Το ταξίδι μας στο χρονικό της Samus Aran συνεχίζεται. Με την ευκαιρία της πρόσφατης κυκλοφορίας του Metroid Dread, ρίχνουμε μια ματιά στα αρχεία ημερολογίου της ηρωίδας και το πώς κατέγραψε τις περιπέτειές της στα βάθη του σκοτεινού διαστήματος.
Αρχείο Καταχωρήσεων
Ενδέκατος Κύκλος, Κοσμικό Ημερολόγιο έτος 20Χ5
-Καταχώρηση υπ’ αριθμόν 7 από: Samus Aran
Έπρεπε να περάσουν κάποιες μέρες για να συνειδητοποιήσω ότι δεν μπορώ να παραμείνω παγιδευμένη στη θλίψη μου. Έτσι, ανέλαβα αμέσως την επόμενη αποστολή μου, το αποτέλεσμα της οποίας μου στοίχισε εξίσου… Έχω διαπιστώσει, ωστόσο, πως είμαι περισσότερο ανθεκτική, πλέον, στα άσχημα συναισθήματα. Και έτσι μπορώ να προχωρήσω παρακάτω κάπως πιο εύκολα.
Αυτή τη φορά μου ανατέθηκε η ασφάλεια της ερευνητικής ομάδας των Βιολογικών Διαστημικών Εργαστηρίων, η οποία είχε μεταφερθεί στον μητρικό πλανήτη των Metroid, τον SR388. Υπήρχαν φήμες ότι ένας νέος οργανισμός είχε εμφανιστεί, για τον οποίο οι πληροφορίες που είχαμε ήταν πολύ συγκεχυμένες. Μου φαίνεται πολύ περίεργο που δεν συνάντησα αυτή τη μορφή ζωής όσο ήμουν στον SR388, αλλά δεν είχα κανένα λόγο να αρνηθώ την παροχή βοήθειας στους ερευνητές. Δεν θεωρούσα ότι κινδύνευα από κάποια περίεργη, ή παράξενη απειλή. Στην χειρότερη περίπτωση, θα περνούσα απλά λίγες εβδομάδες απόλυτης, αλλά ενοχλητικής ηρεμίας. Τι θα μπορούσε να μου συμβεί σε έναν άδειο πλανήτη, στον οποίο δεν υπάρχει καμία απειλή;
Και όμως, συνέβη. Δέχτηκα επίθεση από μια μορφή ζωής, με την οποία δεν είχα έρθει ποτέ ξανά αντιμέτωπη στο παρελθόν. Πολύ αργότερα θα ανακάλυπτα την ταυτότητα του οργανισμού που μου επιτέθηκε – ήταν το παράσιτο που αποκαλούμε Χ. Ωστόσο, παρά την επίθεση, δεν ένιωσα κάποια περίεργα συμπτώματα. Ούτε ζαλάδες, ούτε εφιδρώσεις, κάποια κόπωση ή άλλη αδυναμία. Όλα φαίνονταν φυσιολογικά. Επομένως, έκανα μια μικρή περιπολία και επιβιβάστηκα στο σκάφος μου για να γυρίσω πίσω στο σταθμό. Τότε, όμως, ήταν που φάνηκε πάνω μου η επίδραση του Χ. Το παράσιτο είχε εισχωρήσει στο νευρικό μου σύστημα και άρχισε να επιτίθεται εκ των έσω. Κατέρρευσα, χωρίς να ξέρω τι θα συνέβαινε στο σκάφος, αλλά και σε μένα.
Όταν συνήλθα, βρισκόμουν σε έναν θάλαμο ανάρρωσης, στα κεντρικά της Γαλαξιακής Ομοσπονδίας. Ένας γιατρός έλεγξε τους βιορυθμούς μου και με βοήθησε να σταθεροποιηθώ λίγο καλύτερα στο κρεβάτι. Μου είπε πως το σκάφος μου, αφού έχασα τον έλεγχο, μετακινήθηκε προς μια ζώνη αστεροειδών, όπου και προσέκρουσε. Ευτυχώς για μένα, λίγο πριν την πρόσκρουση, ο θάλαμος διαφυγής εκτοξεύτηκε στο διάστημα και βρέθηκε να περιφέρεται στο κενό, απ’ όπου και διασώθηκε από ένα σκάφος των Βιολογικών Εργαστηρίων.
Το σκάφος με μετέφερε στο στα κεντρικά της Ομοσπονδίας, όπου αμέσως μεταφέρθηκα στο κέντρο υγείας. Διαπίστωσαν ότι η μόλυνση από το Χ πολλαπλασιαζόταν με ταχείς ρυθμούς. Το πιο δύσκολο όμως ήταν πως, μαζί με μένα, είχε μολυνθεί και τμήμα της Πανοπλίας μου, το οποίο είχε προσκολληθεί επάνω στο σώμα μου και ήταν αδύνατον να αφαιρεθεί με απλό τρόπο. Με χειρούργησαν για να αποκολλήσουν αυτά τα κομμάτια. Μαζί με αυτά τα κομμάτια, όμως, αφαιρέθηκαν και τμήματα από το δέρμα μου, αλλάζοντας οριστικά την εξωτερική μου εμφάνιση.
Το πρόβλημα, ωστόσο, δεν ήταν με την εμφάνισή μου, αλλά με το ίδιο μου το νευρικό σύστημα. Κανένα χειρουργείο και καμία γνωστή θεραπεία δεν θα μπορούσαν να αφαιρέσουν το παράσιτο από μέσα μου. Δυστυχώς, όπως με ενημέρωσε ο γιατρός, δεν είχαν ελπίδες για μένα. Ήταν θέμα χρόνου να πεθάνω στο ύπνο μου, χωρίς να μπορέσω ούτε να ανοίξω τα μάτια μου.
Τότε, έγινε ένα μικρό θαύμα. Ένας από τους γιατρούς έκανε μια περίεργη, αλλά σωτήρια υπόθεση. Όσο καιρό τα Metroid κατοικούσαν στον SR388, τα παράσιτα Χ δεν είχαν εξαπλωθεί – για την ακρίβεια, θεωρούνταν ανύπαρκτα. Μήπως, λοιπόν, τα Metroid αποτελούσαν τους φυσικούς θηρευτές των Χ; Αποφάσισαν, λοιπόν, να δημιουργήσουν ένα εμβόλιο, το οποίο θα περιείχε πλάσμα και κύτταρα Metroid από ένα δείγμα που είχε διατηρηθεί στην πανοπλία μου από το τελευταίο μου ταξίδι στον Zebas… Σε εκείνο το ταξίδι, δηλαδή, που έχασα το μικρό μου Metroid με τον χειρότερο δυνατό τρόπο…
Το εμβόλιο ετοιμάστηκε και η ουσία εισχώρησε στον οργανισμό μου. Αυτό ήταν! Τα παράσιτα Χ, που μέχρι τότε πολλαπλασιάζονταν μέσα μου, εξαφανίστηκαν σχεδόν αμέσως. Χωρίς καθυστέρηση, τοποθετήθηκα μέσα σε ειδικό σωλήνα αποθεραπείας, όπου και έμεινα για ένα διάστημα, μέχρι και την ημέρα που άνοιξα τα μάτια μου. Είχα σωθεί…ή, μάλλον, με είχε σώσει για δεύτερη φορά το μικρό μου Metroid. Όμως, δεν αισθανόμουν πλέον πως ήμουν εντελώς άνθρωπος. Ένιωθα σαν να είμαι κάτι άλλο…κάτι ενδιάμεσο.
Το εμβόλιο μου έδινε τη δύναμη να απορροφώ τα παράσιτα Χ, χρησιμοποιώντας τα ως θρεπτική ουσία επαναφοράς της ζωτικής μου ενέργειας. Ταυτόχρονα, όμως, είχα αποκτήσει και τις αδυναμίες των παράσιτων στο κρύο, αλλά και στις επιθέσεις των Metroid. Η παλιά μου ζωή είχε χαθεί στο διάστημα και η νέα μου ζωή ξεκινούσε τώρα. Δεν ξέρω τι ακριβώς θα σήμαινε αυτό για εμένα. Αυτό για το οποίο ήμουν σίγουρη είναι πως έπρεπε να προσαρμοστώ γρήγορα στα νέα δεδομένα.
Ποια ήταν αυτά; Θα μάθαινα σύντομα. Άλλωστε, ο κίνδυνος και η απειλή δεν είχαν εξαφανιστεί. Τα μέλη της ερευνητικής ομάδας των ΒΔΕ (Βιολογικών Διαστημικών Εργαστηρίων) είχαν επιστρέψει στη βάση τους, κουβαλώντας αρκετά δείγματα από τα παράσιτα Χ, όπως και και τμήματα της μολυσμένης μου πανοπλίας, που είχαν παραλάβει από την Ομοσπονδία. Σύντομα, όμως, έφτασαν τα νέα πως μια έκρηξη είχε σημειωθεί στο σταθμό των ΒΔΕ. Παρά τον φόβο που ξύπνησε μέσα μου το άκουσμα αυτών των νέων, πρότεινα να πάω εκεί και να ερευνήσω την κατάσταση. Η Ομοσπονδία μου παραχώρησε ένα νέο σκάφος, υπό τον όρο να δέχομαι εντολές από…τον υπολογιστή του. Ο υπολογιστής θα λειτουργούσε ως ο συνδετικός κρίκος της Ομοσπονδίας με εμένα. Θα έπρεπε να υπακούω στις εντολές που θα δέχομαι από τον υπολογιστή, σαν να έπρεπε να υπακούσω έναν ανώτατο αξιωματικό.
Δεν μου είναι καθόλου ευχάριστο να λαμβάνω εντολές από έναν υπολογιστή και μου φαίνεται παράλογο να θεωρείται ανώτερός μου. Και αν σκεφτεί κανείς ότι μου αρέσει να δρω μόνη μου, είναι αστείο το ότι αναγκάζομαι να υπακούω σε εντολές άλλων για δεύτερη φορά στη μέχρι τώρα πορεία μου. Και αυτός ο υπολογιστής…σχεδόν με κάνει να αναπολώ τον αξιωματικό που μου έδινε εντολές στην προηγούμενη αποστολή μου… τόσο πολύ, μάλιστα, που αποφάσισα να του δώσω το όνομά του.
Όμως…γιατί, Adam; Γιατί τα πράγματα έπρεπε να καταλήξουν έτσι;
Δωδέκατος Κύκλος, Κοσμικό Ημερολόγιο έτος 20Χ5
-Καταχώρηση υπ’ αριθμόν 8 από: Samus Aran
Ακόμα μια αποστολή έφτασε στο τέλος της. Ωστόσο, ακόμα μια φορά η κατάσταση εκτυλίσσεται περίεργα, παράξενα και αναπάντεχα. Μόνο που τα συναισθήματά μου τώρα δεν συμπεριλαμβάνουν λύπη. Μάλλον, ένα ευχάριστο ξάφνιασμα, το οποίο είναι πολύ πιο ευπρόσδεκτο από τη θλίψη των προηγούμενων αποστολών μου.
Καθώς προσγειώθηκα στο σταθμό, κατευθύνθηκα προς τον θάλαμο καραντίνας, για να εξετάσω την κατάσταση των ευρημάτων.
Εκεί δέχτηκα επίθεση από ένα Hornoad. Κανονικά, αυτά δεν αποτελούν και καμία ιδιαίτερη απειλή, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση το πλάσμα αυτό είχε ήδη μολυνθεί από ένα παράσιτο Χ και είχε γίνει πολύ επικίνδυνο. Ωστόσο, τελείωσα γρήγορα μαζί του και ζήτησα από τον υπολογιστή του σκάφους (…τον ADAM δηλαδή) να μου δώσει περισσότερες πληροφορίες για το μολυσμένο πλάσμα. Ο υπολογιστής μου εξήγησε ότι τα Χ μπορούν να χρησιμοποιήσουν το DNA του ξενιστή τους και να δημιουργήσουν πανομοιότυπα αντίγραφά τους, με αποτέλεσμα κάθε μορφή οργανικής ζωής στο σταθμό τη δεδομένη στιγμή να έχει πολλές πιθανότητες να είναι ένα αντίγραφο του ξενιστή τους και πλήρως επηρεασμένο από τις παρενέργειές τους.
Το χειρότερο δεν ήταν όμως το γεγονός του πως πολλαπλασιάζονται τα Χ. Πολύ σύντομα ανακάλυψα κάτι φριχτό. Τα Χ είχαν εξαπλωθεί στα κομμάτια της πανοπλίας που αφαιρέθηκαν κατά την ανάρρωσή μου και είχαν ήδη αποκτήσει πρόσβαση στο DNA μου. Με τρόμο ανακάλυψα ότι είχαν χρησιμοποιήσει το υλικό μου για να δημιουργήσουν ένα ακριβές αντίγραφο του εαυτού μου, αρκετά επικίνδυνο και εξοπλισμένο με ένα αντίγραφο της πλήρους αναβαθμισμένης πανοπλίας μου.
Το αντίγραφο αυτό, στο οποίο εφεξής θα αναφέρομαι με την ονομασία SA-X, έριξε μια Βόμβα Δύναμης στο θάλαμο καραντίνας για να διαφύγει, με την έκρηξη να καταστρέφει όλες τις κάψουλες που κρατούσαν παιδευμένα τα παράσιτα Χ, απελευθερώνοντάς τα στην ατμόσφαιρα. Απομακρύνθηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα, για να γλιτώσω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα από την έκρηξη και από την επίθεση των Χ. Συνεχίζοντας την περιπλάνησή μου σε αυτό το τμήμα του σταθμού, έφτασα στο Εργαστήριο Περιορισμένης Πρόσβασης. Εκεί, με περίμενε ακόμα μια έκπληξη: ένα πλήθος από προνύμφες Metroid, αλλά και Metroid που είχαν φτάσει σε διαφορετικά στάδια ωρίμανσης.
Όλα όμως βρίσκονταν ακινητοποιημένα, μέσα σε κάψουλες προστασίας. Καθώς προσπαθούσα ακόμα να επεξεργαστώ αυτό που έβλεπα, καθώς ήμουν σίγουρη ότι τα Metroid είχαν εξαφανιστεί οριστικά από τον γαλαξία, εμφανίστηκε η SA-X. Φρίττοντας στη θέα τους, καθώς ακόμα και ακίνητα, τα Metroid εξακολουθούν να αποτελούν θανάσιμη απειλή για τα Χ, επιχείρησε αμέσως να τα καταστρέψει. Η απόπειρά της όμως απέτυχε.
Σε δευτερόλεπτα, τα Metroid απελευθερώθηκαν, ενώ την ίδια στιγμή ενεργοποιήθηκε ο αυτόματος μηχανισμός έκτακτης ανάγκης, κάτι που σήμαινε σφράγισμα του σταθμού και καταστροφή του σε λίγα λεπτά. Παρά τρίχα πρόλαβα και βγήκα έξω, ακούγοντας τις πόρτες του εργαστηρίου να σφραγίζουν πίσω μου. Δευτερόλεπτα αργότερα άκουσα έναν έντονο, εκκωφαντικό ήχο. Το εργαστήριο είχε ανατιναχτεί, αφανίζοντας οτιδήποτε υπήρχε μέσα του.
Αφού βεβαιώθηκα ότι είχα διαφύγει τον κίνδυνο, μετακινήθηκα στο πλησιέστερο Δωμάτιο Πλοήγησης, το ασφαλές σημείο επικοινωνίας με τον υπολογιστή του σκάφους μου και μίλησα αμέσως στον ADAM, ζητώντας να μάθω για τα ευρήματα στο εργαστήριο. Ο υπολογιστής, όμως, ήταν οργισμένος, καθώς θεωρούσε εμένα ως υπεύθυνη για την καταστροφή του εργαστηρίου. Υποσχέθηκα ότι θα του δώσω τις απαραίτητες εξηγήσεις, αν και εκείνος μπορούσε να μου εξηγήσει τι ακριβώς έκαναν τα Metroid στο εργαστήριο. Ο ADAM μου αποκάλυψε πως η Ομοσπονδία εργαζόταν κρυφά σε ένα πρόγραμμα αναπαραγωγής των Metroid, αποκλειστικά για «ειρηνικούς» και «θετικούς» σκοπούς, πολύ πριν εγώ αναλάβω την αποστολή του αφανισμού τους.
Αμέσως αισθάνθηκα παράξενα. Μου φάνηκε αστεία η αποστολή εξολόθρευσής τους, όταν η Ομοσπονδία είχε ήδη επιδείξει ενδιαφέρον για αυτά τα πλάσματα και εργαζόταν πάνω τους, χωρίς να το γνωρίζει κανείς. Χωρίς καν να το γνωρίζει μια κυνηγός επικηρυγμένων, που ανέλαβε να τα αφανίσει από το γαλαξία. Ο υπολογιστής συνέχισε λέγοντάς μου πως το περιβάλλον του σταθμού ήταν ένα πιστό αντίγραφο του οικοσυστήματος στον SR388, καθιστώντας το ως το πιο τέλειο μέρος για να αναπαραχθούν Alpha, Gamma, Zeta, ακόμα και Omega Metroid.
Μάλιστα, έρευνες που είχαν γίνει στο παρελθόν, είχαν βοηθήσει τους επιστήμονες της Ομοσπονδίας να δημιουργήσουν τα κατάλληλα εργαλεία που θα οδηγούσαν μια προνύμφη Metroid να αναπτυχθεί πλήρως σε Omega Metroid σε λίγες μόνο μέρες, με απόλυτα φυσικό τρόπο, μη θυμίζοντας τα κακέκτυπα που είχα αντιμετωπίσει στο παρελθόν. Ικανοποιημένη από τις απαντήσεις του, μίλησα στον υπολογιστή για την ύπαρξη της SA-X, πιστεύοντας πως τα παράσιτα Χ χρησιμοποίησαν το DNA μου για να τη δημιουργήσουν.
Ο υπολογιστής μου ανέφερε τότε ότι υπήρχαν οι υποψίες πως τα Χ είχαν δημιουργήσει την SA-X καιρό πριν τη συναντήσω εγώ. Θεωρούσε ότι η SA-X με καταδιώκει εδώ και καιρό, και πως δεν είναι μόνη της. Όταν ζήτησα να μάθω τι ακριβώς εννοούσε με αυτό, μου αποκάλυψε πως η SA-X μπορεί να αναπαραχθεί μονογονικά, αποκτώντας την ικανότητα να δημιουργήσει πολλαπλά αντίγραφά της, με τις ίδιες ικανότητες και το ίδιο βαθμό επικινδυνότητας. Για την ακρίβεια, ο ADAM ήταν σίγουρος πως στο σταθμό των ΒΔΕ αυτή τη στιγμή βρίσκονταν το λιγότερο δέκα αντίγραφα της SA-X.
Είπα στον υπολογιστή πως ήμουν έτοιμη να αντιμετωπίσω την απειλή των SA-X. Ωστόσο, ο ADAM συνέχισε σε έντονο ύφος πως έχω προκαλέσει ήδη αρκετή καταστροφή και πως πρέπει να αφήσω το κομμάτι της έρευνας και της αντιμετώπισης των SA-X στην Ομοσπονδία. Ήταν παραπάνω από εμφανές πως η Ομοσπονδία έτρεφε ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον στα παράσιτα Χ, παράλληλα με τα Metroid. Επίσης, στην Ομοσπονδία θεωρούσαν πως η SA-X και τα…παράγωγά της θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε πάρα πολλούς τομείς και για πολλούς λόγους.
Ακούγοντας αυτά τα λόγια, αντέδρασα έντονα. Φαίνεται πως η Ομοσπονδία είχε ξεχάσει πως εγώ είχα πληρώσει πολύ ακριβά το τίμημα της πρώτης επαφής με ένα παράσιτο Χ. Ήξερα καλύτερα απ’ όλους το πόσο εύκολα μπορούν αυτά τα όντα να κάνουν κακό, παρά καλό. Η Ομοσπονδία μάλλον αγνοούσε εντελώς την πιθανότητα πως, με το που θα προσγειωθούν οι πρώτες δυνάμεις τους στον σταθμό, τα παράσιτα θα τους επιτεθούν και θα τους υποτάξουν, απορροφώντας παράλληλα τη δύναμη και τη γνώση τους.
Αν η Ομοσπονδία επέμενε στο σχέδιο παρέμβασής τους, το αποτέλεσμα θα ήταν να δώσει στα παράσιτα Χ την ευκαιρία να εξαπλωθούν στον γαλαξία, αφανίζοντας ολοκληρωτικά τον γαλαξιακό πολιτισμό. Θεωρώντας πως, μέσω του ADAM, η Ομοσπονδία άκουγε τη συνομιλία μας, πρότεινα κάτι παράτολμο, άκρως επικίνδυνο, αλλά και σωστό: να ενεργοποιήσω τον μηχανισμό αυτοκαταστροφής ολόκληρου του σταθμού και να εξαφανίσω μια για πάντα τα παράσιτα Χ, ακόμα και αν αυτό σήμαινε να θέσω σε κίνδυνο την ίδια μου τη ζωή.
Η αντίδραση της Ομοσπονδίας ήταν άμεση. Οι πόρτες του Δωματίου Πλοήγησης σφραγίστηκαν από τον υπολογιστή. Οργισμένη, ζήτησα να μάθω το λόγο για την αιχμαλώτισή μου. Ο υπολογιστής απάντησε πως η Ομοσπονδία έδωσε τη διαταγή να με κρατήσει φυλακισμένη στο δωμάτιο, μέχρι να καταφτάσουν οι στρατιώτες της, οι οποίοι και θα αναλάμβαναν την μεταφορά μου στα κεντρικά. Αυτή η άδικη απόφαση της Ομοσπονδίας ήταν και το κερασάκι στην τούρτα. Στράφηκα έξαλλη στον υπολογιστή, ουρλιάζοντας να μη αφήσει να φύγω και να μην τους επιτρέψει να προχωρήσουν στο σχέδιό τους. Ήμουν τόσο έξαλλη που για πρώτη φορά μέχρι και εκείνη τη στιγμή τον προσφώνησα με το μικρό του όνομα: «Δεν καταλαβαίνεις τι θα συμβεί αν προσχωρήσουν, Adam;»
Ο υπολογιστής πάγωσε για μερικά δευτερόλεπτα. Αμέσως ζήτησε να μάθει τον λόγο για τον οποίο τον αποκάλεσα με αυτό το όνομα. Δεν είχα, όμως, τη διάθεση να του εξηγήσω τι πραγματικά σήμαινε αυτό το όνομα για μένα. Του είπα, εν συντομία, πως το όνομα αυτό ανήκε στον προηγούμενο διοικητή μου, ο οποίος και μου έσωσε τη ζωή. Ακολούθησαν μερικές στιγμές σιωπής.
Τότε οι πόρτες του δωματίου άνοιξαν και ο υπολογιστής μου πρότεινε να αλλάξω την τροχιά του σταθμού, φέρνοντάς τον όσο πιο κοντά στον SR388. Αν το κατάφερνα, ενδεχομένως η έκρηξη του σταθμού θα μπορούσε να συμπεριλάβει και τον πλανήτη, φέρνοντας οριστικό τέλος στα παράσιτα Χ που λυμαίνονταν τόσο την επιφάνεια του πλανήτη, όσο και το σταθμό των ΒΔΕ.
Δεν μπορώ να κρύψω ότι η αλλαγή στάσης του υπολογιστή με εξέπληξε. Μου φαινόταν εξίσου περίεργο το πως μια μηχανή, που λειτουργεί με βάση την τεχνητή νοημοσύνη, μπορούσε να αγνοήσει τόσο εύκολα την εντολή των δημιουργών του. Το σκεφτόμουν όλο και περισσότερο καθώς απομακρυνόμουν από το δωμάτιο. Τότε συνειδητοποίησα την αλήθεια σχετικά με τον ADAM. Είχα ακούσει πως, πολύ σημαντικές προσωπικότητες συνήθιζαν να μεταφορτώνουν τμήμα της συνείδησης και της σκέψης τους σε έναν υπολογιστή πριν το θάνατό τους, με σκοπό να συνεχίζουν να προσφέρουν την βοήθειά τους, ακόμα και όταν δεν υπήρχαν πλέον.
Ο μόνος λόγος που αντέδρασε έτσι ο υπολογιστής μπορούσε να είναι μόνο ένας: ο υπολογιστής χρησιμοποιούσε τη σκέψη, τη λογική, τις αναμνήσεις και τις ιδέες του Adam Malkovich, του πρώην διοικητή μου στην προηγούμενη αποστολή…του ανθρώπου που συνειδητοποίησα πόσο πολύ σημαντικός ήταν για το γαλαξία και για μένα μόλις πριν πεθάνει. Τώρα, όλα έβγαζαν νόημα και είχαν λογική. Ωστόσο, θα είχα την ευκαιρία να το διαπιστώσω πολύ αργότερα.
Για την ώρα, συνέχισα την πορεία μου στο Κέντρο Ελέγχου του σταθμού. Εκεί με περίμενε ένα SA-X, έτοιμο να με καταστρέψει. Η μάχη που ακολούθησε ήταν σκληρή, αλλά κατάφερα να εξοντώσω τη φυσική του μορφή, συμπεριλαμβανομένης και της πανοπλίας-αντίγραφο. Πριν προλάβω να απορροφήσω τον Πυρήνα-Χ της SA-X, εκείνος κατάφερε να δραπετεύσει και να φύγει μακριά μου. Αποφάσισα πως δεν υπήρχε λόγος να το κυνηγήσω, από τη στιγμή που το τέλος του βρισκόταν ήδη πολύ κοντά. Έτσι, ενεργοποίησα τον μηχανισμό αυτοκαταστροφής του σταθμού, αλλάζοντας παράλληλα την τροχιά του, στρέφοντάς τον προς τον SR388 και στράφηκα τρέχοντας προς την έξοδο, για να φτάσω στο σκάφος μου όσο πιο γρήγορα γινόταν.
Φτάνοντας όμως στο σημείο προσάραξης σταθμών, διαπίστωσα πως το μέρος είχε καταστραφεί ολοσχερώς και πως το πλοίο μου έλειπε. Στα ελάχιστα δευτερόλεπτα που μου πήρε να κοιτάξω γύρω μου μήπως δω κάποιο ίχνος του σκάφους, άκουσα ένα ουρλιαχτό οργής. Με τρόμο αντίκρισα ένα γιγάντιο Omega Metroid, το οποίο φαίνεται πως είχε ξεφύγει από το εργαστήριο, πριν αυτό καταστραφεί. Ήταν πλήρως ανεπτυγμένο και έτοιμο να με εξουδετερώσει, μιας που ήμουν εμπλουτισμένη με τα χαρακτηριστικά των Χ και πλήρως αδύναμη στις επιθέσεις του.
Ένα χτύπημα με τα γαμψά του νύχια ήταν αρκετό να με κάνει να γονατίσω, ανήμπορη να αντιδράσω. Το είχα ξαναζήσει αυτό το συναίσθημα κατά τη διάρκεια της αποστολής μου στον Zebes. Ήξερα πως, αυτή τη φορά, το τέλος μου είχε έρθει. Δεν υπήρχε κανένας και τίποτα να με βοηθήσει. Την ύστατη στιγμή ωστόσο εμφανίστηκε από το πουθενά ο Πυρήνας-Χ της SA-X που νίκησα και επιτέθηκε στο Metroid, τραυματίζοντάς το. Το Omega Metroid όμως αντεπιτέθηκε γρήγορα και κατατρόπωσε τον Πυρήνα-Χ, που είχε ήδη αποδυναμώσει από την προηγούμενή μας σύγκρουση.
Τότε, ο Πυρήνας-Χ αιωρήθηκε απαλά από πάνω μου, επιτρέποντάς μου να τον απορροφήσω. Εκείνη τη στιγμή, συνέβη κάτι καταπληκτικό. Η πανοπλία μου άλλαξε και δυνάμωσε, ενώ απέκτησα και πρόσβαση στις επιθέσεις του. Απορροφώντας το όμως, άλλαξε και η φυσική μου υπόσταση. Η επίδραση των Χ χάθηκε οριστικά από πάνω μου και το σώμα μου επέστρεψε στην κατάσταση που βρισκόταν πριν κάνω το εμβόλιο. Έχοντας απαλλαγεί από τις αδυναμίες των Χ, ήμουν έτοιμη να καταστρέψω το Omega Metroid μια για πάντα. Η μάχη που ακολούθησε ήταν σκληρή, αλλά εγώ κατάφερα και νίκησα.
Έχοντας βεβαιωθεί πως το Metroid είχε εξοντωθεί, το σκάφος μου επέστρεψε στο σημείο προσάραξης. Ο Adam το είχε απογειώσει για να το προστατεύσει και επέστρεψε για να με πάρουν μακριά από τον σταθμό που κατευθυνόταν πολύ γρήγορα στον SR388. Καθώς αναχωρούσαμε, είδα στις οθόνες του σκάφους τον σταθμό να εκρήγνυται τη στιγμή της πρόσκρουσης στο έδαφος, με την έκρηξη να είναι τόσο δυνατή που κατέστρεψε τόσο το σταθμό, όσο και τον ίδιο τον πλανήτη. Αν και το κόστος ήταν πολύ μεγάλο, εν τούτοις το σύμπαν είχε απαλλαχτεί οριστικά από την απειλή των παράσιτων Χ.
Χάρηκα πολύ με την κατάληξη, όπως και χάρηκα με την έμμεση επανένωσή μου με τον Adam. Οι στρατηγικές του ικανότητες και η κοφτερή του σκέψη, μαζί με τις ενέργειές μου, έσωσαν το σύμπαν από μια φοβερή απειλή. Όμως, δεν είμαι σίγουρη ότι όλοι οι κάτοικοι του γαλαξία, κυρίως οι ιθύνοντες της Ομοσπονδίας, είναι σε θέση να αναγνωρίσουν το καλό που πετύχαμε σήμερα ο Adam και εγώ. Ο Adam αισθάνθηκε τις αμφιβολίες μου και προσπάθησε να με ηρεμήσει. «Μην ανησυχείς. Τουλάχιστον ένας θα καταλάβει. Τουλάχιστον ένας οφείλει να το κάνει.»
Ναι, ακόμα και σαν μηχανή, η σοφία του είχε διατηρηθεί στο ακέραιο. Και αυτό πρέπει να το αναγνωρίσω και να μάθω από αυτό. Στην τελική, η πορεία μας καθορίζεται από τις εμπειρίες μας. Οι εμπειρίες μας αποτελούν τα όρια της συνείδησής μας. Στο τέλος, όμως, η ανθρώπινη ψυχή καταφέρνει πάντα να μάθει την αλήθεια. Και αυτή την αλήθεια θα συνεχίσω να κυνηγάω στο ταξίδι μου στον γαλαξία, στο σύμπαν, όπου βρεθώ. Και είμαι σίγουρη πως, κάποια στιγμή, ίσως ανακαλύψω και κρυμμένες αλήθειες του παρελθόντος μου. Άλλωστε, η μοίρα αποδεικνύει ξανά και ξανά πως, όσα θεωρώ χαμένα, πάντα καταφέρνουν και βρίσκονται μπροστά μου. Ίσως ξαναδώ τα Metroid. Ίσως ξαναδώ κάποιον από τους Chozo. Πάντως, κάποια στιγμή, θα βρω τη δική μου αλήθεια.
Αυτό με δίδαξε ο Adam…
