχει μία ομαλή ροή, διατηρώντας την ανάγκη να είμαστε σε μία σχετική εγρήγορση.
Φυσικά, με ένα μηχανικό άκρο στον βασικό εξοπλισμό δεν θα μπορούσε παρά να υπάρχει και ένα σύστημα μάχης που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο σύνολο της περιπέτειας. Η γροθιά, αλλά κυρίως το δεύτερο άκρο που θα βρείτε στα αρχικά στάδια του παιχνιδιού, διαθέτουν τη δυνατότητα για διάφορες αναβαθμίσεις που αυξάνουν σημαντικά το ρεπερτόριο των επιθετικών κινήσεων. Τα combos δηλώνουν το παρόν, επιτρέποντας ως ένα σημείο να δημιουργήσουμε και τις δικές μας αλληλουχίες επιθέσεων, ενώ διάφορες ειδικές ικανότητες, που απαιτούν τη χρήση πεπερασμένης ενέργειας, δίνουν μία καλοδεχούμενη εμβάθυνση μέσα από τη στρατηγική χρήση τους.
Το σύστημα μάχης δεν γίνεται ποτέ περίπλοκο, αλλά αποφεύγει τα button mashing μονοπάτια. Οι ρομποτικοί εχθροί δεν χάνουν ευκαιρία να επιτεθούν και η αρκετά καλή ποικιλία τους σημαίνει ότι θα πρέπει να μάθετε διάφορες ξεχωριστές ρουτίνες και τον τρόπο αντιμετώπισής τους. Εκεί που το σύστημα μάχης υστερεί, είναι στις περιορισμένες και αρκετά δύσχρηστες αμυντικές ικανότητες. Εντύπωση προκαλεί ότι δεν υπάρχει κουμπί για block, ενώ και τη δυνατότητα για parry κατά βούληση την αποκτούμε μετά τα μέσα του παιχνιδιού (μία ανάλογη ικανότητα την αποκτούμε αρκετά νωρίτερα αλλά είναι τόσο περιοριστική που δύσκολα θα τη λάβει κάποιος υπόψη).
Με την έλλειψη αμυντικών ικανοτήτων η αποφυγή των εχθρικών επιθέσεων γίνεται αρκετά άκομψα, καταφεύγοντας σε απλά άλματα ή dashes (τα οποία όμως δεν έχουν κανένα invisibility frame). Κατά την ανάγνωσή μας, τουλάχιστον η έλλειψη ουσιαστικής αμυντικής κίνησης είναι αισθητή από την αρχή έως το τέλος της περιπέτειας, αναγκάζοντάς μας να καταφύγουμε σε ένα “άγαρμπο” αυτοσχεδιαστικό σύστημα αμυντικών ελιγμών.
Και είναι κρίμα να υπάρχει αυτό το μελανό σημείο γιατί κατά τα άλλα η μάχη διατηρεί έναν έντονο και γρήγορο ρυθμό, συνοδευόμενο από την απολαυστική χρήση των όπλων. Τα διάφορα boss fights επίσης είναι καλοσχεδιασμένα, προσφέροντας μάχες με υψηλή πρόκληση και γρήγορο ρυθμό. Εάν είχε δοθεί η ελάχιστη προσοχή και στις αμυντικές μεθόδους, θα μιλούσαμε σίγουρα για ένα πραγματικά πλήρες σύστημα μάχης.
Οπτικά η χρήση της Unreal Engine 4 δεν θα γινόταν παρά να αποδίδει ένα λεπτομερές και “εύπεπτο” περιβάλλον. Τη μερίδα του λέοντος έχουν τα εργοστασιακά περιβάλλοντα, αλλά δεν λείπουν και ορισμένα πιο ενδιαφέροντα σκηνικά, όπως τα υπόγεια τμήματα ή οι περιοχές που απεικονίζουν την πυκνοκτισμένη πόλη. Γενικά πάντως η TiGames σχεδίασε λεπτομερή περιβάλλοντα, οδηγώντας σε ένα από τα πλέον όμορφα τρισδιάστατα metroidvania και δη indie.
Το F.I.S.T.: Forged in Shadow Torch σίγουρα δεν έρχεται να επαναπροσδιορίσει τον τροχό ή να φέρει κάποια ουσιαστική καινοτομία στο είδος. Αυτό όμως δεν στέκεται τελικά ως εμπόδιο στη συνολικά άκρως δουλεμένη πρόταση της TiGames. Μέσα από το άκρως χορταστικό περιεχόμενο μεταφέρει μία πέρα ως πέρα καθαρόαιμη, metroidvania εμπειρία, αποδίδοντας τους σημαντικότερους τομείς του είδους σε υψηλά ποιοτικά σταθμά, κάτι που κατ’ επέκταση σημαίνει ότι αποτελεί μία ιδανική επιλογή για τους λάτρεις αυτών των παιχνιδιών.
Το F.I.S.T.: Forged in Shadow Torch κυκλοφορεί από τις 7/9/21 για το PS5 και το PS4 ενώ αργότερα ανaμένεται και μια έκδοση για PC. Το review βασίστηκε σε review code που λάβαμε από την TiGames.